At the beginning of the Great Depre

At the beginning of the Great Depression the economy was destabilized by bank failures followed by credit crunches. The initial reasons were substantial losses in investment banking, followed by bank runs. (Bank runs occurred when a large number of customers withdrew their deposits because they believed the bank might become insolvent. As the bank run progressed, it generated a self-fulfilling prophecy: as more people withdrew their deposits, the likelihood of default increased, and this encouraged further withdrawals.) Milton Friedman and Anna Schwartz have argued that the drain of money out of the banking system caused the monetary supply to shrink, forcing the economy to likewise shrink. As credit and economic activity diminished, price deflation followed, causing further economic contraction with disastrous impact on banks. Between 1929 and 1933 40% of all banks (9,490 out of 23,697 banks) failed. Much of the Great Depression's economic damage was caused directly by bank runs.

Herbert Hoover had already considered a bank holiday to prevent further bank runs, but rejected the idea because he was afraid to trip a panic. Roosevelt, however, gave a radio address, held in the atmosphere of a Fireside Chat, and explained to the public in simple terms the causes of the banking crisis, what the government will do and how the population could help. He closed all the banks in the country and kept them all closed until he could pass new legislation.

On March 9, Roosevelt sent to Congress the Emergency Banking Act, drafted in large part by Hoover's top advisors. The act was passed and signed into law the same day. It provided for a system of reopening sound banks under Treasury supervision, with federal loans available if needed. Three-quarters of the banks in the Federal Reserve System reopened within the next three days. Billions of dollars in hoarded currency and gold flowed back into them within a month, thus stabilizing the banking system. By the end of 1933, 4,004 small local banks were permanently closed and merged into larger banks. Their deposits totalled $3.6 billion; depositors lost a total of $540 million, and eventually received on average 85 cents on the dollar of their deposits; it is a common myth that they received nothing back. The Glass–Steagall Act limited commercial bank securities activities and affiliations between commercial banks and securities firms to regulate speculations. It also established the Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC), which insured deposits for up to $2,500, ending the risk of runs on banks.

This banking reform offered unprecedented stability: While throughout the 1920s more than five hundred banks failed per year; it was less than ten banks per year after 1933

Results (Thai) 1:

ที่จุดเริ่มต้นของภาวะซึมเศร้าที่ดี เศรษฐกิจถูก destabilized โดยความล้มเหลวของธนาคารตาม ด้วย crunches เครดิต เหตุผลเริ่มพบการสูญเสียในการลงทุนธนาคาร ตาม ด้วยธนาคารทำได้ (ธนาคารทำงานเกิดขึ้นเมื่อลูกค้าจำนวนมากต้องถอนเงินฝากของพวกเขา เพราะพวกเขาเชื่อว่า ธนาคารอาจหมดตัว เป็นธนาคารที่รัน progressed สร้างคำทำนายการตอบสนองตนเอง: เป็นคนต้องถอนเงินฝากของพวกเขา โอกาสของการเริ่มต้นที่เพิ่มขึ้น และนี้สนับสนุนให้ถอนเพิ่มเติม) มิลตันฟรีดแมนและ Anna Schwartz ได้โต้เถียงว่า ท่อระบายเงินออกจากระบบธนาคารเกิดอุปทานเงินจะหด บังคับให้เศรษฐกิจจะหดในทำนองเดียวกัน เป็นสินเชื่อและกิจกรรมทางเศรษฐกิจลดลง ภาวะเงินฝืดราคาตาม สาเหตุเศรษฐกิจหดตัวต่อไป มีผลร้ายกับธนาคาร ระหว่าง 1929 และ 1933 40% ของทุกธนาคาร (ธนาคาร 9,490 ของ 23,697) ล้มเหลว ของความเสียหายทางเศรษฐกิจของโรคซึมเศร้ามากที่เกิดโดยตรงจากธนาคารทำงานเฮอร์เบิร์ตฮูเวอร์ได้แล้วถือว่าเป็นวันหยุดธนาคารเพื่อป้องกันการทำงานธนาคาร แต่ถูกปฏิเสธความคิดเพราะกลัวเดินทางตื่นตัว รูสเวลท์ อย่างไรก็ตาม ให้มีที่อยู่วิทยุ จัดขึ้นในบรรยากาศของการไฟร์ Chat และอธิบายให้กับประชาชนในเรื่องสาเหตุของวิกฤตการธนาคาร การที่รัฐบาลจะทำอะไร และวิธีช่วยให้ประชากร เขาปิดธนาคารทั้งหมดในประเทศ และเก็บพวกเขาทั้งหมดปิดจนเขาสามารถผ่านกฎหมายใหม่มีนาคม 9 รูสเวลท์ส่งไปสภาฉุกเฉินธนาคารบัญญัติ ร่างของฮูเวอร์ด้านปฏิบัติงานโดยส่วนใหญ่ พระราชบัญญัติที่ผ่าน และลงนามในกฎหมายในวันเดียวกัน จะให้มีการเปิดธนาคารเสียงภายใต้การกำกับดูแลบริหาร กับเงินกู้ของภาครัฐที่ต้อง Three-quarters ของธนาคารในระบบสำรองกลางเปิดใหม่ภายในสามวันถัดไป พันล้านดอลลาร์ใน hoarded สกุลเงินและทองไหลกลับเข้าไปภายในหนึ่งเดือน stabilizing ระบบธนาคารดังนั้น โดยปลายปี 1933, 4,004 ธนาคารท้องถิ่นขนาดเล็กได้อย่างถาวรปิด กผสานเข้าไปในธนาคารขนาดใหญ่ เงินฝากของพวกเขา totalled $3.6 ล้าน depositors หายไปทั้งหมดของ $540 ล้านบาท และในที่สุดได้รับเฉลี่ย 85 เซนต์ บนดอลลาร์ของเงินฝากของตน มันเป็นตำนานทั่วไปที่ได้รับอะไรกลับมา พระราชบัญญัติแก้ว – Steagall จำกัดกิจกรรมหลักทรัพย์ธนาคารพาณิชย์และการเป็นพันธมิตรระหว่างธนาคารพาณิชย์และบริษัทหลักทรัพย์เพื่อควบคุม speculations นอกจากนี้ยังก่อตั้งกลางฝากประกันบริษัท (FDIC), การประกันเงินฝากสำหรับถึง $2500 สิ้นสุดความเสี่ยงของการทำงานในธนาคารปฏิรูประบบธนาคารนี้เสนอเป็นประวัติการณ์เสถียรภาพ: ในขณะที่ตลอดทั้งปี 1920 ธนาคารมากกว่าห้าร้อยที่ล้มเหลวต่อปี มันเป็นธนาคารน้อยกว่า 10 ปีหลังจากปี 1933

Results (Thai) 2:

ที่จุดเริ่มต้นของการตกต่ำทางเศรษฐกิจที่ถูกคาดไม่ถึงจากความล้มเหลวของธนาคารตามด้วย crunches เครดิต เหตุผลที่เริ่มต้นการสูญเสียเป็นอย่างมากในธนาคารเพื่อการลงทุนตามมาด้วยธนาคารวิ่ง (วิ่งธนาคารที่เกิดขึ้นเมื่อมีจำนวนมากของลูกค้าถอนตัวออกเงินฝากของพวกเขาเพราะพวกเขาเชื่อว่าธนาคารอาจจะกลายเป็นหนี้สินล้นพ้นเป็นระยะธนาคารก้าวหน้าก็สร้างคำทำนายตอบสนองด้วยตนเอง:. เป็นคนมากขึ้นถอนตัวออกเงินฝากของพวกเขาน่าจะเป็นของการเริ่มต้นที่เพิ่มขึ้นและ นี้ได้รับการสนับสนุนการถอนต่อไป.) Milton Friedman และแอนนาชวาร์ตซ์ได้ถกเถียงกันอยู่ว่าท่อระบายน้ำของเงินออกจากระบบธนาคารที่เกิดจากการจัดหาเงินให้หดตัวบังคับให้เศรษฐกิจจะหดตัวลงเช่นเดียวกัน ในฐานะที่เป็นเครดิตและกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่ลดลงตามภาวะเงินฝืดราคาที่ก่อให้เกิดการหดตัวทางเศรษฐกิจที่มีผลกระทบภัยพิบัติในธนาคาร ระหว่าง 1,929 และ 1,933 40% ของทุกธนาคาร (9490 จาก 23,697 ธนาคาร) ล้มเหลว มากของความเสียหายทางเศรษฐกิจตกต่ำที่เกิดโดยตรงจากธนาคารวิ่ง. เฮอร์เบิร์ฮูเวอร์ได้พิจารณาแล้ววันหยุดของธนาคารเพื่อป้องกันไม่ให้การทำงานของธนาคารต่อไป แต่ปฏิเสธความคิดเพราะเขากลัวที่จะเดินทางหวาดกลัว โรสเวลต์ แต่ให้ที่อยู่วิทยุที่จัดขึ้นในบรรยากาศของการพูดคุย Fireside และอธิบายให้ประชาชนในแง่ง่ายสาเหตุของวิกฤตการธนาคารในสิ่งที่รัฐบาลจะทำและวิธีการที่ประชากรที่จะช่วยให้ เขาปิดทุกธนาคารในประเทศและเก็บไว้ทั้งหมดปิดจนกว่าเขาจะสามารถผ่านกฎหมายใหม่. ที่ 9 มีนาคมโรสเวลต์ส่งไปยังสภาคองเกรสธนาคารฉุกเฉินพระราชบัญญัติเกณฑ์ทหารส่วนใหญ่โดยที่ปรึกษาด้านบนฮูเวอร์ การกระทำที่ถูกส่งผ่านไปและลงนามในกฎหมายในวันเดียวกัน มันให้ระบบของธนาคารเปิดเสียงภายใต้การดูแลของกระทรวงการคลังที่มีการกู้ยืมเงินของรัฐบาลกลางที่มีอยู่หากมีความจำเป็น สามในสี่ของธนาคารในระบบธนาคารกลางสหรัฐฯเปิดภายในสามวันถัดไป พันล้านดอลลาร์ในสกุลเงินสะสมและทองไหลกลับเข้ามาในพวกเขาภายในเดือนดังนั้นการรักษาเสถียรภาพของระบบธนาคาร ในตอนท้ายของ 1933, 4004 ธนาคารในประเทศที่มีขนาดเล็กถูกปิดอย่างถาวรและผสานเข้ากับธนาคารขนาดใหญ่ เงินฝากของพวกเขามีจำนวนทั้งสิ้น $ 3600000000; ผู้ฝากเงินที่หายไปรวมของ $ 540,000,000 และในที่สุดก็จะได้รับโดยเฉลี่ย 85 เซ็นต์ดอลลาร์ของเงินฝากของพวกเขา; มันเป็นตำนานทั่วไปที่พวกเขาได้รับอะไรกลับมา แก้ว-Steagall Act จำกัด กิจกรรมเชิงพาณิชย์ตราสารธนาคารและความผูกพันระหว่างธนาคารพาณิชย์และ บริษัท หลักทรัพย์ในการควบคุมการคาดเดา นอกจากนี้ยังจัดตั้ง บริษัท ประกันเงินฝากของรัฐบาลกลาง (FDIC) ซึ่งเงินฝากของผู้ประกันตนได้ถึง $ 2500 สิ้นสุดความเสี่ยงของการวิ่งบนฝั่ง. การปฏิรูปธนาคารนี้นำเสนอความมั่นคงเป็นประวัติการณ์: ในขณะที่ตลอดทั้งปี 1920 มากกว่าห้าร้อยธนาคารที่ล้มเหลวต่อปี มันก็น้อยกว่าสิบธนาคารต่อปีหลัง 1933

Results (Thai) 3:

ที่จุดเริ่มต้นของ Great อาการซึมเศร้าทางเศรษฐกิจที่สูญสลายไปจากความล้มเหลวของธนาคารตามด้วย crunches เครดิต . เหตุผลที่เริ่มต้นมากจากธนาคารการลงทุน , ตามด้วยธนาคารวิ่ง . ( ธนาคารวิ่งขึ้นเมื่อเป็นจำนวนมากของลูกค้าถอนเงินฝากของพวกเขาเพราะพวกเขาเชื่อว่าธนาคารจะล้มละลาย . เป็นธนาคารที่วิ่งขึ้นมันสร้างด้วยตนเองปฏิบัติตามคำทำนาย : เป็นคนถอนเงินฝากของพวกเขา โอกาสของการเริ่มต้นที่เพิ่มขึ้น และสนับสนุนการถอนเพิ่มเติม ) มิลตัน ฟรีดแมน และแอนนา Schwartz ได้ถกเถียงกันว่า การระบายเงินออกจากระบบธนาคาร ทำให้อุปทานเงินหดหาย ทำให้เศรษฐกิจก็หดตัว เป็นเครดิตและกิจกรรมทางเศรษฐกิจลดลงภาวะเงินฝืดราคาตาม ก่อให้เกิดการหดตัวทางเศรษฐกิจต่อไปที่มีผลกระทบร้ายแรงต่อธนาคาร ระหว่างปี 1929 และ 1933 40% ของทุกธนาคาร ( 9490 ออกจาก 23697 ธนาคาร ) ล้มเหลว มากของความเสียหายทางเศรษฐกิจที่ตกต่ำมีสาเหตุโดยตรงจากธนาคารวิ่ง

เซนต์เบอร์นาร์ดก็ถือเป็นวันหยุดของธนาคาร เพื่อป้องกันต่อไปธนาคารวิ่ง แต่ปฏิเสธความคิดเพราะกลัวการเดินทาง แตกตื่นRoosevelt , อย่างไรก็ตาม , ให้ที่อยู่วิทยุ , จัดขึ้นในบรรยากาศแบบครอบครัว และอธิบายให้ประชาชนในแง่ง่ายสาเหตุของวิกฤตการธนาคาร สิ่งที่รัฐบาลจะทำและวิธีการที่ประชาชนจะช่วย เขาปิดทุกธนาคารในประเทศและเก็บไว้ทั้งหมดปิดจนกว่าเขาจะผ่านกฎหมายใหม่

เมื่อเดือนมีนาคม 9 , Roosevelt ส่งไปยังรัฐสภาการธนาคารฉุกเฉินแสดงร่างในส่วนที่มีขนาดใหญ่ โดยในด้านอาจารย์ที่ปรึกษา พระราชบัญญัติที่ผ่าน และลงนามเป็นกฎหมายในวันเดียวกัน มันให้ระบบของธนาคารในสังกัดกระทรวงการคลัง เปิดเสียงด้วยเงินกู้ของรัฐบาลถ้าจำเป็น สามในสี่ของธนาคารในระบบ Federal Reserve เปิดใหม่ภายใน 3 วันพันล้านดอลลาร์ในเงินและทองกักตุนไหลเข้าไปภายใน 1 เดือน ดังนั้น การรักษาเสถียรภาพของระบบธนาคาร โดยจุดสิ้นสุดของ 1933 4004 ธนาคารท้องถิ่นขนาดเล็กปิดถาวรและผสานเข้ากับธนาคารขนาดใหญ่ ของเงินฝากจาก $ 3.6 พันล้าน ; ผู้ฝากสูญเสียทั้งหมดของ $ 540 ล้านบาท และในที่สุดได้รับเฉลี่ย 85 เซนต์ต่อดอลลาร์ของเงินฝากของพวกเขามันเป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะได้รับอะไรกลับมา ที่ Steagall พระราชบัญญัติธนาคารพาณิชย์ หลักทรัพย์–แก้ว จำกัด กิจกรรมและความผูกพันระหว่างธนาคารพาณิชย์และบริษัทหลักทรัพย์เพื่อควบคุมความคิดของตนเอง มันจัดตั้งรัฐบาลกลางฝากเงินประกัน Corporation ( FDIC ) ซึ่งประกันเงินฝากได้ถึง $ 2500 จบเสี่ยงวิ่งต่อธนาคาร .

นี้ธนาคารปฏิรูปเสนอความมั่นคงประวัติการณ์ : ในขณะที่ตลอดคริสต์ทศวรรษ 1900 กว่าห้าร้อยธนาคารล้มเหลวต่อปี เป็นไม่เกิน 10 ธนาคารต่อปีหลังจาก 1933