The Lloyd's building (sometimes kno

The Lloyd's building (sometimes known as the Inside-Out Building)[1] is the home of the insurance institution Lloyd's of London. It is located on the former site of East India House in Lime Street, in London's main financial district, the City of London. The building is a leading example of radical Bowellism architecture in which the services for the building, such as ducts and lifts, are located on the exterior to maximise space in the interior.

Twenty-five years after completion in 1986, the building received Grade I listing in 2011; it was the youngest structure ever to obtain this status. It is said by Historic England to be "universally recognised as one of the key buildings of the modern epoch".[2]

Contents [hide]
1 History
2 Design
3 In popular culture
4 Gallery
5 See also
6 References
7 External links
History[edit]
The first Lloyd's building (address 12 Leadenhall Street) had been built on this site in 1928. In 1958, due to expansion of the market, a new building was constructed across the road at 51 Lime Street (now the site of the Willis Building). Lloyd's now occupied the Heysham Building and the Cooper Building.

By the 1970s Lloyd's had again outgrown these two buildings and proposed to extend the Cooper Building. In 1978, the corporation ran an architectural competition which attracted designs from practices such as Foster Associates, Arup and I.M. Pei.[3] Lloyd's commissioned Richard Rogers to redevelop the site, and the original 1928 building on the western corner of Lime and Leadenhall Streets was demolished to make way for the present one which was officially opened by Queen Elizabeth II on 18 November 1986. The 1928 building's entrance at 12 Leadenhall Street was preserved and forms a rather incongruous attachment to the 1986 structure. Demolition of the 1958 building commenced in 2004 to make way for the 26-storey Willis Building.

Design[edit]

Inside the Lloyd's building
The current Lloyd's building (address 1 Lime Street) was designed by architect Richard Rogers and built between 1978 and 1986. Bovis was the management contractor.[4] Like the Pompidou Centre in Paris (designed by Renzo Piano and Rogers), the building was innovative in having its services such as staircases, lifts, ductwork, electrical power conduits and water pipes on the outside, leaving an uncluttered space inside. The 12 glass lifts were the first of their kind in the United Kingdom. Like the Pompidou Centre, the building was highly influenced by the work of Archigram in the 1950s and 1960s.

The building consists of three main towers and three service towers around a central, rectangular space. Its core is the large Underwriting Room on the ground floor, which houses the Lutine Bell within the Rostrum. The Underwriting Room (often simply called "the Room") is overlooked by galleries, forming a 60 metres (197 ft) high atrium lit naturally through a huge barrel-vaulted glass roof. The first four galleries open onto the atrium space, and are connected by escalators through the middle of the structure. The higher floors are glassed in and can only be reached via the exterior lifts.

The 11th floor houses the Committee Room (also known as the Adam Room), an 18th-century dining room designed for the 2nd Earl of Shelburne by Robert Adam in 1763; it was transferred piece by piece from the previous (1958) Lloyd's building across the road at 51 Lime Street.

The Lloyd's building is 88 metres (289 ft) to the roof, with 14 floors.[5] On top of each service core stand the cleaning cranes, increasing the overall height to 95.10 metres (312 ft). Modular in plan, each floor can be altered by addition or removal of partitions and walls.

In 2008 the Twentieth Century Society called for the building to be Grade I listed[6] and in 2011 it was granted this status.[7]

The building was previously owned by Dublin-based real estate firm Shelbourne Development Group, who purchased it in 2004 from a German investment bank.[8] In July 2013 it was sold to the Chinese company Ping An Insurance in a £260 million deal.[9]

Results (Thai) 1:

ลอยด์ของอาคาร (บางครั้งชื่อเสียงออกภายในอาคาร) [1] คือบ้านของสถาบันประกันภัยลอยด์ของของลอนดอน ตั้งอยู่บนเว็บไซต์เดิมของอีสต์อินเดียเฮาส์ใน Lime Street ลอนดอนหลักเงินอำเภอ เมืองลอนดอน ตัวอย่างชั้นนำของสถาปัตยกรรม Bowellism รุนแรงซึ่งบริการอาคาร ท่อและลิฟท์ ตั้งอยู่ภายนอกเพื่อเพิ่มพื้นที่ภายในอาคารได้ยี่สิบห้าปีหลังจากเสร็จใน 1986 อาคารรับเกรดฉันรายการในปี 2554 อายุน้อยที่สุดโครงสร้างเคยได้รับสถานะนี้ได้ ว่ากันตามประวัติศาสตร์อังกฤษไปเป็น "เกลียดชังยังเป็นหนึ่งในอาคารที่สำคัญของยุคสมัยใหม่" [2]เนื้อหา [ซ่อน] ประวัติศาสตร์ 1ออกแบบ 23 ในวัฒนธรรมสมัยนิยมเก็บ 45 ดู6 อ้างอิงเชื่อมโยงภายนอก 7[แก้ไข] ประวัติศาสตร์อาคารของลอยด์แรก (12 Leadenhall Street) ได้สร้างขึ้นบนเว็บไซต์นี้ใน 1928 ใน 1958 เนื่องจากการขยายตัวของตลาด อาคารใหม่ถูกสร้างข้ามถนนที่ 51 ถนนปูน (ตอนนี้ไซต์อาคาร Willis) ลอยด์ของครอบครองขณะนี้อาคาร Heysham และอาคารคูเปอร์โดยสาวๆ ของลอยด์อีก outgrown อาคารสองเหล่านี้ และเสนอการขยายอาคารคูเปอร์ ในปี 1978 บริษัทวิ่งแข่งขันเป็นสถาปัตยกรรมซึ่งออกแบบจากปฏิบัติเช่น ร่วมฟอสเตอร์ อารัป และ I.M. พีอีไอ [3] ริชาร์ดโรเจอร์สไป redevelop ไซต์มอบหมายอำนาจหน้าที่ลอยด์ และเดิม 1928 อาคารบนมุมด้านตะวันตกของมะนาวและถนน Leadenhall ถูกรื้อให้หนึ่งปัจจุบันซึ่งถูกทาง โดยควีนเอลิซาเบธ II 18 1986 พฤศจิกายน ทางเข้าของอาคาร 1928 ที่ 12 Leadenhall Street ถูกเก็บรักษาไว้ และแบบฟอร์มแนบค่อนข้าง incongruous โครงสร้าง 1986 เริ่มดำเนินการรื้อถอนอาคาร 1958 ในปี 2004 ให้อาคาร Willis 26 ชั้น[แก้ไข] การออกแบบภายในอาคารของลอยด์อาคารของลอยด์ปัจจุบัน (1 Lime Street) ถูกออกแบบ โดยสถาปนิกริชาร์ดโรเจอร์ส และสร้างระหว่างปี 1978 และ 1986 บริษัทผู้รับเหมาจัดการได้ [4] เช่นศูนย์งในปารีส (ออกแบบ โดย Renzo Piano และโรเจอร์ส), อาคารได้นวัตกรรมที่มีบริการของบันได ลิฟท์ ductwork ไฟฟ้า conduits และท่อน้ำด้านนอก เว้นการคอมพิวเตอร์ภายใน ลิฟท์แก้ว 12 ครั้งแรกของของชนิดในสหราชอาณาจักรได้ เช่นศูนย์ง อาคารได้รับอิทธิพลจากงานของ Archigram ในช่วงทศวรรษ 1950 และ 1960s สูงอาคารประกอบด้วยอาคารหลักที่สามและสามบริการอาคารรอบพื้นที่สี่เหลี่ยม เซ็นทรัล หลักของการรับประกันภัยห้องชั้นล่าง ที่บ้านระฆัง Lutine ภายใน Rostrum ได้ ห้องการรับประกันภัย (แค่มักจะเรียกว่า "ห้อง") จะข้าม โดยแกลเลอรี่ ขึ้นรูปยมสูง 60 เมตร (197 ฟุต) สว่างผ่านหลังคากระจก vaulted บาร์เรลขนาดใหญ่ตามธรรมชาติ เก็บห้าเปิดออกไปสู่พื้นที่เอเทรียม และเชื่อมต่อ โดยบันไดเลื่อนของโครงสร้าง ชั้นสูง glassed ใน และสามารถเข้าถึงได้ผ่านลิฟท์ภายนอกเท่านั้นชั้น 11 บ้านกรรมการห้อง (หรือที่เรียกว่าอาดัมห้อง), ห้องรับประทานอาหารสมัยศตวรรษที่ 18 การออกแบบสำหรับเอิร์ลพอนท์ 2 โดยโรเบิร์ตอาดัมใน 1763 มีการโอนย้ายชิ้นโดยชิ้นส่วนจากก่อนหน้า (1958) ลอยด์ของอาคารข้ามถนนที่ถนนปูน 51อาคารของลอยด์เป็น 88 เมตร (289 ฟุต) กับหลังคา ชั้น 14 [5] ในด้านของแต่ละหลักบริการยืนเครนทำความสะอาด เพิ่มความสูงโดยรวมให้ 95.10 เมตร (312 ฟุต) โมดูลาร์ในการวางแผน แต่ละชั้นสามารถมีการเปลี่ยนแปลง โดยการเพิ่มหรือลบพาร์ติชันและกำแพงในปี 2551 สังคมศตวรรษที่ยี่สิบที่เรียกว่าอาคารเพื่อให้เกรดผมอยู่ [6] และ ในปี 2554 ได้รับสถานะนี้ [7]อาคารก่อนหน้านี้เจ้าของอยู่ดับลินอสังหาริมทรัพย์บริษัทเชลบอร์พัฒนา กลุ่ม ผู้ซื้อในปี 2004 จากธนาคารลงทุนเยอรมัน [8] ในเดือน 2013 กรกฎาคม มันมีขายจีนบริษัทปิงอันประกันจัดการ 260 ล้านปอนด์ [9]

