● Is there a global or a Southern c

● Is there a global or a Southern crisis developing?
● Are the environmental problems faced by developed countries and developing countries
the same?
● Are some or all of the developing countries’ problems caused by the developed
countries (or vice versa)?
● Are developing countries suffering more environmental damage than the developed
countries?
● Are the developing countries or the developed countries more vulnerable to
problems?
● With limited resources and political constraints, what deserves priority attention?
Countries have a tremendous diversity of environment, government, administration,
historical background and so on. However, two things do seem to be widely shared
by developing countries: poverty and environmental degradation. Whether this reflects
accidents of history or special handicaps associated with the tropics has been debated

(Huntington, 1915; Adams, 1990: 6–8; Kates and Haarman, 1992). Developing countries’
populations are currently growing more than those of the developed countries.
However, they consume far less per capita of the world’s resources than do developed
countries. India and China are rapidly increasing consumption, which will place
severe stress on the environment. In an interdependent world both developed and developing
countries will have to co-operate, or conflict and failure to resolve problems
will follow.
Africa is frequently singled out as having or being close to an environmental or
poverty crisis, or both, especially in the Maghreb and south of the Sahara (excluding
South Africa). The UK decided recently to focus more aid on African problems (Watts,
1989; Davidson et al., 1992). However, does Africa actually have a crisis compared
with other parts of the South? Blaikie and Unwin (1988: 20) noted that Africa’s soil
erosion was not serious enough to call a crisis, although things are serious, and getting
worse. Those who identify a crisis in sub-Saharan Africa (Harrison, 1987: 17–26, 56)
argue that it is caused by:
1 a decline in per capita food production;
2 increasing poverty;
3 a debt crisis;
4 civil unrest (Africa, with less than 10 per cent of the world’s population generated
almost 50 per cent of the world’s refugees in the late 1980s);
5 poor governance and corruption;
6 social factors (tribalism, greed, corruption, communal land use and so on).

Results (Thai) 1:

●มีเป็นสากลหรือการพัฒนาภาคใต้วิกฤต●มีปัญหาสิ่งแวดล้อมที่ต้องเผชิญกับประเทศที่พัฒนาแล้วและประเทศกำลังพัฒนาเหมือนเดิม●เป็นบางส่วนหรือทั้งหมดของประเทศกำลังพัฒนาปัญหาที่เกิดจากการพัฒนาประเทศ (หรือในทางกลับกัน)●เป็นประเทศกำลังพัฒนาที่ทุกข์ทรมานความเสียหายมากกว่าการพัฒนาสิ่งแวดล้อมประเทศ●เป็นประเทศกำลังพัฒนาหรือประเทศพัฒนาที่มีการปัญหา●จำกัดทรัพยากรและข้อจำกัดทางการเมือง ความสำคัญเป็นพิเศษสมควรอะไรประเทศมีความหลากหลายอย่างมากของสภาพแวดล้อม รัฐบาล การ จัดการประวัติและอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม สองสิ่งที่ดูเหมือนจะสามารถใช้ร่วมกันโดยประเทศกำลังพัฒนา: ความยากจนและสิ่งแวดล้อม ว่าที่สะท้อนถึงมีการถกเถียงอุบัติเหตุประวัติหรือแต้มต่อพิเศษที่เกี่ยวข้องกับเขตร้อน(ฮันติงตัน 1915 Adams, 1990:6-8 Kates และ Haarman, 1992) ของประเทศกำลังพัฒนาประชากรกำลังเพิ่มขึ้นมากกว่าในประเทศที่พัฒนาอย่างไรก็ตาม พวกเขาใช้ไกลน้อยประชากรทรัพยากรของโลกมากกว่าพัฒนาประเทศนั้น อินเดียและจีนจะเพิ่มอย่างรวดเร็วการใช้ ซึ่งจะความเครียดที่รุนแรงสภาพแวดล้อม ในโลกพึ่งพาทั้งพัฒนา และการพัฒนาประเทศจะต้องร่วมมือกัน หรือความขัดแย้งและการแก้ไขปัญหาจะทำตามแอฟริกาเป็นบ่อย singled out เป็นมี หรือใกล้กับสภาพแวดล้อม หรือวิกฤตความยากจน หรือทั้งสองอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ใน Maghreb และทางตอนใต้ ของซาฮาร่า (ไม่รวมแอฟริกาใต้) สหราชอาณาจักรเพิ่งจะเน้นช่วยเหลือเพิ่มเติมปัญหาแอฟริกา (วัตต์1989 Davidson et al. 1992) อย่างไรก็ตาม ไม่แอฟริกาจริง ๆ มีวิกฤตเทียบกับส่วนอื่น ๆ ของภาคใต้ Blaikie และ Unwin (1988:20) ระบุดินแอฟริกานั้นกัดเซาะไม่รุนแรงพอที่จะเรียกวิกฤต แม้ว่าสิ่งที่ร้ายแรง และรับแย่ลง ผู้ระบุวิกฤติในแอฟริกาใต้ซาฮารา (Harrison, 1987:17-26, 56)เถียงว่า มันเกิดจาก:1 ในการผลิตอาหารต่อหัวเพิ่มความยากจน 23 วิกฤตหนี้4 ก่อความไม่สงบ (แอฟริกา มีน้อยกว่าร้อยละ 10 ของประชากรโลกที่สร้างขึ้นเกือบร้อยละ 50 ของผู้ลี้ภัยโลกในปลายทศวรรษ 1980);กำกับดูแลกิจการที่ดีและความเสียหาย 56 ปัจจัยทางสังคม (tribalism ความโลภ ความเสียหาย ใช้ที่ดินส่วนกลาง และอื่น ๆ)

