The terms ‘psychoeducation’ and ‘se

The terms ‘psychoeducation’ and ‘self-management education’ are closely related concepts. Bodenheimeret al.
(2002) distinguished between psychoeducation, which
they suggested provides disease-specific information, and
self-management education which teaches problemsolving skills which allow patients to take appropriate
actions to improve their health (Bodenheimer et al.
2002). Psychoeducational interventions have been found
to help persons gain basic knowledge of their illness
(Vreeland et al. 2006). However, psychoeducation alone
does not appear to help clients manage their illness
better or engage in the recovery process as a consequence of this newly gained knowledge (Mueser &
McGurk 2004; Vreelandet al. 2006). Self-management
education provides both education and practical selfmanagement skills to promote active illness management
(e.g. altering medication, monitoring symptoms, or
seeking help).
The aim of self-management education is to facilitate
the ability of the learner to carry out disease-specific
medical regimens, guide health behaviour change, and
provide emotional support for patients so that they can
better manage their disease and live functional lives
(Bourbeau et al. 2003). According to Mueser and
McGurk (2004), effective self-management education in
schizophrenia includes four areas of content: medication
management, recognition of early warning signs of
relapse, development of a relapse prevention plan, and
coping skills for dealing with persistent symptoms
(Mueser & McGurk 2004).
In the case of schizophrenia, it is argued that if patients
learn basic facts about schizophrenia and its management,
they will be able to make informed decisions about their
care (Atkinsonet al. 1996). Second, if they know how to
recognize and appropriately manage early warning signs
of relapse and develop a plan to respond, patients can
learn to prevent relapse. Third, once patients are taught
coping skills, they can use these to deal with persistent
symptoms, the effects of which should become evident in
terms of relapse and re-hospitalization

Results (Thai) 1:

เงื่อนไข 'psychoeducation' และ 'การศึกษาจัดการตนเอง"เป็นแนวคิดที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด อัล Bodenheimeret(2002) ที่แตกต่างระหว่าง psychoeducation ซึ่งพวกเขาแนะนำให้ข้อมูลเฉพาะโรค และการศึกษาการจัดการด้วยตนเองที่สอนทักษะ problemsolving ซึ่งช่วยให้ผู้ป่วยใช้ที่เหมาะสมการดำเนินการเพื่อปรับปรุงสุขภาพ (Bodenheimer et al2002) . งานวิจัย Psychoeducational พบเพื่อช่วยให้ผู้ที่ได้รับความรู้พื้นฐานของผู้ป่วย(Vreeland et al. 2006) อย่างไรก็ตาม psychoeducation เพียงอย่างเดียวไม่ ช่วยลูกค้าจัดการการเจ็บป่วยดีกว่า หรือมีส่วนร่วมในกระบวนการกู้คืนเป็นลำดับนี้ได้รับความรู้ใหม่ (Mueser &McGurk 2004 Vreelandet al. 2006) จัดการด้วยตนเองการศึกษาให้การศึกษาและทักษะปฏิบัติ selfmanagement เพื่อส่งเสริมการบริหารงานเจ็บป่วย(เช่น เปลี่ยนยา อาการ การตรวจสอบ หรือไม่ช่วย)จุดมุ่งหมายของตนเองการจัดการศึกษาคือการ อำนวยความสะดวกความสามารถของผู้เรียนเพื่อดำเนินการเฉพาะโรคregimens แพทย์ แนะนำการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมสุขภาพ และให้การสนับสนุนทางอารมณ์สำหรับผู้ป่วยเพื่อให้พวกเขาสามารถจัดการโรคของพวกเขา และชีวิตทำงานดีขึ้น(Bourbeau et al. 2003) ตาม Mueser และMcGurk (2004) การศึกษาการจัดการตนเองที่มีประสิทธิภาพในโรคจิตเภทประกอบด้วยพื้นที่ 4 เนื้อหา: ยาการจัดการ การรับรู้สัญญาณเตือนเริ่มต้นของการกลับไปเสพ พัฒนาแผนป้องกันการกลับไปเสพ และเผชิญทักษะในการจัดการกับอาการแบบถาวร(Mueser & McGurk 2004)ในกรณีของโรคจิตเภท มันจะโต้เถียงว่า ถ้าผู้ป่วยเรียนรู้ข้อเท็จจริงพื้นฐานเกี่ยวกับโรคจิตเภทและการจัดการพวกเขาจะสามารถตัดสินใจเกี่ยวกับการดูแล (Atkinsonet al. 1996) ที่สอง ถ้าพวกเขารู้วิธีการจดจำ และจัดการสัญญาณเตือนเริ่มต้นอย่างเหมาะสมของการกลับไปเสพ และพัฒนาแผนการตอบสนอง ผู้ป่วยสามารถเรียนรู้เพื่อป้องกันการกลับไปเสพ สาม เมื่อผู้ป่วยได้เรียนรู้เรื่องเผชิญทักษะ พวกเขาใช้กับแบบอาการ ผลที่ควรจะเห็นได้ชัดเงื่อนไขของการกลับไปเสพและโรงพยาบาลอีกครั้ง

