The Frog PrinceOne fine evening a y

The Frog Prince
One fine evening a young princess put on her bonnet and clogs, and went out to take a walk
by herself in a wood; and when she came to a cool spring of water with a rose in the middle of it, she
sat herself down to rest a while. Now she had a golden ball in her hand, which was her favorite
plaything; and she was always tossing it up into the air, and catching it again as it fell.
After a time she threw it up so high that she missed catching it as it fell; and the ball bounded
away, and rolled along on the ground, until at last it fell down into the spring. The princess looked
into the spring after her ball, but it was very deep, so deep that she could not see the bottom of it. She
began to cry, and said, 'Alas! if I could only get my ball again, I would give all my fine clothes and
jewels, and everything that I have in the world.'
Whilst she was speaking, a frog put its head out of the water, and said, 'Princess, why do you
weep so bitterly?'
'Alas!' said she, 'what can you do for me, you nasty frog? My golden ball has fallen into the
spring.'
The frog said, 'I do not want your pearls, and jewels, and fine clothes; but if you will love me,
and let me live with you and eat from off your golden plate, and sleep on your bed, I will bring you
your ball again.'
'What nonsense,' thought the princess, 'this silly frog is talking! He can never even get out of
the spring to visit me, though he may be able to get my ball for me, and therefore I will tell him he
shall have what he asks.'
So she said to the frog, 'Well, if you will bring me my ball, I will do all you ask.'
Then the frog put his head down, and dived deep under the water; and after a little while he
came up again, with the ball in his mouth, and threw it on the edge of the spring.
As soon as the young princess saw her ball, she ran to pick it up; and she was so overjoyed to
have it in her hand again, that she never thought of the frog, but ran home with it as fast as she could.
The frog called after her, 'Stay, princess, and take me with you as you said,'
But she did not stop to hear a word.
The next day, just as the princess had sat down to dinner, she heard a strange noise - tap, tap -
plash, plash - as if something was coming up the marble staircase, and soon afterwards there was a
gentle knock at the door, and a little voice cried out and said:
'Open the door, my princess dear,
Open the door to thy true love here!
And mind the words that thou and I said
By the fountain cool, in the greenwood shade.'
Then the princess ran to the door and opened it, and there she saw the frog, whom she had
quite forgotten. At this sight she was sadly frightened, and shutting the door as fast as she could came
back to her seat.
The king, her father, seeing that something had frightened her, asked her what was the matter.
'There is a nasty frog,' said she, 'at the door, that lifted my ball for me out of the spring this
morning. I told him that he should live with me here, thinking that he could never get out of the
spring; but there he is at the door, and he wants to come in.'
While she was speaking the frog knocked again at the door, and said:
'Open the door, my princess dear,
Open the door to thy true love here!
And mind the words that thou and I said
By the fountain cool, in the greenwood shade.'
Then the king said to the young princess, 'As you have given your word you must keep it; so
go and let him in.'
She did so, and the frog hopped into the room, and then straight on - tap, tap - plash, plash -
from the bottom of the room to the top, till he came up close to the table where the princess sat.
'Pray lift me upon chair,' said he to the princess, 'and let me sit next to you.'
As soon as she had done this, the frog said, 'Put your plate nearer to me, that I may eat out of
it.'
This she did, and when he had eaten as much as he could, he said, 'Now I am tired; carry me
upstairs, and put me into your bed.' And the princess, though very unwilling, took him up in her hand,
and put him upon the pillow of her own bed, where he slept all night long.
As soon as it was light the frog jumped up, hopped downstairs, and went out of the house.
'Now, then,' thought the princess, 'at last he is gone, and I shall be troubled with him no more.'
But she was mistaken; for when night came again she heard the same tapping at the door; and
the frog came once more, and said:
'Open the door, my princess dear,
Open the door to thy true love here!
And mind the words that thou and I said
By the fountain cool, in the greenwood shade.'
