More recently, task or ego involvin

More recently, task or ego involving climates were also suggested as a context that could have an
impact on athletes’ motivation. These variables are related to achievement goal theory (AGT; Ames,
1992; Dweck, 1986; Nicholls, 1989; see, Duda, 2001; Duda & Hall, 2000; Roberts, 2001; Roberts,
Treasure, & Kavussanu, 1997, for reviews in the sport context). The central tenet of AGT is that
the goal of an individual is to strive to demonstrate competence in achievement contexts. The
existence of two independent goals is now acknowledged. In the first case (labelled task
involvement), the goal of the individual is to master tasks, to solve problems or to make progress.
In the second case (labelled ego involvement), the goal of the individual is to demonstrate of a high
ability or to avoid of being perceived as incompetent. AGT generally considers that a person’s goal
in a particular setting is a function of situational and dispositional (task and/or ego orientation)
factors. Situational factors, like the coach’s behaviour, can be more or less task and/or ego involving
(see, Duda, 2001, for a review). Emphasis on the learning process, investment, progress, and the
promotion of cooperation among team members constitute examples of task-involving structures of
the climate. By contrast, emphasis on competition where ‘winning is everything’, mistakes are
punished, reinforcement and attention are differentially provided as a function of ability level, and
where rivalry is fuelled among players of the same team constitute examples of an ego-involving
climate. AGT suggests that the development of intrinsic motivation is most likely when task
involvement is encouraged, because an individual invests in an activity for its own sake and thus,
considers it to be an end in itself (Nicholls, 1989). In contrast, when ego involvement is encouraged,
the self-determined motivation decreases, because (1) the activity becomes a means to an end
(Nicholls, 1989), (2) the successful outcomes are perceived as less under the person’s volitional
control (Duda & Hall, 2000), and (3) a feeling of pressure to maintain self-esteem is experienced
(Ryan & Deci, 2000). Several correlational studies have provided support for the association
between achievement goals (dispositional goals and/or perceived achievement climate) and intrinsic
motivation. In general, these studies have shown that task-involvement is positively related to
intrinsic motivation while ego-involvement is not, or is moderately and negatively related to it
(see Duda, 2001; Duda & Hall, 2000; Ntoumanis & Biddle, 1999, for reviews). In addition, a
number of experimental studies have shown that relative to task-involvement, ego-involving
manipulations produce significantly lower levels of intrinsic motivation (e.g. Butler,
1988; Harackiewicz, Abrahams, & Wageman, 1987; Ryan, 1982; Ryan, Koestner, & Deci,
1991; Vallerand, Gauvin, & Hallivell, 1986; see Rawsthorne & Elliot, 1999, for a meta-analytic
review).

Results (Greek) 1:

πιο πρόσφατα, εργασία ή εγώ που αφορούν κλίματα επίσης προταθεί ως ένα πλαίσιο που θα μπορούσε να έχει αντίκτυπο
στο κίνητρο των αθλητών. Αυτές οι μεταβλητές που σχετίζονται με την επίτευξη θεωρία γκολ (AGT? Ames,
1992? Dweck, 1986? Nicholls, 1989? βλ., Duda, 2001? Duda & Hall, 2000? Roberts, 2001? Ρόμπερτς,
θησαυρό, & kavussanu, 1997, για τις αξιολογήσεις στο πλαίσιο του αθλητισμού). Το κεντρικό δόγμα της AGT είναι ότι
Ο στόχος ενός ατόμου είναι να προσπαθήσει να αποδείξει την ικανότητά του στα πλαίσια επίτευγμα.
η ύπαρξη δύο ανεξάρτητων στόχων αναγνωρίζεται τώρα. στην πρώτη περίπτωση (με την ένδειξη εργασία
συμμετοχή), ο στόχος του ατόμου είναι να κυριαρχήσει τα καθήκοντα, για να λύσουν τα προβλήματα ή να σημειώσουν πρόοδο.
στη δεύτερη περίπτωση (με την ένδειξη συμμετοχής εγώ), ο στόχος του ατόμου είναι να δείξει από ένα υψηλή
ικανότητα ή την αποφυγή του να γίνεται αντιληπτό ως ανίκανους. AGT θεωρεί γενικά ότι
στόχος ενός ατόμου σε μια συγκεκριμένη ρύθμιση είναι συνάρτηση της κατάστασης και με τη διάθεση (εργασία και / ή εγώ προσανατολισμού)
παράγοντες. περιστασιακούς παράγοντες, όπως η συμπεριφορά του προπονητή, μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο έργο ή / και εγώ συμμετοχή
(βλ., Duda, 2001, για την αναθεώρηση). έμφαση στη διαδικασία της μάθησης, τις επενδύσεις, την πρόοδο,και η προώθηση
της συνεργασίας μεταξύ των μελών της ομάδας αποτελούν παραδείγματα του έργου-που αφορούν τις δομές της
το κλίμα. Αντίθετα, η έμφαση στον ανταγωνισμό, όπου «η νίκη είναι τα πάντα», τα λάθη τιμωρούνται
, την ενίσχυση και την προσοχή διαφορικά παρέχονται σε συνάρτηση με το επίπεδο ικανότητας, και
, όπου αντιπαλότητα τροφοδοτείται μεταξύ των παικτών της ίδιας ομάδας αποτελούν παραδείγματα ενός εγώ-με τη συμμετοχή
το κλίμα. AGT προτείνει ότι η ανάπτυξη των εσωτερικών κινήτρων είναι πιο πιθανό όταν καθήκον
συμμετοχή ενθαρρύνεται, επειδή ένα άτομο επενδύει σε μια δραστηριότητα για τους δικούς του λόγους και ως εκ τούτου,
θεωρεί ότι είναι αυτοσκοπός (Nicholls, 1989). Αντίθετα, όταν εγώ συμμετοχή ενθαρρύνεται,
τα αυτεξούσια μειώνεται το κίνητρο, διότι (1) η δραστηριότητα γίνεται ένα μέσο για ένα τέλος
(Nicholls,1989), (2) τα επιτυχή αποτελέσματα θεωρούνται ως λιγότερο κάτω από τον θεληματικό
έλεγχο του ατόμου (Duda & Hall, 2000), και (3) ένα αίσθημα πίεσης για τη διατήρηση της αυτοεκτίμησης είναι έμπειρος
(Ryan & αποφάσεις, 2000) . αρκετές συσχέτισης μελέτες έχουν παράσχει υποστήριξη για την
σύνδεσης μεταξύ των στόχων επίτευξης (dispositional στόχους και / ή η αντιληπτή κλίμα επίτευγμα) και τα εσωτερικά κίνητρα
.Σε γενικές γραμμές, αυτές οι μελέτες έχουν δείξει ότι η εργασία-συμμετοχή σχετίζεται θετικά με
εγγενές κίνητρο, ενώ εγώ-η συμμετοχή δεν είναι, ή είναι μέτρια και αρνητικά που σχετίζονται με αυτό
(βλ. Duda, 2001? Duda & Hall, 2000? ΝΤΟΥΜΑΝΗΣ & Biddle, 1999, για τα σχόλια). Επιπλέον, ένας αριθμός
των πειραματικές μελέτες έχουν δείξει ότι σε σχέση με την εργασία-εμπλοκή, εγώ-
συμμετοχήχειρισμοί παράγει σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα των εσωτερικών κινήτρων (π.χ. μπάτλερ,
1988? harackiewicz, Abrahams, & wageman, 1987? Ryan, 1982? Ryan, koestner, & απόφαση,
1991? Vallerand, GAUVIN, & hallivell, 1986? βλ. Rawsthorne & Elliot, 1999, για μια μετα-αναλυτική ανασκόπηση
).

Results (Greek) 2:

Πιο πρόσφατα, εργασία ή εγώ που αφορούν κλίματα ήταν επίσης προτείνεται ως ένα πλαίσιο που θα μπορούσε να έχει μια
αντίκτυπο κίνητρο των αθλητών. Αυτές οι μεταβλητές που σχετίζονται με την επίτευξη στόχου θεωρία (AGT? Ames,
1992? Dweck, 1986; Nicholls, 1989 · δείτε, Duda, 2001. Duda & Hall, 2000. Roberts, 2001. Roberts,
θησαυρός, & Kavussanu, 1997, για τα σχόλια στο πλαίσιο άθλημα). Το κεντρικό θέμα της AGT είναι ότι
ο στόχος ενός ατόμου είναι να προσπαθήσει να αποδεικνύεται η ικανότητα σε πλαίσια επίτευγμα. Το
τώρα αναγνωρίζεται η ύπαρξη δύο ανεξάρτητων γκολ. Στην πρώτη περίπτωση (επισήμανση εργασιών
συμμετοχή), ο στόχος του ατόμου είναι να πλοίαρχος εργασίες, να λύσει προβλήματα, ή να κάνει πρόοδο.
στη δεύτερη περίπτωση (επισήμανση ΕΓΩ συμμετοχή), ο στόχος του ατόμου είναι να αποδείξει ενός υψηλού
ικανότητα ή για την αποφυγή της αντιληπτοί ως ανίκανη. AGT γενικά θεωρεί ότι στόχος ενός ατόμου
σε μια συγκεκριμένη ρύθμιση είναι μια λειτουργία της κατάστασης και διάθεση (εργασία ή/και ΕΓΩ προσανατολισμό)
παράγοντες. Της κατάστασης παράγοντες, όπως η συμπεριφορά του προπονητή, μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο εργασία ή/και ΕΓΩ που αφορούν
(δείτε, Duda, 2001, για την αναθεώρηση). Έμφαση στη μαθησιακή διαδικασία, επενδύσεων, πρόοδο, και το
προώθηση της συνεργασίας μεταξύ των μελών της ομάδας, αποτελούν παραδείγματα που αφορούν την εργασία δομών του
το κλίμα. Αντιθέτως, με έμφαση στον ανταγωνισμό όπου «κερδίζοντας είναι το παν», λάθη είναι
τιμωρείται, ενίσχυση και προσοχή διαφορικά παρέχονται ως συνάρτηση του επιπέδου ικανότητα, και
όπου τροφοδοτείται η αντιπαλότητα μεταξύ των παικτών από την ίδια ομάδα αποτελούν παραδείγματα που αφορούν μια ΕΓΩ
κλίμα. AGT προτείνει ότι η ανάπτυξη των εγγενών κινήτρων είναι πιθανότερο όταν εργασία
ενθαρρύνεται η συμμετοχή, επειδή ένα άτομο που επενδύει σε μια δραστηριότητα για τους δικούς του λόγους και, κατά συνέπεια,
κρίνει ότι δεν είναι αυτοσκοπός (Nicholls, 1989). Αντίθετα, όταν εγώ συμμετοχή ενθαρρύνεται,
η αυτεξούσια κίνητρο μειώνεται, επειδή (1) η δραστηριότητα γίνεται ένα μέσο για ένα τέλος
(Nicholls, 1989), (2) τα επιτυχή αποτελέσματα θεωρούνται λιγότερο κάτω από το πρόσωπο της διάνοιας
ελέγχου (Duda & Hall, 2000), και (3) μια αίσθηση της πίεσης για να διατηρήσει την αυτοεκτίμηση βιώνεται
(Ryan & Deci, 2000). Αρκετές μελέτες correlational παρείχαν υποστήριξη Συλλόγου
μεταξύ επίτευξη στόχων (διάθεση στόχους ή/και αντιληπτή επίτευξη κλίματος) και με την εγγενή
κίνητρο. Σε γενικές γραμμές, αυτές οι μελέτες έχουν δείξει ότι καθήκον-η εμπλοκή σχετίζεται θετικά με
εγγενών κινήτρων ενώ ΕΓΩ-συμμετοχή δεν είναι, ή είναι μέτρια και αρνητικά που σχετίζονται με αυτό
(δείτε Duda, 2001. Duda & Hall, 2000. ΝΤΟΥΜΑΝΗΣ & Biddle, 1999, για σχόλια). Επιπλέον, ένα
διάφορες πειραματικές μελέτες έχουν δείξει ότι σε σχέση με την εργασία-συμμετοχή, με τη συμμετοχή-ΕΓΩ
χειρισμοί που παράγουν σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα των εγγενών κινήτρων (π.χ. μπάτλερ,
1988? Harackiewicz, Abrahams, & Wageman, 1987. Ryan, 1982. Ryan, Koestner, & Deci,
1991? Vallerand, Gauvin, & Hallivell, 1986; Δείτε Rawsthorne & Elliot, 1999, για ένα μετα-αναλυτική
αναθεώρηση).