Results (Thai) 2:

●มีทั่วโลกหรือวิกฤตภาคใต้พัฒนา?
●เป็นปัญหาสิ่งแวดล้อมที่ต้องเผชิญกับประเทศที่พัฒนาแล้วและประเทศกำลังพัฒนา
เดียวกันได้หรือไม่
●เป็นบางส่วนหรือทั้งหมดของปัญหาของประเทศกำลังพัฒนาที่เกิดจากการพัฒนา
ประเทศ (หรือกลับกัน)?
●อยู่ ประเทศกำลังพัฒนาที่ทุกข์ทรมานความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อมมากกว่าการพัฒนา
ประเทศ?
●เป็นประเทศกำลังพัฒนาหรือประเทศที่พัฒนาแล้วมีความเสี่ยงต่อ
ปัญหา?
●ที่มีทรัพยากร จำกัด และข้อ จำกัด ทางการเมืองสิ่งที่สมควรได้รับความสนใจมีความสำคัญ?
ประเทศมีความหลากหลายอย่างมากของสภาพแวดล้อมของรัฐบาล, การบริหาร
ภูมิหลังทางประวัติศาสตร์และอื่น ๆ อย่างไรก็ตามสองสิ่งที่ดูเหมือนจะร่วมกันอย่างกว้างขวาง
โดยประเทศกำลังพัฒนา: ความยากจนและความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อม ว่าเรื่องนี้สะท้อนให้เห็นถึง
การเกิดอุบัติเหตุของประวัติศาสตร์หรือแต้มต่อพิเศษที่เกี่ยวข้องกับเขตร้อนได้รับการถกเถียง(ฮันติงตัน 1915; อดัมส์, 1990: 6-8; Kates และ Haarman, 1992) ของประเทศกำลังพัฒนาประชากรกำลังเจริญเติบโตมากขึ้นกว่าประเทศที่พัฒนาแล้ว. อย่างไรก็ตามพวกเขากินน้อยต่อหัวของทรัพยากรของโลกกว่าการพัฒนาประเทศ อินเดียและจีนมีการบริโภคเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วซึ่งจะวางความเครียดอย่างรุนแรงต่อสิ่งแวดล้อม ในโลกที่การพึ่งพาซึ่งกันและกันทั้งที่พัฒนาแล้วและกำลังพัฒนาประเทศจะต้องมีการประสานงานหรือความขัดแย้งและความล้มเหลวในการแก้ไขปัญหาที่จะตามมา. แอฟริกาแยกออกบ่อยว่ามีหรือเป็นใกล้เคียงกับสิ่งแวดล้อมหรือความยากจนวิกฤตหรือทั้งสองโดยเฉพาะใน Maghreb และทิศใต้ของทะเลทรายซาฮารา (ไม่รวมแอฟริกาใต้) สหราชอาณาจักรเมื่อเร็ว ๆ นี้ตัดสินใจที่จะมุ่งเน้นให้ความช่วยเหลือเพิ่มเติมเกี่ยวกับปัญหาแอฟริกัน (วัตต์ปี 1989. เดวิดสัน, et al, 1992) แต่ไม่แอฟริกาจริงมีวิกฤตเมื่อเทียบกับส่วนอื่น ๆ ของภาคใต้? Blaikie และ Unwin (1988: 20) ตั้งข้อสังเกตว่าแอฟริกาดินพังทลายก็ไม่ร้ายแรงพอที่จะเรียกวิกฤตแม้ว่าสิ่งที่มีความร้ายแรงและได้รับที่เลวร้ายยิ่ง บรรดาผู้ที่ระบุวิกฤตใน sub-Saharan Africa (แฮร์ริสัน, 1987: 17-26, 56) ยืนยันว่าจะมีสาเหตุมาจาก: 1 ลดลงในการผลิตอาหารต่อหัว; 2 ความยากจนที่เพิ่มขึ้น3 วิกฤตหนี้; 4 ความไม่สงบ ( แอฟริกากับร้อยละน้อยกว่า 10 ของประชากรโลกที่สร้างขึ้นเกือบร้อยละ 50 ของผู้ลี้ภัยของโลกในช่วงปลายปี 1980) ต่อ; 5 การกำกับดูแลกิจการที่ยากจนและการทุจริต6 ปัจจัยทางสังคม (tribalism ความโลภการทุจริตการใช้ประโยชน์ที่ดินของชุมชนและอื่น ๆ ) .