Figure 5.1 Class stratification of

Figure 5.1 Class stratification of syllable-final r for five speech styles. Style A is casual; B, careful; C, reading; D, word lists; D', minimal pairs. Within each style, the vertical scale shows index scores (maximum 100) for the occurrence of syllable-final r. The horizontal scale shows four age categories, and within each of those, socioeconomic class levels 0–8. Class level 9, the upper middle class, is indicated by the dotted line. The hatched areas represent the degree to which a given index score exceeds the level of the upper middle class. (Adapted from Labov, 1972, fig. 4.3, p. 116 and fig. 5.4, p. 137.)


The hatched areas in the figure point up the phenomenon of hypercorrection. Although all class and age groups tend to use more r as formality increases, it is lower middle-class speakers (class levels 6–8) of the middle-aged group (40–49 years) who show the greatest tendency to increase their use of r in formal styles – until, in the most formal styles D and D', they far surpass the level of the upper middle class (class 9). But there is a generational difference in the middle class: Younger speakers seem not to be fully aware of the prestige attached to the new r pronunciation, and have not acquired it to the same extent as their elders (Labov, 1972a: 59). The overall pattern shown by this figure reflects the relatively recent introduction, and subsequent spread through generations, of syllable-final r as a sociolinguistic prestige marker.


From such research by Labov and his colleagues, a new sociolinguistic approach to language change emerged in the 1960s, and was put forward in a classic essay by Weinreich, Labov, and Herzog (1968). The main features of this approach (conveniently summarized by Hock, 1991: 648–9) include the following: All speech involves low-level variation in pronunciation, with no consistent function. But sometimes, for linguistically arbitrary reasons, a feature of pronunciation may become associated with membership in a social group. At this point, the feature becomes important for speakers’knowledge of their language; they arrive at a generalization – a “rule” from the linguist's viewpoint – as to how the variable use conveys socially relevant information. This generalization may then be extended to new environments, new word classes, or related segments. At the same time, the social parameters for the generalization of the variable rule may be expanded to include additional individuals. If there are no opposing social pressures, the rule may expand throughout the entire lexicon and the entire speech community; if it achieves maximum expansion, it changes from variable to categorical status, so that a regular sound change can be recognized. Labov (1972a: 275) introduced the term uniformitarian principle for the hypothesis that this pattern of sound change implementation, generally observable in changes currently in progress, must have applied to all sound changes in past history.


In subsequent years, Labov and his students have concentrated on linguistic variation in the Philadelphia area, moving out from there to other parts of the US and the English-speaking world. Important collections of papers on the social and geographical dialectology of English, and on current changes in English phonology, have been published by Labov (1980b) and Eckert (1991).


The actuation problem The heart of Labov's system is the question of actuation: “Why do changes in a structural feature take place in a particular language at a given time, but not in other languages with the same feature, or in the same language at other times?” (Weinreich et al., 1968: 102). Labov has approached this question “by searching for the social location of the innovators: asking which speakers are in fact responsible for the continued innovation of sound changes, and how their influence spreads to affect the entire speech community” (Labov, 1980a: 252). Earlier linguists had suggested that innovation should originate more often among the lower social classes, because of their lesser exposure to the influence of the standard language – or alternatively, that innovation should originate among the upper classes, who would then provide a prestige model for lower classes to imitate. However, work in Philadelphia by Labov and his associates revealed that sound change could originate in any class other than the highest, and that the principal source of innovation was in fact located centrally in the social hierarchy (1980a: 253–4): namely, in that same lower middle class which had figured prominently in his New York research. But the riddle of actuation remained: What was the force that led to the continued renewal of sound change? It seemed evident that a key factor was the entrance of new ethnic and racial groups into the community; in Philadelphia this has been accompanied by strong emphasis on local ethnic identification, and by changes in both Black and White dialects which have the effect of making them increasingly divergent from each other (p. 263).


