1.1. The Grammar Translation Method

1.1. The Grammar Translation Method
The Grammar Translation Method has had different names but it has been used
by language teachers for a long time. It was called Classical Method as it was first
used in the teaching of the classical languages, Latin and Greek. Its aim was to help
students read foreign language literature and it was also hoped that through
studying the grammar of the target language students would become familiar with
the grammar of their native language and that of the target language. In the 19th
century the Classical Method was known as the Grammar Translation Method.
According to the Grammar Translation Method the fundamental purpose of
learning a foreign language is:
- to be able to read literature written in the target language;
- to provide students with good mental exercise which helps develop their
minds;
- to give the learners grammatical rules and examples to memorize them;
- to make them apply the rules to other examples;
- to teach the students to write in both their native and the target languages
through translation. (Bárdos 2005: 46)
The method itself belongs to the cognitive way of language teaching.
The basic principles of the method:
- characteristic interaction in the teaching process is a Student – Teacher
interaction;
- teacher’s roles are very traditional, the teacher is the authority in the
classroom;
- literary language is considered superior to spoken language, culture is
considered as consisting of literature and the fine arts, behaviour culture
is ignored;
- passive vocabulary and grammar are emphasized at cost of
pronunciation
12
- reading and writing are the primary skills much less attention is given to
speaking and listening;
- the language that is used in class is mostly the students native language,
the meanings of new words are made clear by translating them into the
students native language;
- evaluation is accomplished on the basis of written tests in which students
are expected to translate from their native language to the target one or vice
versa, questions about the foreign culture have to be answered as well;
- culture is viewed as consisting of literature and the fine arts;
- error correction is very important, the teacher always supplies the students
with the correct answer
- the syllabus is structure-based .
Activities characteristic of the method:
- translation of a literary passage
- reading comprehension
- finding antonyms and synonyms
- gap-filling exercises
- memorization
- using words in sentences
- compositions.

Results (Thai) 1:

1.1.ไวยากรณ์การแปลวิธีการแปลไวยากรณ์ที่มีชื่อแตกต่างกัน แต่มีการใช้โดยครูผู้สอนภาษาเป็นเวลานาน มีเรียกวิธีคลาสสิกเพราะเป็นครั้งแรกใช้ในการสอนภาษาคลาสสิก ละตินและกรีก เป้าหมายสำคัญคือเพื่อ ช่วยนักเรียนอ่านวรรณคดีภาษาต่างประเทศ และก็ยังมีหวังที่ผ่านศึกษาไวยากรณ์ของภาษาเป้าหมายนักศึกษาจะคุ้นเคยกับไวยากรณ์ของภาษาดั้งเดิมของภาษาเป้าหมาย ในที่ 19วิธีคลาสสิกที่เรียกว่าไวยากรณ์แปลศตวรรษตามไวยากรณ์แปลวัตถุประสงค์พื้นฐานของเรียนรู้ภาษาต่างประเทศคือ:-สามารถอ่านเขียนภาษาเป้าหมาย เอกสารประกอบการ-เพื่อให้นักเรียนออกกำลังกายจิตดีซึ่งช่วยพัฒนาความ จิตใจ-ให้เรียนกฎไวยากรณ์และตัวอย่างการจดจำพวกเขา-ให้ใช้กฎอย่างอื่น-สอนนักเรียนที่จะเขียนทั้งของพื้นเมืองและภาษาเป้าหมาย ผ่านการแปลด้วย (Bárdos 2005:46)วิธีการตัวเองเป็นการรับรู้ของการสอนภาษาหลักการพื้นฐานของวิธี:-ลักษณะการโต้ตอบในการสอนคือ นักเรียน – ครู โต้ตอบ-บทบาทของครูมีมากแบบดั้งเดิม ครูเป็นผู้มีอำนาจในการ ห้องเรียน-ภาษาวรรณกรรมถือว่าเหนือกว่าภาษาพูด วัฒนธรรม ถือว่าเป็นการประกอบของวรรณกรรมและศิลปกรรม พฤติกรรมวัฒนธรรม จะถูกละเว้น-แฝงคำศัพท์และไวยากรณ์เน้นต้นทุน การออกเสียง 12-การอ่าน และการเขียนเป็นทักษะหลักที่ให้ความสนใจน้อยมากการพูดและการฟัง-ภาษาที่ใช้ในชั้นเรียนเป็นส่วนใหญ่เรียนภาษาความหมายของคำใหม่จะล้าง โดยแปลลงในนี้ภาษานักเรียน-ประเมินผลสำเร็จโดยใช้ทดสอบเขียนซึ่งนักเรียนคาดว่าจะแปลจากภาษาดั้งเดิมเป้าหมายหนึ่งหรือรองในทางกลับ คำถามเกี่ยวกับวัฒนธรรมต่างต้องตอบเช่น-ดูว่าประกอบด้วยวัฒนธรรมของวรรณกรรมและศิลปกรรม-แก้ไขข้อผิดพลาดเป็นสิ่งสำคัญมาก ครูให้นักเรียนเสมอกับคำตอบที่ถูกต้อง-สอนเป็นตามโครงสร้างกิจกรรมลักษณะวิธี:-เส้นทางวรรณกรรมแปล-อ่านจับใจความ-ค้นหา antonyms และคำเหมือน-อุดช่องว่างการออกกำลังกาย-สะท้อน-การใช้คำในประโยค-จน

