The role of education in improving

The role of education in improving practice
(in the short and long-term)
It would seem important to consider whether the education of
health care staff can improve infection control practices as it has
previously been demonstrated that increased compliance with
precautions such as hand hygiene can reduce rates of infection
(Ryan et al., 2001, Fendler et al., 2002).
Colombo et al. (2002) reported that compliance with hand hygiene
could be improved by targeted teaching. This study combined
teaching with supportive structural improvements and it was
therefore not possible to identify the actual role of education in any
practice improvements. Though this study was based on an
intervention and there was a control group, compliance with the
use of alcohol hand rub improved in the control group as well as in the
intervention group. The group receiving education did demonstrate a
higher level of use of alcohol handrub, except in one area and there
was no identified reason for this. It was unclear whether there would
be a sustained improvement over time as this was demonstrated in
some wards but not others. The method of assessing compliance with
hand decontamination was also an area for question as it was based
on the amount of alcohol handrub used and a computerised daily
assessment of nursing activities rather than observation of actual
activities. One limitation in this approach is that other staff members
used the alcohol handrub so it is likely that there was an
overestimation of handrub use. This is acknowledged by the authors.
There was further acknowledgement that not all nursing activities
require the use of alcohol handrub.
Lam et al. (2004) reported that an intervention programme
improved hand washing practice and reduced rates of infection
which was sustained 12 months after the intervention. This observational
study, in line with others, combined education with several
other activities and so it is still unclear whether education impacts on
practice. In comparison with these findings, Larson et al. (1997), based
on a prospective quasi-experimental study, found that despite
infection control practice improving following multiple interventions
including education, practice had returned to the initial baseline level
by the 2 month follow-up stage. Perkins et al. (2009) also combined
interventions, including education, and reported an increase in
compliance with infection control precautions and a reduction in
MRSA infections. As data was only recorded over the 6 months of the
study period, there is again no evidence of any long-term effects on
practice.
Trick et al.'s (2007) prospective observational study was undertaken
over a 3 year period. The intervention included education, the
introduction of alcohol hand rub and a poster campaign. The authors
reported that there was increased adherence to hand hygiene
recommendations in the 3 intervention sites when compared with
the control site which did not participate in the education or poster
campaign. There is some evidence here that educational interventions,
including the use of posters, can have a positive impact on
practice. The site with the greatest increase in hand hygiene
compliance also demonstrated a reduction in incidence of antibiotic-resistant
bacteria which strengthens the argument that improved
practice can reduce infection rates.
There were specific research studies which investigated the role of
education alone in changing infection control practices. Panhotra et al.
(2004), for example, reported that education increased compliance
with hand hygiene in nurses as measured by observation. The fact that
education was provided continuously rather than episodically as in
other studies may have impacted on the findings. The use of noncovert
observation of practice in this study may also have changed
practice (Polit et al., 2005). Pessoa-Silva et al. (2007) later reported
that compliance with hand hygiene improved and rates of bacteraemias
decreased in neonates following an educational intervention
programme. This improvement had been sustained 9 months later.
However, the improvement was gradual across study phases. In
addition, the findings of this study are affected by the fact that there
was no randomisation within the study and practice was not
systematically monitored after the intervention.
Atack and Luke (2008) carried out a quasi-experimental study
involving 76 health care professionals including nurses. They reported
that education via an online course increased staff's perceptions of
their own infection control competence though this perception does
not necessarily equate to improved practice as a result of education.
