Quasi-price instruments: marketable

Quasi-price instruments: marketable/tradable licences, permit and quotas
Licences, permits and quotas are a form of regulation and ostensibly should be considered in the following section. However, increasingly they are being implemented with the greater flexibility of making them tradable so will be examined here. Licences are essentially official or formal non-transferable permission whereby an individual or group of firms or persons is given the legal authority to produce or use a good, service or resources, or permitted to do a specific thing. An example is the right to produce a good or service or use a trade name over which another has property right. A permit is less formal and can take a tradable form; it does not necessarily entail a legal agreement between the granter and recipient. A quota is the allocation of permission to produce or use a given quantity of a tangible good.
Issuing licences, permits or setting quotas as a mean of controlling output or the use of a resources has an impact on both those subject to then and the operation of the goods and services markets. It is but a short step also to control directly the residuals of any production or activity. Particularly pollutants, by granting licences or permits or quotas to emit or discharges them. More contentious is how to control the over exploitative extraction of consumable product from open access resources that threatens the long-term yield of such product; see chapter 8 concerning issues regarding open access resources. Two recent cases to illustrate the problems in the context of environmental policy instruments are the limited revival of the ivory trade and the hunting of whales. Control of the quantity of ivory yielded or whales caught is intended to preserve the species and the diversity of their gene pool, recognizing also that they have a value in the wildlife watching market. However, if the condition of governing the issues of the licences/permits to cull the species are not met, a quotas set are very likely to be flouted and over-exploitation to occur, so that there is a danger that the species will become extinct, given the impossibility of fully policing the nature of the resources pin which elephants and whales live.
A similar major example is the long experience of applying quotas in the fishing industry. These have been imposed internationally and unilaterally by countries, to restrict the tonnage and/or species landed because of the depletion of fish stocks. Their purpose is to preserve a population as such a level that it is able to reproduce at a rate to sustain the industry in the long term. The outcome, not necessarily intended, has led to much higher prices for consumers and the exodus of fisherman from the industry, where their livelihood was no longer economically viable, notwithstanding the fact that schemes have been initiated in some countries to give them incentive to retire, such as severance payments. Andeerson (1995) and Conrad (1995) have examined the devices used to deal with the depletion of stocks and the restructuring of the given below in the section on the relevance of the policy instruments to the sector.
It is also of interest to examine licences, permits and quotas when they become tradable and how this might work in a market context if they can be freely bought or sold. Making them tradable allow the market determine their value and producer to assess the best course of action in order to comply with them. In the case of pollution, the outcome is much the same as with the other pricing mechanism. If a particular producer finds that the cost of purchasing a licence/permit is lower than undertaking investment to reduce emissions, then licence/permit will be chosen. Conversely, a business which finds the costs of abatement lower than that of the licence/permit it has been granted will sell it. Of course it is conceivable, depending on the basis on which the initial allocation was made, for firm to sell a part rather than all of their rights. For example, if the licences/permit allows the emission of 100 tons of a residual and the actual amount is only 80 tons, them the remaining tonnage can be traded.
The economic analysis of tradable pollution instruments considers their efficiency in terms of an optimal position that depend on how they are offered when issued. They could be free, or issued at a given price, or auctioned. In essence, it is assumed that the initial quantity of licence issued is based on the estimates of targets set; with perfect knowledge the target for allowed emissions or discharges will be the assimilative capacity of the environment(see figure 9.4), i.e. the supply curve will be vertical. The demand curve is dependent on the perception of would be purchasers, as suggested in the previous paragraph, and will be downward sloping from the left to the right, reflecting the marginal abatement cost to the purchaser. The intersection of the demand curve with the supply of licence/permit will be the optimum position. Once they are issued the market will be like that for any good, the demand curve as already indicate and the supply curve upward sloping from the left to the right up to total capacity.
Thus, the advantage of licences, permits and quotas as environmental policy instruments, for instance in relation to pollution, is that they potentially lower the cost of compliance and can reflect the variation in cost structure of business and their dynamic and in term of entry into and departure from and industry or market. The drawback of such instruments is ascertaining in practice of the aggregate permitted residual, which raises the fundamental issue of ascertaining the capacity of environment to assimilate it. Thus regulation ultimately has to be exercised in the light of experience, raising or lowering the permitted level when appropriate and monitoring whether firm comply. This may impose costs on society at large. There is some evidence of how the instruments work with respect to air emissions in the USA (Tietenberg, 2006). There are moves in other countries to extend the idea to the use of resources, along the lines of those already implemented in agriculture and fishing. At an international level, the allocation of quotas on the emissions of carbon dioxide has already been referred to in chapter 8. Countries which emit less CO2 than their quota can sell the balance to countries that are exceeding theirs.

