Later, he woke up. Harald was aslee

Later, he woke up. Harald was asleep. Carl looked at his watch. It was midnight. He
called the air hostess.
‘Excuse me. What time to do arrive?’
’11.30 p.m. local time, sir. That’s about half an hour from now.’
‘Thank you.’ Carl changed the time on his watch.
‘Anything else, sir?’
‘No, I don’t think so. Oh, wait a minute – could I have a cup of coffee, please?’
‘Yes, of course, sir.’ He watched her bring the coffee.
‘She walks like my daughter, too,’ he thought. ‘And she is very young. She look
nervous, not sure what to do.’
‘How long have you been an air hostess?’ he asked.
She smiled. ‘Three months, sir,’ she said.
‘Do you like it?’
‘Yes, I love it. It’s very exciting.’ She smiled nervously, ‘Will that be all, sir?’
‘Yes, thank you’
‘Have a nice flight.’
He drank the coffee and started to read his newspaper. When Harald woke up, Carl
showed him a page in the paper.

‘Look. There you are,’ he said. He pointed to a picture. In the middle of the picture
stood Carl himself – a short thin man with grey hair, wearing a suit. Behind him, on the left,
was Harald – a tall, strong young man, like a sportsman. Both men were smiling. ‘That’s
you and me, outside the Embassy,’ said Carl. ‘We’re in the news again. You can show it to
your cons. You’re a famous man, Harald!’
Harald laughed. ‘You’re the famous man, sir, not me,’ he said. ‘I’m just a police officer.
It’s my job to take care of you. That’s photo of you, not me.’

Results (Thai) 1:

ภายหลัง เขาตื่นขึ้น Harald หลับได้ Carl มองที่นาฬิกาของเขา เที่ยงคืนได้ เขาเรียกว่าที่แอร์โฮสเตส' ขอโทษ เวลาที่จะมาถึง?'' 11.30 น.เวลาท้องถิ่น ที่รัก เป็นครึ่งชั่วโมงนี้ ''ขอบคุณ' Carl เปลี่ยนเวลาในนาฬิกาของเขา'อะไร รักหรือไม่'' ไม่ ฉันไม่คิดอย่างนั้น โอ้ รอสักครู่ – ได้กาแฟ โปรด?''ใช่ หลักสูตร รักกัน' เขาเฝ้าดูเธอนำกาแฟ'เธอเดินเหมือนลูกสาวของฉัน เกินไป เขาคิดว่า ' และเธอเป็นหนุ่มมากขึ้น เธอดูประสาท ไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไร "'ระยะมาเป็นแอร์โฮสเตส "เขาถามเธอยิ้ม 'สามเดือน รัก เธอบอกว่า'คุณชอบมันหรือไม่'' ใช่ ฉันรักมัน มันจะน่าตื่นเต้นมากขึ้น ' เธอยิ้มคน 'จะที่ได้ทั้งหมด รักหรือไม่''ใช่ ขอบคุณ''มีบินดี'เขาดื่มกาแฟ และเริ่มอ่านหนังสือพิมพ์ของเขา เมื่อ Harald ตื่น Carlแสดงให้เห็นว่าเขาหน้าในกระดาษ' ดู คุณมี, "เขากล่าวว่า เขาชี้ไปยังรูปภาพ กลางภาพยืน Carl เอง – บางคนสั้นผมสีเทา สวมสูท ด้านหลัง ด้านซ้ายHarald – สูง แข็งแรงหนุ่ม เช่นเป็นนักกีฬาชายได้ ทั้งสองคนได้ยิ้ม 'คุณและฉัน นอกสถานเอกอัครราชทูต กล่าวว่า Carl "เราอยู่ในข่าวอีกด้วย คุณสามารถแสดงให้ข้อด้อยของคุณ คุณเป็นคนมีชื่อเสียง Harald !'Harald หัวเราะ 'คุณกำลังมีชื่อเสียงคน รัก ดิฉัน เขากล่าวว่า ' ฉันเป็นเพียงนายตำรวจงานดูแลคุณได้ เป็นภาพถ่ายของคุณ ฉันไม่ '

Results (Thai) 2:

หลังจากนั้นเขาตื่นขึ้นมา แฮรัลด์กำลังนอนหลับ คาร์ลมองไปที่นาฬิกาของเขา มันเป็นเวลาเที่ยงคืน เขา
เรียกว่าแอร์โฮสเตส.
'ขอโทษนะ อะไรเวลาที่จะไม่ถึง? '
'11 .30 เวลาท้องถิ่นครับ นั่นคือประมาณครึ่งชั่วโมงจากนี้. '
'ขอบคุณ.' คาร์ลเปลี่ยนเวลาในนาฬิกาของเขา.
'อะไรอีกไหมครับ?'
'ไม่ฉันไม่คิดอย่างนั้น โอ้รอนาที - ฉันสามารถมีถ้วยกาแฟโปรด '
'ใช่แน่นอนครับ.' เขาเฝ้ามองเธอนำกาแฟ.
'เธอเดินเหมือนลูกสาวของฉันเกินไป' ที่เขาคิดว่า 'และเธอยังเด็กมาก เธอมอง
ประสาทไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไร. '
'นานแค่ไหนที่คุณได้รับแอร์โฮสเตส? เขาถาม.
เธอยิ้ม 'สามเดือนครับ' เธอกล่าว.
'คุณชอบที่มันได้หรือไม่'
'ใช่ฉันรักมัน . มันน่าตื่นเต้นมาก เธอยิ้มหงุดหงิด 'จะว่าจะทั้งหมดครับ?'
'ใช่ขอบคุณ'
'มีเที่ยวบินที่มีความสุข.'
เขาดื่มกาแฟและเริ่มที่จะอ่านหนังสือพิมพ์ของเขา เมื่อตื่นขึ้นมาแฮรัลด์คาร์ล
แสดงให้เขาเห็นหน้ากระดาษ. 'ดู มีคุณ "เขากล่าวว่า เขาชี้ไปที่ภาพ ในช่วงกลางของภาพคาร์ลตัวเองยืนอยู่ - บางคนที่มีผมสั้นสีเทาสวมสูท ด้านหลังของเขาด้านซ้ายเป็นแฮรัลด์ - สูงชายหนุ่มที่แข็งแกร่งเช่นเดียวกับนักกีฬา ทั้งสองคนได้ยิ้ม 'นั่นคือคุณและฉันนอกสถานทูต 'คาร์ลกล่าวว่า 'เราอยู่ในข่าวอีกครั้ง คุณสามารถแสดงให้ข้อเสียของคุณ คุณเป็นคนที่มีชื่อเสียงแฮรัลด์! ' แฮรัลด์หัวเราะ 'คุณผู้ชายที่มีชื่อเสียงครับไม่ใช่ผม "เขากล่าวว่า 'ฉันแค่เจ้าหน้าที่ตำรวจ. มันเป็นงานของผมที่จะดูแลคุณ นั่นคือภาพของคุณไม่ให้ฉัน. '

Results (Thai) 3:

ต่อมา เขาก็ตื่น Harald หลับ คาร์ลมองที่นาฬิกาของเขา มันเที่ยงคืนแล้ว เขาเรียกแอร์โฮสเตส
.
'excuse ฉัน อะไรเวลาที่จะมาถึง '
' เวลา 11.30 น. ตามเวลาท้องถิ่นครับ นั่นก็ประมาณชั่วโมงครึ่งจากตอนนี้ '
ขอบคุณค่ะ ' คาร์ล เปลี่ยนเวลาบนนาฬิกาของเขา .
'anything อีกไหมครับ '
' , ผมไม่คิดอย่างนั้น โอ้ เดี๋ยวก่อน - ฉันดื่มกาแฟด้วยครับ '
" แน่นอนครับเขาเฝ้าดูเธอเอากาแฟ
หล่อนเดินเหมือนลูกสาวของฉันด้วย ' เขาคิด ' เธอยังเด็กมาก เธอดู
ตื่นเต้น ไม่รู้จะทำอะไร . '
' เธอมานานแอร์โฮสเตส ?
" เขาถามเธอยิ้ม ' สามเดือนค่ะ ' เธอกล่าว .
' พี่ชอบมันเหรอ ? '
' ใช่ , ฉันชอบมัน มันน่าตื่นเต้นมาก " เธอยิ้มอย่างตื่นเต้น " แค่นั้นใช่มั๊ยครับ ' '

" ขอบคุณ 'have ดี เที่ยวบิน'
เขาดื่มกาแฟและเริ่มที่จะอ่านได้ในหนังสือพิมพ์ของเขา เมื่อ Harald ตื่นขึ้นมา คาร์ล
พบเขาหน้าในกระดาษ

นี่เธอ . คุณมี " เขากล่าว เขาชี้ไปที่ภาพ ตรงกลางของภาพ
ยืนคาร์ลเอง–ผู้ชายบางสั้นที่มีผมสีเทา ใส่สูท หลังเขา ทางซ้าย
คือ Harald –สูง ผู้ชายแข็งแรงเหมือนนักกีฬานะ ทั้ง 2 คนกำลังยิ้ม ' นั่น
คุณและฉัน , นอกสถานทูต ' คาร์ล ' เราเป็นข่าวอีก คุณสามารถแสดงมัน

ข้อเสียของคุณ คุณเป็นผู้ชายที่มีชื่อเสียงจาก ! '
Harald หัวเราะ คุณที่มีชื่อเสียง คน ครับ ไม่ใช่ผม " เขากล่าว ' ฉันก็แค่ตำรวจ
มันเป็นหน้าที่ของผมที่ต้องดูแลคุณ นั่นเป็นรูปของคุณ ไม่ใช่ผม . . .