Results (Thai) 2:

แง่ 'สุขภาพจิต' และ 'การศึกษาการจัดการตนเอง "เป็นแนวคิดที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด Bodenheimeret al.
(2002) ความโดดเด่นระหว่างสุขภาพจิตซึ่ง
พวกเขาแนะนำให้ข้อมูลเฉพาะโรคและ
การศึกษาการจัดการตนเองที่สอนทักษะญซึ่งจะช่วยให้ผู้ป่วยที่เหมาะสมที่จะใช้
ดำเนินการเพื่อปรับปรุงสุขภาพของพวกเขา (Bodenheimer et al.
2002) การแทรกแซงสุขภาพจิตได้รับการค้นพบ
ที่จะช่วยให้ท่านได้รับความรู้พื้นฐานของการเจ็บป่วยของพวกเขา
(Vreeland et al. 2006) แต่สุขภาพจิตศึกษาเพียงอย่างเดียว
จะไม่ปรากฏขึ้นเพื่อช่วยให้ลูกค้าจัดการเจ็บป่วยของพวกเขา
ดีขึ้นหรือมีส่วนร่วมในกระบวนการกู้คืนเป็นผลมาจากความรู้นี้ได้รับใหม่ (Mueser และ
McGurk 2004. Vreelandet อัล 2006) การจัดการตนเอง
ให้การศึกษาทั้งการศึกษาและทักษะ selfmanagement ปฏิบัติเพื่อส่งเสริมการจัดการความเจ็บป่วยที่ใช้งาน
(เช่นการเปลี่ยนยาตรวจสอบอาการหรือ
ขอความช่วยเหลือ).
จุดมุ่งหมายของการศึกษาการจัดการตนเองเพื่ออำนวยความสะดวก
ความสามารถในการเรียนรู้ที่จะดำเนินการเฉพาะโรค
ยาแพทย์แนะนำการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมสุขภาพและการ
ให้การสนับสนุนทางอารมณ์สำหรับผู้ป่วยเพื่อให้พวกเขาสามารถ
ดีในการจัดการโรคของพวกเขาและมีชีวิตที่ทำงาน
(Bourbeau et al. 2003) ตาม Mueser และ
McGurk (2004) โดยมีผลการศึกษาการจัดการตนเองใน
ผู้ป่วยโรคจิตเภทรวมถึงสี่พื้นที่เนื้อหา: ยา
การจัดการการรับรู้ของสัญญาณเตือนเริ่มต้นของ
การกำเริบของโรคการพัฒนาของแผนป้องกันการกำเริบของโรคและ
การรับมือทักษะในการจัดการกับอาการถาวร
(Mueser และ McGurk 2004).
ในกรณีที่มีอาการจิตเภทก็เป็นที่ถกเถียงกันว่าถ้าผู้ป่วย
ได้เรียนรู้ข้อเท็จจริงพื้นฐานเกี่ยวกับโรคจิตเภทและการจัดการของ
พวกเขาจะสามารถที่จะทำให้การตัดสินใจเกี่ยวกับพวกเขา
ดูแล (อัล Atkinsonet. 1996) ประการที่สองถ้าพวกเขารู้วิธีที่จะ
รับรู้และการจัดการอย่างเหมาะสมสัญญาณเตือนภัย
ของการกำเริบของโรคและพัฒนาแผนการที่จะตอบสนองต่อผู้ป่วยสามารถ
เรียนรู้ที่จะป้องกันไม่ให้เกิดการกำเริบของโรค ประการที่สามเมื่อผู้ป่วยได้รับการสอน
ทักษะที่พวกเขาสามารถใช้เหล่านี้เพื่อจัดการกับถาวร
อาการผลกระทบของการที่ควรจะเป็นที่เห็นได้ชัดใน
แง่ของการกำเริบของโรคและการรักษาในโรงพยาบาลอีกครั้ง