Results (Thai) 2:

อาคารลอยด์ (บางครั้งเรียกว่าภายในออกอาคาร) [1] เป็นบ้านของสถาบันประกันภัยลอยด์แห่งลอนดอน มันตั้งอยู่บนเว็บไซต์ของอดีตอินเดียตะวันออกของบ้านมะนาวถนนในย่านการเงินของกรุงลอนดอนหลักเมืองลอนดอน อาคารเป็นตัวอย่างชั้นนำของสถาปัตยกรรม Bowellism รุนแรงที่ให้บริการสำหรับการสร้างเช่นท่อและลิฟท์ตั้งอยู่ด้านนอกเพื่อเพิ่มพื้นที่ในการตกแต่งภายใน. ยี่สิบห้าปีหลังจากเสร็จสิ้นในปี 1986 อาคารที่ได้รับเกรด รายการในปี 2011; มันเป็นโครงสร้างที่อายุน้อยที่สุดที่เคยได้รับสถานะนี้ มันบอกว่าประวัติศาสตร์อังกฤษที่จะ "ได้รับการยอมรับในระดับสากลว่าเป็นหนึ่งในอาคารที่สำคัญของยุคสมัยใหม่". [2] [ซ่อน] 1 ประวัติ2 การออกแบบ3 ที่นิยมในวัฒนธรรม4 แกลลอรี่5 ดูเพิ่มเติม6 7 แหล่งข้อมูลประวัติ [ แก้ไข] อาคารลอยด์แรกของ (ที่อยู่ 12 Leadenhall ถนน) ได้รับการสร้างขึ้นบนเว็บไซต์นี้ในปี 1928 ในปี 1958 เนื่องจากการขยายตัวของตลาดที่เป็นอาคารใหม่ที่สร้างข้ามถนนที่ 51 ถนนปูน (ตอนนี้เป็นที่ตั้งของวิลลิส อาคาร). ลอยด์ตอนนี้ครอบครองอาคาร Heysham และอาคารคูเปอร์. โดยปี 1970 ลอยด์โค่งอีกครั้งทั้งสองอาคารและเสนอให้ขยายคูเปอร์อาคาร ในปี 1978 บริษัท วิ่งสถาปัตยกรรมการแข่งขันที่ดึงดูดการออกแบบจากการปฏิบัติเช่นแอสโซฟอสเตอร์, Arup และ IM Pei. [3] ลอยด์รับหน้าที่ริชาร์ดโรเจอร์สที่จะพัฒนาเว็บไซต์และเดิม 1,928 อาคารที่มุมตะวันตกของมะนาวและ Leadenhall ถนน ถูกทำลายเพื่อให้วิธีการอย่างใดอย่างหนึ่งในปัจจุบันซึ่งเปิดอย่างเป็นทางการโดย Queen Elizabeth II ที่ 18 พฤศจิกายน 1986 ทางเข้าอาคาร 1928 ที่ 12 บนถนนลีเด็ถูกเก็บรักษาไว้และแบบฟอร์มที่แนบมาค่อนข้างที่จะไม่ลงรอยกัน 1986 โครงสร้าง การรื้อถอนของ 1958 อาคารเริ่มในปี 2004 เพื่อเปิดทางให้ตึกวิลลิส 26 ชั้น. การออกแบบ [แก้ไข] ภายในอาคารลอยด์อาคารลอยด์ในปัจจุบัน (ที่อยู่ 1 ถนนปูน) ได้รับการออกแบบโดยสถาปนิกริชาร์ดโรเจอร์สและสร้างขึ้นระหว่างปี 1978 และ 1986 Bovis