The influence of literacy Since written language generally changes more slowly than spoken language, it has been supposed that the presence of literacy in a community might act as a “drag” to retard change in the spoken language. However, the picture is complicated by the fact that in societies with limited literacy, as in India, literacy tends to exist mainly in the upper social classes; so, although we find that Brahmin speech is relatively conservative, it is not clear what the relative roles of social class and literacy are in producing this effect. Bright and Ramanujan (1964) attempted to study this question by examining the speech of Brahmin and non-Brahmin speakers of Kannada and Tulu, two neighboring and closely related Dravidian languages of South India. Kannada has a long-established writing system, in which most Brahmins (and many non-Brahmins) are literate. By contrast, Tulu has no commonly used script; when speakers of Tulu as a first language (L1) learn to read and write, they do so in a second language (L2) – Kannada, Sanskrit, or English. Studies revealed that, in Kannada, the Brahmin dialect was clearly more conservative than non-Brahmin speech; but in Tulu, the Brahmin dialect was as likely to innovate as that of non-Brahmins. This suggests that literacy in L1 does indeed exercise a conservative effect, independently of social class. For more recent work on the relationship between literacy and sociolinguistic change see Toon, 1991.


Men's and women's speech It is well known that, within a speech community, differences may be found between men's and women's speech (see chapter 8) and the question arises: What is the role of sex/gender differentiation in language change? The topic has recently been discussed by Labov (1990). He notes that, in a situation of stable sociolinguistic stratification, women are more conservative linguistically; they tend to favor variants with overt social prestige, whereas men do the reverse. However, in a situation of ongoing change – in which overt social prestige comes from outside the group – women tend to use a higher frequency of new forms than men; among women, it is the “hypercorrect” behavior of the lower middle class (as described above) which is especially important. Labov believes that women play a crucial role in change from below, precisely because of the sexual asymmetry of the care-giving situation: Most of the early language input received by young children is from mothers and other female caregivers.

Results (Malay) 1:

Rajah 5.1 kelas penstrataan r akhiran suku kata untuk lima gaya pertuturan. Gaya A adalah kasual; B, berhati-hati; C, membaca; D, senarai kata; D', pasangan minimal. Dalam setiap stail, skala menegak menunjukkan Indeks markah (maksimum 100) bagi berlakunya r akhiran suku kata. Skala mendatar menunjukkan empat kategori umur dan dalam setiap orang, kelas sosioekonomi peringkat 0 – 8. Peringkat kelas 9, darjat tengah yang atas, ditandakan dengan menandatanganinya. Bahagian hatched merupakan sejauh mana skor indeks yang diberikan melebihi tahap darjat tengah yang atas. (Diadaptasi daripada Labov, 1972, Rajah 4.3, h. 116 dan Rajah 5.4, ms. 137.)Bahagian hatched dalam Gambarajah menunjukkan sehingga fenomena hypercorrection. Walaupun semua kelas dan kumpulan umur yang cenderung untuk menggunakan lebih banyak r apabila penuh takzim mengurniakan meningkat, ianya lebih rendah kelas pertengahan penceramah (kelas peringkat 6 – 8) Kumpulan pertengahan (40 – 49 tahun) yang menunjukkan kecenderungan besar untuk meningkatkan penggunaan r dalam gaya formal – mereka sehingga, dalam gaya Tempahan rasmi D dan D', mereka jauh mengatasi tahap kelas menengah atas (kelas 9). Tetapi terdapat perbezaan generasi dalam kelas yang sederhana: penceramah muda seolah-olah tidak sedar sepenuhnya Istimewanya yang melekat pada sebutan r yang baru, dan telah tidak memperolehi ia setakat yang sama seperti orang-orang tua mereka (Labov, 1972a: 59). Corak keseluruhan yang ditunjukkan oleh Rajah ini menggambarkan pengenalan yang agak baru, dan seterusnya merebak melalui generasi, r akhiran suku kata sebagai petanda sociolinguistic prestige.Dari itu kajian oleh Labov dan rakan-rakan, pendekatan sociolinguistic baru untuk menukar bahasa muncul pada 1960-an, dan telah dikemukakan dalam sebuah esei klasik oleh Weinreich, Labov dan Herzog (1968). Ciri-ciri utama pendekatan ini (setiap satu diringkaskan oleh Hock, 1991: 648 – 9) adalah seperti berikut: Semua ucapan melibatkan perbezaan tahap rendah dalam sebutan, tiada fungsi yang konsisten. Tetapi kadang-kadang, sebab secara Linguistik sewenang-wenangnya, ciri sebutan menjadi dikaitkan dengan keahlian dalam Kumpulan sosial. Pada masa ini, ciri-ciri menjadi penting untuk speakers'knowledge Bahasa mereka; mereka tiba di generalisasi – "peraturan" dari segi jurubahasa itu – tentang bagaimana pembolehubah penggunaan menyampaikan maklumat berkaitan sosial. Generalisasi ini kemudian boleh dilanjutkan kepada persekitaran, kelas perkataan yang baru atau Segmen-segmen yang berkaitan. Pada masa yang sama, parameter sosial untuk generalisasi daripada pemerintahan berubah-ubah boleh diperluaskan supaya termasuk individu tambahan. Jika terdapat sebarang tekanan sosial yang lawan, peraturan mungkin berkembang seluruh seluruh termasuk sekali kosa kata dan ucapan kepada seluruh masyarakat; Jika ia mencapai perkembangan maksimum, ia berubah daripada pemboleh ubah categorical status, supaya perubahan bunyi yang tetap yang boleh diiktiraf. Labov (1972a: 275) memperkenalkan prinsip uniformitarian istilah untuk hipotesis bahawa pola ini bunyi berubah pelaksanaan, biasanya akibat perubahan kini kemajuan, mesti telah mengaplikasikan perubahan semua bunyi dalam sejarah yang lepas.Dalam tahun-tahun berikutnya, Labov dan pelajarnya telah tertumpu kepada kepelbagaian Linguistik di kawasan Philadelphia, bergerak dari situ ke bahagian lain di Amerika Syarikat dan dunia berbahasa Inggeris. Penting koleksi kertas-kertas yang dialectology geografi dan sosial Bahasa Inggeris, dan perubahan semasa dalam fonologi bahasa Inggeris, telah diterbitkan oleh Labov (1980b) and Eckert (1991).The actuation problem The heart of Labov's system is the question of actuation: “Why do changes in a structural feature take place in a particular language at a given time, but not in other languages with the same feature, or in the same language at other times?” (Weinreich et al., 1968: 102). Labov has approached this question “by searching for the social