And when the princess opened the door the frog came in, and slept upon her pillow as before,
till the morning broke. And the third night he did the same. But when the princess awoke on the
following morning she was astonished to see, instead of the frog, a handsome prince, gazing on her
with the most beautiful eyes she had ever seen and standing at the head of her bed.
He told her that he had been enchanted by a spiteful fairy, who had changed him into a frog;
and that he had been fated so to abide till some princess should take him out of the spring, and let him
eat from her plate, and sleep upon her bed for three nights.
'You,' said the prince, 'have broken his cruel charm, and now I have nothing to wish for but
that you should go with me into my father's kingdom, where I will marry you, and love you as long as
you live.'
The young princess, you may be sure, was not long in saying 'Yes' to all this; and as they
spoke a brightly colored coach drove up, with eight beautiful horses, decked with plumes of feathers
and a golden harness; and behind the coach rode the prince's servant, faithful Heinrich, who had
bewailed the misfortunes of his dear master during his enchantment so long and so bitterly, that his
heart had well-nigh burst.
They then took leave of the king, and got into the coach with eight horses, and all set out, full
of joy and merriment, for the prince's kingdom, which they reached safely; and there they lived
happily a great many years.

Results (Thai) 1:

เจ้าชายกบหนึ่งตอนเย็นหญิงสาวใส่บาสเตียบอนเนต์และอุดตันของเธอ และออกไปนำด้วยตนเองในไม้ และ เมื่อเธอมาถึงน้ำพุเย็นน้ำกับกุหลาบกลาง เธอนั่งตัวเองลงพัก ตอนนี้เธอมีลูกบอลทองคำในมือของเธอ ใจเธอซึ่งplaything และเธอเสมอ tossing ขึ้นไปในอากาศ และจับมันอีกมันตกหลังจากเวลาเธอโยนมันขึ้นสูงมากที่เธอพลาดจับเป็นมันตก และลูกที่ล้อมรอบเก็บ และรีดตามบนพื้นดิน จนในที่สุด ก็ล้มลงในฤดูใบไม้ผลิ ดูเจ้าหญิงในฤดูใบไม้ผลิหลังจากลูกของเธอ แต่มันไม่ลึกมาก ดังนั้นลึกที่เธอไม่สามารถเห็นด้านล่างของมัน เธอเริ่มร้องไห้ และ ว่า, ' พักสามารถ ถ้าสามารถเฉพาะได้รับลูกของฉันอีกครั้ง ฉันจะให้เสื้อผ้าที่ดีทั้งหมดของฉัน และรัตนากร และทุกอย่างที่มีในโลกนี้ 'ในขณะที่เธอถูกพูด กบใส่หัวจากน้ำ ความ ว่า, ' เจ้าหญิง ทำไมคุณร้องได้พิรี้พิไร?'"อนิจจา ' กล่าวว่า เธอ, ' อย่างไรสำหรับฉัน คุณกบน่ารังเกียจ ลูกของฉันทองตกในฤดูใบไม้ผลิ 'กบกล่าวว่า, "ฉันไม่ต้องของ ไข่มุก และอัญมณี และเสื้อ ผ้าที่ดี แต่ ถ้าคุณจะรักฉันและให้ฉันอยู่กับคุณ และกินเสียของแผ่นทอง และนอนบนเตียงของคุณ ฉันจะนำคุณลูกของคุณอีกด้วย 'เจ้าหญิง คิดว่า 'อะไรเหลวไหล ' พูดกบนี้โง่ เขาไม่เคยแม้แต่จะได้รับของฤดูใบไม้ผลิชมฉัน แม้ว่าเขาอาจจะรับลูกของฉันสำหรับฉัน และดังนั้น ฉันจะบอกเขามีสิ่งที่เขาถาม 'เธอว่าต้องกบ 'ดี ถ้าคุณจะให้ฉันลูกของฉัน ฉันจะทำทั้งหมดที่คุณถามนั้นแล้วกบใส่หัวของเขาลง และดำลึกใต้น้ำ และหลังจากเพียงเล็กน้อยในขณะที่เขามาอีก กับลูกในปาก และโยนในฤดูใบไม้ผลิทันทีที่หญิงสาวเห็นลูกของเธอ เธอวิ่งไปรับ และเธอก็เป็นปลื้มมากที่จะมีในมือของเธออีกครั้ง ที่เธอไม่เคยคิดว่า กบ แต่วิ่งบ้านด้วย เป็นอย่างที่เธอไม่กบที่เรียกว่าเธอ 'พัก หญิง และพาฉันกับคุณ ตามที่คุณกล่าวว่าแต่เธอก็ไม่ได้หยุดฟังคำในวันถัดไป เช่นเดียวกับที่เจ้าหญิงได้นั่งลงไปทานอาหารค่ำ เธอได้ยินเสียงประหลาด - เคาะ เคาะ-plash, plash - ว่าสิ่งมาถึงภายในหินอ่อน และเร็ว ๆ นี้หลังจากนั้น มีการเคาะเบา ๆ ที่ประตู และเสียงเล็ก ๆ ร้อง และกล่าวว่า:' เปิดประตู รักเจ้าหญิงของฉันเปิดประตูสู่ความรักพระองค์จริงที่นี่และจิตใจคำว่าพระองค์และโดยน้ำพุเย็นสบาย ในร่ม