They entered a small storage room o

They entered a small storage room of some kind; it held only one chair, on which a monkey was
sitting. He was large for a monkey—smaller than an adult human, but bigger than, say, an
elementary-school student. His hair was a shade longer than is usual for monkeys and was woven
with gray. It was hard to tell his age, but he was definitely not young. The monkey’s arms and
legs were tightly tied to the wooden chair, and his long tail drooped on the floor. As Mizuki
entered, the monkey shot her a glance, then stared back down at the ground.
“A monkey?” Mizuki asked in surprise.
“That’s right,” Mrs. Sakaki replied. “A monkey stole the nametags from your apartment, right
around the time that you began forgetting your name.”
I don’t want a monkey running off with it,
Yuko had said. So it wasn’t a joke after all, Mizuki
realized. A chill shot up her spine.
“I’m very sorry,” the monkey said, his voice low but spirited, with an almost musical quality to it

Results (Thai) 1:

พวกเขาเข้าห้องเก็บขนาดเล็กบางชนิด มันจัดเก้าอี้เดียวเท่านั้น ซึ่งเป็นลิง นั่ง พระองค์ใหญ่สำหรับลิง — มีขนาดเล็กกว่ามนุษย์ที่เป็นผู้ใหญ่ แต่ใหญ่กว่า พูด การ นักเรียนโรงเรียนประถมศึกษา ผมถูกเฉดสีนานกว่าปกติสำหรับลิง และถูกทอ กับสีเทา มันยากที่จะบอกอายุของเขา แต่เขาไม่แน่นอนหนุ่ม แขนของลิง และ ขาถูกยึดแน่นกับเก้าอี้ไม้ และหางของเขายาว drooped ชั้น เป็น Mizuki ป้อน ลิงยิงเธออย่างรวดเร็ว แล้วจ้องไปกลับลงที่พื้นดิน"ลิง" Mizuki ถามประหลาดใจ"ที่อยู่ ต.นางตอบกลับ "ลิงขโมย nametags จากอพาร์ตเมนต์ ขวา ช่วงเวลาที่คุณเริ่มลืมชื่อของคุณ"ไม่ต้องเรียกใช้ปิด ลิง ยูโกะได้กล่าวว่า ดังนั้น มันไม่ได้ตลกหลังจากที่ทุก Mizuki รับรู้ เย็นที่ถ่ายขึ้นกระดูกสันหลังของเธอ"ฉันขอ ลิงกล่าวว่า เสียงของเขาต่ำแต่โดดเด่น ด้วยคุณภาพดนตรีเกือบไป

Results (Thai) 2:

พวกเขาเข้าไปในห้องเก็บของขนาดเล็กบางชนิด; มันจัดขึ้นเพียงหนึ่งเก้าอี้ที่ลิงได้รับการ
นั่ง เขาเป็นคนที่มีขนาดใหญ่เป็นลิงขนาดเล็กกว่ามนุษย์ผู้ใหญ่ แต่ใหญ่กว่าการพูดเป็น
นักเรียนประถมโรงเรียน ผมของเขาเป็นสีนานกว่าปกติสำหรับลิงและถักทอ
ด้วยสีเทา มันเป็นเรื่องยากที่จะบอกอายุของเขา แต่เขาก็ไม่แน่นอนหนุ่ม แขนลิงและ
ขาถูกมัดอย่างแน่นหนากับเก้าอี้ไม้และหางของเขายาว drooped บนพื้น ในฐานะที่เป็นซูกิ
ป้อนลิงยิงของเธออย่างรวดเร็วแล้วจ้องมองกลับลงมาที่พื้น.
"ลิง?" ซูกิถามด้วยความประหลาดใจ.
"ที่เหมาะสม" นางตอบคะ "ลิงขโมยแท็กชื่อจากอพาร์ทเม้นของคุณขวา
รอบเวลาที่คุณเริ่มลืมชื่อของคุณ."
ฉันไม่ต้องการที่ลิงวิ่งออกไปพร้อมกับมัน,
ยูโกะได้กล่าวว่า ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องตลกหลังจากทั้งหมดที่ซูกิ
ตระหนัก มีชิลยิงขึ้นกระดูกสันหลังของเธอ.
"ฉันเสียใจมาก" ลิงกล่าวว่าเสียงของเขาต่ำ แต่มีชีวิตชีวากับดนตรีคุณภาพเกือบไป