location of the innovators: asking which speakers are in fact responsible for the continued innovation of sound changes, and how their influence spreads to affect the entire speech community” (Labov, 1980a: 252). Earlier linguists had suggested that innovation should originate more often among the lower social classes, because of their lesser exposure to the influence of the standard language – or alternatively, that innovation should originate among the upper classes, who would then provide a prestige model for lower classes to imitate. However, work in Philadelphia by Labov and his associates revealed that sound change could originate in any class other than the highest, and that the principal source of innovation was in fact located centrally in the social hierarchy (1980a: 253–4): namely, in that same lower middle class which had figured prominently in his New York research. But the riddle of actuation remained: What was the force that led to the continued renewal of sound change? It seemed evident that a key factor was the entrance of new ethnic and racial groups into the community; in Philadelphia this has been accompanied by strong emphasis on local ethnic identification, and by changes in both Black and White dialects which have the effect of making them increasingly divergent from each other (p. 263).The influence of literacy Since written language generally changes more slowly than spoken language, it has been supposed that the presence of literacy in a community might act as a “drag” to retard change in the spoken language. However, the picture is complicated by the fact that in societies with limited literacy, as in India, literacy tends to exist mainly in the upper social classes; so, although we find that Brahmin speech is relatively conservative, it is not clear what the relative roles of social class and literacy are in producing this effect. Bright and Ramanujan (1964) attempted to study this question by examining the speech of Brahmin and non-Brahmin speakers of Kannada and Tulu, two neighboring and closely related Dravidian languages of South India. Kannada has a long-established writing system, in which most Brahmins (and many non-Brahmins) are literate. By contrast, Tulu has no commonly used script; when speakers of Tulu as a first language (L1) learn to read and write, they do so in a second language (L2) – Kannada, Sanskrit, or English. Studies revealed that, in Kannada, the Brahmin dialect was clearly more conservative than non-Brahmin speech; but in Tulu, the Brahmin dialect was as likely to innovate as that of non-Brahmins. This suggests that literacy in L1 does indeed exercise a conservative effect, independently of social class. For more recent work on the relationship between literacy and sociolinguistic change see Toon, 1991.Ucapan lelaki dan wanita yang memang diketahui bahawa, dalam sebuah komuniti pertuturan, perbezaan boleh didapati antara lelaki dan wanita pertuturan (lihat bab 8) dan soalan yang timbul: Apakah peranan pembezaan jantina/gender dalam Tukar Bahasa? Topik Tempahan telah dibincangkan oleh Labov (1990). Dia menyatakan bahawa, dalam keadaan stabil penstrataan sociolinguistic, wanita adalah lebih konservatif secara linguistik; mereka cenderung untuk memihak kepada varian dengan terang-terangan prestige sosial, manakala lelaki melakukan sebaliknya. Walau bagaimanapun, dalam keadaan perubahan berterusan – di prestige sosial yang terang-terangan yang datang dari luar Kumpulan – wanita yang cenderung untuk menggunakan frekuensi yang paling tinggi mengenai bentuk baru daripada lelaki; kalangan wanita, ia adalah kelakuan yang "hypercorrect" kelas pertengahan lebih rendah (seperti yang tertera di atas) yang adalah amat penting. Labov percaya bahawa wanita memainkan peranan yang penting dalam perubahan dari bawah, justru kerana yang asimetri seksual situasi penyampaian penjagaan: kebanyakan awal input bahasa yang diterima oleh anak-anak muda adalah dari ibu dan pengasuh wanita.