เป็นผู้รับเหมาบริหารจัดการ. [4] เช่นเดียวกับศูนย์ปอมปิดูในปารีส (ออกแบบโดยเปียโนเรนโซและโรเจอร์ส) อาคารที่เป็นนวัตกรรมใหม่ในการให้บริการเช่นบันได, ลิฟท์, ท่อ, ท่อร้อยสายไฟฟ้าและท่อน้ำด้านนอก ออกจากพื้นที่ที่กระจายตัวกันอยู่ภายใน 12 ลิฟท์แก้วเป็นครั้งแรกของชนิดของพวกเขาในสหราชอาณาจักร เช่นเดียวกับศูนย์ปอมปิดูอาคารที่ได้รับอิทธิพลอย่างสูงจากการทำงานของ Archigram ในปี 1950 และ 1960. อาคารประกอบด้วยสามเสาหลักและสามเสาบริการทั่วกลางพื้นที่เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า หลักของมันคือการจัดจำหน่ายห้องพักขนาดใหญ่บนพื้นดินที่บ้าน Lutine เบลล์ภายในพลับพลา ห้องจัดจำหน่ายหลักทรัพย์ (มักเรียกว่า "ห้อง") ถูกมองข้ามจากแกลเลอรี่กลายเป็น 60 เมตร (197 ฟุต) เอเทรียมสูงสว่างธรรมชาติผ่านหลังคากระจกขนาดใหญ่โค้งบาร์เรล ครั้งแรกที่สี่เปิดแกลเลอรี่บนพื้นที่ห้องโถงและมีการเชื่อมต่อกันด้วยบันไดเลื่อนผ่านตรงกลางของโครงสร้าง ชั้นที่สูงขึ้นจะ glassed ในและสามารถเข้าถึงได้ผ่านทางลิฟท์ด้านนอก. บ้านชั้น 11 ห้องคณะกรรมการ (ที่เรียกกันว่าห้องอดัม) ซึ่งเป็นห้องรับประทานอาหารในศตวรรษที่ 18 ได้รับการออกแบบสำหรับเอิร์ลที่ 2 ของเชลเบิร์โรเบิร์ตอดัมใน 1763 ; มันก็ถูกย้ายชิ้นโดยชิ้นจากก่อนหน้า (1958) อาคารลอยด์ข้ามถนนที่ 51 ถนนปูน. อาคารลอยด์เป็น 88 เมตร (289 ฟุต) ขึ้นไปบนหลังคาที่มี 14 ชั้น. [5] ที่ด้านบนของแต่ละบริการยืนหลัก รถเครนทำความสะอาดเพิ่มความสูงโดยรวม 95.10 เมตร (312 ฟุต) modular ในแผนแต่ละชั้นสามารถเปลี่ยนแปลงได้โดยการเพิ่มหรือลบพาร์ทิชันและผนัง. ในปี 2008 สังคมศตวรรษที่ยี่สิบเรียกร้องให้อาคารที่จะเป็นเกรดระบุ [6] และในปี 2011 มันได้รับสถานะนี้. [7] อาคาร เป็นเจ้าของก่อนหน้านี้โดยดับลินตาม บริษัท อสังหาริมทรัพย์เชลเบิกลุ่มพัฒนาที่ซื้อมันในปี 2004 จากธนาคารเพื่อการลงทุนเยอรมัน. [8] ในเดือนกรกฎาคมปี 2013 ถูกขายให้กับ บริษัท จีนปิงประกันภัยใน£ 260,000,000 จัดการ. [9 ]

