The Marginalist Revolution refers t

The Marginalist Revolution refers to the establishment of what has been since called Neoclassical approach to economic theory. The dating of this "revolution" is commonly ascribed to 1871-74, when the concept of diminishing marginal utility was introduced by William Stanley Jevons, Carl Menger and Léon Walras, to pin down the character of demand -- thus the term "Marginalist".
This set the foundations for the Neoclassical theory of value, which eventually replaced the "Classical" theory of value of Adam Smith, David Ricardo, John Stuart Mill and Karl Marx. However, the task of establishing the Neoclassical theory as the dominant approach to economics took quite some time. It can be roughly seen as a three-phase affair:

Results (Thai) 2:

Marginalist ปฏิวัติหมายถึงสถานประกอบการของสิ่งที่ได้รับตั้งแต่วิธีการที่เรียกว่านีโอคลาสสิทฤษฎีทางเศรษฐกิจ เดทนี้ "การปฏิวัติ" ถูกกำหนดปกติ 1871-74 เมื่อแนวคิดของการลดลงยูทิลิตี้ได้รับการแนะนำโดยวิลเลียมสแตนเลย์ Jevons, Carl Menger และLéon Walras เพื่อขาลงลักษณะของความต้องการ - ทำให้คำว่า "Marginalist" .
ชุดนี้รากฐานสำหรับทฤษฎีนีโอคลาสสิของมูลค่าซึ่งท้ายที่สุดก็ถูกแทนที่ด้วย "คลาสสิก" ทฤษฎีของมูลค่าของ Adam Smith เดวิดริคาร์โด้, จอห์นสจ็วร์และคาร์ลมาร์กซ์ แต่งานของการสร้างทฤษฎีนีโอคลาสสิเป็นวิธีการที่โดดเด่นเศรษฐศาสตร์เอาค่อนข้างบางเวลา จะเห็นได้ประมาณเป็นเรื่องสามเฟส:

Results (Thai) 3:

การ marginalist การปฏิวัติหมายถึงการจัดตั้งสิ่งที่ได้รับตั้งแต่เรียกวิธีการต่างๆในทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ เดทของการปฏิวัตินี้ " " โดยทั่วไป ascribed เพื่อ 1871-74 เมื่อแนวคิดของ diminishing marginal ยูทิลิตี้ได้รับการแนะนำโดยวิลเลียมสแตนลีย์ เจว คาร์ล เมนเกอร์และ L é on walras เพื่อปักลงอักขระของอุปสงค์ -- ดังนั้นคำว่า " marginalist "
ชุดพื้นฐานสำหรับทฤษฎีต่างๆของมูลค่า ซึ่งในที่สุดก็ถูกแทนที่ด้วย " ทฤษฎีคลาสสิก " คุณค่าของ อดัม สมิท , เดวิด ริคาร์โด , จอห์นสจ๊วตมิลล์ และ คาร์ล มาร์ค อย่างไรก็ตาม งานของการสร้างทฤษฎีต่างๆเป็นวิธีการเด่นเศรษฐศาสตร์ใช้เวลาค่อนข้างบาง มันสามารถประมาณเป็นเฟสที่ 3 เรื่อง :