3.3. Disseminating emergency inform

3.3. Disseminating emergency information
In our experiment, we consider a scenario in which an emergency occurs in a place with high population density and an
alarm message must be broadcast to all the people located within a certain distance from the emergency location.476 A.S. Cacciapuoti et al. / Pervasive and Mobile Computing 9 (2013) 472–483
Table 1
Device classification summary.
Active A device allowed to re-broadcast an alarm
Passive A device never allowed to broadcast an alarm
Enabling An active device that starts the alarm broadcasting
Infected A device that has received an alarm
Target A device located inside the target area
For alarm dissemination, we have assumed that a fraction of the devices, namely the active ones, cooperate in spreading
the alarm by adopting a simple store-and-broadcast protocol: once an active node receives an alarm message (i.e., once it
becomes infected), it keeps broadcasting the message every τ s.4
The remaining devices, namely the passiveones, can simply
receive the alarm messages from the active infected nodes but they never re-broadcast such messages.
The classification of nodes into active and passive, summarized in Table 1, has a twofold purpose.
First, it is unreasonable to assume that all the mobile phones actively participate in spreading the alarm. In fact, it can
happen that only some special users (like police officers or firefighters) are authorized to forward alarms, and in this case the
active nodes represent the trustableusers. But it can also happen that some users could exhibit selfish behavior by disabling
the broadcasting functionality, i.e., by acting as passive nodes. Or even some devices could be passive as a consequence
of power or bandwidth management. As we do not have any information on the mobile phone users that could let us
differentiate them, in our experiment we randomly assign a certain percentage of users as active, and the remaining ones
as passive. We then repeat the experiments 50 times, each with a different selection of active users.
Moreover, by classifying nodes as active and passive, we can assess the alarm spreading as a function of the number of
active nodes, and therefore indirectly as a function of the system requirements, such as bandwidth and minimum number
of participating nodes.
In the following, we identify two circular areas centered on the emergency location and with different radii: the enabling
area and the target area.
The enabling area is the region where the emergency takes place and where people are close enough to be aware that
an emergency is occurring without the need to receive any message. As a consequence, alarm messages are originated by
the active devices that, at a certain time, are located in this area, namely the enabling devices. Clearly, all the active devices
contribute to diffusing the alarm by moving and by re-broadcasting a received alarm message, but only the enabling ones
are allowed to start the spreading.
Finally, the target area is the region where the alarm messages must be spread so that people can leave the area or
take a certain action to contain the emergency effects. Clearly, due to human mobility and message broadcasting, the alarm
messages can also spread outside the target area and, based on the case, this effect can be suitable or not. However, since
the target area is defined as the area where the emergency actually affects people, in this work we are mainly interested in
characterizing the alarm diffusion in such an area.

Results (Thai) 1:

3.3 การเผยแพร่ข้อมูล
ฉุกเฉินในการทดลองของเราเราพิจารณาสถานการณ์ฉุกเฉินที่เกิดขึ้นในสถานที่ที่มีความหนาแน่นของประชากรสูงและข้อความเตือน
ต้องกระจายไปยังทุกคนที่อยู่ในระยะที่หนึ่งจาก location.476 ฉุกเฉินเช่น อัล cacciapuoti et / แพร่หลายและโทรศัพท์มือถือ 9 คอมพิวเตอร์ (2013) 472-483 ตาราง
1
สรุปการจัดหมวดหมู่อุปกรณ์.
