Contrary to previous research (e.g.

Contrary to previous research (e.g. Chatzisarantis, Biddle & Meek, 1997; Sheeran, Norman, &
Orbell, 1999) there was no evidence for the moderating effect of self-determined motivation on the
intention-behaviour relationship. Indeed, in these studies intentions based on autonomous forms of
regulation better predicted behaviour than intentions based on controlling forms of regulation,
probably because the second are less stable (with controlling forms of regulation individuals are expected to keep engaging in tasks as long as external controls are in effect; when controls are
withdrawn, their effect on motivation disappear, thus causing changes in motivation). In the present
research, the absence of a moderating effect suggests that this reasoning is perhaps less relevant when
the activity is sought for fun and as an opportunity to be free from extrinsic pressures, as it is the case
for elective/leisure-time activities (as handball in this study). Contrary to exercise and fitness
behaviours (as in Chatzisarantis et al., 1997; Sheeran et al., 1999) where motivations are more
extrinsic (e.g. Biddle et al., 1999; Chatzisarantis et al., 1997; Fortier & Grenier, 1999; Ryan et al.,
1997) with elective/leisure-time activities an individual who does not experience pleasure or who feels
constrained will probably quickly decide to drop out from the activity (see Deci & Ryan, 1985). Close
inspection of our data shows indeed that very few players decided to continue (i.e., weak intention to
drop out) when they had a low self-determined motivation. Additional research is necessary to test the
hypothesis according to which the moderating effect of self-determined motivation on the intentionbehaviour
relationship depends on the type of activity (exercise behaviours and fitness programs
versus recreational behaviours).

Results (Greek) 1:

σε αντίθεση με την προηγούμενη έρευνα (π.χ. chatzisarantis, Biddle & πράος, 1997? Sheeran, Norman, & orbell
, 1999) δεν υπήρχαν στοιχεία για τη συγκράτηση των αυτεξούσια κίνητρο για την
σχέση πρόθεση-συμπεριφορά. Πράγματι, σε αυτές τις προθέσεις μελέτες που βασίζονται σε αυτόνομες μορφές
ρύθμισης προέβλεψε καλύτερη συμπεριφορά από ό, τι τις προθέσεις με βάση τον έλεγχο των μορφών ρύθμισης,
πιθανώς επειδή το δεύτερο είναι λιγότερο σταθερές (με τον έλεγχο των εντύπων των ατόμων κανονισμού αναμένεται να διατηρήσει τη συμμετοχή στην εκτέλεση των καθηκόντων όσο εξωτερικούς ελέγχους είναι σε ισχύ? όταν οι έλεγχοι είναι
αποσυρθεί, τις επιπτώσεις τους για τα κίνητρα εξαφανίζονται, προκαλώντας έτσι τις αλλαγές στα κίνητρα). στην παρούσα έρευνα
,η απουσία συγκράτηση δείχνει ότι η συλλογιστική αυτή είναι ίσως μικρότερη σημασία, όταν
η δραστηριότητα ζητείται για διασκέδαση και ως μια ευκαιρία να είναι απαλλαγμένη από εξωγενείς πιέσεις, όπως είναι η περίπτωση
για αιρετό / δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου (όπως χάντμπολ στην αυτή η μελέτη). σε αντίθεση με την άσκηση και καλή φυσική κατάσταση
συμπεριφορές (όπως το chatzisarantis et al, 1997?.. Sheeran et al, 1999), όπου τα κίνητρα είναι περισσότερο
εξωγενών (π.χ. Biddle et al, 1999?. chatzisarantis et al, 1997?. Fortier & Grenier, 1999?. Ryan et al, 1997
) με εκλεκτική / δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου ένα άτομο που δεν νιώθουν ευχαρίστηση ή που αισθάνεται
περιορίζεται μάλλον θα αποφασίσουν γρήγορα για να πέσει έξω από τη δραστηριότητα (βλ. αποφάσεις & Ryan, 1985). κοντά
έλεγχο των δεδομένων μας δείχνει πράγματι ότι πολύ λίγοι παίκτες αποφάσισαν να συνεχίσουν (δηλαδή,αδύναμη πρόθεση να
πέσει έξω) όταν είχαν χαμηλή αυτο-προσδιορίζονται τα κίνητρα. περαιτέρω έρευνα είναι αναγκαία για τον έλεγχο της υπόθεσης
σύμφωνα με την οποία η συγκράτηση των αυτεξούσια κίνητρο για την intentionbehaviour
σχέσης εξαρτάται από το είδος της δραστηριότητας (συμπεριφορών άσκησης και προγράμματα γυμναστικής
έναντι ψυχαγωγικές συμπεριφορές).