Their use of a convenience sample may also affect the generalisability
of their results (Parahoo, 2006). Dorsey et al. (1996) had earlier also
reported that ‘teaching’ did not significantly improve hand hygiene in
an emergency department. The fact

Results (Thai) 1:

บทบาทของการศึกษาในการปรับปรุงการปฏิบัติ(ในระยะสั้น และระยะยาว)มันจะดูเหมือนควรพิจารณาว่าการศึกษาของดูแลสุขภาพพนักงานสามารถปรับปรุงแนวทางปฏิบัติในการควบคุมการติดเชื้อมีก่อนหน้านี้ ได้แสดงให้เห็นที่เพิ่มขึ้นสอดคล้องกับข้อควรระวังเช่นมือสุขอนามัยสามารถลดอัตราการติดเชื้อ(Ryan et al. 2001, Fendler et al. 2002)โคลอมโบ et al. (2002) รายงานการปฏิบัติตามสุขอนามัยของมือที่สามารถปรับปรุง โดยกำหนดเป้าหมายการเรียนการสอน การศึกษานี้รวมสอนด้วยการปรับปรุงโครงสร้างสนับสนุนดังนั้นจึงไม่สามารถระบุบทบาทแท้จริงของการศึกษาในการปรับปรุงการปฏิบัติ แม้ว่าการศึกษานี้ตามแทรกแซงและมีกลุ่มควบคุม ปฏิบัติการการใช้แอลกอฮอล์ถูมือดีในกลุ่มควบคุมเป็นอย่างดีในการกลุ่มการแทรกแซง กลุ่มที่ได้รับการศึกษาได้แสดงให้เห็นถึงการระดับสูงของการใช้แอลกอฮอล์ handrub ยกเว้นในพื้นที่หนึ่ง และมีคือไม่ได้ระบุเหตุผล มันยังไม่ชัดเจนว่าจะมีได้ ตามนี้ก็แสดงให้เห็นในการปรับปรุงอย่างต่อเนื่องตลอดเวลาเขตบางแต่ไม่ใช่ วิธีการประเมินการปฏิบัติตามมือเปื้อนก็ยังมีพื้นที่สำหรับคำถามเป็นพื้นฐานจำนวน handrub แอลกอฮอล์ที่ใช้และมีคอมพิวเตอร์ประจำวันการประเมินผลการพยาบาลกิจกรรมมากกว่าการสังเกตของจริงกิจกรรม ข้อจำกัดหนึ่งในวิธีการนี้ไม่ว่าพนักงานใช้ handrub แอลกอฮอล์จึงเป็นไปได้ว่า มันมีการoverestimation handrub ใช้ นี้เป็นที่ยอมรับ โดยผู้เขียนมีเพิ่มเติมทราบว่าพยาบาลทั้งหมดกิจกรรมต้องใช้แอลกอฮอล์ handrubลำ et al. (2004) รายงานว่า โปรแกรมที่แทรกแซงปรับมือล้างปฏิบัติและลดการติดเชื้อซึ่งเป็นอย่างต่อเนื่อง 12 เดือนหลังการแทรกแซง สังเกตการณ์นี้ศึกษา สอดคล้องกับคนอื่น รวมศึกษาหลายกิจกรรมอื่น ๆ และดัง นั้นจึงยังไม่ชัดเจนว่าการศึกษาผลกระทบต่อการปฏิบัติ เมื่อเปรียบเทียบกับผลการวิจัยเหล่านี้ อย่าง et al. (1997), คะแนนในการศึกษากึ่งทดลองอนาคต พบว่าแม้มีติดเชื้อควบคุมปฏิบัติการปรับปรุงต่อไปนี้แทรกแซงหลายรวมถึงการศึกษา ฝึกได้กลับไประดับเริ่มต้นพื้นฐานโดยระยะติดตามผล 2 เดือน นอกจากนี้ยังรวมเพอร์กิน et al. (2009)แทรกแซง รวมทั้งการศึกษา และรายงานการเพิ่มขึ้นในปฏิบัติตามข้อควรระวังในการควบคุมการติดเชื้อและลดการติดเชื้อ MRSA เป็นข้อมูลที่มีบันทึกเฉพาะ 6 เดือนของการระยะเวลาศึกษา