อุปกรณ์รับอนุญาตให้ re-ออกอากาศสัญญาณเตือนภัยที่ใช้งานอยู่
อุปกรณ์ไม่อนุญาตให้ออกอากาศปลุก
ทำให้อุปกรณ์ที่ใช้งานที่เริ่มต้นปลุกกระจายเสียง
ติดเชื้ออุปกรณ์ที่ได้รับการปลุก
เป้าหมายอุปกรณ์ตั้งอยู่ภายในพื้นที่เป้าหมาย
สำหรับเรื่อย ๆ การเผยแพร่ปลุกเราได้สันนิษฐานว่าส่วนหนึ่งของอุปกรณ์คือคนที่ใช้งานให้ความร่วมมือในการแพร่กระจาย
สัญญาณเตือนภัยโดยการกำหนดโปรโตคอลจัดเก็บและการออกอากาศอย่างง่าย: เมื่อโหนดที่ใช้งานได้รับข้อความเตือน (เช่นเมื่อมันกลายเป็นที่ติดเชื้อ
) จะช่วยให้การเผยแพร่ข้อความทุกτ S.4
อุปกรณ์ที่เหลืออยู่คือ passiveones, ก็สามารถ
ได้รับข้อความเตือนภัยที่ติดเชื้อจากโหนดที่ใช้งานอยู่ แต่พวกเขาไม่เคย re-ออกอากาศข้อความดังกล่าว.
การจัดหมวดหมู่ของโหนดเข้าไปในงานและ passive,สรุปในตารางที่ 1 มีจุดประสงค์สองเท่า.
แรกมันจะไม่มีเหตุผลที่จะคิดว่าทั้งหมดที่โทรศัพท์มือถือมีส่วนร่วมในการแพร่กระจายสัญญาณเตือนภัย ในความเป็นจริงมัน
สามารถเกิดขึ้นได้เพียงบางส่วนเท่านั้นผู้ใช้พิเศษ (เช่นเจ้าหน้าที่ตำรวจหรือนักดับเพลิง) ได้รับอนุญาตให้สัญญาณเตือนไปข้างหน้าและในกรณีนี้
โหนดที่ใช้งานเป็นตัวแทนของ trustableusersแต่ก็ยังสามารถเกิดขึ้นได้ว่าผู้ใช้บางคนอาจแสดงพฤติกรรมเห็นแก่ตัวโดยการปิดการทำงาน
กระจายเสียงคือโดยทำหน้าที่เป็นโหนดเรื่อย ๆ หรือแม้แต่อุปกรณ์บางอย่างอาจจะเป็นเรื่อย ๆ
ผลมาจากการใช้พลังงานหรือการจัดการแบนด์วิธ ในขณะที่เราไม่ได้มีข้อมูลเกี่ยวกับผู้ใช้โทรศัพท์มือถือใด ๆ ที่สามารถให้เรา
แยกความแตกต่างของพวกเขา,ในการทดลองของเราที่เราสุ่มกำหนดอัตราร้อยละของผู้ใช้ในขณะที่ใช้งานอยู่และคนที่เหลืออยู่
เป็นเรื่อย ๆ จากนั้นเราจะทำซ้ำการทดลองครั้งที่ 50 แต่ละคนมีการเลือกที่แตกต่างกันของผู้ใช้ที่ใช้งานอยู่.
นอกจากนี้โดยแบ่งประเภทของโหนดเป็นงานและ passive เราสามารถประเมินการเตือนภัยการแพร่กระจายเป็นหน้าที่ของจำนวนโหนดที่ใช้งานอยู่
,. และทางอ้อมจึงเป็นหน้าที่ของความต้องการของระบบเช่นแบนด์วิธและ
จำนวนขั้นต่ำของโหนดที่เข้าร่วม
ในต่อไปนี้เราระบุสองพื้นที่วงกลมมีศูนย์กลางอยู่ที่สถานที่เกิดเหตุฉุกเฉินและมีรัศมีที่แตกต่างกันพื้นที่
เปิดใช้งานและพื้นที่เป้าหมาย .
