ResultsPhase 1: The illusion of cho

Results

Phase 1: The illusion of choice and control

Responses to the photo sort task revealed two dominant metaphors: choice and control. Participants resisted acknowledging they were addicted by asserting smoking as a choice over which they maintained control. Yet despite constructing this position, none described smoking as a conscious choice and nearly all began smoking to avoid deviating from the peer group and family social norms: “We were raised in a smoking house...there was just smoke… It wasn't really peer pressure or ’cause it was just to be cool, ’cause everybody else was doing it at the time.” These comments highlight the pervasiveness and normality of smoking, where ‘everybody else’ and ‘everyone’ smoked: “When I was going out [to pubs] all the time and everyone was just smoking outside, so that's mainly why I started.” Smoking defined group membership; rather than reflecting deeply on their actions, participants adopted behaviours others modelled: “Yeah. It means a lot. It means like- ah, um, I can actually smoke. I can actually afford a smoke, and I can, um, actually, um, be my boss.” Despite the apparent passivity of their smoking initiation, smoking provided participants with a tool they used to assert their social identity.
While they had not made active choices to smoke, participants nevertheless regarded smoking and quitting as a choice that only they (or other smokers) could make. They saw choice as a personal entitlement: “…it's my choice. Freedom of choice”; a general right: “… these guys [smokers] have made the choice …”, and a national freedom: “It's New Zealanders’ choice… if they wanna quit they'll quit.” By framing smoking and quitting as “choices”, participants maintained control and distanced themselves from stereotypes of addicted smokers who had lost control. This metaphor maintained the belief their situation could change and created a protective barrier they used to deflect health advice that impinged on their perceived autonomy: “I pretty much just tell them [health professionals] what I tell everybody else. I'm gonna do what I wanna do when I wanna do it and no one can tell me otherwise.”
Despite asserting their ‘choice’, many participants struggled to maintain this privileged position of control because nearly all had tried but failed to quit while pregnant. While some women had made a quit attempt because they were advised to do so by their midwife, others had tried to stop smoking because they recognised the harms continued smoking presented to their unborn child. Women in this latter group had to contend with ongoing complications and the guilt these caused: “ I always blame myself because I know it was my smoking… I don't want to have another sick baby” and all felt the stigma of smoking while pregnant: “you know …it just looks wrong. You know, you feel bad. You feel really bad and you feel guilty.” The resulting dissonance weighed heavily as women wanted the best outcomes for their children, even though their continued smoking conflicted with this goal.
While a minority acknowledged their smoking was controlled by an addiction, the general dominance of control and choice metaphors in participants’ discourse suggested three potential cessation message themes that we developed and tested in phase 2. The first two used affect-laden approaches to challenge the reasoned positions smokers had constructed. Specific messages illustrated the effects of smoking on babies who had no choice in being exposed to toxins, and the consequences children face when their parents are harmed by smoking. The final theme used a rational approach to support smoke-free behaviours; messages recognised smokers’ autonomy and promoted children's right to a smoke-free life.

Results (Thai) 1:

ผลลัพธ์ขั้นตอนที่ 1: ภาพลวงตาของการเลือกและการควบคุมคำอุปมาอุปมัยหลักสองเปิดเผยคำตอบงานการเรียงลำดับภาพ: ทางเลือกและควบคุม ผู้เข้าร่วม resisted จิตเขาได้ติดตามกรรมสิทธิ์บุหรี่เป็นทางเลือกที่จะเก็บรักษาควบคุม แต่แม้ มีการสร้างตำแหน่งนี้ ไม่อธิบายนี่เป็นตัวเลือกที่ใส่ใจ และเกือบทั้งหมดเริ่มสูบบุหรี่หลีกเลี่ยงการ deviating จากกลุ่มเพื่อนและบรรทัดฐานทางสังคมครอบครัว: "เราขึ้นในบ้านสูบบุหรี่...มีเพียงควัน... มันไม่ได้จริง ๆ เพื่อนดัน หรือ 'cause ก็ เพิ่งจะเย็น 'cause ทุกคนอื่นนั้นทำเวลา" ความคิดเห็นเหล่านี้เน้น pervasiveness และ normality ของการสูบบุหรี่ 'ทุกคนอื่น' และ 'ทุกคน' ควัน: "เมื่อผมไปออก [กลาง] ตลอดเวลา และทุกคนมีเพียงสูบบุหรี่นอก เพื่อให้เป็นส่วนใหญ่ทำไมผมเริ่ม" สมาชิกกลุ่มสูบบุหรี่ที่กำหนด แทนที่จะสะท้อนอย่างลึกซึ้งในการกระทำของพวกเขา ผู้เรียนนำพฤติกรรมอื่น ๆ คือ แบบจำลอง: "ใช่ หมายถึง มาก หมายความว่า เหมือน - ah อุ่ม ฉันสามารถจะสูบบุหรี่ สามารถจริงข้าพเจ้าสูบ และ อุ่ม จริง อุ่ม ได้เจ้านายของฉัน" แม้ มีปล่อยที่ชัดเจนของการเริ่มต้นสูบบุหรี่ สูบบุหรี่จัดร่วมกับเครื่องมือจะใช้ยืนยันรูปลักษณ์สังคมWhile they had not made active choices to smoke, participants nevertheless regarded smoking and quitting as a choice that only they (or other smokers) could make. They saw choice as a personal entitlement: “…it's my choice. Freedom of choice”; a general right: “… these guys [smokers] have made the choice …”, and a national freedom: “It's New Zealanders’ choice… if they wanna quit they'll quit.” By framing smoking and quitting as “choices”, participants maintained control and distanced themselves from stereotypes of addicted smokers who had lost control. This metaphor maintained the belief their situation could change and created a protective barrier they used to deflect health advice that impinged on their perceived autonomy: “I pretty much just tell them [health professionals] what I tell everybody else. I'm gonna do what I wanna do when I wanna do it and no one can tell me otherwise.”Despite asserting their ‘choice’, many participants struggled to maintain this privileged position of control because nearly all had tried but failed to quit while pregnant. While some women had made a quit attempt because they were advised to do so by their midwife, others had tried to stop smoking because they recognised the harms continued smoking presented to their unborn child. Women in this latter group had to contend with ongoing complications and the guilt these caused: “ I always blame myself because I know it was my smoking… I don't want to have another sick baby” and all felt the stigma of smoking while pregnant: “you know …it just looks wrong. You know, you feel bad. You feel really bad and you feel guilty.” The resulting dissonance weighed heavily as women wanted the best outcomes for their children, even though their continued smoking conflicted with this goal.While a minority acknowledged their smoking was controlled by an addiction, the general dominance of control and choice metaphors in participants’ discourse suggested three potential cessation message themes that we developed and tested in phase 2. The first two used affect-laden approaches to challenge the reasoned positions smokers had constructed. Specific messages illustrated the effects of smoking on babies who had no choice in being exposed to toxins, and the consequences children face when their parents are harmed by smoking. The final theme used a rational approach to support smoke-free behaviours; messages recognised smokers’ autonomy and promoted children's right to a smoke-free life.

Results (Thai) 2:

ผลขั้นตอนที่ 1: ภาพลวงตาของทางเลือกและการควบคุมการตอบสนองต่องานการจัดเรียงภาพเผยให้เห็นทั้งสองคำอุปมาอุปมัยที่โดดเด่น: ทางเลือกและการควบคุม เข้าร่วมต่อต้านพวกเขาได้รับการยอมรับโดยอ้างติดยาเสพติดการสูบบุหรี่เป็นตัวเลือกมากกว่าที่พวกเขาเก็บรักษาไว้ควบคุม แต่แม้จะมีการสร้างตำแหน่งนี้ไม่มีใครอธิบายการสูบบุหรี่เป็นทางเลือกที่ใส่ใจและเกือบทั้งหมดเริ่มต้นสูบบุหรี่เพื่อหลีกเลี่ยงการเบี่ยงเบนไปจากกลุ่มเพื่อนและครอบครัวของบรรทัดฐานทางสังคม: "เราถูกเลี้ยงดูมาในบ้านสูบบุหรี่ ... มีเป็นเพียงการสูบบุหรี่ ... มันไม่ได้ จริงๆแรงกดดันหรือเพราะมันเป็นเพียงแค่จะเย็น 'ทำให้คนอื่นทำมันในเวลา "ความคิดเห็นเหล่านี้เน้นความแพร่หลายและเป็นปกติของการสูบบุหรี่ที่' คนอื่น 'และ' ทุกคน 'รมควัน". เมื่อฉันเป็น ออกไป [ไปผับ] ตลอดเวลาและทุกคนได้รับการสูบบุหรี่นอกเพื่อให้เป็นส่วนใหญ่เหตุผลที่ผมเริ่มต้น "การสูบบุหรี่เป็นสมาชิกของกลุ่มที่กำหนดไว้. มากกว่าสะท้อนลึกเกี่ยวกับการกระทำของพวกเขาเข้าร่วมคนอื่น ๆ ที่นำมาใช้พฤติกรรมแบบจำลอง: "ใช่ มันมีความหมายมาก มันหมายความว่าอย่างเช่นอาเอ่อที่จริงผมสามารถสูบบุหรี่ ที่จริงผมสามารถจ่ายควันและฉันสามารถหนอจริงหนอจะเป็นเจ้านายของฉัน. "แม้จะไม่ดิ้นรนที่เห็นได้ชัดของการเริ่มต้นการสูบบุหรี่ของพวกเขาสูบบุหรี่ผู้เข้าร่วมให้กับเครื่องมือที่พวกเขาใช้ในการยืนยันตัวตนทางสังคมของพวกเขา. ขณะที่พวกเขาไม่ได้ทำ ทางเลือกที่จะสูบบุหรี่ที่ใช้งานผู้เข้าร่วมยังคงได้รับการยกย่องและการเลิกสูบบุหรี่เป็นตัวเลือกที่เดียวที่พวกเขา (หรือผู้สูบบุหรี่อื่น ๆ ) จะทำให้ ทางเลือกที่พวกเขาเห็นว่าเป็นสิทธิส่วนบุคคล: "... มันเป็นทางเลือกของฉัน เสรีภาพในการเลือก "; สิทธิทั่วไป: "... คนเหล่านี้ [สูบบุหรี่] ได้ทำทางเลือกที่ ... " และเสรีภาพแห่งชาติ: ". มันเป็นทางเลือกนิวซีแลนด์ ... ถ้าพวกเขาอยากจะออกจากที่พวกเขาจะลาออก" โดยกรอบการสูบบุหรี่และเลิกเป็น "ทางเลือก" ผู้เข้าร่วมการควบคุมดูแลและทำตัวเหินห่างจากแบบแผนของผู้สูบบุหรี่ติดยาเสพติดที่มีการสูญเสียการควบคุม อุปมานี้ยังคงความเชื่อสถานการณ์ของพวกเขาอาจมีการเปลี่ยนแปลงและสร้างเกราะป้องกันที่พวกเขาใช้ในการหันเหความสนใจคำแนะนำด้านสุขภาพที่บุกรุกในการรับรู้ของพวกเขาเป็นอิสระ "ผมสวยมากเพียงแค่บอกพวกเขา [ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพ] สิ่งที่ผมบอกคนอื่น ฉันจะทำในสิ่งที่ผมอยากจะทำเมื่อผมอยากจะทำมันและไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าเป็นอย่างอื่น. "แม้จะมีการอ้าง'ทางเลือก' ของพวกเขาเข้าร่วมจำนวนมากพยายามที่จะรักษาตำแหน่งนี้ได้รับการยกเว้นจากการควบคุมเพราะเกือบทั้งหมดได้พยายาม แต่ล้มเหลวที่จะเลิกในขณะที่ ตั้งครรภ์ ในขณะที่ผู้หญิงบางคนได้พยายามเลิกเพราะพวกเขาควรที่จะทำได้โดยการผดุงครรภ์ของพวกเขาคนอื่น ๆ ได้พยายามที่จะเลิกสูบบุหรี่เพราะพวกเขาได้รับการยอมรับเป็นอันตรายต่อการสูบบุหรี่ยังคงนำเสนอให้กับเด็กในครรภ์ของพวกเขา ผู้หญิงในกลุ่มหลังนี้ต้องต่อสู้กับภาวะแทรกซ้อนอย่างต่อเนื่องและความผิดเหล่านี้ก่อให้เกิด: "ฉันมักจะโทษตัวเองเพราะผมรู้ว่ามันเป็นการสูบบุหรี่ของฉัน ... ฉันไม่ต้องการที่จะมีลูกป่วยอื่น" และรู้สึกอัปยศของการสูบบุหรี่ขณะตั้งครรภ์ "คุณรู้ว่า ... มันก็มีลักษณะที่ไม่ถูกต้อง คุณจะรู้ว่าคุณรู้สึกไม่ดี คุณรู้สึกไม่ดีจริงๆและคุณรู้สึกผิด. "ความไม่สอดคล้องกันผลการชั่งน้ำหนักอย่างหนักในขณะที่ผู้หญิงต้องการผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับเด็กของพวกเขาแม้ว่าการสูบบุหรี่อย่างต่อเนื่องของพวกเขาขัดแย้งกับเป้าหมายนี้. ในขณะที่ชนกลุ่มน้อยที่ได้รับการยอมรับการสูบบุหรี่ของพวกเขาถูกควบคุมโดยยาเสพติด, การปกครองทั่วไป การควบคุมและการอุปมาอุปมัยวาทกรรมทางเลือกในการเข้าร่วมการแนะนำสามรูปแบบข้อความเลิกศักยภาพที่เราพัฒนาและทดสอบในขั้นตอนที่ 2 สองคนแรกที่ใช้ส่งผลกระทบต่อภาระวิธีการที่จะท้าทายผู้สูบบุหรี่ในตำแหน่งที่ให้เหตุผลได้สร้าง เฉพาะข้อความที่แสดงผลกระทบของการสูบบุหรี่ในทารกที่ไม่มีทางเลือกในการสัมผัสกับสารพิษและผลที่ตามมาเด็กเผชิญเมื่อพ่อแม่ของพวกเขาจะได้รับอันตรายจากการสูบบุหรี่ รูปแบบสุดท้ายใช้วิธีการที่มีเหตุผลที่จะสนับสนุนพฤติกรรมปลอดบุหรี่; ข้อความที่ยอมรับเอกราชสูบบุหรี่และส่งเสริมสิทธิเด็กเพื่อชีวิตที่ปลอดบุหรี่

