On a subsequent visit, when rapport

On a subsequent visit, when rapport was established and the interview was conducted without accompanying family members, SD was more proactive. He denied symptoms indicative of psychological disorder, adverse life experience or presence of substance abuse. His complaint was simply a preference to be alone. He had stopped socializing and mingling with other people after being bullied by other students from his class. In one incident, a teacher abruptly asked him to give a comment on the topic under discussion in the classroom. He stammered when attempting to reply and the subsequent cajoling from his peers caused him to become even more reclusive. He kept these incidents to himself. Although he had a dependent relationship with his mother, he was worried that his domineering father would despise him for “not fighting back” or for being overly “sensitive like a woman.” Despite his dislike of school, he nevertheless completed secondary education with an average performance.

Results (Thai) 1:

ทางต่อมา เมื่อสายสัมพันธ์ก่อตั้ง และดำเนินการสัมภาษณ์ โดยไม่มีการติดตามสมาชิกในครอบครัว SD เป็นเชิงรุกมากขึ้น เขาปฏิเสธอาการบ่งบอกถึงความผิดปกติทางจิต ประสบการณ์ชีวิตที่ไม่พึงประสงค์ หรือแสดงตนของสารเสพติด ร้องเรียนของเขาเป็นเพียงการตั้งค่าคนเดียว เขาได้หยุดสังสรรค์ และสนุกสนานกับคนอื่น ๆ หลังจากถูกกลั่นโดยนักศึกษาจากชั้นเรียน ในเหตุการณ์หนึ่ง ครูทันทีถามเขาให้ข้อคิดเห็นในหัวข้อพูดคุยในห้องเรียน เขา stammered เมื่อคุณพยายามที่ตอบ และ cajoling ต่อมาจากเพื่อนของเขาทำให้เขากลายเป็นยิ่งสันโดษ เขาเก็บเหตุการณ์เหล่านี้กับตัวเอง แม้ว่าเขามีความสัมพันธ์ขึ้นกับแม่ของเขา เขากังวลว่า พ่อของเขาโดยจะชังเขา "ไม่กลับ" หรือเป็น "สงสารผู้หญิงเหมือนกัน" แม้เขาไม่ชอบโรงเรียน เขาก็เสร็จมัธยมศึกษามีประสิทธิภาพเฉลี่ย

Results (Thai) 2:

ในการเข้าชมต่อมาเมื่อความสามัคคีได้รับการยอมรับและการสัมภาษณ์ได้ดำเนินการได้โดยไม่ต้องมาพร้อมกับสมาชิกในครอบครัว, SD เป็นเชิงรุกมากขึ้น เขาปฏิเสธที่บ่งบอกถึงอาการของความผิดปกติทางด้านจิตใจประสบการณ์ชีวิตที่ไม่พึงประสงค์หรือการปรากฏตัวของสารเสพติด การร้องเรียนของเขาเป็นเพียงการตั้งค่าที่จะอยู่คนเดียว เขาได้หยุดสังคมและมั่วสุมกับคนอื่น ๆ หลังจากที่ถูกรังแกโดยนักเรียนคนอื่น ๆ จากชั้นเรียนของเขา หนึ่งในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันครูถามเขาว่าจะให้ความเห็นในหัวข้อภายใต้การอภิปรายในห้องเรียน เขาตะกุกตะกักเมื่อพยายามที่จะตอบและโน้มน้าวต่อมาจากเพื่อนของเขาทำให้เขากลายเป็นคนเก็บตัวมากยิ่งขึ้น เขาเก็บเหตุการณ์เหล่านี้ให้กับตัวเอง แม้ว่าเขาจะมีความสัมพันธ์ขึ้นอยู่กับแม่ของเขาที่เขาเป็นห่วงว่าพ่อครอบงำของเขาจะดูถูกเขา "ไม่ได้ต่อสู้กลับ" หรือการเป็นสุดเหวี่ยง "ที่สำคัญเช่นผู้หญิงคนหนึ่ง." แม้จะไม่ชอบเขาจากโรงเรียน แต่อย่างไรก็ตามเขาสำเร็จการศึกษามัธยมศึกษาที่มี ผลการดำเนินงานเฉลี่ย