Results (Greek) 2:

Αντίθετα με προηγούμενη έρευνα (π.χ. Chatzisarantis, Biddle & πράος, 1997. Norman, & Sheeran,
Orbell, 1999) δεν υπήρχαν αποδείξεις για την μετριοπαθή επίδραση της αυτο-προσδιορίζεται κίνητρο για το
σχέση πρόθεση-συμπεριφορά. Πράγματι, σε αυτές τις μελέτες προθέσεις με βάση αυτόνομη μορφές
κανονισμού προβλέψει καλύτερα συμπεριφορά από προθέσεις, βασισμένος στον έλεγχο μορφές ρύθμισης,
πιθανώς επειδή το δεύτερο είναι λιγότερο σταθερό (με τον έλεγχο μορφές ρύθμισης άτομα αναμένεται να ασκούν καθήκοντα όσο και εξωτερικούς ελέγχους είναι σε ισχύ, όταν οι έλεγχοι είναι
αποσύρονται, τους ρεάσει θετικά κίνητρα εξαφανίζονται, προκαλώντας αλλαγές σε κίνητρο). Στο παρόν
έρευνα, η έλλειψη συνέβαλε υποδηλώνει ότι αυτό το σκεπτικό ίσως είναι λιγότερο σχετικές όταν
η δραστηριότητα ζητείται για διασκέδαση και ως μια ευκαιρία να είναι απαλλαγμένο από εξωγενείς πιέσεις, όπως είναι η περίπτωση
για Επιλεγόμενο μάθημα/ψυχαγωγικές δραστηριότητες (όπως το χάντμπολ στην παρούσα μελέτη). Σε αντίθεση με την άσκηση και το γυμναστήριο
συμπεριφορές (όπως Chatzisarantis et al., 1997; Sheeran et al., 1999) όπου τα κίνητρα είναι περισσότερο
εξωγενείς (π.χ. Biddle et al., 1999. Chatzisarantis et al., 1997; FORTIER & Grenier, 1999. Ryan et al.,
1997) με το Επιλεγόμενο μάθημα/ψυχαγωγικές δραστηριότητες ΑΤΟΜΟ που δεν βιώνει ευχαρίστηση ή που αισθάνεται
περιορίζεται θα πιθανώς γρήγορα αποφασίσει να ρίξει από τη δραστηριότητα (δείτε Deci & Ryan, 1985). Στενή
έλεγχος των δεδομένων μας επιτρέπει πράγματι ότι πολύ λίγοι παίκτες αποφάσισε να συνεχίσει (δηλαδή, αδύναμη πρόθεση να
εγκαταλείπουν) όταν είχαν χαμηλό αυτεξούσια κίνητρο. Περαιτέρω έρευνα είναι αναγκαία για να ελεγχθεί η
υπόθεση σύμφωνα με την οποία το μετριοπαθή αποτέλεσμα αυτεξούσια κινήτρου για την intentionbehaviour
σχέση εξαρτάται από το είδος της δραστηριότητας (άσκηση συμπεριφορές και προγράμματα γυμναστικής
έναντι αναψυχής συμπεριφορές).

Results (Greek) 3:

Σε αντίθεση με προηγούμενες έρευνες (π. χ. Chatzisarantis, Biddle & δειλούς, 1997· Sheeran, Norman, &
Orbell, 1999) δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία για την κατευναστική επίδραση της αυτο-προσδιορίζεται η παροχή κινήτρων για την
πρόθεση-συμπεριφορά σχέση. Πράγματι, στις μελέτες αυτές προθέσεις βασίζεται σε αυτόνομες μορφές
κανονισμού προέβλεψε καλύτερη συμπεριφορά από προθέσεις βασίζεται σε έλεγχο μορφές του κανονισμού,
Ίσως γιατί το δεύτερο είναι λιγότερο σταθερό (με τον έλεγχο μορφές του κανονισμού ιδιώτες αναμένεται να διατηρήσει εμπλοκή σε καθήκοντα όσο εξωτερικά χειριστήρια βρίσκονται σε ισχύ· όταν οι έλεγχοι
αποσύρθηκαν, οι επιπτώσεις στο κίνητρο εξαφανίζεται, προκαλώντας έτσι μεταβολές στην παροχή κινήτρων). Στην παρούσα
έρευνας,Η απουσία της μια ιδιαίτερα κατευναστική επίδραση αναφέρει ότι αυτός ο συλλογισμός είναι ίσως λιγότερο σχετικές όταν
η δραστηριότητα επιδιώκεται για διασκέδαση και ως μια ευκαιρία για να είναι ελεύθερη από εξωγενείς πιέσεις, όπως είναι η περίπτωση
για αιρετά/ψυχαγωγία (όπως χάντμπολ στη μελέτη αυτή). Αντίθετα για την άσκηση και τη φυσική
συμπεριφορές (όπως, Chatzisarantis et al. , 1997· Sheeran et al. , 1999) όπου τα κίνητρα είναι πιο
Εξωγενών (π. χ. Biddle et al. , 1999· Chatzisarantis et al. , 1997· Fortier & Grenier, 1999; Ryan et al. ,
1997) με αιρετά/ψυχαγωγία σε άτομο που δεν εμπειρία απόλαυσης ή αισθάνεται
περιορίζεται μάλλον θα λάβει γρήγορα να πέσει από την δραστηριότητα (βλ. ως προς τα νομικά & Ryan, 1985). Κλείστε
επιθεώρηση των δεδομένων μας δείχνει πράγματι ότι πολύ λίγοι παίκτες αποφάσισαν να συνεχίσουν (δηλ. ,Ασθενές πρόθεση
drop out) όταν είχαν χαμηλή αυτο-προσδιορίζεται κινήτρων. Περαιτέρω έρευνα είναι αναγκαία για τον έλεγχο του
υπόθεση σύμφωνα με την οποία η κατευναστική επίδραση της αυτο-προσδιορίζεται κίνητρα στην intentionbehaviour
σχέσης εξαρτάται από το είδος της δραστηριότητας (άσκηση συμπεριφορές και προγράμματα fitness
έναντι ψυχαγωγικές συμπεριφορές).