Results (Thai) 3:

อาคารลอยด์ ( บางครั้งเรียกว่าภายในอาคาร ) [ 1 ] เป็นบ้านของสถาบันประกันภัยลอยด์ของลอนดอน มันตั้งอยู่บนเว็บไซต์ของอดีตตะวันออกอินเดียบ้านในถนนปูน ในลอนดอนหลักทางการเงิน อำเภอ เมืองลอนดอน อาคารจะนำตัวอย่างของสถาปัตยกรรม bowellism หัวรุนแรงในที่ต่างๆในอาคาร เช่น ท่อ และ ลิฟท์อยู่ด้านนอก เพื่อเพิ่มพื้นที่ในการตกแต่งภายในยี่สิบห้าปีหลังจากเสร็จสิ้นในปี 1986 , อาคารได้รับเกรดรายการในปี 2011 ; มันเป็นโครงสร้างอายุเคยได้รับสถานะนี้ จะกล่าวโดยอังกฤษ ประวัติศาสตร์จะสามารถได้รับการยอมรับเป็นหนึ่งในอาคารที่สำคัญของยุคทันสมัย " . [ 2 ]เนื้อหา [ ซ่อน ]1 ประวัติ2 ออกแบบ3 ที่ได้รับความนิยมในวัฒนธรรม4 แกลเลอรี่5 ดู6 อ้างอิงการเชื่อมโยงภายนอก 7[ แก้ ] ประวัติศาสตร์ครั้งแรกของลอยด์ ( 12 leadenhall อาคารที่อยู่ถนน ) ถูกสร้างขึ้นบนเว็บไซต์นี้แบบ 2501 เนื่องจากการขยายตัวของตลาดที่เป็นอาคารใหม่ที่ถูกสร้างขึ้นในถนนที่ 51 ถนนปูน ( ตอนนี้เว็บไซต์ของอาคารวิลลิส ) ลอยด์ตอนนี้ ไม่ว่าง douglas ตึกและอาคาร คูเปอร์โดย 1970 ลอยด์ได้อีกแล้วเบื่อสองอาคารเหล่านี้และเสนอให้ขยายอาคาร คูเปอร์ ในปี 1978 บริษัท รันเป็นสถาปัตยกรรมการออกแบบการแข่งขันที่ดึงดูดจากการปฏิบัติ เช่น บริษัท ฟอสเตอร์ และการกบฏ I.M . Pei [ 3 ] ลอยด์มอบหมายนิกายเจไดใหม่เพื่อพัฒนาเว็บไซต์ และอาคารเดิม 1928 ในมุมตะวันตกของมะนาวและถนน leadenhall ถูกรื้อถอนเพื่อให้วิธีการปัจจุบันหนึ่งซึ่งเปิดอย่างเป็นทางการโดย Queen Elizabeth II ในวันที่ 18 พฤศจิกายน 1986 1928 เป็นทางเข้าอาคารที่ 12 ถนน leadenhall ถูกเก็บรักษาไว้และรูปแบบความผูกพันมากกว่าความไม่สอดคล้องกันเพื่อขึ้นโครงสร้าง การรื้อถอนอาคาร เริ่มในปี พ.