นิทานก่อนนอนสอนใจหนูน้อยหมวกแดงกาลค

นิทานก่อนนอนสอนใจหนูน้อยหมวกแดง
กาลครั้งหนึ่ง มีเด็กหญิงตัวน้อยหน้าตาหน้าเอ็นดู

เวลาเธออกจากบ้าน เธอมักจะสวมหมวกสีแดงเสมอ
ทุกคนจึงเรียกเธอว่า “หนูน้อยหมวกแดง”
วันนี้คุณแม่ของหนูน้อยเตรียมอาหาร ขนมและผลไม้
ตั้งใจว่าจะพาหนูน้อยหมวกแดงไปเยี่ยมคุณยาย
แต่คุณแม่รู้สึกไม่ค่อยสบาย จึงให้หนูน้อยหมวกแดงไปตามลำพัง
“ลูกต้องรีบไปรีบกลับ…อย่าเถลไถลน่ะจ้า”
คุณแม่บอกหนูน้อยหมวกแดงด้วยความเป็นห่วง
หนูน้อยหมวกแดงได้ให้สัญญากับคุณแม่
แล้วเดินทางไปที่บ้านคุณยายด้วยความเบิกบาน

ระหว่างทาง ผีเสื้อแสนสวยตัวหนึ่งบินมาทักทาย
“สวัสดีจ้ะ หนูน้อยหมวกแดง เธอกำลังจะไปไหนเหรอจ้ะ”
หนูน้อยหมวกแดงตอบ “ฉันกำลังจะไปเยี่ยมคุณยายน่ะจ้า”
“โอ้…ถ้าอย่างนั้นเธอควรเก็บดอกไม้สวยๆไปฝากคุณยายด้วยนะ
เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปที่ทุ่งดอกไม้เอง”
ผีเสื้อเอ่ยชวน ก่อนบินนำหนูน้อยหมวกแดง ไปยังทุ่งดอกไม้

นิทานนานาชาติสอนใจหนูน้อยหมวกแดง

ขณะที่หนูน้อยหมวกแดงเก็บดอกไม้อย่างเพลิดเพลิน
หมาป่าตัวหนึ่ง บังเอิญมาเห็นหนูน้อยหมวกแดง
ก็น้ำลายไหลเพราะความหิวกระหาย
เจ้าหมาป่าได้ยินหนูน้อยหมวกแดงพูดกับเจ้ากระต่ายน้อย
ว่าจะเก็บดอกไม้ไปฝากคุณยาย
จึงคิดแผนการณ์อย่างหนึ่งขึ้นมา แล้วรีบวิ่งไปที่บ้านคุณยายทันที

ไม่นานนักหมาป่าก็มาถึงบ้านคุณยาย
ซึ่งในเวลานั้นคุณยายกำลังนั่งถักผ้าพันคออยู่ริมหน้าต่าง
คุณยายเหลือบไปเห็นหมาป่ากำลังวิ่งมาหลบ อยู่ข้างพุ่มไม้พอดี
คุณยายจึงรีบวิ่งหนี ออกไปทางหลังบ้านได้ทันเวลา

เมื่อเจ้าหมาป่าได้เข้ามาภายในบ้านของคุณยายแล้ว
มันก็พยายามดมกลิ่น เพื่อตามหาคุณยาย
แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่พบ จึงได้ปลอมตัวเป็นคุณยาย
แล้วขึ้นไปนอนบนเตียง จากนั้นก็นำผ้าห่มมาคลุมตัวจนมิด

หลังจากที่หนูน้อยหมวกแดงเก็บดอกไม้เสร็จแล้ว
ก็วิ่งไปเล่นกับกระต่าย ไปเป่าใบไม้กับกระรอก…จนเวลาผ่านไป
“อุ๊ยตายแล้ว…เราลืมไปเลยว่าต้องเอาของฝากไปให้คุณยาย”
หนูน้อยหมวกแดงจึงรีบเดินไปที่บ้านคุณยายทันที

