O’Neil (in Cairns and Crawford, 199

O’Neil (in Cairns and Crawford, 1991: 39) suggested that the ecosystem approach
could be seen as methodology (with models to simulate the ecosystem) and mindset
(with a focus on function and properties of ecosystems), the strength of this approach
being synthesis of the complexity of problems faced, enabling assessment of consequences.
In practice there has been an understandable specialisation, for example:
ecosystem studies of risk; ecosystem quality management; assessment of ecosystem
potential; ecosystem conservation, and so on. It is not only ecologists and environmental
managers who have adopted an ecosystems approach: many other disciplines frequently
do so, including human ecology (perhaps the first to do so), cultural anthropology
(Moran, 1990), planning, management and urban studies. Because the ecosystem
approach means different things to various disciplines it is a useful generalisation rather
than a precise term.

Results (Thai) 1:

เยอส์ (ในแครนส์และฟอร์ด 1991:39) ที่การแนะนำวิธีการระบบนิเวศอาจจะเห็นเป็นวิธีการ (ด้วยรูปแบบการจำลองระบบนิเวศ) และความคิด(ที่เน้นฟังก์ชั่นและคุณสมบัติของระบบนิเวศ), ความแข็งแรงของแนวทางนี้การสังเคราะห์ความซับซ้อนของปัญหา การเปิดใช้งานการประเมินผลในทางปฏิบัติ มีด้านที่เข้าใจ เช่น:ศึกษาระบบนิเวศความเสี่ยง การจัดการด้านคุณภาพของระบบนิเวศ การประเมินของระบบนิเวศศักยภาพ การอนุรักษ์ระบบนิเวศ และอื่น ๆ ไม่เฉพาะกลุ่มอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและผู้จัดการที่ได้นำเอาวิธีการระบบนิเวศ: หลายสาขาอื่น ๆ บ่อยดัง รวมทั้งมนุษย์นิเวศวิทยา (ทีแรกจะทำเช่นนั้น), มานุษยวิทยาวัฒนธรรม(ตี้โมแรน 1990), วางแผน การจัดการและการศึกษาในเมือง เนื่องจากระบบนิเวศวิธีการหมายถึง สิ่งที่แตกต่างกันสาขาต่าง ๆ เป็น generalisation มีประโยชน์มากกว่ากว่าระยะแม่นยำ

Results (Thai) 2:

โอนีล (ในเมืองแครนส์และ Crawford, 1991: 39) ชี้ให้เห็นว่าวิธีการที่ระบบนิเวศ
อาจจะเห็นเป็นวิธีการ (ที่มีรูปแบบการจำลองระบบนิเวศ) และความคิด
(ให้ความสำคัญกับฟังก์ชั่นและคุณสมบัติของระบบนิเวศก) ความแข็งแรงของวิธีการนี้
เป็นสังเคราะห์ความซับซ้อนของปัญหาที่ต้องเผชิญกับการเปิดใช้งานการประเมินผลกระทบ.
ในทางปฏิบัติมีการเข้าใจความเชี่ยวชาญตัวอย่างเช่น
การศึกษาระบบนิเวศของความเสี่ยง การจัดการคุณภาพระบบนิเวศ การประเมินผลของระบบนิเวศ
ที่อาจเกิดขึ้น การอนุรักษ์ระบบนิเวศและอื่น ๆ มันไม่ได้เป็นเพียงนักนิเวศวิทยาและสิ่งแวดล้อม
ผู้บริหารที่ได้นำวิธีการที่ระบบนิเวศ: สาขาวิชาอื่น ๆ อีกมากมายที่พบบ่อย
ทำเช่นนั้นรวมถึงระบบนิเวศของมนุษย์ (อาจจะเป็นคนแรกที่จะทำเช่นนั้น) มานุษยวิทยาวัฒนธรรม
(แรน, 1990) การวางแผนการบริหารจัดการและการศึกษาในเมือง เพราะระบบนิเวศ
วิธีหมายถึงสิ่งที่แตกต่างกันเพื่อสาขาต่างๆมันเป็นลักษณะทั่วไปค่อนข้างมีประโยชน์
กว่าระยะที่แม่นยำ