พื้นที่ทำให้เป็นภูมิภาคท​​ี่มีเหตุฉุกเฉินเกิดขึ้นและสถานที่ที่ผู้คนมีความใกล้พอที่จะทราบว่า
ฉุกเฉินที่เกิดขึ้นโดยไม่จำเป็นต้องได้รับข้อความใด ๆ เป็นผลให้ข้อความเตือนภัยจะมาโดย
อุปกรณ์ที่ใช้งานว่าในเวลาใดเวลาหนึ่งตั้งอยู่ในบริเวณนี้คืออุปกรณ์ที่เปิดใช้งาน อย่างเห็นได้ชัดทั้งอุปกรณ์ที่ใช้งาน
ส่วนร่วมในการปลุกกระจายโดยการย้ายและ re-ออกอากาศข้อความเตือนภัยที่ได้รับ แต่เฉพาะคนที่ทำให้
ได้รับอนุญาตให้เริ่มต้นการแพร่กระจาย.
ในที่สุดพื้นที่เป้าหมายเป็นภูมิภาคท​​ี่ข้อความแจ้งเตือนจะต้องมีการกระจายเพื่อให้ประชาชนสามารถออกจากพื้นที่หรือ
ใช้การกระทำบางอย่างที่จะมีผลกระทบในกรณีฉุกเฉิน อย่างเห็นได้ชัดเนื่องจากการเคลื่อนไหวของมนุษย์และการกระจายเสียงข้อความข้อความ
ปลุกยังสามารถแพร่กระจายออกนอกพื้นที่เป้าหมายและขึ้นอยู่กับกรณีผลกระทบนี้จะเหมาะสมหรือไม่ แต่เนื่องจาก
พื้นที่เป้าหมายถูกกำหนดให้เป็นพื้นที่ที่เกิดเหตุฉุกเฉินจริงส่งผลกระทบต่อผู้คนในงานนี้เรามีความสนใจส่วนใหญ่อยู่ใน
พัฒนาการการแพร่สัญญาณเตือนภัยในพื้นที่ดังกล่าว

Results (Thai) 2:

3.3 การเผยแพร่ข้อมูลฉุกเฉิน
ในการทดลองของเรา เราได้พิจารณาสถานการณ์ที่ฉุกเฉินเกิดในที่ มีความหนาแน่นของประชากรสูงและ
ต้องเผยแพร่ข้อความเตือนทุกคนที่อยู่ภายในห่างจาก location.476 ฉุกเฉิน A.S. Cacciapuoti et al. / ชุมชนที่แพร่หลาย และโมบายคอมพิวเตอร์ 9 (2013) 472–483
1 ตาราง
อุปกรณ์ประเภทสรุป
ใช้งานอุปกรณ์ที่ได้รับอนุญาตให้ออกอากาศปลุกใหม่
Passive ที่อุปกรณ์ไม่ได้รับอนุญาตให้ออกอากาศปลุก
เปิดอุปกรณ์การใช้งานที่เริ่มต้นออกอากาศปลุก
อุปกรณ์ Infected A ที่ได้รับการปลุก
อุปกรณ์เป้าหมาย A อยู่ภายในพื้นที่เป้าหมาย
สำหรับเผยแพร่สัญญาณ ที่เราสันนิษฐานเศษอุปกรณ์ คืองานคน ให้ความร่วมมือในการแพร่กระจาย
ปลุก โดยใช้โพรโทคอลที่จัดเก็บ และเผยแพร่เรื่อง: เมื่อโหนใช้งานอยู่ได้รับข้อความแจ้งเตือน (เช่น เมื่อมัน
กลายเป็นติดเชื้อ), มันยังคงเผยแพร่ข้อความทุก s.4
The τเหลือ อุปกรณ์ ได้แก่ passiveones ก็สามารถ
รับข้อความแจ้งเตือนจากโหนติดไวรัสทำงานอยู่ แต่เขาไม่เคยใหม่แพร่ข้อความดังกล่าวได้
การจัดประเภทของโหนดที่ใช้งานและ passive สรุปในตารางที่ 1 มีวัตถุประสงค์อยู่สองประการ
ครั้งแรก มันเป็น unreasonable สมมติว่า โทรศัพท์ทั้งหมดกำลังเข้าร่วมในการแพร่กระจายปลุก ในความเป็นจริง มันสามารถ
เกิดขึ้นเฉพาะบางผู้ใช้พิเศษ (เช่นตำรวจหรือดับเพลิง) ได้รับอนุญาต เพื่อส่งต่อสัญญาณเตือนภัย และ ในกรณีนี้การ