นิทานสอนใจเรื่องหนูน้อยหมวกแดง

เมื่อมาถึงบ้านคุณยาย หนูน้อยหมวกแดงก็เคาะประตูเรียกคุณยาย
“ก็อกๆ ๆๆ คุณยายค่ะหนูมาเยี่ยมคุณยายค่ะ คุณยายเปิดประตูให้หนูหน่อยซิค่ะ”
เจ้าหมาป่าร้องตอบหนูน้อยว่า “เปิดประตูเข้ามาเลยจ้ะหลานรัก”
หนูน้อยหมวกแดงเดินเข้าไปในบ้าน แล้วจ้องมองหมาป่าที่กำลังนอนคลุมโปง
ก่อนที่จะถามว่า”ทำไมคุณยายต้องนอนคลุมโปงด้วยล่ะค่ะ”
“แคร๊กๆ ยายไม่ค่อยสบายน่ะจ้ะ”
หนูน้อยหมวกแดงเดินเข้าไปใกล้อีกหน่อย แล้วถามว่า
”ทำไมเสียงของคุณยายถึงได้แหบอย่างนี้ล่ะค่ะ”
เจ้าหมาป่าจึงตอบว่า ”ยายเจ็บคอ เสียงมันจึงแหบอย่างนี้ล่ะจ้า”

หนูน้อยหมวกแดงจึงเดินเข้าไปใกล้อีกนิด แล้วถามว่า
“แล้วทำไมปากของคุณยายถึงได้ยาวอย่างนี้ล่ะค่ะ”
หมาป่าตอบว่า “ยายไอมากไป ปากจึงได้ยื่นยาวแบบนี้ล่ะจ้ะ”
หนูน้อยหมวกแดงเดินใกล้เข้าไปจนเกือบจะชิดตัวหมาป่าแล้วถามต่อว่า
“แล้วทำไมฟันของคุณยายถึงได้แหลมคมอย่างนี้ล่ะค่ะ”
แต่คราวนี้หมาป่าได้สลัดผ้าออก แล้วกระโจนเข้าหาหนูน้อยหมวกแดงทันที
หนูน้อยหมวกแดงตกใจมาก เธอร้องตะโกนเสียงดัง
พร้อมกับวิ่งหนีด้วยความหวาดกลัว “ช่วยด้วยคุณยายค่ะ ช่วยหนูด้วยๆๆๆ”
เจ้าหมาป่าคำรามเสียงดัง แล้ววิ่งไล่จับหนูน้อยหมวกแดง

นิทานเรื่องหนูน้อยหมวกแดง

ขณะที่หมาป่ากำลังไล่ตะครุบหนูน้อยหมวกแดง
คุณยายก็พานายพรานเข้ามาช่วยได้ทันเวลาพอดี
“ปัง ปัง ปัง” นายพรานยิงไล่หมาป่า เสียงดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ
หมาป่าตกใจกลัว รีบผละออกจากหนูน้อยหมวกแดง
แล้วเผ่นหนีเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว
หนูน้อยหมวกแดงโผลกอดคุณยายด้วยความตกใจ
แล้วกล่าวขอบคุณยายกับนายพรานที่มาช่วยเธอไว้
คุณยายกล่าวว่า
“โชคดีนะที่คุณยายมาทันเวลา ไม่อย่างนั้นหลานคงถูกหมาป่าจับกินไปแล้ว”

หนูน้อยหมวกแดงจึงพูดด้วยความสำนึกผิดว่า
“คงเป็นเพราะหนูไปเก็บดอกไม้ หมาป่าเห็นเข้าจึงมาดักรอที่บ้านของคุณยาย
ถ้าหนูเชื่อฟังคำของคุณแม่ ก็คงไม่เกิดเหตุการณ์น่ากลัวอย่างนี้หรอกค่ะ”
หนูน้อยหมวกแดงให้สัญญาว่า
“ต่อไปนี้ เธอจะเป็นเด็กดี และไม่ทำตัวเหลวไหลอีก”
“ดีแล้วล่ะจ้ะ” คุณยายกล่าวชม
จากนั้น คุณยายก็นำขนมและน้ำชามาเลี้ยงนายพรานเพื่อเป็นการขอบคุณ
เย็นวันนี้ คุณยายและนายพรานได้พาหนูน้อยหมวกแดงไปส่งที่บ้าน…อย่างปลอดภัย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
1). “อย่าเป็นคนหูเบา เชื่อคนง่าย” คืออย่าเชื่อคนง่ายเกินไป อย่ารีบตัดสินอะไร…ก่อนที่จะได้คิดพิจารณาไตร่ตรองให้ถูกต้องถ่องแท้เสียก่อน…ยิ่งคำพูดคำแนะนำที่คนอื่นมาพูดให้ฟังนั้น เราต้องฟังหูไว้หู ใช้สติเป็นตะแกรงร่อนให้ดี…ไม่ใช่ใครพูดบอกอะไรก็เชื่อเขาไปหมดซะทุกเรื่อง ดั่งหนูน้อยหมวกแดงที่เชื่อผีเสื้อ…มัวแต่ไปเก็บดอกไม้และวิ่งเล่น ไม่คิดถึงภัยอันตรายที่จะเกิดบ้างขึ้นเลย