greenwood 'เจ้าหญิงวิ่งไปประตู แล้วเปิด และมีเธอเห็นกบ ที่เธอมีค่อนข้างลืม ที่นี้สายตา เธอเศร้ากลัว และปิดประตูเป็นอย่างที่เธอไม่มากลับไปนั่งพระมหากษัตริย์ พ่อ เห็นว่าบางสิ่งบางอย่างได้กลัวเธอ ถามเธอว่ามีเรื่อง'มีกบน่ารังเกียจ กล่าวว่า เธอ, ' ที่ประตู ที่ยกลูกของฉันสำหรับฉันจากฤดูใบไม้ผลินี้morning. I told him that he should live with me here, thinking that he could never get out of thespring; but there he is at the door, and he wants to come in.'While she was speaking the frog knocked again at the door, and said:'Open the door, my princess dear,Open the door to thy true love here!And mind the words that thou and I saidBy the fountain cool, in the greenwood shade.'Then the king said to the young princess, 'As you have given your word you must keep it; sogo and let him in.'She did so, and the frog hopped into the room, and then straight on - tap, tap - plash, plash -from the bottom of the room to the top, till he came up close to the table where the princess sat.'Pray lift me upon chair,' said he to the princess, 'and let me sit next to you.'As soon as she had done this, the frog said, 'Put your plate nearer to me, that I may eat out ofit.'This she did, and when he had eaten as much as he could, he said, 'Now I am tired; carry meupstairs, and put me into your bed.' And the princess, though very unwilling, took him up in her hand,and put him upon the pillow of her own bed, where he slept all night long.As soon as it was light the frog jumped up, hopped downstairs, and went out of the house.'Now, then,' thought the princess, 'at last he is gone, and I shall be troubled with him no more.'But she was mistaken; for when night came again she heard the same tapping at the door; andthe frog came once more, and said:'Open the door, my princess dear,Open the door to thy true love here!And mind the words that thou and I saidBy the fountain cool, in the greenwood shade.'And when the princess opened the door the frog came in, and slept upon her pillow as before,till the morning broke. And the third night he did the same. But when the princess awoke on thefollowing morning she was astonished to see, instead of the frog, a handsome prince, gazing on herwith the most beautiful eyes she had ever seen and standing at the head of her bed.He told her that he had been enchanted by a spiteful fairy, who had changed him into a frog;and that he had been fated so to abide till some princess should take him out of the spring, and let himeat from her plate, and sleep upon her bed for three nights.'You,' said the prince, 'have broken his cruel charm, and now I have nothing to wish for butthat you should go with me into my father's kingdom, where I will marry you, and love you as long asyou live.'The young princess, you may be sure, was not long in saying 'Yes' to all this; and as theyspoke a brightly colored coach drove up, with eight beautiful horses, decked with plumes of feathersand a golden harness; and behind the coach rode the prince's servant, faithful Heinrich, who hadbewailed the misfortunes of his dear master during his enchantment so long and so bitterly, that hisheart had well-nigh burst.They then took leave of the king, and got into the coach with eight horses, and all set out, fullof joy and merriment, for the prince's kingdom, which they reached safely; and there they livedhappily a great many years.