Results (Thai) 1:

เครื่อง quasi-ราคา: marketable/tradable ใบอนุญาต ใบอนุญาต และโควต้า ใบอนุญาต ใบอนุญาต และโควต้ามีรูปแบบของระเบียบ และรัฐบาลควรพิจารณาในส่วนต่อไปนี้ อย่างไรก็ตาม มากขึ้นการดำเนินการ มีความยืดหยุ่นมากกว่าทำ tradable เพื่อจะตรวจสอบที่นี่ ใบเป็นหลักอย่างเป็นทางการ หรืออย่างเป็นทางการไม่สามารถโอนสิทธิ์โดยบุคคลหรือกลุ่มของบริษัทหรือบุคคลให้อำนาจทางการผลิต หรือใช้ดี บริการ หรือทรัพยากร หรือได้รับอนุญาตให้ทำสิ่งเฉพาะ ตัวอย่างคือ สิทธิในการผลิตดีบริการ หรือใช้ชื่อทางการค้ามากกว่าที่อื่นมีคุณสมบัติเหมาะสม ใบอนุญาตเป็นอย่างน้อย และสามารถใช้ฟอร์ม tradable มันไม่จำเป็นอันเป็นข้อตกลงทางกฎหมายระหว่าง granter และผู้รับ โควต้าเป็นการจัดสรรสิทธิ์ในการผลิต หรือใช้กำหนดปริมาณของจับต้องได้ดี การออกใบอนุญาต ใบอนุญาต หรือโควต้าตั้งค่า เป็นค่าเฉลี่ยของการควบคุมผลผลิตหรือการใช้ทรัพยากรมีผลกระทบทั้งสองเรื่องนั้นไปแล้ว และตลาดการทำงานของสินค้าและบริการ ได้แต่ขั้นตอนสั้น ๆ ยังควบคุมค่าคงเหลือของการผลิตหรือกิจกรรมใด ๆ โดยตรง โดยเฉพาะอย่างยิ่งสารมลพิษ โดยให้ใบอนุญาต หรือใบอนุญาต หรือโควต้าผาย หรือ discharges เหล่านั้น เป็นวิธีการควบคุมมากขึ้นโต้เถียงเผชิญสกัดผลิตภัณฑ์บริโภคจากเปิดการเข้าถึงทรัพยากรที่ข่มขู่จากผลตอบแทนระยะยาวของผลิตภัณฑ์ดังกล่าว ดูบทที่ 8 เกี่ยวกับปัญหาเกี่ยวกับการเปิดการเข้าถึงทรัพยากร สองกรณีเพื่อแสดงปัญหาในบริบทของเครื่องมือนโยบายสิ่งแวดล้อมจะฟื้นฟูจำกัดการค้างาช้างและการล่าสัตว์ของปลาวาฬ ควบคุมปริมาณของผลงาช้างหรือจับปลาวาฬมีวัตถุประสงค์เพื่อรักษาสายพันธุ์และความหลากหลายของยีนสระ จดจำยังว่า พวกเขามีค่าในสัตว์ป่าที่ดูตลาด อย่างไรก็ตาม ถ้าเงื่อนไขของการควบคุมปัญหาของใบอนุญาต/ใบอนุญาตเก็บสายพันธุ์ไม่ ตรงตาม โควต้าเป็นชุดน่าจะเป็น flouted และเอารัดเอาเปรียบมากเกินไป เพื่อให้มีอันตรายว่า สายพันธุ์จะสูญ ให้เป็นไปได้ทำของทั้งหมดมากกว่าการรักษาทรัพยากรธรรมชาติตรึงที่ช้าง และปลาวาฬอยู่ ตัวอย่างหลักคล้ายกันคือ ประสบการณ์อันยาวนานของใช้โควต้าในอุตสาหกรรมประมง เหล่านี้ได้ถูกออกในระดับสากล และ unilaterally โดยประเทศ จำกัด tonnage หรือที่ดินเนื่องจากการลดลงของของหุ้นปลาพันธุ์ วัตถุประสงค์ของพวกเขาคือการ รักษาประชากรดังกล่าวเป็นระดับที่จะสามารถทำซ้ำในอัตราหนุนอุตสาหกรรมในระยะยาว ผล วัตถุประสงค์ ไม่จำเป็นต้องนำราคาสูงสำหรับผู้บริโภค และการอพยพของชาวประมงจากอุตสาหกรรม ที่ดำรงชีวิตของตนไม่ถูกต้องหรือปากกัดตีนถีบทำงานได้ อย่างไรก็ตามความจริงที่ว่าแบบแผนชุดเริ่มต้นแล้วในบางประเทศเพื่อให้พวกเขางานเกษียณ เช่นชำระเงินบำเหน็จ Andeerson (1995) และคอนราด (1995) ได้ตรวจสอบอุปกรณ์ที่ใช้ในการจัดการกับการลดลงของของหุ้นและการปรับโครงสร้างที่กำหนดด้านล่างในส่วนที่เกี่ยวกับความเกี่ยวข้องของเครื่องมือนโยบายกับภาคการ ก็ยังสนใจตรวจสอบใบอนุญาต ใบอนุญาต และโควต้าเมื่อพวกเขากลายเป็น tradable และวิธีนี้อาจทำงานในบริบทของตลาดถ้าพวกเขาสามารถซื้อ หรือขายได้อย่างอิสระ ทำ tradable ให้ตลาดกำหนดค่าของพวกเขาและโปรดิวเซอร์เพื่อประเมินหลักสูตรดีที่สุดของการดำเนินการเพื่อให้สอดคล้องกับการ ในกรณีมลพิษ ผลลัพธ์จะเหมือนกับกลไกการกำหนดราคาอื่น ๆ ถ้าผู้ใดพบว่าต้นทุนของการซื้อ ใบอนุญาต/ใบอนุญาตจะต่ำกว่าการลงทุนของกิจการเพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก แล้วจะเลือกใบอนุญาต/ใบอนุญาต ในทางกลับกัน ธุรกิจที่พบต้นทุนลดหย่อนกว่าที่ของใบอนุญาต/ใบอนุญาต จะได้รับ จะขาย แน่นอนมันเป็นหลากหลาย ขึ้นอยู่กับพื้นฐานที่การปันส่วนเริ่มต้นทำการ สำหรับบริษัทขายส่วนมากกว่าสิทธิทั้งหมด ตัวอย่าง ถ้าไอเสียตัน 100 ยอดเงินจริงและส่วนที่เหลือจากการให้ใบอนุญาต/ใบอนุญาต เป็นเพียง 80 ตัน พวกเขาสามารถซื้อขาย tonnage เหลือ การวิเคราะห์เศรษฐกิจของ tradable มลพิษเครื่องมือพิจารณาประสิทธิภาพของพวกเขาในตำแหน่งที่เหมาะสมซึ่งขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาจะนำเสนอเมื่อออก พวกเขาอาจจะฟรี หรือออกที่กำหนด หรือ auctioned ในสาระสำคัญ มีสมมติว่า ปริมาณเริ่มต้นของใบอนุญาตที่ออกตามการประเมินเป้าหมายการตั้งค่า มีความรู้สมบูรณ์ เป้าหมายสำหรับปล่อยอนุญาตหรือปล่อยจะ assimilative กำลังการผลิตของสิ่งแวดล้อม (ดูรูปที่ 9.4), เช่นเส้นอุปทานจะเป็นแนวตั้ง เส้นอุปสงค์จะขึ้นอยู่กับการรับรู้ของจะเป็นผู้ซื้อ เป็นที่แนะนำในย่อหน้าก่อนหน้านี้ และจะถูกลงลาดเอียงจากซ้ายไปขวา สะท้อนให้เห็นถึงต้นทุนกำไรลดหย่อนให้ผู้ซื้อ จุดตัดของเส้นอุปสงค์กับอุปทานของใบอนุญาต/ใบอนุญาตจะเป็นตำแหน่งที่เหมาะสม เมื่อพวกเขาออก ตลาดจะได้เช่นให้เลย เป็นแสดงเส้นอุปสงค์ และอุปทานทางโค้งลาดเอียงขึ้นจากซ้ายไปขวาขึ้นอยู่กับกำลังการผลิตรวม ดังนั้น ประโยชน์ของใบอนุญาต ใบอนุญาต และโควต้าเป็นเครื่องมือนโยบายสิ่งแวดล้อม เช่นเกี่ยวกับมลพิษ คือ ว่า พวกเขาอาจต่ำกว่าต้นทุนของการปฏิบัติตามกฎระเบียบ และสามารถสะท้อนถึงการเปลี่ยนแปลง ในโครงสร้างต้นทุนของธุรกิจและความไดนามิก และเงื่อนไขการเข้า และออกจาก และอุตสาหกรรม หรือตลาด คืนเงินของเครื่องมือดังกล่าวเป็น ascertaining ในทางปฏิบัติของรวมที่อนุญาตให้ส่วนที่เหลือจาก ที่ยกปัญหาพื้นฐานของ ascertaining กำลังการผลิตของสิ่งแวดล้อมอย่างนั้น ดังนั้นระเบียบสุดได้จะใช้นี้ประสบการณ์ เพิ่ม หรือลดระดับการอนุญาตความเหมาะสม และตรวจสอบว่าบริษัทปฏิบัติตาม ซึ่งอาจกำหนดในสังคมใหญ่ มีหลักฐานบางอย่างของวิธีการเครื่องมือการทำงานกับปล่อยอากาศในสหรัฐอเมริกา (Tietenberg, 2006) มีการย้ายในประเทศอื่น ๆ เพื่อขยายความคิดในการใช้ทรัพยากร พร้อมผู้นำมาใช้ในการเกษตรและการประมงแล้ว ในระดับนานาชาติ การจัดสรรโควต้าในการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้แล้วการอ้างอิงถึงในบทที่ 8 ประเทศที่ปล่อย CO2 น้อยกว่าโควต้าความสามารถขายดุลกับประเทศที่มีเกินตน

Results (Thai) 2:

ตราสารกึ่งราคาของตลาด / ใบอนุญาตซื้อขายใบอนุญาตและโควต้า
ใบอนุญาตใบอนุญาตและโควต้าเป็นรูปแบบของการควบคุมอย่างเห็นได้ชัดและควรได้รับการพิจารณาในส่วนต่อไป แต่มากขึ้นพวกเขาจะถูกนำมาใช้กับความยืดหยุ่นมากขึ้นในการซื้อขายทำให้พวกเขานั้นจะมีการตรวจสอบที่นี่ ใบอนุญาตเป็นหลักอย่างเป็นทางการหรือได้รับอนุญาตไม่สามารถโอนอย่างเป็นทางการโดยบุคคลหรือกลุ่ม บริษัท หรือบุคคลที่จะได้รับอำนาจตามกฎหมายในการผลิตหรือใช้บริการที่ดีหรือทรัพยากรหรือได้รับอนุญาตให้ทำสิ่งที่เฉพาะเจาะจง ตัวอย่างเช่นสิทธิในการผลิตที่ดีหรือบริการหรือใช้ชื่อทางการค้ามากกว่าที่อื่นมีสิทธิในทรัพย์สิน ใบอนุญาตเป็นทางการน้อยลงและสามารถใช้รูปแบบการซื้อขาย; ก็ไม่จำเป็นต้องนำมาซึ่งข้อตกลงตามกฎหมายระหว่าง granter และผู้รับ โควต้าคือการจัดสรรที่ได้รับอนุญาตในการผลิตหรือใช้ปริมาณที่กำหนดของดีที่มีตัวตน.