2). “คนเราต้องมีวินัยในตัวเอง” ก่อนแม่หนูน้อยจะเดินออกจากบ้านไปหาคุณยาย คุณแม่ก็ได้สั่งกำชับเอาไว้ว่า “ลูกต้องรีบไปรีบกลับ อย่าเถลไถลน่ะจ้า” แต่หนูน้อยกลับออกนอกเส้นทางและหยุดชมนกชมไม้ในป่าลึก จนกระทั่งเกือบถูกหมาป่ากิน ซึ่งถ้าหนูน้อยไม่มัวแต่เถลไถลตามใจตน…แล้วรีบทำหน้าที่ของตนที่ต้องรับผิดชอบให้ดี ด้วยมีวินัยในตนเอง…คือรีบเอาของฝากไปเยี่ยมคุณยายแล้วรีบกลับบ้านก่อนค่ำ…ก็คงไม่เกิดเหตุการณ์ร้ายๆเช่นนี้
เรียบเรียงข้อมูล : bkkseek.com

Results (Thai) 1:

นิทานก่อนนอนสอนใจหนูน้อยหมวกแดงกาลครั้งหนึ่งมีเด็กหญิงตัวน้อยหน้าตาหน้าเอ็นดูเวลาเธออกจากบ้านเธอมักจะสวมหมวกสีแดงเสมอทุกคนจึงเรียกเธอว่า "หนูน้อยหมวกแดง"วันนี้คุณแม่ของหนูน้อยเตรียมอาหารขนมและผลไม้ตั้งใจว่าจะพาหนูน้อยหมวกแดงไปเยี่ยมคุณยายแต่คุณแม่รู้สึกไม่ค่อยสบายจึงให้หนูน้อยหมวกแดงไปตามลำพัง"ลูกต้องรีบไปรีบกลับ... อย่าเถลไถลน่ะจ้า"คุณแม่บอกหนูน้อยหมวกแดงด้วยความเป็นห่วงหนูน้อยหมวกแดงได้ให้สัญญากับคุณแม่แล้วเดินทางไปที่บ้านคุณยายด้วยความเบิกบานระหว่างทางผีเสื้อแสนสวยตัวหนึ่งบินมาทักทาย"สวัสดีจ้ะหนูน้อยหมวกแดงเธอกำลังจะไปไหนเหรอจ้ะ"หนูน้อยหมวกแดงตอบ "ฉันกำลังจะไปเยี่ยมคุณยายน่ะจ้า""โอ้... ถ้าอย่างนั้นเธอควรเก็บดอกไม้สวยๆไปฝากคุณยายด้วยนะเดี๋ยวฉันจะพาเธอไปที่ทุ่งดอกไม้เอง"ผีเสื้อเอ่ยชวนก่อนบินนำหนูน้อยหมวกแดงไปยังทุ่งดอกไม้ นิทานนานาชาติสอนใจหนูน้อยหมวกแดงขณะที่หนูน้อยหมวกแดงเก็บดอกไม้อย่างเพลิดเพลินหมาป่าตัวหนึ่งบังเอิญมาเห็นหนูน้อยหมวกแดงก็น้ำลายไหลเพราะความหิวกระหายเจ้าหมาป่าได้ยินหนูน้อยหมวกแดงพูดกับเจ้ากระต่ายน้อยว่าจะเก็บดอกไม้ไปฝากคุณยายจึงคิดแผนการณ์อย่างหนึ่งขึ้นมาแล้วรีบวิ่งไปที่บ้านคุณยายทันทีไม่นานนักหมาป่าก็มาถึงบ้านคุณยายซึ่งในเวลานั้นคุณยายกำลังนั่งถักผ้าพันคออยู่ริมหน้าต่างคุณยายเหลือบไปเห็นหมาป่ากำลังวิ่งมาหลบอยู่ข้างพุ่มไม้พอดีคุณยายจึงรีบวิ่งหนีออกไปทางหลังบ้านได้ทันเวลาเมื่อเจ้าหมาป่าได้เข้ามาภายในบ้านของคุณยายแล้วมันก็พยายามดมกลิ่นเพื่อตามหาคุณยายแต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่พบจึงได้ปลอมตัวเป็นคุณยายแล้วขึ้นไปนอนบนเตียงจากนั้นก็นำผ้าห่มมาคลุมตัวจนมิดหลังจากที่หนูน้อยหมวกแดงเก็บดอกไม้เสร็จแล้วก็วิ่งไปเล่นกับกระต่ายไปเป่าใบไม้กับกระรอก... จนเวลาผ่านไป"อุ๊ยตายแล้ว... เราลืมไปเลยว่าต้องเอาของฝากไปให้คุณยาย"หนูน้อยหมวกแดงจึงรีบเดินไปที่บ้านคุณยายทันทีนิทานสอนใจเรื่องหนูน้อยหมวกแดงเมื่อมาถึงบ้านคุณยายหนูน้อยหมวกแดงก็เคาะประตูเรียกคุณยาย"ก็อก ๆ ๆ ๆ คุณยายค่ะหนูมาเยี่ยมคุณยายค่ะคุณยายเปิดประตูให้หนูหน่อยซิค่ะ"เจ้าหมาป่าร้องตอบหนูน้อยว่า "เปิดประตูเข้ามาเลยจ้ะหลานรัก"หนูน้อยหมวกแดงเดินเข้าไปในบ้านแล้วจ้องมองหมาป่าที่กำลังนอนคลุมโปงก่อนที่จะถามว่า "ทำไมคุณยายต้องนอนคลุมโปงด้วยล่ะค่ะ""แคร๊ก ๆ ยายไม่ค่อยสบายน่ะจ้ะ"หนูน้อยหมวกแดงเดินเข้าไปใกล้อีกหน่อยแล้วถามว่า"ทำไมเสียงของคุณยายถึงได้แหบอย่างนี้ล่ะค่ะ"เจ้าหมาป่าจึงตอบว่า "ยายเจ็บคอเสียงมันจึงแหบอย่างนี้ล่ะจ้า"หนูน้อยหมวกแดงจึงเดินเข้าไปใกล้อีกนิดแล้วถามว่า"แล้วทำไมปากของคุณยายถึงได้ยาวอย่างนี้ล่ะค่ะ"หมาป่าตอบว่า "ยายไอมากไปปากจึงได้ยื่นยาวแบบนี้ล่ะจ้ะ"หนูน้อยหมวกแดงเดินใกล้เข้าไปจนเกือบจะชิดตัวหมาป่าแล้วถามต่อว่า"แล้วทำไมฟันของคุณยายถึงได้แหลมคมอย่างนี้ล่ะค่ะ"แต่คราวนี้หมาป่าได้สลัดผ้าออกแล้วกระโจนเข้าหาหนูน้อยหมวกแดงทันทีหนูน้อยหมวกแดงตกใจมากเธอร้องตะโกนเสียงดังพร้อมกับวิ่งหนีด้วยความหวาดกลัว "ช่วยด้วยคุณยายค่ะช่วยหนูด้วยๆๆๆ"เจ้าหมาป่าคำรามเสียงดังแล้ววิ่งไล่จับหนูน้อยหมวกแดง นิทานเรื่องหนูน้อยหมวกแดงขณะที่หมาป่ากำลังไล่ตะครุบหนูน้อยหมวกแดงคุณยายก็พานายพรานเข้ามาช่วยได้ทันเวลาพอดี"ปังปังปัง" นายพรานยิงไล่หมาป่าเสียงดังกึกก้องไปทั่วบริเวณหมาป่าตกใจกลัวรีบผละออกจากหนูน้อยหมวกแดงแล้วเผ่นหนีเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็วหนูน้อยหมวกแดงโผลกอดคุณยายด้วยความตกใจแล้วกล่าวขอบคุณยายกับนายพรานที่มาช่วยเธอไว้คุณยายกล่าวว่า"โชคดีนะที่คุณยายมาทันเวลาไม่อย่างนั้นหลานคงถูกหมาป่าจับกินไปแล้ว"หนูน้อยหมวกแดงจึงพูดด้วยความสำนึกผิดว่า"คงเป็นเพราะหนูไปเก็บดอกไม้หมาป่าเห็นเข้าจึงมาดักรอที่บ้านของคุณยายถ้าหนูเชื่อฟังคำของคุณแม่ก็คงไม่เกิดเหตุการณ์น่ากลัวอย่างนี้หรอกค่ะ"หนูน้อยหมวกแดงให้สัญญาว่า"ต่อไปนี้เธอจะเป็นเด็กดีและไม่ทำตัวเหลวไหลอีก"คุณยายกล่าวชม "ดีแล้วล่ะจ้ะ"จากนั้นคุณยายก็นำขนมและน้ำชามาเลี้ยงนายพรานเพื่อเป็นการขอบคุณเย็นวันนี้คุณยายและนายพรานได้พาหนูน้อยหมวกแดงไปส่งที่บ้าน... อย่างปลอดภัยนิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า1) . อย่ารีบตัดสินอะไรคืออย่าเชื่อคนง่ายเกินไป "อย่าเป็นคนหูเบาเชื่อคนง่าย" ... ก่อนที่จะได้คิดพิจารณาไตร่ตรองให้ถูกต้องถ่องแท้เสียก่อน... ยิ่งคำพูดคำแนะนำที่คนอื่นมาพูดให้ฟังนั้นเราต้องฟังหูไว้หูใช้สติเป็นตะแกรงร่อนให้ดี... ไม่ใช่ใครพูดบอกอะไรก็เชื่อเขาไปหมดซะทุกเรื่องดั่งหนูน้อยหมวกแดงที่เชื่อผีเสื้อ... มัวแต่ไปเก็บดอกไม้และวิ่งเล่นไม่คิดถึงภัยอันตรายที่จะเกิดบ้างขึ้นเลย2) . "คนเราต้องมีวินัยในตัวเอง" ก่อนแม่หนูน้อยจะเดินออกจากบ้านไปหาคุณยายคุณแม่ก็ได้สั่งกำชับเอาไว้ว่า "ลูกต้องรีบไปรีบกลับอย่าเถลไถลน่ะจ้า" แต่หนูน้อยกลับออกนอกเส้นทางและหยุดชมนกชมไม้ในป่าลึกจนกระทั่งเกือบถูกหมาป่ากินซึ่งถ้าหนูน้อยไม่มัวแต่เถลไถลตามใจตน... แล้วรีบทำหน้าที่ของตนที่ต้องรับผิดชอบให้ดีด้วยมีวินัยในตนเอง... คือรีบเอาของฝากไปเยี่ยมคุณยายแล้วรีบกลับบ้านก่อนค่ำ... ก็คงไม่เกิดเหตุการณ์ร้ายๆเช่นนี้เรียบเรียงข้อมูล: bkkseek.com