Results (Thai) 2:

เจ้าชายกบเย็นวันหนึ่งปรับเจ้าหญิงน้อยที่วางอยู่บนฝากระโปรงของเธอและอุดตันและออกไปใช้เวลาเดินด้วยตัวเองในไม้; และเมื่อเธอมาถึงฤดูใบไม้ผลิเย็นของน้ำที่มีดอกกุหลาบที่อยู่ตรงกลางของมันเธอนั่งตัวเองลงไปในขณะที่ส่วนที่เหลือ ตอนนี้เธอมีลูกสีทองอยู่ในมือของเธอซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของเธอของเล่น; . และเธอก็มักจะโยนมันขึ้นไปในอากาศและจับมันอีกครั้งในขณะที่มันลดลงหลังจากเวลาที่เธอโยนมันขึ้นสูงจนเธอพลาดการจับเป็นมันลดลง; และลูกกระโดดออกไปและรีดพร้อมอยู่บนพื้นดินจนในที่สุดมันลดลงลงไปในฤดูใบไม้ผลิ เจ้าหญิงมองลงไปในฤดูใบไม้ผลิหลังจากที่ลูกของเธอ แต่มันก็ลึกมากลึกว่าเธอไม่สามารถมองเห็นด้านล่างของมัน เธอเริ่มที่จะร้องไห้และพูดว่า 'อนิจจา! หากฉันจะได้รับลูกของฉันอีกครั้งฉันจะให้ทุกเสื้อผ้าที่ดีของฉันและอัญมณีและทุกอย่างที่ฉันมีในโลก. ขณะที่เธอกำลังพูดกบใส่หัวของมันออกมาจากน้ำและกล่าวว่า 'เจ้าหญิง ทำไมคุณร้องไห้อย่างขมขื่นเพื่อ? '' อนิจจา! บอกว่าเธอ 'สิ่งที่คุณสามารถทำเพื่อฉันคุณกบที่น่ารังเกียจ? ลูกสีทองของฉันได้ลดลงเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ '. กบกล่าวว่า' ผมไม่ต้องการไข่มุกของคุณและอัญมณีและเสื้อผ้าสวย ๆ ; แต่ถ้าคุณจะรักฉันและแจ้งให้เราอยู่กับคุณและกินจากแผ่นทองของคุณและการนอนหลับอยู่บนเตียงของคุณผมจะนำคุณลูกของคุณอีกครั้ง. '' สิ่งที่ไร้สาระ 'คิดว่าเจ้าหญิง' นี้กบโง่คือ พูด! เขาไม่เคยได้รับจากฤดูใบไม้ผลิเยี่ยมฉันแม้ว่าเขาอาจจะสามารถที่จะได้รับลูกของฉันสำหรับฉันและดังนั้นฉันจะบอกเขาว่าเขาจะได้ในสิ่งที่เขาถาม. ดังนั้นเธอจึงพูดกับกบ 'ดีถ้า คุณจะนำมาให้ฉันลูกฉันฉันจะทำทุกอย่างที่คุณถาม '. แล้วกบใส่หัวของเขาลงและดำดิ่งลึกลงไปใต้น้ำ และหลังเล็ก ๆ น้อย ๆ ในขณะที่เขาขึ้นมาอีกครั้งกับลูกในปากของเขาและโยนมันบนขอบของฤดูใบไม้ผลิ. ทันทีที่เจ้าหญิงน้อยเห็นลูกของเธอเธอวิ่งไปหยิบมันขึ้นมา; และเธอก็เพื่อความสุขที่จะมีมันอยู่ในมือของเธออีกครั้งว่าเธอไม่เคยคิดว่ากบ แต่วิ่งที่บ้านกับมันให้เร็วที่สุดเท่าที่เธอสามารถทำได้. กบเรียกว่าหลังจากเธอ 'Stay, เจ้าหญิง, และพาฉันกับคุณในขณะที่คุณ กล่าวว่า ". แต่เธอก็ไม่ได้หยุดที่จะได้ยินคำในวันถัดไปเช่นเดียวกับที่เจ้าหญิงได้นั่งลงไปรับประทานอาหารค่ำที่เธอได้ยินเสียงแปลก - แตะแตะ - บ่อน้ำ, บ่อน้ำ - ราวกับว่าบางสิ่งบางอย่างที่กำลังจะมาถึงบันไดหินอ่อน และหลังจากนั้นไม่นานก็มีการเคาะอ่อนโยนที่ประตูและเสียงเล็กๆ ร้องออกมาและกล่าวว่า'เปิดประตูรักเจ้าหญิงของฉันเปิดประตูสู่ความรักที่แท้จริงของเจ้านี่! และทราบคำว่าท่านและพูดว่าโดยเย็นน้ำพุในที่ร่มกรีนวูด. 'แล้วเจ้าหญิงวิ่งไปที่ประตูและเปิดมันและมีเธอเห็นกบซึ่งเธอเคยลืมเลยทีเดียว ที่เห็นนี้เธอก็กลัวเศร้าและปิดประตูให้เร็วที่สุดเท่าที่เธอจะมากลับไปยังที่นั่งของเธอ. กษัตริย์พ่อของเธอเห็นว่าบางสิ่งบางอย่างได้กลัวเธอถามเธอว่าเป็นเรื่อง. 'มีกบที่น่ารังเกียจคือ 'บอกว่าเธอ' ที่ประตูที่ยกลูกของฉันสำหรับฉันออกจากฤดูใบไม้ผลินี้ตอนเช้า ผมบอกเขาว่าเขาควรจะอยู่กับฉันที่นี่คิดว่าเขาไม่เคยได้รับออกจากฤดูใบไม้ผลิ; แต่มีเขาอยู่ที่ประตูและเขาต้องการที่จะมา. ขณะที่เธอกำลังพูดกบเคาะอีกครั้งที่ประตูและกล่าวว่า: 'เปิดประตูรักเจ้าหญิงของฉัน! เปิดประตูสู่ความรักที่แท้จริงของเจ้านี่และทราบคำว่าท่านและพูดว่าโดยน้ำพุเย็นในที่ร่มกรีนวูด '. แล้วกษัตริย์ตรัสกับเจ้าหญิงหนุ่ม' ในขณะที่คุณได้ให้คำของคุณคุณจะต้องให้มัน เพื่อให้ไปและปล่อยให้เขาอยู่ใน '. เธอทำเช่นนั้นและกบกระโดดเข้ามาในห้องแล้วตรง - แตะแตะ - บ่อน้ำ, บ่อน้ำ - จากด้านล่างของห้องพักไปด้านบนจนเขาขึ้นมาใกล้เคียงกับ ตารางที่เจ้าหญิงนั่ง. 'อธิษฐานยกฉันอยู่กับเก้าอี้' กล่าวว่าเขากับเจ้าหญิง 'และแจ้งให้เรานั่งถัดจากคุณ. ทันทีที่เธอได้กระทำเช่นนี้กบกล่าวว่า' วางใกล้จานของคุณให้ฉัน ที่ฉันจะได้กินจาก. มันนี่เธอทำและเมื่อเขาได้กินมากที่สุดเท่าที่จะทำได้เขากล่าวว่า 'ตอนนี้ผมเหนื่อย; พาเราชั้นบนและใส่ฉันเป็นเตียงของคุณ. และเจ้าหญิง