Results (Thai) 3:

ผล

เฟส 1 : ภาพลวงตาของทางเลือกและการควบคุม

การตอบสนองต่อภาพเรียงงานเปิดเผยสองเด่นอุปมา : ทางเลือกและการควบคุม ผู้ต่อต้านการยอมรับพวกเขาติดยาเสพติดโดยการสูบบุหรี่เป็นทางเลือกมากกว่าที่พวกเขารักษาควบคุม แต่แม้จะมีการสร้างตำแหน่งนี้ไม่มีบรรยายการสูบบุหรี่เป็นทางเลือกที่มีสติและเกือบทั้งหมดเริ่มสูบบุหรี่ หลีกเลี่ยงการเบี่ยงเบนไปจากกลุ่มเพื่อน และครอบครัว บรรทัดฐานทางสังคม : " เราเลี้ยงในบ้าน มีเพียงควันบุหรี่ . . . . . . . . . . . . . . มันไม่ใช่การกดดัน หรือเพราะมันเป็นเพียงแค่เย็น เพราะทุกคนทำในเวลา " ข้อคิดเห็นเหล่านี้เน้นและแพร่หลายปกติวิสัยของการสูบบุหรี่ที่ ' คนอื่น ' และ ' ทุกคน ' รมควัน : " เมื่อฉันออกมาเที่ยวผับ [ ] ตลอดเวลา และทุกคนก็สูบบุหรี่ข้างนอก เพราะส่วนใหญ่แล้วผมเริ่ม " สูบบุหรี่กำหนดสมาชิกกลุ่ม แทนที่จะสะท้อนลึกในการกระทำของพวกเขา ผู้เข้าร่วมรับพฤติกรรมคนอื่นจำลอง : " ใช่ มันมีความหมายมาก มันหมายถึงชอบ - อ่า เอ่อ ที่จริงผมสามารถสูบที่จริงผมสามารถซื้อสูบ ผม เอ่อ จริงๆแล้ว เอ่อ เป็นเจ้านายของฉัน . " แม้จะไม่โต้ตอบที่ชัดเจนของการเริ่มต้นสูบบุหรี่ของการสูบบุหรี่ให้ผู้ที่มีเครื่องมือที่พวกเขาใช้เพื่อยืนยันตัวตนของสังคม ในขณะที่พวกเขาไม่ได้เลือกทำ
งานสูบบุหรี่ ผู้สูบบุหรี่และเลิก แต่กระนั้น ถือว่าเป็น ทางเลือกที่มี แต่พวกเขา ( หรือกลุ่มอื่น ๆ ) สามารถทำได้