Results (Thai) 3:

เงื่อนไขสุขภาพจิต ' ' และ ' ' เป็นแนวคิดการจัดการศึกษาที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด . bodenheimeret al .
( 2002 ) ที่แตกต่างระหว่างศึกษา ซึ่งพวกเขาแนะนำให้ข้อมูล disease-specific

ด้วยตนเองและการศึกษาที่สอนทักษะการแก้ปัญหาซึ่งจะช่วยให้ผู้ป่วยที่จะจัดการตามที่เห็นสมควร
เพื่อปรับปรุงสุขภาพของพวกเขา ( bodenheimer et al .
2002 )การแทรกแซง psychoeducational ได้รับการพบเพื่อช่วยให้คนได้

( ความรู้พื้นฐานของการเจ็บป่วยวรีแลนด์ et al . 2006 ) อย่างไรก็ตาม สุขภาพจิตอยู่คนเดียว
ไม่ปรากฏที่จะช่วยให้ลูกค้าจัดการการเจ็บป่วยของพวกเขา
ดีขึ้นหรือมีส่วนร่วมในกระบวนการกู้คืนที่เป็นผลมาจากการได้รับความรู้ใหม่ ( mueser &
เมิ่กเกิร์ก 2004 ; vreelandet อัล 2006 ) การจัดการตนเองการศึกษามีทั้งการศึกษาและทักษะ selfmanagement ปฏิบัติเพื่อส่งเสริมการจัดการการเจ็บป่วย เช่น การใช้ยา การติดตามอาการ หรือแสวงหาความช่วยเหลือ

) เป้าหมายของการศึกษาการจัดการตนเองเพื่ออำนวยความสะดวก
ความสามารถของผู้เรียนที่จะดําเนินการรักษาทางการแพทย์ disease-specific
, คู่มือพฤติกรรมสุขภาพ การ เปลี่ยนแปลง และให้การสนับสนุนทางอารมณ์สำหรับผู้ป่วยเพื่อ
ที่พวกเขาสามารถ
การจัดการโรคของพวกเขาและชีวิตการทำงานกว่าชีวิต
( bourbeau et al . 2003 ) ตาม mueser
เมิ่กเกิร์ก ( 2004 ) และ การศึกษาด้วยตนเอง ประสิทธิภาพใน
โรคจิตเภทรวมถึงสี่ด้านเนื้อหา : การจัดการการรับรู้สัญญาณเตือนก่อน

ซ้ำของการพัฒนาซ้ำ , วางแผนการป้องกันและ
coping ทักษะการจัดการกับการเกิดอาการค้าง
( mueser &เมิ่กเกิร์ก
2004 )