โหนดที่ใช้งานอยู่แทน trustableusers แต่มันยังสามารถเกิดที่ผู้ใช้บางคนอาจแสดงพฤติกรรมที่เห็นแก่ตัวโดย
ฟังก์ชันวิทยุ เช่น โดยทำหน้าที่เป็นโหนแฝง หรือบางอุปกรณ์อาจแฝงผล
จัดการพลังงานหรือแบนด์วิธ เนื่องจากเราไม่มีข้อมูลใด ๆ เกี่ยวกับผู้ใช้โทรศัพท์มือถือที่สามารถให้เรา
ลำดับ ในการทดลองของเรา เราสุ่มกำหนดเปอร์เซ็นต์ของผู้ใช้งาน และเหลือ
เป็นแฝง เราทำซ้ำการทดลอง 50 ครั้ง มีตัวเลือกต่าง ๆ ของผู้ใช้งานได้แล้ว
นอกจากนี้ โดยประเภทโหนเป็นใช้งานและ passive เราสามารถประเมินสัญญาณแพร่กระจายเป็นฟังก์ชันของจำนวน
โหนดที่ใช้งานอยู่ และอ้อมเป็นฟังก์ชันของข้อกำหนดของระบบ เช่นแบนด์วิธและต่ำสุด
ของคอมพิวเตอร์โหน
ในต่อไปนี้ เราระบุพื้นที่วงกลมที่สองแปลก ในสถานการฉุกเฉิน และ มีรัศมีแตกต่างกัน: เปิด
พื้นที่และพื้นที่เป้าหมาย
ตั้งการเปิดใช้งานเป็นพื้นที่ปิดพอรู้ตัวที่เกิดขึ้นฉุกเฉินและการที่คนอยู่ที่
ฉุกเฉินเกิดขึ้นโดยไม่จำเป็นต้องได้รับข้อความ ผล สร้างข้อความแจ้งเตือนโดย
อุปกรณ์ใช้งานที่ ณเวลาหนึ่ง อยู่ในบริเวณนี้ ได้แก่อุปกรณ์เปิดใช้งาน ชัดเจน ใช้งานอุปกรณ์ทั้งหมดที่
ร่วม diffusing ปลุก โดยการย้าย และการออกอากาศข้อความแจ้งเตือนได้รับ แต่เท่าเปิดใช้งาน
สามารถเริ่มต้นการแพร่กระจาย
ในที่สุด พื้นที่เป้าหมายเป็นพื้นที่ซึ่งการให้คนสามารถออกจากพื้นที่ต้องแพร่กระจายข้อความเตือน หรือ
ดำเนินการบางอย่างมีลักษณะพิเศษฉุกเฉิน ชัดเจน เนื่องจากการเคลื่อนไหวของมนุษย์ และข้อความออกอากาศ ปลุก
ข้อความสามารถแพร่กระจายออกไปยังนอกพื้นที่เป้าหมาย และ ตามกรณี ลักษณะพิเศษนี้ได้อย่างเหมาะสม หรือไม่ อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่
มีกำหนดพื้นที่เป้าหมายเป็นพื้นที่ที่มีผลกระทบที่ฉุกเฉินที่จริงต่อคน ในงานนี้เราสนใจส่วนใหญ่ใน
กำหนดลักษณะการแพร่สัญญาณในพื้นที่ดังกล่าว

Results (Thai) 3:

3.3 . เผยแพร่ข้อมูลฉุกเฉิน
ซึ่งจะช่วยในการทดลองของเราเราพิจารณาถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในกรณีฉุกเฉินที่มีความหนาแน่นของประชากรสูงและข้อความ
การเตือน ภัย ที่จะต้องมีการถ่ายทอดให้กับบุคคลที่ทั้งหมดตั้งอยู่ ภายใน ระยะทางที่บางอย่างจากกรณีฉุกเฉินที่สามารถโอนหน่วยกิตที่ตั้ง ที่ 476 cacciapuoti et al . /อย่างแพร่หลายและการใช้งานคอมพิวเตอร์ในรูปแบบโมบายล์ 9 ( 2013 ) 472-483

สรุปตารางที่ 1 การแบ่ง ประเภท อุปกรณ์.