Results (Thai) 2:

1.1 แปลไวยากรณ์วิธีไวยากรณ์วิธีการแปลมีชื่อแตกต่างกันแต่มันได้ถูกนำมาใช้โดยครูภาษามาเป็นเวลานาน มันถูกเรียกว่าวิธีคลาสสิกในขณะที่มันเป็นครั้งแรกที่นำมาใช้ในการเรียนการสอนภาษาคลาสสิก, ภาษาละตินและกรีก จุดมุ่งหมายของมันคือการช่วยให้นักเรียนอ่านวรรณกรรมภาษาต่างประเทศและมันก็ยังหวังว่าผ่านการศึกษาไวยากรณ์ของนักเรียนภาษาเป้าหมายที่จะกลายเป็นความคุ้นเคยกับไวยากรณ์ของภาษาพื้นเมืองของพวกเขาและของภาษาเป้าหมาย ใน 19. ศตวรรษวิธีคลาสสิกเป็นที่รู้จักในการแปลไวยากรณ์วิธีการตามวิธีการแปลไวยากรณ์วัตถุประสงค์พื้นฐานของการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ: - เพื่อให้สามารถอ่านวรรณกรรมที่เขียนในภาษาเป้าหมาย; - เพื่อให้นักเรียนที่มีดี ออกกำลังกายทางจิตซึ่งจะช่วยให้การพัฒนาของพวกเขาจิตใจ; - เพื่อให้ผู้เรียนกฎไวยากรณ์และตัวอย่างที่จะจดจำพวกเขา- เพื่อให้พวกเขาใช้กฎเพื่อตัวอย่างอื่น ๆ- การสอนนักเรียนในการเขียนทั้งภาษาพื้นเมืองและเป้าหมายของพวกเขาผ่านการแปล (Bardos 2005: 46) วิธีการที่ตัวเองเป็นวิธีที่องค์ความรู้การเรียนการสอนภาษา. หลักการพื้นฐานของวิธีการ: - การทำงานร่วมกันในลักษณะกระบวนการเรียนการสอนเป็นนักศึกษา - ครูมีปฏิสัมพันธ์; - บทบาทของครูเป็นแบบดั้งเดิมมากครูเป็น ผู้มีอำนาจในชั้นเรียน- ภาษาวรรณกรรมเป็นที่ยอมรับว่าดีกว่าภาษาพูดวัฒนธรรมจะถือว่าเป็นประกอบด้วยวรรณกรรมและศิลปกรรมวัฒนธรรมพฤติกรรมจะถูกละเว้น; - คำศัพท์และไวยากรณ์จะเน้นที่ค่าใช้จ่ายของการออกเสียง12 - อ่านและการเขียนเป็น ทักษะหลักจะให้ความสนใจมากน้อยได้รับการพูดและการฟัง; - ภาษาที่ใช้ในชั้นเรียนส่วนใหญ่จะเป็นนักเรียนภาษาพื้นเมืองหมายของคำศัพท์ใหม่ที่จะทำให้เห็นได้ชัดโดยการแปลให้เป็นนักเรียนภาษาพื้นเมือง; - การประเมินผลจะประสบความสำเร็จใน พื้นฐานของการทดสอบการเขียนซึ่งนักศึกษาที่คาดว่าจะแปลจากภาษาพื้นเมืองของพวกเขาไปยังเป้าหมายหนึ่งหรือรองในทางกลับกันคำถามเกี่ยวกับวัฒนธรรมต่างประเทศจะต้องมีการตอบเช่นกัน- วัฒนธรรมถูกมองว่าเป็นประกอบด้วยวรรณกรรมและศิลปกรรม; - ข้อผิดพลาด การแก้ไขเป็นสิ่งสำคัญมากที่ครูมักจะวัสดุนักเรียนที่มีคำตอบที่ถูกต้อง- หลักสูตรที่มีโครงสร้างตาม. กิจกรรมลักษณะของวิธีการ: - การแปลทางวรรณกรรม- เข้าใจในการอ่าน- การหา antonyms และคำพ้อง- การออกกำลังกายที่ทำให้เกิดช่องว่างเติม- ท่องจำ- การใช้คำในประโยค- องค์ประกอบ