Results (Thai) 2:

นิทานก่อนนอนสอนใจหนูน้อยหมวกแดง
กาลเป็นครั้งคุณหนึ่งมีเด็กหญิงคุณตัวน้อยตั้งขึ้นหน้าตาหน้า: ภาพประกอบเอ็นดู

เวลาเพลงเธออกจากเนชั่ร้านบ้านเพลงเธอมักจะสวมหมวกสีแดงเสมอ
ทุกของคุณคนจึงเรียกเพลงเธอว่าได้ "หนูน้อยหมวกแดง"
วันนี้คุณแม่ของหนู น้อยตั้งขึ้นเตรียมอาหารขนมและผลไม้
ตั้งใจว่าได้จะพาคุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดงไปเยี่ยมที่คุณคุณยาย
แต่ที่คุณคุณคุณแม่รู้สึกไม่ค่อยสบายจึงให้คุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดงไปตามลำพัง
"ลูกต้องรีบไปรีบกลับ ... อย่าเถลไถลน่ะจ้า"
คุณแม่บอกหนู น้อยตั้งขึ้นหมวกแดงด้วยความสามารถเป็นห่วง
คุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดงได้ให้สัญญากับที่คุณคุณคุณแม่
แล้วเดินทางไปที่ร้านบ้านที่คุณคุณยายด้วยความสามารถเบิกบาน

ระหว่างทางผีเสื้อแสนสวยคุณตัวคุณหนึ่งบินมาทักทาย
"สวัสดีจ้ะหนูน้อยหมวกแดงเธอกำลัง จะไปไหนเห รอจ้ะ "
หนูน้อยหมวกแดงตอบ" ฉันกำลังจะไปเยี่ยมคุณยายน่ะ จ้า "
" โอ้ ... ถ้าอย่างนั้นเพลงเธอควรเก็บดอกไม้สวย ๆ ไปฝากที่คุณคุณยายด้วยนะ
เดี๋ยวฉันจะพาเพลงเธอไปที่ทุ่งดอกไม้เอง "
ผีเสื้อเอ่ย ชวนก่อนบินนำคุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดงไปยังทุ่งดอกไม้

นิทานนานาชาติสอนใจคุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดง

ขณะที่คุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดงเก็บดอกไม้อย่างเพลิดเพลิน
หมาป่าคุณตัวคุณหนึ่งบังเอิญมาเห็นคุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดง
ก็น้ำลายไหลเพราะความสามารถหิวกระหาย
เจ้าหมาป่าได้ยินคุณหนู น้อยตั้งขึ้นหมวกแดงพูดกับเจ้าคุณกระต่ายน้อยตั้งขึ้น
ว่าได้จะเก็บดอกไม้ไปฝากที่คุณคุณยาย
จึงคิดแผนการณ์อย่างคุณหนึ่งขึ้นมาแล้วรีบวิ่งไปที่ร้านบ้านที่คุณคุณยายทันที

ไม่นานนักหมาป่าก็มาถึงร้านบ้านที่คุณคุณยาย
ซึ่งในห้างหุ้นส่วนจำกัดเวลานั้นที่คุณคุณยายกำลัง นั่งถักผ้าพันคอขณะนี้ริมหน้าต่าง
ที่คุณคุณยายเหลือบไปเห็นหมาป่ากำลังวิ่งมาหลบขณะนี้ข้างพุ่มไม้พอดี
ที่คุณคุณยายจึงรีบวิ่งหนีออกไปทางหลังร้านบ้านได้ทันเวลา

เมื่อเจ้าหมาป่าได้เข้ามาภายในร้านบ้านของที่คุณคุณยายแล้ว
มันก็พยายาม ดมกลิ่นเพื่อตามหาที่คุณคุณยาย
แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่พบจึงได้ปลอมคุณตัวเป็นที่คุณคุณยาย
แล้วขึ้นไปนอนบนเตียงจากเนชั่นั้นก็นำผ้าห่มมาคลุมคุณตัวจนมิด

หลังจากที่คุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดงเก็บดอกไม้เสร็จแล้ว
ก็วิ่ง ไปเล่นกับกระต่ายไปเป่าใบไม้กับ กระรอก ... จนเวลาผ่านไป
"อุ๊ยตายแล้ว ... เราลืมไปเลยว่าต้องเอาของ ฝากไปให้คุณยาย "
คุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดงจึงรีบเดินไปที่ร้านบ้านที่คุณคุณยายทันที

นิทานสอนใจเรื่อง คุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดง

เมื่อมาถึงร้านบ้านที่คุณคุณยายคุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดงก็เคาะประตูเรียกที่คุณคุณยาย
"ก็อก ๆ ๆ ๆ คุณยายค่ะ หนูมาเยี่ยมคุณยายค่ะคุณยายเปิดประตูให้หนูหน่อยซิค่ะ "
เจ้าหมาป่าร้องตอบหนู น้อยว่า "เปิดประตูเข้ามาเลยจ้ะหลานรัก"
คุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดงเดินเข้าไปในห้างหุ้นส่วนจำกัดร้านบ้านแล้วจ้องมองหมาป่าที่กำลังนอนคลุมโปง
ก่อนที่จะถามว่าได้ "ทำไมคุณยายต้องนอนคลุมโปงด้วยล่ะ ค่ะ "
"แคร๊ก ๆ ยาย ไม่ค่อยสบายน่ะจ้ะ "
หนูน้อยหมวกแดงเดินเข้าไปใกล้อีก หน่อยแล้วถามว่า
" ทำไมเสียงของคุณยายถึงได้แหบ อย่างนี้ล่ะค่ะ "
เจ้าหมาป่าจึงตอบว่า" ยายเจ็บคอเสียงมันจึงแหบอย่าง นี้ล่ะจ้า "