Results (Greek) 3:

Πιο πρόσφατα, μια εργασία ή "alter ego" με συμμετοχή κλίματα προτάθηκαν επίσης ως ένα πλαίσιο που θα μπορούσε να έχει μια
επιπτώσεις σε αθλητές" κίνητρα. Αυτές οι μεταβλητές που σχετίζονται με την επίτευξη γκολ θεωρία (AGT· Ames,
1992; Dweck, 1986· Νίκολς, 1989· βλέπε, Duda, 2001; Duda & Hall, 2000; Roberts, 2001; Roberts,
θησαυρό, Kavussanu &, 1997, για αναθεωρήσεις στο άθλημα αυτό). Το κεντρικό ζήτημα της AGT είναι
Ο στόχος του καθενός είναι να προσπαθήσουν να επιδείξουν αρμοδιότητα στην επίτευγμα πλαίσια. Η
ύπαρξης δύο ανεξάρτητων στόχων έχει πλέον αναγνωρισθεί. Στην πρώτη περίπτωση (με την ετικέτα καθήκον
συμμετοχή), ο στόχος του ατόμου είναι η κύρια καθήκοντα, για να επιλύσει τα προβλήματα ή για να σημειώσουμε πρόοδο.
Στην δεύτερη περίπτωση (με την ετικέτα "alter ego" συμμετοχή), ο στόχος του καθενός είναι να επιδείξει μια υψηλή
Ικανότητα ή για να αποφύγετε να εκλαμβάνεται ως ανίκανο. AGT γενικά θεωρεί ότι ένα πρόσωπο γκολ
σε μια συγκεκριμένη ρύθμιση είναι μια λειτουργία της τόσο περιπτωσιολογικών όσο και dispositional (εργασία και/ή alter ego orientation)
παράγοντες. Λαμβανομένων υπόψη παράγοντες, όπως ο προπονητής της συμπεριφορά, μπορεί να είναι λιγότερο ή περισσότερο έργο και/ή "alter ego" με συμμετοχή
(βλέπε, Duda, 2001, για μια ανασκόπηση). Έμφαση στη διαδικασία της μάθησης, τις επενδύσεις και την πρόοδο,Και το
προώθησης της συνεργασίας μεταξύ των μελών της ομάδας αποτελούν παραδείγματα εργασιών που περιλαμβάνουν δομές
το κλίμα. Κατ' αντίθεση, έμφαση στον ανταγωνισμό όπου "νικητής είναι το παν", τα λάθη
τιμωρούνται, ενίσχυση και προσοχή είναι διαφορικά που προβλέπεται ως συνάρτηση του επιπέδου ικανότητας, και
όπου αντιπαλότητα τροφοδοτείται από παίκτες της ίδιας ομάδας αποτελούν παραδείγματα της alter ego-συμμετοχή
Κλίμα. AGT αναφέρει ότι η ανάπτυξη του ενδογενή κίνητρα είναι πιο πιθανό όταν καθήκον
συμμετοχής ενθαρρύνεται, διότι μια ατομική επενδύει σε μια δραστηριότητα για δικό της όφελος και έτσι,
θεωρεί ότι για να είναι αυτοσκοπός (ο Νίκολς, 1989). Αντίθετα, όταν "alter ego" συμμετοχής ενθαρρύνεται,
η αυτο-προσδιορίζεται κίνητρα μειώνεται, διότι (1) η δραστηριότητα γίνεται ένα μέσο για ένα σκοπό
(ο Νίκολς,1989), 2) η επιτυχής έκβαση θεωρούνται λιγότερο κάτω από το πρόσωπο του volitional
(Duda & Hall, 2000), και (3) την αίσθηση της πίεσης για τη διατήρηση της αυτοεκτίμησης είναι έμπειρο
(Ryan & ως προς τα νομικά, 2000). Correlational αρκετές μελέτες έχουν παράσχει υποστήριξη για την ένωση
μεταξύ επίτευξης στόχων (dispositional στόχους και/ή θεωρείται επίτευξη κλίματος) και εγγενές
κινήτρων.Γενικά, αυτές οι μελέτες έχουν δείξει ότι καθήκον-συμμετοχή είναι θετικά που σχετίζονται με
ενδογενή κίνητρα ενώ alter ego-συμμετοχή δεν είναι, ή είναι μέτρια και αρνητικά σχετικά με την
(βλ. Duda, 2001; Duda & Hall, 2000; Ntoumanis & Biddle, το έτος 1999, για κριτικές). Επιπλέον, μια
αριθμός πειραματικές μελέτες έχουν δείξει ότι η σχετική στην εργασία-συμμετοχή, alter ego-συμμετοχή
Χειρισμοι παράγουν σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα ενδογενή κίνητρα (π. χ. Ο Μπάτλερ,
1988· Harackiewicz, Φρεντ Άμπραχαμς, & Wageman, 1987; Ryan, 1982; Ryan, Koestner, ως προς τα νομικά &,
1991· Vallerand, Gauvin, & Hallivell, 1986· βλ. Rawsthorne & Elliot, το έτος 1999, για ένα meta-αναλυτική
review).