มีอีกครั้งไม่มีหลักฐานใด ๆ ผลกระทบระยะยาวการปฏิบัติดำเนินการศึกษาเคล็ดลับ et al. (2007) เชิงอนาคตในช่วง 3 ปีนี้ การแทรกแซงรวมการศึกษา การนำแอลกอฮอล์ถูมือและโปสเตอร์รณรงค์ ผู้เขียนรายงานว่า ไม่ยึดมั่นมือสุขอนามัยเพิ่มขึ้นคำแนะนำการเข้าแทรกแซง 3 เมื่อเปรียบเทียบกับควบคุมเว็บไซต์ที่ไม่ได้เข้าร่วมในการศึกษาหรือโปสเตอร์ส่งเสริมการขาย มีหลักฐานบางอย่างที่แทรกแซงการศึกษารวมทั้งการใช้โปสเตอร์ สามารถมีผลกระทบในการปฏิบัติ เว็บไซต์ที่ มีเพิ่มขึ้นมากที่สุดในมือสุขอนามัยปฏิบัติยังแสดงให้เห็นการลดลงในอุบัติการณ์ของการดื้อ-แบคทีเรียที่อาร์กิวเมนต์ที่ปรับปรุงเสริมสร้างปฏิบัติสามารถลดอัตราการติดเชื้อมีการศึกษาวิจัยเฉพาะซึ่งบทบาทของการตรวจสอบการศึกษาเพียงอย่างเดียวในการเปลี่ยนแปลงแนวทางปฏิบัติในการควบคุมการติดเชื้อ Panhotra et al(2004), เช่น รายงานว่า การศึกษาเพิ่มขึ้นตามมือสุขอนามัยในพยาบาลวัดได้ โดยสังเกต ความจริงที่การศึกษาให้ต่อเนื่อง มากกว่า episodically ในการศึกษาอื่น ๆ อาจมีผลต่อผลการวิจัย การใช้ noncovertสังเกตการปฏิบัติในการศึกษานี้ยังอาจมีเปลี่ยนแปลงการปฏิบัติ (Polit et al. 2005) รายงาน Pessoa Silva et al. (2007) ในภายหลังที่สอดคล้องกับการปรับปรุงสุขอนามัยของมือและราคาของ bacteraemiasลดลงในทารกแรกเกิดต่อไปแทรกแซงการศึกษาโปรแกรม ปรับปรุงนี้ได้รับอย่างต่อเนื่อง 9 เดือนต่อมาอย่างไรก็ตาม การปรับปรุงแก้ไขค่อย ๆ ข้ามขั้นตอนการศึกษา ในนอกจากนี้ ผลของการศึกษานี้ได้รับผลกระทบจากความจริงที่มีไม่มี randomisation ในการศึกษา และปฏิบัติไม่ระบบตรวจสอบหลังการแทรกแซงAtack และลูกา (2008) ดำเนินการศึกษาแบบกึ่งทดลองเกี่ยวข้องกับ 76 บุคลากรรวมทั้งพยาบาล เขารายงานว่า การศึกษาผ่านหลักสูตรออนไลน์ที่เพิ่มขึ้นของการรับรู้ของตนเองติดเชื้อควบคุมความสามารถแม้ไม่รับรู้นี้ไม่จำเป็นต้องถือเอาการปฏิบัติดีขึ้นเป็นผลมาจากการศึกษาการใช้ตัวอย่างสะดวกอาจมีผลต่อการ generalisabilityของผล (Parahoo, 2006) มี Dorsey et al. (1996) ก่อนหน้านี้ยังรายงานว่า 'การสอน' ทำไม่ช่วยปรับปรุงสุขอนามัยของมือในมีแผนกฉุกเฉิน ข้อเท็จจริง

Results (Thai) 2:

บทบาทของการศึกษาในการปรับปรุงการปฏิบัติ
(ในระยะยาวและสั้น)
มันจะดูเหมือนสิ่งสำคัญที่จะพิจารณาว่าการศึกษาของ
พนักงานดูแลสุขภาพสามารถปรับปรุงการปฏิบัติควบคุมการติดเชื้อตามที่ได้
รับก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าเพิ่มขึ้นสอดคล้องกับ
ข้อควรระวังเช่นสุขอนามัยของมือสามารถ ลดอัตราการติดเชื้อ
(Ryan et al., 2001 Fendler et al., 2002).