หนู น้อยหมวกแดงจึงเดินเข้าไปใกล้อีก นิดแล้วถามว่า
"แล้วทำไมปากของคุณยายถึงได้ ยาวอย่างนี้ล่ะค่ะ "
หมาป่าตอบว่า "ยายไอมากไปปากจึงได้ยื่น ยาวแบบนี้ล่ะจ้ะ "
หนูน้อยหมวกแดงเดิน ใกล้เข้าไปจนเกือบจะชิดตัวหมาป่า แล้วถามต่อว่า
"แล้วทำไมฟันของคุณยายถึงได้ แหลมคมอย่างนี้ล่ะค่ะ "
แต่คราวนี้หมาป่าได้สลัดผ้าออกแล้วกระโจนเข้าหาคุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดงทันที
คุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดงตกใจมากเพลงเธอ ร้องตะโกนเสียงดัง
พร้อมกับวิ่งหนีด้วยความสามารถหวาดกลัว "ช่วยด้วยคุณยายค่ะช่วยหนูด้วย ๆ ๆ ๆ "
เจ้าหมาป่าคำรามเสียงดังแล้ววิ่งไล่จับคุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดง

นิทานเรื่องคุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดง

ขณะที่หมาป่ากำลังไล่ตะครุบ คุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดง
ที่คุณคุณยายก็พาที่คุณนายพรานเข้ามาช่วยได้ทันเวลาพอดี
"ปังปังปัง" ที่คุณนายพรานยิงไล่หมาป่าเสียงดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ
หมาป่าตกใจกลัวรีบผคุณละออกจากเนชั่คุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดง
แล้วเผ่นหนีเข้าไปในห้างหุ้นส่วนจำกัด ป่าอย่างรวดเร็ว
คุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดงโผลกอดที่คุณคุณยายด้วยความสามารถตกใจ
แล้วกล่าวขอบคุณยายกับที่คุณนายพรานที่มาช่วยเพลงเธอไว้
ที่คุณคุณยายกล่าวว่าได้
"โชคดีนะที่คุณยายมาทัน เวลาไม่อย่างนั้นหลานคงถูกหมาป่าจับกิน ไปแล้ว "

หนูน้อยหมวกแดงจึงพูดด้วยความ สำนึกผิดว่า
" คงเป็นเพราะคุณหนูไปเก็บดอกไม้หมาป่าเห็นเข้าจึงมาดักรอที่ร้านบ้านของที่คุณคุณยาย
ถ้าคุณหนูเชื่อฟังคำของที่คุณคุณคุณแม่ก็คงไม่เกิดเหตุการณ์น่ากลัวอย่างนี้ หรอกค่ะ "
หนูน้อยหมวกแดงให้สัญญาว่า
" ต่อไปนี้เธอจะเป็นเด็กดี และไม่ทำตัวเหลวไหลอีก "
" ดีแล้วล่ะจ้ะ "ที่คุณคุณยายกล่าวชม
จากเนชั่นั้นที่คุณคุณยายก็นำขนมและคุณน้ำชาตั้งขึ้นมาเลี้ยงที่คุณนายพรานเพื่อเป็นการ ขอบคุณ
เย็นการธนาคารวันนี้ที่คุณคุณยายและที่คุณนายพรานได้พาคุณหนูน้อยตั้งขึ้นหมวกแดงไปส่งที่ร้านบ้าน ... ปลอดภัยอย่าง

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าได้
1) "อย่าเป็นคนหูเบาเชื่อคนง่าย" คืออย่าเชื่อคนง่ายเกินไปอย่ารีบ ตัดสินอะไร ... ก่อนที่จะได้คิดพิจารณาไตร่ตรองให้ ถูกต้องถ่องแท้เสียก่อน ... ยิ่งคำพูดคำแนะนำที่คนอื่น มาพูดให้ฟังนั้นเราต้องฟังหูไว้หู ใช้สติเป็นตะแกรงร่อนให้ดี ... ไม่ใช่ใครพูดบอกอะไรก็เชื่อเขา ไปหมดซะทุกเรื่องดั่งหนูน้อยหมวกแดงที่เชื่อผีเสื้อ ... มัว แต่ไปเก็บดอกไม้และวิ่งเล่น ไม่คิดถึงภัยอันตรายที่จะเกิดบ้างขึ้นเลย

2) . "คนเราต้องมีวินัยในตัวเอง" ก่อนแม่หนูน้อยจะเดินออกจาก บ้านไปหาคุณยายคุณแม่ก็ได้สั่งกำชับเอาไว้ว่า "ลูกต้องรีบไปรีบกลับอย่าเถลไถล น่ะจ้า " แต่หนูน้อยกลับออกนอกเส้นทาง และหยุดชมนกชมไม้ในป่า ลึกจนกระทั่งเกือบถูกหมาป่ากินซึ่งถ้าหนูน้อยไม่มัว แต่เถลไถลตามใจตน ... แล้วรีบทำหน้าที่ของตนที่ต้อง รับผิดชอบให้ดีด้วยมีวินัยในตนเอง ... คือรีบเอาของฝากไปเยี่ยมคุณ ยายแล้วรีบกลับบ้านก่อนค่ำ ... คงไม่ก็เกิดเหตุการณ์ร้าย ๆ เช่นนี้
เรียบเรียง Thailand ข้อมูล: bkkseek.com

