Opportunity costEstimating the valu

Opportunity cost
Estimating the value of resource use for a specific activity in term of the opportunity cost is a standard concept in economics but it seldom applied in practice because of the difficulty of establishing an acceptable measure. It is possible to ascertain the difference in value between the uses of resources without any constraints as opposed to their use with them, because of environmental objective. For example, the obligations placed on the ownership of an historic building by being listed, and its subsequent maintenance, are likely to reduce the market value or rents derived from it (Allinson et al. 1996). The difference can be taken as an indication of its heritage value. The problem is that this is almost certainly and under-valuation as it regards conservation in purely market terms because non-use benefits and externalities are ignored, such as the benefits accruing to tourists wishing to look at conserved building. A possible resolution of this omission is referred to in discussing replacement cost.

Results (Thai) 1:

ต้นทุนโอกาสการประเมินมูลค่าของทรัพยากรที่ใช้สำหรับกิจกรรมเฉพาะในแง่ของโอกาสที่ ต้นทุนเป็นมาตรฐานแนวคิดด้านเศรษฐศาสตร์ แต่ก็ค่อยใช้ในทางปฏิบัติเนื่องจากความยากลำบากของการสร้างวัดการยอมรับ สามารถตรวจความแตกต่างในระหว่างการใช้ทรัพยากรโดยไม่มีข้อจำกัดใด ๆ ซึ่งตรงข้ามกับการใช้กับพวกเขา เนื่องจากวัตถุประสงค์ด้านสิ่งแวดล้อมได้ ตัวอย่าง ข้อผูกมัดไว้เป็นเจ้าของการสร้างประวัติศาสตร์ โดยการแสดง และบำรุงรักษาภายหลัง มีแนวโน้มที่จะลดค่าการตลาดหรือค่าเช่าที่ได้มาจาก (Allinson et al. 1996) ความแตกต่างสามารถนำมาเป็นตัวบ่งชี้ค่าของเฮอริเทจ ปัญหาคือ เป็นเกือบแน่นอน และค่าที่น้อยเป็นเรื่องพิจารณาอนุรักษ์ในตลาดเพียงอย่างเดียวข้อเนื่องจากไม่ใช้ประโยชน์และ externalities จะถูกละเว้น เช่นประโยชน์ที่รับรู้ต้องมองที่อาคารนำนักท่องเที่ยว ความละเอียดของกระทำการอันนี้ได้ถูกอ้างอิงถึงการพูดถึงเรื่องต้นทุนการเปลี่ยน

Results (Thai) 2:

ต้นทุนค่าเสียโอกาส
การประมาณค่าในการใช้ทรัพยากรสำหรับกิจกรรมเฉพาะในแง่ของต้นทุนค่าเสียโอกาสเป็นแนวคิดมาตรฐานในสาขาเศรษฐศาสตร์ แต่มันไม่ค่อยนำมาใช้ในทางปฏิบัติเพราะความยากลำบากของการสร้างวัดที่ได้รับการยอมรับ มันเป็นไปได้ที่จะตรวจสอบความแตกต่างในค่าระหว่างการใช้ทรัพยากรโดยไม่ จำกัด ใด ๆ เมื่อเทียบกับการใช้งานของพวกเขากับพวกเขาเพราะวัตถุประสงค์ของสิ่งแวดล้อม ตัวอย่างเช่นภาระผูกพันที่วางอยู่บนความเป็นเจ้าของอาคารเก่าโดยการจดทะเบียนและการบำรุงรักษาต่อมามีแนวโน้มที่จะลดค่าการตลาดหรือค่าเช่าที่ได้มาจากมัน (Allinson et al. 1996) ความแตกต่างที่สามารถนำมาเป็นข้อบ่งชี้ของมูลค่ามรดก ปัญหาคือว่าเรื่องนี้เป็นเกือบแน่นอนและอยู่ภายใต้การประเมินมูลค่าที่มันนับถืออนุรักษ์ในแง่ตลาดหมดจดเพราะผลประโยชน์ที่ไม่ได้ใช้งานและภายนอกจะถูกละเลยเช่นผลประโยชน์ที่จ่ายให้กับนักท่องเที่ยวที่ประสงค์จะมองไปที่อาคารอนุรักษ์ ความละเอียดเป็นไปได้ของการละเลยนี้ถูกอ้างถึงในการอภิปรายค่าทดแทน

Results (Thai) 3:

ต้นทุนค่าเสียโอกาส
การประเมินมูลค่าของทรัพยากรที่ใช้เพื่อกิจกรรมที่เฉพาะเจาะจง ในแง่ของค่าเสียโอกาสเป็นแนวคิดมาตรฐานในเศรษฐศาสตร์แต่มันไม่ค่อยใช้ในการปฏิบัติ เพราะความยากของการสร้างวัดในระดับที่ยอมรับได้ มันเป็นไปได้ที่จะทำให้ความแตกต่างในค่าระหว่างการใช้ทรัพยากรโดยไม่มีข้อจำกัดใด ๆที่เป็นนอกคอกใช้ของพวกเขา กับพวกเขาเพราะวัตถุประสงค์ด้านสิ่งแวดล้อม ตัวอย่างเช่น หน้าที่อยู่ในกรรมสิทธิ์ของอาคารเก่า โดยมีการระบุไว้และการบำรุงรักษาที่ตามมาของมันมีแนวโน้มที่จะลดมูลค่าตลาดหรือค่าเช่าที่ได้รับจากมัน ( แอลลินสัน et al . 1996 ) ความแตกต่างที่สามารถนำมาเป็นข้อบ่งชี้ของค่าของมรดกปัญหาคือ ว่า นี้เป็นเกือบแน่นอนและอยู่ภายใต้มูลค่าที่เกี่ยวกับการอนุรักษ์ในแง่หมดจดเพราะตลาดไม่ใช้ประโยชน์และสภาพภายนอกจะถูกละเว้น เช่น ประโยชน์ด้วยซ้ำกับนักท่องเที่ยวที่ต้องการดูการอนุรักษ์อาคาร ความละเอียดที่เป็นไปได้ของการละเลยนี้ถูกอ้างถึงในการอภิปรายต้นทุนทดแทน .