ออกใบอนุญาตใบอนุญาตหรือโควต้าการตั้งค่าเป็นค่าเฉลี่ยของการควบคุมการส่งออกหรือการใช้ทรัพยากรที่มีผลกระทบทั้งในเรื่องเหล่านั้นไปแล้วและการดำเนินงาน สินค้าและตลาดบริการ แต่มันเป็นขั้นตอนสั้นยังควบคุมโดยตรงเหลือของการผลิตหรือกิจกรรมใด ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมลพิษโดยการออกใบอนุญาตหรือใบอนุญาตหรือโควต้าในการปล่อยหรือปล่อยให้พวกเขา ที่ถกเถียงกันมากขึ้นคือวิธีการควบคุมมากกว่าการสกัดแสวงประโยชน์ของผลิตภัณฑ์จากทรัพยากรสิ้นเปลืองเปิดที่คุกคามผลผลิตในระยะยาวของผลิตภัณฑ์ดังกล่าว ดูบทที่ 8 ประเด็นที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับการเข้าถึงทรัพยากรเปิด ทั้งสองกรณีที่ผ่านมาเพื่อแสดงให้เห็นถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในบริบทของการใช้เครื่องมือนโยบายด้านสิ่งแวดล้อมที่มีการฟื้นตัว จำกัด ของการค้างาช้างและการล่าสัตว์ของปลาวาฬ การควบคุมปริมาณของงาช้างผลหรือปลาวาฬจับมีจุดมุ่งหมายที่จะรักษาสายพันธุ์และความหลากหลายของยีนสระว่ายน้ำของพวกเขาตระหนักว่าพวกเขามีค่าในตลาดดูสัตว์ป่า แต่ถ้าสภาพของปัญหาการปกครองของใบอนุญาต / ใบอนุญาตในการคัดสายพันธุ์ที่ไม่ได้พบกันโควต้าชุดมีแนวโน้มมากที่จะละเมิดและมากกว่าการแสวงหาผลประโยชน์ที่จะเกิดขึ้นเพื่อให้มีอันตรายชนิดที่จะสูญพันธุ์ ให้เป็นไปไม่ได้อย่างเต็มที่การรักษาธรรมชาติของทรัพยากรที่ขาช้างและปลาวาฬมีชีวิตอยู่.
ตัวอย่างที่สำคัญที่คล้ายกันคือประสบการณ์อันยาวนานของการใช้โควต้าในอุตสาหกรรมประมง เหล่านี้ได้รับการกำหนดในระดับสากลและเพียงฝ่ายเดียวโดยประเทศที่จะ จำกัด น้ำหนักและ / หรือสายพันธุ์ที่ดินเนื่องจากการลดลงของปลา วัตถุประสงค์ของพวกเขาคือการรักษาประชากรเป็นระดับดังกล่าวว่ามันสามารถที่จะทำซ้ำในอัตราที่จะรักษาอุตสาหกรรมในระยะยาว ผลที่ไม่ตั้งใจจำเป็นต้องได้นำไปสู่ราคาที่สูงขึ้นมากสำหรับผู้บริโภคและการอพยพของชาวประมงจากอุตสาหกรรมที่ทำมาหากินของพวกเขาก็ไม่ได้มีศักยภาพทางเศรษฐกิจแม้จะมีความจริงที่ว่ารูปแบบได้รับการริเริ่มในบางประเทศที่จะให้พวกเขามีแรงจูงใจที่จะเกษียณอายุ เช่นเงินชดเชย Andeerson (1995) และคอนราด (1995) มีการตรวจสอบอุปกรณ์ที่ใช้ในการจัดการกับการสูญเสียของหุ้นและการปรับโครงสร้างของที่ระบุด้านล่างในส่วนที่เกี่ยวกับความเกี่ยวข้องของเครื่องมือทางนโยบายที่ให้แก่ภาค.
นอกจากนี้ยังเป็นที่น่าสนใจในการตรวจสอบใบอนุญาต ใบอนุญาตและโควต้าเมื่อพวกเขากลายเป็นที่ซื้อขายและวิธีการนี้อาจจะทำงานในบริบทของตลาดถ้าพวกเขาสามารถซื้อหรือขายได้อย่างอิสระ ทำให้พวกเขาอนุญาตให้มีการซื้อขายในตลาดเป็นตัวกำหนดค่าของพวกเขาและผู้ผลิตในการประเมินหลักสูตรที่ดีที่สุดของการดำเนินการเพื่อให้สอดคล้องกับพวกเขา ในกรณีของมลพิษที่เป็นผลมากเช่นเดียวกับกลไกการกำหนดราคาอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากผู้ผลิตพบว่าค่าใช้จ่ายในการซื้อใบอนุญาต / ใบอนุญาตต่ำกว่าการดำเนินการลงทุนเพื่อลดการปล่อยแล้วใบอนุญาต / ใบอนุญาตจะได้รับเลือก ตรงกันข้ามธุรกิจซึ่งพบว่าค่าใช้จ่ายในการลดต่ำกว่าที่ของใบอนุญาต / ใบอนุญาตจะได้รับจะขายมัน แน่นอนมันเป็นไปได้ขึ้นอยู่บนพื้นฐานที่ได้รับการจัดสรรเริ่มต้นทำสำหรับ บริษัท ที่จะขายส่วนหนึ่งมากกว่าทั้งหมดของสิทธิของพวกเขา ตัวอย่างเช่นถ้าใบอนุญาต / ใบอนุญาตให้ปล่อย 100 ตันคงเหลือและจำนวนเงินที่แท้จริงเป็นเพียง 80 ตันพวกเขาน้ำหนักที่เหลือสามารถซื้อขาย.