โคลัมโบ, et al (2002) รายงานว่าการปฏิบัติตามสุขอนามัยของมือ
อาจจะดีขึ้นโดยการเรียนการสอนที่ตรงเป้าหมาย การศึกษาครั้งนี้รวม
การเรียนการสอนกับการปรับปรุงโครงสร้างการสนับสนุนและมันก็เป็น
ดังนั้นจึงไม่สามารถระบุบทบาทที่เป็นจริงของการศึกษาใน
การปรับปรุงการปฏิบัติ แม้ว่าการศึกษาครั้งนี้อยู่บนพื้นฐานของ
การแทรกแซงและมีกลุ่มควบคุมให้สอดคล้องกับ
การใช้งานของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ถูมือที่ดีขึ้นในกลุ่มควบคุมเช่นเดียวกับใน
กลุ่มแทรกแซง การศึกษากลุ่มที่ได้รับไม่ได้แสดงให้เห็นถึง
ระดับที่สูงขึ้นของการใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ handrub ยกเว้นในพื้นที่หนึ่งและมี
ก็ไม่มีเหตุผลที่ระบุนี้ มันก็ไม่มีความชัดเจนว่าจะมี
จะมีการปรับปรุงอย่างต่อเนื่องในช่วงเวลาเช่นนี้ก็แสดงให้เห็นใน
บางวอร์ด แต่ไม่คนอื่น ๆ วิธีการประเมินความสอดคล้องกับ
การปนเปื้อนมือก็ยังเป็นพื้นที่สำหรับคำถามที่เป็นมันก็ขึ้นอยู่
กับปริมาณของ handrub เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ใช้ในชีวิตประจำวันและคอมพิวเตอร์
การประเมินผลของกิจกรรมการพยาบาลมากกว่าการสังเกตของจริง
กิจกรรม ข้อ จำกัด หนึ่งในแนวทางนี้คือการที่เจ้าหน้าที่อื่น ๆ
ที่ใช้ handrub เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่ามีการ
ประเมินค่าสูงในการใช้ handrub นี้ได้รับการยอมรับโดยผู้เขียน.
มีการรับรู้ต่อไปว่ากิจกรรมการพยาบาลไม่ได้ทุกอย่างก็
ต้องใช้ handrub เครื่องดื่มแอลกอฮอล์.
ลำ et al, (2004) รายงานว่าโปรแกรมการแทรกแซง
การปรับปรุงการปฏิบัติล้างมือและอัตราการติดเชื้อลดลง
ซึ่งได้รับการสนับสนุน 12 เดือนหลังจากการแทรกแซง นี้สังเกตการณ์
การศึกษาในสายกับคนอื่น ๆ การศึกษารวมกับหลาย
กิจกรรมอื่น ๆ และดังนั้นจึงยังไม่ชัดเจนว่าจะส่งผลกระทบต่อการศึกษาเกี่ยวกับ
การปฏิบัติ ในการเปรียบเทียบกับผลการวิจัยเหล่านี้ Larson, et al (1997) ตาม
การศึกษากึ่งทดลองในอนาคตพบว่าแม้จะมี
การติดเชื้อในทางปฏิบัติการควบคุมที่ดีขึ้นต่อไปนี้การแทรกแซงหลาย
รวมทั้งการศึกษาการปฏิบัติได้กลับไปอยู่ในระดับพื้นฐานเริ่มต้น
โดย 2 เดือนขั้นตอนการติดตาม Perkins, et al (2009) นอกจากนี้ยังรวม
การแทรกแซงรวมทั้งการศึกษาและรายงานการเพิ่มขึ้นใน
การปฏิบัติตามข้อควรระวังควบคุมการติดเชื้อและการลดลงใน
การติดเชื้อ MRSA เป็นข้อมูลที่ถูกบันทึกไว้เฉพาะในช่วง 6 เดือนของ
ระยะเวลาการศึกษามีหลักฐานอีกครั้งใดมีผลกระทบในระยะยาวไม่มี
การปฏิบัติ.