แต่ไม่เต็มใจที่มากเอาเขาขึ้นมาอยู่ในมือของเธอและวางเขาไว้บนหมอนเตียงของเธอเองที่เขานอนหลับตลอดทั้งคืน. เร็วที่สุดเท่าที่มันเป็นแสงกบกระโดดขึ้นกระโดดลงมาชั้นล่างและออกไปข้างนอก . ของบ้านตอนนี้แล้ว'คิดว่าเจ้าหญิง' ที่สุดท้ายที่เขาจะหายไปและฉันจะเป็นทุกข์กับเขาไม่มาก. แต่เธอก็เข้าใจผิด; สำหรับเมื่อคืนมาอีกครั้งที่เธอได้ยินเสียงกรีดเดียวกันที่ประตู; และกบมาอีกครั้งและกล่าวว่า'เปิดประตูรักเจ้าหญิงของฉันเปิดประตูไปสู่ความรักที่แท้จริงของเจ้านี่! และทราบคำว่าท่านและพูดว่าโดยน้ำพุเย็นในที่ร่มกรีนวูด. และเมื่อ เจ้าหญิงเปิดประตูกบเดินเข้ามาในและนอนอยู่บนหมอนของเธอเป็นมาก่อนจนถึงเช้ายากจน และคืนที่สามที่เขาก็ทำเช่นเดียวกัน แต่เมื่อเจ้าหญิงตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้นเธอก็ต้องแปลกใจที่จะเห็นแทนกบเจ้าชายที่หล่อจ้องเธอด้วยดวงตาที่สวยที่สุดที่เธอเคยเห็นและยืนอยู่ที่หัวเตียงของเธอ. เขาบอกเขาว่าเธอ ได้รับการหลงเสน่ห์นางฟ้าอาฆาตแค้นที่มีการเปลี่ยนแปลงเขากลายเป็นกบ; และว่าเขาได้รับโชคเพื่อที่จะปฏิบัติจนเจ้าหญิงบางคนจะเอาเขาออกจากฤดูใบไม้ผลิและให้เขากินจากจานของเธอและการนอนหลับอยู่บนเตียงของเธอสำหรับสามคืน. 'คุณ' กล่าวว่าเจ้าชาย 'หักเสน่ห์โหดร้ายของเขาและตอนนี้ฉันไม่มีอะไรจะต้องการ แต่ที่คุณควรจะไปกับฉันในอาณาจักรพ่อของฉันที่ฉันจะแต่งงานกับคุณและจะรักคุณตราบเท่าที่. คุณอาศัยอยู่ 'เจ้าหญิงสาวที่คุณอาจจะแน่ใจว่าไม่นานในการบอก' ใช่ 'ทั้งหมดนี้; และเมื่อพวกเขาพูดเป็นโค้ชที่มีสีสันสดใสขับรถขึ้นแปดม้าที่สวยงามประดับด้วยขนนกขนนกและเทียมทอง; และด้านหลังโค้ชขี่ม้าคนรับใช้ของเจ้าชายซื่อสัตย์เฮ็นที่ได้พิลาปความโชคร้ายของเจ้านายที่รักของเขาในช่วงลุ่มหลงของเขามานานและเพื่อให้ขมขื่นที่เขาหัวใจมีการออกมาดีใกล้. จากนั้นพวกเขาจึงลาของพระมหากษัตริย์และได้เข้า โค้ชแปดม้าและการตั้งค่าทั้งหมดออกเต็มรูปแบบของความสุขและความสนุกสนานสำหรับราชอาณาจักรของเจ้าชายที่พวกเขามาถึงอย่างปลอดภัย และมีพวกเขาอาศัยอยู่อย่างมีความสุขเป็นเวลาหลายปีที่ดี