เปิดใช้งานอุปกรณ์ได้รับอนุญาตให้อีกครั้ง - การถ่ายทอดการเตือน ภัย :
แบบไม่มีพัดลมที่อุปกรณ์ไม่เคยได้รับอนุญาตให้แพร่สัญญาณการเตือน ภัย :
ซึ่งจะช่วยการเปิดใช้งานที่ใช้งานอุปกรณ์ที่จะเริ่มการเตือน ภัย การให้บริการข้อมูลของสถานีฐาน
ซึ่งจะช่วยผู้ติดเชื้อที่อุปกรณ์ที่ได้รับการเตือน ภัย :
เป้าหมายที่อุปกรณ์ตั้งอยู่ ภายใน พื้นที่เป้าหมาย
ซึ่งจะช่วยในการเผยแพร่ข้อมูลข่าวสารการเตือน ภัย ,เรามีแนวโน้มแข็งค่าขึ้นที่อัตราส่วนของอุปกรณ์คือที่ใช้งานอยู่ที่การให้ความร่วมมือในการกระจาย
การเตือน ภัย โดยมีการปรับใช้โปรโตคอลจัดเก็บและชาร์จเจอร์แบบเรียบง่ายที่ครั้งหนึ่งเคยโหนดที่ได้รับข้อความการเตือน ภัย (เช่นเมื่อ
กลายเป็นผู้ติดเชื้อ)จะช่วยให้การให้บริการข้อมูลของสถานีฐานทุกข้อความที่τ. S . S . 4
อุปกรณ์ที่เหลือคือ passiveones สามารถรับข้อความการเตือน ภัย จากข้อความโหนดที่ติดอยู่ที่อีกครั้งแต่ก็ไม่เคยมีการถ่ายทอดดังกล่าว.
การกำหนด ประเภท ของโหนดใน Active Directory และเรียบง่ายแบบพาสซีฟ
สรุปได้ในตารางที่ 1 มีความเสื่อมที่.
ครั้งแรกเป็นเกินสมควรเพื่อถือว่าโทรศัพท์มือถือที่ทั้งหมดมีบทบาทและมีส่วนร่วมในการกระจายการเตือน ภัย ในความเป็นจริงแล้วมันสามารถเกิดขึ้นได้ที่
ซึ่งจะช่วยผู้ใช้เฉพาะบางพิเศษ(เช่นตำรวจหรือ Geographical )ได้รับอนุญาตให้ส่งต่อการเตือน ภัย และในกรณีนี้
ซึ่งจะช่วยทำงานโหนดที่เป็นตัวแทน trustableusers ได้แต่มันก็สามารถเกิดขึ้นได้ที่ผู้ใช้บางรายก็จะแสดงพฤติกรรมเห็นแก่ตัวด้วยการปิดการใช้งาน
ฟังก์ชันการทำงานที่นั่นคือการให้บริการข้อมูลของสถานีฐานโดยทำหน้าที่เป็นโหนดแบบพาสซีฟยัง หรือแม้กระทั่งบางส่วนอุปกรณ์ที่จะเป็นแบบพาสซีฟและจะส่งผล
ซึ่งจะช่วยให้มีอำนาจหรือการจัดการ Bandwidth เนื่องจากเราไม่มีข้อมูลใดๆในผู้ใช้โทรศัพท์มือถือที่ไม่สามารถปล่อยให้เรา
ซึ่งจะช่วยสร้างความแตกต่างให้กับพวกเขาในการทดลองของเราเราจะสุ่มกำหนดเปอร์เซ็นต์บางอย่างของผู้ใช้ Active Directory และคนที่เหลือ
เป็นแบบพาสซีฟ จากนั้นเราจะทำการทดลองที่ 50 ครั้งแต่ละครั้งพร้อมด้วยทางเลือกที่แตกต่างของผู้ใช้ Active Directory .