Results (Malay) 2:

Rajah 5.1 stratifikasi Kelas suku kata akhir r untuk lima gaya pertuturan. Gaya adalah kasual; B, berhati-hati; C, membaca; D, senarai perkataan; D ', pasangan yang minimum. Di dalam setiap gaya, skala menegak menunjukkan nilai indeks (maksimum 100) untuk berlakunya suku kata akhir r. Skala mendatar menunjukkan empat kategori umur, dan dalam setiap mereka, tahap kelas sosioekonomi 0-8. Tahap kelas 9, kelas menengah atas, ditunjukkan oleh garis putus-putus. Kawasan yang menetas mewakili sejauh mana skor indeks diberikan melebihi tahap kelas menengah atas. (Diadaptasi daripada Labov, 1972, ara. 4.3, ms. 116 dan gamb. 5.4, ms. 137.) Kawasan menetas dalam rajah menunjukkan sehingga fenomena hypercorrection. Walaupun semua kumpulan kelas dan usia cenderung untuk menggunakan lebih r dengan peningkatan formaliti, ia adalah orang kelas pertengahan yang lebih rendah (tahap kelas 6-8) kumpulan pertengahan umur (40-49 tahun) yang menunjukkan kecenderungan yang paling besar untuk meningkatkan penggunaan r dalam gaya formal - sehingga, dalam gaya yang paling formal D dan D ', mereka jauh lebih banyak berbanding tahap kelas pertengahan atas (kelas 9). Tetapi ada perbezaan generasi dalam kelas menengah: penceramah muda seolah-olah tidak menyedari sepenuhnya prestij yang disertakan dengan r sebutan baru, dan belum diperolehi kepada takat yang sama seperti orang-orang tua mereka (Labov, 1972a: 59). Keseluruhan corak yang ditunjukkan oleh angka ini mencerminkan pengenalan yang agak baru-baru ini, dan penyebaran berikutnya melalui generasi, suku kata akhir r sebagai prestij penanda sosiolinguistik. Dari kajian tersebut oleh Labov dan rakan-rakannya, pendekatan baru sosiolinguistik dengan perubahan bahasa muncul pada tahun 1960-an , dan telah dikemukakan dengan esei klasik oleh Weinreich, Labov, dan Herzog (1968). Ciri-ciri utama pendekatan ini (yang sesuai diringkaskan oleh Hock, 1991: 648-9) termasuk yang berikut: Semua ucapan melibatkan perubahan tahap rendah dalam sebutan, dengan tiada fungsi konsisten. Tetapi kadang-kadang, atas sebab-sebab linguistik sewenang-wenangnya, ciri sebutan boleh menjadi yang berkaitan dengan keahlian dalam kumpulan sosial. Pada ketika ini, ciri yang menjadi penting untuk speakers'knowledge bahasa mereka; mereka tiba di generalisasi - satu "peraturan" dari sudut pandangan ahli bahasa ini - bagaimana penggunaan pembolehubah menyampaikan maklumat sosial yang berkaitan. Pengitlakan ini mungkin akan dilanjutkan dengan persekitaran baru, kelas perkataan baru, atau segmen yang berkaitan. Pada masa yang sama, parameter sosial untuk generalisasi peraturan yang berubah-ubah boleh diperluaskan kepada individu tambahan. Jika tidak ada tekanan sosial lawan, peraturan yang boleh berkembang di seluruh kosa kata dan masyarakat ucapan keseluruhan; jika ia mencapai perkembangan maksimum, ia berubah dari berubah kepada status mutlak, supaya perubahan bunyi tetap boleh diiktiraf. Labov (1972a: 275) memperkenalkan prinsip keseragaman tempoh yang hipotesis bahawa pola ini pelaksanaan perubahan bunyi, biasanya dapat dilihat dalam perubahan sedang dijalankan, mesti telah memohon kepada semua perubahan bunyi dalam sejarah masa lalu. Dalam tahun-tahun berikutnya, Labov dan para pelajar beliau mempunyai tertumpu kepada variasi bahasa di kawasan Philadelphia, bergerak keluar dari sana ke bahagian lain di Amerika Syarikat dan dunia berbahasa Inggeris. . Koleksi penting dalam kertas kerja mengenai dialektologi sosial dan geografi Inggeris, dan perubahan semasa dalam fonologi bahasa Inggeris, telah diterbitkan oleh Labov (1980b) dan Eckert (1991) Masalah menggerakkan Hati sistem Labov adalah persoalan menggerakkan: " Mengapa perubahan dalam ciri-ciri struktur berlaku dalam bahasa tertentu pada masa yang tertentu, tetapi tidak dalam bahasa lain dengan ciri-ciri yang sama, atau dalam bahasa yang sama pada masa yang lain? "(Weinreich et al, 1968:. 