ศ. 2501 เพื่อหลีกทางให้วิลลิส 26 ชั้น ตึกการออกแบบ [ แก้ไข ]ภายในอาคารลอยด์ปัจจุบันอาคารลอยด์ ( ที่อยู่ 1 ถนนปูน ) ถูกออกแบบโดยสถาปนิกริชาร์ดโรเจอร์สและสร้างขึ้นระหว่างปี 1978 และ 1986 bovis คือการจัดการผู้รับเหมา [ 4 ] เหมือนศูนย์ปอมปิดูในปารีส ( ออกแบบโดยเรนโซ เปียโน และ โรเจอร์ ) , อาคารนวัตกรรมมีบริการเช่นบันได , ลิฟท์ , ท่อไฟฟ้า , ท่อและท่อน้ำด้านนอก ออกจากพื้นที่ที่กระจายตัวอยู่ภายใน 12 กระจกลิฟท์เป็นครั้งแรกของชนิดของพวกเขาในสหราชอาณาจักร เหมือนที่ศูนย์ปอมปิดู อาคารได้รับอิทธิพลอย่างสูงจากการทำงานของ archigram ใน 1950s และ 1960s .อาคารประกอบด้วยสามหลักอาคารและอาคารบริการ 3 รอบกลาง สี่เหลี่ยมพื้นที่ หลักของการเป็นห้องขนาดใหญ่ที่ชั้นล่าง ซึ่งบ้านลู ที นระฆังภายในพลับพลา . ห้องประกันภัย ( มักจะเป็นเพียงแค่เรียกว่า " ห้อง " ) ถูกมองข้ามโดย แกลลอรี่ เป็น 60 เมตร ( 197 ฟุต ) อาคารสูงไฟธรรมชาติผ่านถังไม้ขนาดใหญ่หลังคาแก้ว สี่ แกลลอรี่ก่อนเปิดสู่ห้องอวกาศ และเชื่อมต่อด้วยบันไดเลื่อนผ่านตรงกลางของโครงสร้าง ชั้นสูง เป็นแว่น และสามารถเข้าถึงได้ผ่านทางลิฟท์ภายนอกอาคารบ้านที่ชั้น 11 ห้องคณะกรรมการ ( หรือที่เรียกว่าห้องอดัม ) , ศตวรรษที่ 18 ห้องอาหารที่ออกแบบมาสำหรับ 2 เอิร์ลแห่งเชลเบิร์นโดยโรเบิร์ตอาดัมใน 1763 ; มันถูกย้ายชิ้นโดยชิ้นจากก่อนหน้านี้ ( 1958 ) ลอยด์อาคารข้ามถนน 51 ถนนมะนาวอาคารลอยด์เป็น 88 เมตร ( 289 ฟุต ) บนหลังคา มี 14 ชั้น [ 5 ] ด้านบนของแต่ละหลักบริการยืนซักแห้งเครน , เพิ่มความสูงโดยรวม 95.10 เมตร ( 312 ฟุต ) โมดูลาร์ในแผนแต่ละชั้นสามารถเปลี่ยนแปลงโดยเพิ่มหรือลบพาร์ทิชันและผนัง2551 ในศตวรรษที่ยี่สิบสังคมเรียกอาคารจะแสดงเกรด [ 6 ] และในปี 2011 มันได้รับสถานะนี้ [ 7 ]อาคารเป็นเจ้าของก่อนหน้านี้โดยดับลินโดยบริษัทอสังหาริมทรัพย์กลุ่มพัฒนาส่ง ใครซื้อมันในปี 2004 จากการลงทุนธนาคารเยอรมัน [ 8 ] ในเดือนกรกฎาคม 2013 มันถูกขายให้กับ บริษัท ประกันภัยในจีนปิงกว่า 260 ล้านจัดการ [ 9 ]