วิเคราะห์ทางเศรษฐกิจของตราสารมลพิษซื้อขายพิจารณาประสิทธิภาพของพวกเขาในแง่ของตำแหน่งที่ดีที่สุด ที่ขึ้นอยู่กับวิธีที่พวกเขาจะถูกนำเสนอเมื่อออก พวกเขาอาจจะฟรีหรือออกในราคาที่ได้รับหรือการประมูล ในสาระสำคัญมันจะสันนิษฐานว่าปริมาณเริ่มต้นของใบอนุญาตที่ออกจะขึ้นอยู่กับประมาณการของเป้าหมายที่กำหนด; มีความรู้ที่สมบูรณ์แบบเป้าหมายสำหรับการปล่อยก๊าซเรือนกระจกได้รับอนุญาตหรือการปล่อยของเสียจะเป็นความจุของสภาพแวดล้อมเหมือนกัน (ดูรูปที่ 9.4) คือเส้นอุปทานจะเป็นแนวตั้ง เส้นอุปสงค์จะขึ้นอยู่กับการรับรู้ของผู้ซื้อจะได้รับการแนะนำในวรรคก่อนและจะมีการลดลงที่ลาดเอียงจากซ้ายไปขวาสะท้อนให้เห็นถึงการลดค่าใช้จ่ายส่วนเพิ่มให้แก่ผู้ซื้อ จุดตัดของเส้นอุปสงค์กับอุปทานของใบอนุญาต / ใบอนุญาตจะเป็นตำแหน่งที่เหมาะสม เมื่อพวกเขาจะออกตลาดจะเป็นเช่นนั้นให้ดีใด ๆ เส้นอุปสงค์เป็นแสดงให้เห็นแล้วและเส้นอุปทานขึ้นที่ลาดเอียงจากซ้ายไปขวาได้ถึงกำลังการผลิตรวม.
ดังนั้นประโยชน์ของใบอนุญาตใบอนุญาตและโควต้าเป็นนโยบายด้านสิ่งแวดล้อม เครื่องมือเช่นในความสัมพันธ์กับมลพิษที่พวกเขาลดค่าใช้จ่ายที่อาจเกิดขึ้นจากการปฏิบัติตามและสามารถสะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างต้นทุนของธุรกิจและแบบไดนามิกและพวกเขาในระยะเวลาของการเข้าและออกเดินทางจากอุตสาหกรรมหรือตลาด ข้อเสียเปรียบของเครื่องมือดังกล่าวมีการสอบถามในทางปฏิบัติของการรวมที่ได้รับอนุญาตที่เหลือซึ่งทำให้เกิดปัญหาพื้นฐานของการสืบหาความจุของสภาพแวดล้อมที่จะดูดซึมมัน ดังนั้นการควบคุมในที่สุดจะต้องมีการใช้สิทธิในแง่ของประสบการณ์การเพิ่มหรือลดระดับได้รับอนุญาตตามความเหมาะสมและการตรวจสอบว่า บริษัท ที่ปฏิบัติตาม นี้อาจจะกำหนดค่าใช้จ่ายต่อสังคมที่มีขนาดใหญ่ มีหลักฐานของวิธีการเครื่องมือที่ใช้ในการทำงานบางอย่างที่เกี่ยวกับมลพิษทางอากาศในประเทศสหรัฐอเมริกาเป็น (Tietenberg 2006) มีการเคลื่อนไหวในประเทศอื่น ๆ ที่จะขยายความคิดที่จะใช้ทรัพยากรที่มีตามสายของผู้ที่ดำเนินการแล้วในการเกษตรและการประมง ในระดับนานาชาติ, การจัดสรรโควต้าการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้รับการอ้างถึงในบทที่ 8 ประเทศที่ปล่อย CO2 น้อยกว่าโควต้าของพวกเขาสามารถขายความสมดุลไปยังประเทศที่มีการเกินพวกเขา