เคล็ดลับ et al. ของ (2007) ศึกษาเชิงสังเกตในอนาคตได้ดำเนินการ
ในช่วงระยะเวลา 3 ปี การแทรกแซงการศึกษารวมถึงการ
แนะนำของถูมือเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และแคมเปญโปสเตอร์ ผู้เขียน
รายงานว่ามีเพิ่มขึ้นการยึดมั่นกับสุขอนามัยของมือ
ข้อเสนอแนะใน 3 เว็บไซต์แทรกแซงเมื่อเทียบกับ
เว็บไซต์ควบคุมซึ่งไม่ได้มีส่วนร่วมในการศึกษาหรือโปสเตอร์
รณรงค์ มีหลักฐานบางอย่างที่นี่เป็นที่แทรกแซงการศึกษา
รวมถึงการใช้โปสเตอร์ที่อาจมีผลกระทบในเชิงบวกต่อ
การปฏิบัติ เว็บไซต์ที่มีเพิ่มขึ้นมากที่สุดในสุขอนามัยมือ
การปฏิบัติตามนอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นถึงการลดลงของอุบัติการณ์ของยาปฏิชีวนะที่ทน
แบคทีเรียซึ่งเสริมสร้างข้อโต้แย้งว่าการปรับปรุง
การปฏิบัติสามารถลดอัตราการติดเชื้อ.
มีการศึกษาวิจัยเฉพาะที่ตรวจสอบบทบาทของ
การศึกษาเพียงอย่างเดียวในการเปลี่ยนแนวทางการควบคุมการติดเชื้อ . Panhotra et al.
(2004), ตัวอย่างเช่นรายงานว่าการศึกษาที่เพิ่มขึ้นการปฏิบัติตาม
มาตรฐานด้านสุขอนามัยในมือพยาบาลเป็นวัดโดยการสังเกต ความจริงที่ว่า
การศึกษาถูกจัดให้อย่างต่อเนื่องมากกว่า episodically ในขณะที่
การศึกษาอื่น ๆ อาจมีผลกระทบต่อผลการวิจัย การใช้ noncovert
สังเกตของการปฏิบัติในการศึกษานี้ยังอาจมีการเปลี่ยนแปลง
การปฏิบัติ (Polit et al., 2005) Pessoa-et al, ซิลวา (2007) ต่อมามีรายงาน
ว่ามีการปฏิบัติตามสุขอนามัยของมือที่ดีขึ้นและอัตราการ bacteraemias
ลดลงในทารกแรกเกิดต่อไปนี้การแทรกแซงการศึกษา
โปรแกรม การปรับปรุงนี้ได้รับอย่างต่อเนื่อง 9 เดือนต่อมา.
อย่างไรก็ตามการปรับปรุงเป็นค่อยๆข้ามขั้นตอนการศึกษา ใน
นอกจากนี้ผลการศึกษานี้ได้รับผลกระทบจากความจริงที่ว่ามี
เป็นสุ่มไม่มีในการศึกษาและการปฏิบัติที่ไม่ได้
รับการตรวจสอบระบบหลังจากการแทรกแซง.
Atack และลุค (2008) ดำเนินการศึกษากึ่งทดลอง
ที่เกี่ยวข้องกับ 76 ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูแลสุขภาพรวมทั้ง พยาบาล พวกเขาได้รายงาน
ว่าการศึกษาผ่านหลักสูตรออนไลน์ที่เพิ่มขึ้นการรับรู้ของพนักงานของ
ความสามารถในการควบคุมการติดเชื้อของตัวเอง แต่การรับรู้นี้จะ
ไม่จำเป็นต้องถือเอาการปฏิบัติที่ดีขึ้นเป็นผลมาจากการศึกษา.
ใช้ของพวกเขาตัวอย่างความสะดวกสบายนอกจากนี้ยังอาจส่งผลกระทบต่อ generalisability
ของผลของพวกเขา (Parahoo, 2006) อร์ซีย์, et al (1996) ก่อนหน้านี้นอกจากนี้ยังมี
รายงานว่า 'สอน' ไม่ได้มีนัยสำคัญปรับปรุงสุขอนามัยของมือใน
แผนกฉุกเฉิน ข้อเท็จจริง