102). Labov telah mendekati soalan ini "dengan mencari lokasi sosial mereka yang memperkenalkan: meminta mana penceramah adalah sebenarnya bertanggungjawab untuk inovasi yang berterusan perubahan bunyi, dan bagaimana pengaruh mereka merebak memberi kesan kepada masyarakat ucapan keseluruhan" (Labov, 1980a: 252) . Ahli bahasa sebelum ini telah mencadangkan bahawa inovasi harus berasal lebih kerap di kalangan kelas-kelas sosial yang lebih rendah, kerana pendedahan mereka lebih kecil untuk pengaruh bahasa standard - atau sebagai alternatif, inovasi yang perlu berasal di kalangan kelas atasan, yang kemudian akan menyediakan model prestij untuk rendah kelas untuk meniru. Walau bagaimanapun, kerja-kerja di Philadelphia oleh Labov dan rakan-rakannya mendedahkan bahawa perubahan bunyi boleh berasal dari mana-mana kelas yang lain daripada yang paling tinggi, dan bahawa sumber utama inovasi itu sebenarnya terletak di pusat dalam hierarki sosial (1980a: 253-4): iaitu, dalam yang sama kelas pertengahan yang lebih rendah yang telah digambarkan dengan jelas dalam penyelidikan New York beliau. Tetapi teka-teki menggerakkan kekal: Apa kuasa yang membawa kepada pembaharuan yang berterusan perubahan bunyi? Ia seolah-olah jelas bahawa faktor utama adalah pintu masuk kumpulan etnik dan kaum baru ke dalam masyarakat; di Philadelphia ini telah disertai dengan penekanan kepada pengenalan etnik tempatan, dan oleh perubahan dalam kedua-dua hitam dan putih dialek yang mempunyai kesan membuat mereka semakin berbeza antara satu sama lain (ms. 263). Pengaruh celik Sejak bahasa bertulis umumnya perubahan lebih perlahan daripada bahasa pertuturan, andaian telah dibuat bahawa kehadiran literasi dalam masyarakat yang mungkin bertindak sebagai "drag" untuk melambatkan perubahan dalam bahasa yang dituturkan. Walau bagaimanapun, gambar itu rumit oleh fakta bahawa dalam masyarakat yang celik terhad, kerana di India, literasi cenderung untuk wujud terutamanya dalam kelas sosial atas; jadi, walaupun kita mendapati bahawa Brahmin ucapan yang agak konservatif, ia tidak jelas apa peranan relatif kelas sosial dan literasi adalah dalam menghasilkan kesan ini. Terang dan Ramanujan (1964) cuba untuk mengkaji soalan ini dengan memeriksa ucapan Brahmin dan penutur bukan Brahmin-of Kannada dan Tulu, dua jiran dan berkait rapat dengan bahasa Dravidia di India Selatan. Kannada mempunyai sistem tulisan lama wujud, di mana kebanyakan Brahmin (dan ramai orang bukan Brahmin) adalah celik huruf. Sebaliknya, Tulu tidak mempunyai skrip yang biasa digunakan; apabila penutur Tulu sebagai bahasa pertama (L1) belajar membaca dan menulis, mereka berbuat demikian dengan bahasa kedua (L2) - Kannada, Sanskrit, atau Bahasa Inggeris. Kajian mendedahkan bahawa, dalam Kannada, dialek Brahmin itu jelas lebih konservatif daripada bukan Brahmin ucapan; tetapi dalam Tulu, dialek Brahmin itu berkemungkinan untuk membuat pembaharuan seperti yang bukan Brahmin. Ini menunjukkan bahawa literasi di L1 sememangnya menjalankan kesan konservatif, bebas daripada kelas sosial. Untuk kerja-kerja yang lebih terkini kepada hubungan antara literasi dan perubahan sosiolinguistik melihat Toon, 1991. Lelaki dan ucapan wanita Adalah diketahui umum bahawa, dalam komuniti pertuturan, perbezaan boleh didapati antara lelaki dan ucapan wanita (lihat bab 8) dan persoalan timbul : Apakah peranan pembezaan jantina / gender dalam perubahan bahasa? Topik yang baru-baru ini telah dibincangkan oleh Labov (1990). Beliau menyatakan bahawa, dalam keadaan susun lapis sosiolinguistik stabil, wanita linguistik lebih konservatif; mereka cenderung untuk memihak kepada varian dengan prestij sosial terang-terangan, manakala lelaki melakukan sebaliknya. Walau bagaimanapun, dalam keadaan perubahan yang berterusan - di mana prestij sosial terang-terangan datang dari luar kumpulan - wanita cenderung untuk menggunakan frekuensi yang lebih tinggi daripada bentuk-bentuk baru berbanding lelaki; di kalangan wanita, ia adalah "hypercorrect" tingkah laku kelas menengah rendah (seperti yang dinyatakan di atas) yang amat penting. Labov percaya bahawa wanita memainkan peranan penting dalam perubahan dari bawah, tepat kerana asimetri seksual keadaan penjagaan yang memberi: Kebanyakan input bahasa yang awal yang diterima oleh anak-anak muda daripada ibu dan penjaga perempuan lain.