Results (Thai) 3:

นิทานก่อนนอนสอนใจหนูน้อยหมวกแดงกาลครั้งหนึ่งมีเด็กหญิงตัวน้อยหน้าตาหน้าเอ็นดูเวลาเธออกจากบ้านเธอมักจะสวมหมวกสีแดงเสมอทุกคนจึงเรียกเธอว่า " หนูน้อยหมวกแดง "วันนี้คุณแม่ของหนูน้อยเตรียมอาหารขนมและผลไม้ตั้งใจว่าจะพาหนูน้อยหมวกแดงไปเยี่ยมคุณยายแต่คุณแม่รู้สึกไม่ค่อยสบายจึงให้หนูน้อยหมวกแดงไปตามลำพัง" ลูกต้องรีบไปรีบกลับ . . . . . . . อย่าเถลไถลน่ะจ้า "คุณแม่บอกหนูน้อยหมวกแดงด้วยความเป็นห่วงหนูน้อยหมวกแดงได้ให้สัญญากับคุณแม่แล้วเดินทางไปที่บ้านคุณยายด้วยความเบิกบานระหว่างทางผีเสื้อแสนสวยตัวหนึ่งบินมาทักทาย" สวัสดีจ้ะหนูน้อยหมวกแดงเธอกำลังจะไปไหนเหรอจ้ะ "หนูน้อยหมวกแดงตอบ " ฉันกำลังจะไปเยี่ยมคุณยายน่ะจ้า "โอ้ถ้าอย่างนั้นเธอควรเก็บดอกไม้สวยๆไปฝากคุณยายด้วยนะ " . . . . . . .เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปที่ทุ่งดอกไม้เอง "ผีเสื้อเอ่ยชวนก่อนบินนำหนูน้อยหมวกแดงไปยังทุ่งดอกไม้นิทานนานาชาติสอนใจหนูน้อยหมวกแดงขณะที่หนูน้อยหมวกแดงเก็บดอกไม้อย่างเพลิดเพลินหมาป่าตัวหนึ่งบังเอิญมาเห็นหนูน้อยหมวกแดงก็น้ำลายไหลเพราะความหิวกระหายเจ้าหมาป่าได้ยินหนูน้อยหมวกแดงพูดกับเจ้ากระต่ายน้อยว่าจะเก็บดอกไม้ไปฝากคุณยายจึงคิดแผนการณ์อย่างหนึ่งขึ้นมาแล้วรีบวิ่งไปที่บ้านคุณยายทันทีไม่นานนักหมาป่าก็มาถึงบ้านคุณยายซึ่งในเวลานั้นคุณยายกำลังนั่งถักผ้าพันคออยู่ริมหน้าต่างคุณยายเหลือบไปเห็นหมาป่ากำลังวิ่งมาหลบอยู่ข้างพุ่มไม้พอดีคุณยายจึงรีบวิ่งหนีออกไปทางหลังบ้านได้ทันเวลาเมื่อเจ้าหมาป่าได้เข้ามาภายในบ้านของคุณยายแล้วมันก็พยายามดมกลิ่นเพื่อตามหาคุณยายแต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่พบจึงได้ปลอมตัวเป็นคุณยายแล้วขึ้นไปนอนบนเตียงจากนั้นก็นำผ้าห่มมาคลุมตัวจนมิดหลังจากที่หนูน้อยหมวกแดงเก็บดอกไม้เสร็จแล้วก็วิ่งไปเล่นกับกระต่ายจนเวลาผ่านไปไปเป่าใบไม้กับกระรอก . . . . . . ." อุ๊ยตายแล้ว . . . . . . . เราลืมไปเลยว่าต้องเอาของฝากไปให้คุณยาย "หนูน้อยหมวกแดงจึงรีบเดินไปที่บ้านคุณยายทันทีนิทานสอนใจเรื่องหนูน้อยหมวกแดงเมื่อมาถึงบ้านคุณยายหนูน้อยหมวกแดงก็เคาะประตูเ