นอกจากนี้โดยแยกตาม ประเภท ต่างๆคือโหนดเป็นการทำงานแบบพาสซีฟและเราจะสามารถประเมินผลการเตือน ภัย ที่แผ่กระจายออกเป็นฟังก์ชันที่มีจำนวน
โหนดใช้งานและดังนั้นจึงไม่ใช่เป็นหน้าที่ของความต้องการของระบบเช่นแบนด์วิดธ์และจำนวนขั้นต่ำของโหนด
ซึ่งจะช่วยเข้าร่วม.
ในต่อไปนี้เราได้ระบุพื้นที่ทั้งสองแบบกลมอยู่ตรงกลางในที่ที่ตั้งที่ฉุกเฉินและพร้อมด้วยรังสีของดวงอาทิตย์แตกต่างกันไปการเปิดใช้งาน
ซึ่งจะช่วยพื้นที่และพื้นที่เป้าหมาย.
บริเวณการเปิดใช้งานที่เป็นพื้นที่ที่เกิดเหตุฉุกเฉินที่จะเกิดขึ้นและเป็นสถานที่ซึ่งท่านจะได้อยู่ใกล้พอที่จะทราบว่า
กรณีฉุกเฉินที่มีเกิดขึ้นโดยไม่จำเป็นต้องได้รับข้อความใดๆ ผลที่ข้อความการเตือน ภัย ที่มีต้นกำเนิดจากอุปกรณ์ใช้งาน
ที่ว่าเวลาที่กำหนดที่ตั้งอยู่ในพื้นที่แห่งนี้คืออุปกรณ์การเปิดใช้งาน ใช้งานอุปกรณ์ได้อย่างชัดเจน
ซึ่งจะช่วยให้ได้รับความช่วยเหลือในการกระจายแสงการเตือน ภัย โดยการย้ายและอีกครั้งโดยมีการให้บริการข้อมูลของสถานีฐานข้อความการเตือน ภัย ที่ได้รับแต่มีเพียงคน
ตามมาตรฐานการใช้งานได้รับอนุญาตให้เริ่มการแพร่กระจายได้.
สุดท้ายพื้นที่เป้าหมายที่เป็นพื้นที่ที่ข้อความการเตือน ภัย ที่จะต้องไปที่ผู้คนสามารถออกจากพื้นที่หรือ
ซึ่งจะช่วยให้การดำเนินการบางอย่างที่จะมีผลกระทบฉุกเฉิน ได้อย่างชัดเจนเนื่องจากในการให้บริการข้อมูลของสถานีฐานของมนุษย์การสื่อสารเคลื่อนที่และข้อความการเตือน ภัย
ข้อความที่สามารถกระจายตัวอยู่ทางด้านนอกของบริเวณเป้าหมายและมีพื้นฐานในกรณีที่ยังมีผลนี้สามารถเหมาะสมหรือไม่ แต่ถึงอย่างไรก็ตามนับตั้งแต่
ตามมาตรฐานบริเวณพื้นที่เป้าหมายที่มีการกำหนดเป็นพื้นที่ที่เกิดเหตุฉุกเฉินได้อย่างแท้จริงมีผลต่อผู้คนในงานนี้เราจะมีส่วนได้เสียเป็นส่วนใหญ่ใน
ซึ่งจะช่วยได้สร้างการเตือน ภัย น้ำท่วมทุ่งในพื้นที่ดังกล่าว