Results (Thai) 3:

ราคา : ตลาดซื้อขายตราสารกึ่ง / ใบอนุญาต , ใบอนุญาตและโควต้า
ใบอนุญาต , ใบอนุญาตและโควต้าเป็นรูปแบบของระเบียบ และว่าควรพิจารณาในส่วนต่อไปนี้ อย่างไรก็ตามมีการใช้มากขึ้น ด้วยความยืดหยุ่นของการซื้อขายจึงจะตรวจสอบที่นี่ใบอนุญาตเป็นหลักอย่างเป็นทางการหรือเป็นทางการ ไม่โอนสิทธิ์โดยบุคคลหรือกลุ่มของ บริษัท หรือบุคคลที่จะได้รับอำนาจตามกฎหมายที่จะผลิตหรือใช้ดี ทรัพยากรหรือบริการ หรือได้รับอนุญาตให้ทำสิ่งหนึ่งที่เฉพาะเจาะจง ตัวอย่างคือ สิทธิที่จะผลิตสินค้า หรือบริการ หรือใช้เป็นชื่อทางการค้า ซึ่งมีสิทธิในทรัพย์สิน .ใบอนุญาตมันเป็นทางการน้อยลงและสามารถใช้แบบฟอร์มซื้อขาย มันไม่จําเป็นต้องครอบคลุมข้อตกลงทางกฎหมายระหว่าง granter และผู้รับ โควต้า คือ การขออนุญาตผลิตหรือใช้ระบุปริมาณของตนดี
การออกใบอนุญาตใบอนุญาตหรือการตั้งค่าโควต้าเป็นหมายถึงการควบคุมผลผลิตหรือการใช้งานของทรัพยากรที่มีผลกระทบต่อทั้งสองเรื่องแล้ว และการดำเนินการของสินค้าและบริการตลาด มันเป็นขั้นตอนสั้นๆ เพื่อควบคุมโดยตรง ความคลาดเคลื่อนของการผลิตใด ๆหรือกิจกรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งมลพิษ โดยการให้ใบอนุญาตหรือใบอนุญาตหรือโควต้าปล่อยหรือปล่อยพวกเขาโต้เถียงมากขึ้นเป็นวิธีการควบคุมผ่านการสกัดในผลิตภัณฑ์บริโภคจากเปิดการเข้าถึงทรัพยากรที่คุกคามผลผลิตในระยะยาวของผลิตภัณฑ์ดังกล่าว เห็นบทที่ 8 เรื่องปัญหาเกี่ยวกับการเข้าถึงทรัพยากร สองกรณีนี้แสดงให้เห็นถึงปัญหาในบริบทของเครื่องมือนโยบายสิ่งแวดล้อมฟื้นฟู จำกัด ของการค้างาช้างและการล่าสัตว์ของปลาวาฬการควบคุมปริมาณงาให้ผลหรือปลาวาฬจับไว้เพื่อรักษาพันธุ์และความหลากหลายของยีนพูลาที่พวกเขามีมูลค่าในสัตว์ป่า ดูตลาด อย่างไรก็ตาม หากเงื่อนไขว่าด้วยปัญหาของใบอนุญาต / ใบอนุญาตให้เลือกสรรชนิดที่ไม่พบ เป็นโควต้าที่กำหนดมีโอกาสมากที่จะถูก flouted และประโยชน์ที่จะเกิดขึ้นเพื่อให้ไม่มีอันตรายที่ชนิดจะสูญพันธุ์ ระบุเป็นไปไม่ได้อย่างเต็มที่การรักษาธรรมชาติของทรัพยากร พิน ซึ่งช้างและปลาวาฬอยู่ คล้ายกับหลัก
เช่นเป็นประสบการณ์ที่ยาวนานของการใช้โควต้าในอุตสาหกรรมประมง เหล่านี้ได้ถูกกำหนดในระดับสากล และเพียงฝ่ายเดียวโดยประเทศ