It was the first day of class. I go

It was the first day of class. I got up early, threw on a pair of jeans, a sweatshirt, and a ball cap with the bill turned backwards and hurried off to my eight A.M. class, Introduction to Astronomy. I have always been interested in astronomy, so I took a seat in the front row. But the lesson I learned that day was not on the syllabus. I discovered how quickly a mean-spirited professor could dampen my desire to learn.

When Dr. Laster walked in and thumped his books on the desk, the classroom was filled, and several students were standing along the walls. The professor looked around the room until his eyes stopped on me. He did not look pleased. “Young man,” he said, “where are your manners?” I looked around and saw female students standing as I sat. Embarrassed, I rose and gestured for one of them to take my seat. “Sit down,” snapped the professor. “I’m sure these ladies can stand for a few more minutes. Do you and these other gentlemen always wear your hats indoors?” I felt a flush creeping slowly up my neck, and as I whipped my cap from my head, I saw stealthy movements as others quickly removed theirs. During the rest of the class, I hid my embarrassment by pretending to read the syllabus and take notes.

By the time class was over, I had decided that one crusty old professor was not going to keep me from taking a class that genuinely interested me. I headed for the bookstore, but the astronomy books were sold out. That’s when I had an idea. I would drop by the professor’s office to let him know that the bookstore was out of books. That small courtesy, I reasoned, might help me to get back on the right track with him.

When I got to the professor’s office, the door was open and he was sitting at his desk reading. I knocked softly on the door frame and said, “Professor Laster? I just came by to let you know that the bookstore is out of astronomy textbooks.” Instead of being pleased that I had come by, he looked annoyed. “That’s not my problem,” he said. “It’s the bookstore’s problem, and it’s your problem. And it does not excuse you from reading the chapter or turning in the assignment.” I was speechless. “Will that be all?” said Professor Laster. I wanted to offer an explanation or stand up for myself in some way, but I was so astonished by his hostility that I could not think of a reply. “Yes, sir,” I finally stammered, then turned to leave.

I dropped the class that afternoon. I will never know why Dr. Laster behaved as he did. I do know that his petty, arrogant behavior cheated me out of a class I wanted to take and cheated him out of a good student who wanted to learn. All Dr. Laster taught me was to be a bit less trusting, a bit more cynical and, next time, more willing to stand up for myself.

Results (Thai) 1:

มันเป็นวันแรกของคลาส ฉันมีค่าเช้า โยนในคู่ของกางเกงยีนส์ แบบ sweatshirt และฝาครอบลูกบอลกับรายการเปิดย้อนหลัง และรีบปิดฉันแปดน.คลาส แนะนำดาราศาสตร์ มีความสนใจในทางดาราศาสตร์ ดังนั้นฉันจึงนั่งในแถวหน้า แต่บทเรียนที่ฉันเรียนรู้วันที่ไม่ได้อยู่ในตาราง พบความเร็วอาจารย์น่าจะชุ่มฉันปรารถนาที่จะเรียนรู้ เมื่อดร. Laster เดินในหนังสือบนโต๊ะ thumped มีการกรอกข้อมูลห้องเรียน และนักเรียนหลายคนก็ยืนอยู่ตามผนัง อาจารย์มองรอบ ๆ ห้องจนกว่าตาหยุดฉัน เขาไม่ได้มองความยินดี "ชายหนุ่ม เขากล่าวว่า "ซึ่งเป็นมารยาทของคุณ " ผมมองรอบ ๆ และเห็นนักเรียนหญิงยืน ตามฉันนั่ง อาย ฉันโรส และ gestured สำหรับหนึ่งในพวกเขาจะนั่งของฉัน "นั่งลง จัดชิดอาจารย์ "ฉันว่า ผู้หญิงเหล่านี้สามารถยืนกี่นาทีเพิ่มเติม ทำคุณทั้งหลายเหล่านี้เสมอสวมหมวกของคุณในร่มหรือไม่" ฉันรู้สึกว่าการล้างเลื้อยช้าค่าคอ และฉันได้พัดเอาหมวกของฉันจากหัวของฉัน ฉันเห็นเคลื่อนไหวลับ ๆ ล่อ ๆ กับผู้อื่นได้อย่างรวดเร็วเอาตน ในช่วงเหลือของชั้น ฉันซ่อนความลำบากใจของฉัน โดยอ้างการสอนอ่าน และจดบันทึกการ เรียนได้มากกว่า ฉันได้ตัดสินใจที่ หนึ่งศาสตราจารย์ crusty เก่าไม่ไปให้ผมเรียนให้ที่จริงใจสนใจ ผมมุ่งร้านหนังสือ แต่หนังสือดาราศาสตร์ถูกขายออก คือเมื่อผมคิด ฉันจะฝากสำนักงานของอาจารย์เพื่อให้เขารู้ว่า ร้านหนังสือที่ออกหนังสือ ว่า หน้าเล็ก ฉัน reasoned อาจช่วยให้กลับมาติดตามที่เหมาะสมกับเขา เมื่อผมไปสำนักของอาจารย์ ประตูถูกเปิด และเขานั่งที่โต๊ะอ่านของเขา ฉันเบา ๆ กังวานกรอบประตู และกล่าว ว่า "ศาสตราจารย์ Laster ผมเพียงมาด้วยเพื่อให้ทราบว่า ร้านหนังสือที่อยู่นอกตำราดาราศาสตร์" แทนที่เป็นกำลังใจให้ฉันมาตาม เขาดูรำคาญ "ที่ไม่ใช่ปัญหาของฉัน เขากล่าวว่า "มันเป็นปัญหาของร้านหนังสือ และเป็นปัญหาของคุณ และก็ไม่ขอโทษคุณจากบทอ่าน หรือเปิดในการกำหนด" ผมพูด "ที่จะทั้งหมดหรือไม่" กล่าวว่า ศาสตราจารย์ Laster อยากจะมีคำอธิบาย หรือยืนสำหรับตัวเองในบางวิธี แต่ฉันมีเพื่อให้ประหลาด โดยศัตรูของเขาผมไม่สามารถคิดของการตอบ " Yes, sir, " ฉันสุดท้าย stammered จากนั้น เปิดไป ฉันลดลงเรียนตอนบ่ายนั้น ฉันไม่เคยจะรู้ว่าทำไมดร. Laster ทำงานได้ รู้ว่า พฤติกรรมของเขา petty นายโกงฉันไม่อยากจะใช้เวลาเรียน และโกงเขาจากนักเรียนที่ดีที่ต้องการเรียนรู้ ทั้งหมดที่ดร. Laster สอนได้เล็กน้อยเชื่อถือ เป็นบิตเพิ่มเติมลลด และ ต่อเวลา เพิ่มเติมยินดียืนเอง

Results (Thai) 2:

มันเป็นวันแรกของการเรียน ผมได้ขึ้นต้นโยนกางเกงยีนส์, เสื้อยืดและหมวกที่มีการเรียกเก็บเงินลูกหันไปข้างหลังและรีบออกไประดับ 08:00 ฉันรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับดาราศาสตร์ ฉันได้รับเสมอสนใจในดาราศาสตร์ดังนั้นฉันจึงนั่งอยู่ในแถวหน้า แต่บทเรียนที่ผมได้เรียนรู้ในวันนั้นไม่ได้อยู่ในหลักสูตร ผมค้นพบวิธีการอย่างรวดเร็วอาจารย์หมายความว่ากล้าหาญสามารถรองรับความปรารถนาของฉันที่จะเรียนรู้. เมื่อดร. Laster เดินเข้ามาและ thumped หนังสือของเขาบนโต๊ะห้องเรียนก็เต็มไปและนักเรียนหลายคนยืนอยู่ตามผนัง อาจารย์มองไปรอบ ๆ ห้องจนดวงตาของเขาหยุดอยู่ที่ผม เขาไม่ได้มองความยินดี "ชายหนุ่ม" เขากล่าวว่า "ที่มีมารยาทของคุณ?" ฉันมองไปรอบ ๆ และเห็นนักเรียนหญิงในฐานะที่ผมนั่ง อายผมลุกขึ้นชี้หนึ่งของพวกเขาที่จะใช้ที่นั่งของฉัน "นั่งลง" snapped อาจารย์ "ผมมั่นใจว่าผู้หญิงเหล่านี้สามารถยืนนาทีอีกไม่กี่ คุณสุภาพบุรุษและอื่น ๆ เหล่านี้มักจะสวมหมวกของคุณในบ้าน? "ฉันรู้สึกล้างคืบคลานช้าขึ้นคอของฉันและฉันเป็นวิปปิ้งหมวกของฉันออกมาจากหัวของฉันฉันเห็นการเคลื่อนไหวหลบ ๆ ซ่อน ๆ กับคนอื่น ๆ ได้อย่างรวดเร็วพวกเขาเอาออก ในช่วงที่เหลือของชั้นที่ฉันซ่อนความลำบากใจของฉันโดยแกล้งทำเป็นอ่านหลักสูตรและจดบันทึก. โดยระดับเวลาที่มากกว่าที่ฉันได้ตัดสินใจว่าอาจารย์เก่าดื้อจะไม่ให้ฉันจากการเรียนที่สนใจอย่างแท้จริงฉัน . ฉันมุ่งหน้าไปยังร้านหนังสือ แต่หนังสือดาราศาสตร์ถูกขายออก ที่เมื่อผมมีความคิด ฉันจะลดลงโดยสำนักงานอาจารย์ที่จะให้เขารู้ว่าร้านหนังสือออกมาจากหนังสือ ที่ได้รับความอนุเคราะห์เล็ก ๆ ผมเหตุผลอาจช่วยฉันจะได้รับกลับในการติดตามขวากับเขา. เมื่อผมกลับไปที่ห้องทำงานของอาจารย์ที่ประตูถูกเปิดและเขาก็นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาอ่าน ฉันเคาะเบา ๆ บนกรอบประตูและกล่าวว่า "ศาสตราจารย์ Laster? ผมเพิ่งมาโดยจะแจ้งให้คุณทราบว่าร้านหนังสือจะออกจากตำราดาราศาสตร์. "แทนที่จะเป็นความยินดีที่ผมได้มาโดยเขามองรำคาญ "นั่นไม่ใช่ปัญหาของฉัน" เขากล่าว "มันเป็นปัญหาของร้านหนังสือและมันเป็นปัญหาของคุณ และมันก็ไม่ได้แก้ตัวคุณจากการอ่านบทหรือเปลี่ยนในการกำหนด. "ผมพูด "ว่าจะทั้งหมดหรือไม่" ศาสตราจารย์ Laster กล่าวว่า ผมอยากจะนำเสนอคำอธิบายหรือยืนขึ้นสำหรับตัวเองในทางใดทางหนึ่ง แต่ผมจึงประหลาดใจโดยความเป็นศัตรูของเขาที่ฉันไม่สามารถคิดว่าการตอบกลับ "ใช่ครับ" ในที่สุดผมก็ตะกุกตะกักแล้วหันไปออก. ฉันลดลงเรียนในบ่ายวันนั้น ฉันไม่เคยจะรู้ว่าทำไมดร. Laster ประพฤติขณะที่เขาทำ ฉันจะรู้ว่าเขาอนุพฤติกรรมหยิ่งโกงฉันออกจากชั้นผมอยากที่จะใช้และโกงเขาออกจากการเป็นนักเรียนที่ดีที่อยากจะเรียนรู้ ทั้งหมดดร. Laster สอนฉันจะเป็นบิตไว้วางใจน้อยกว่าเล็กน้อยเหยียดหยามมากขึ้นและในครั้งต่อไปมีความเต็มใจที่จะยืนขึ้นสำหรับตัวเอง

Results (Thai) 3:

มันเป็นวันแรกของชั้นเรียน ผมตื่นแต่เช้า โยนในคู่ของกางเกงยีนส์ เสื้อ และหมวก กับ บิล เปิดบอลย้อนหลัง และรีบเร่งไปเรียนน. ชั้นแปด ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับดาราศาสตร์ ฉันได้รับเสมอสนใจในดาราศาสตร์ ดังนั้นฉันจึงนั่งในแถวหน้า แต่บทเรียนที่ผมได้เรียนรู้ในวันนั้นก็ไม่มีในหลักสูตรผมค้นพบวิธีการได้อย่างรวดเร็วหมายถึงความมีชีวิตชีวา ศาสตราจารย์ สามารถรองรับความต้องการของข้า ที่จะเรียนรู้

เมื่อดร. เลสเตอร์เข้ามาทับหนังสือบนโต๊ะเรียนนั้นเต็ม และนักเรียนหลายคนยืนตามแนวผนัง อาจารย์มองไปรอบๆห้องจนสายตาของเขาหยุดอยู่ที่ฉัน เค้าดูมีความสุข " หนุ่มน้อย " เขากล่าวว่า " มารยาททราม" ผมมองไปรอบ ๆและเห็นนักเรียนหญิงที่ยืนเป็น แม่นั่งอาย ฉัน โรส และ ชี้นิ้วบอกว่าสำหรับหนึ่งของพวกเขาที่จะใช้เวลาที่นั่งของฉัน " นั่งลง " โดยศาสตราจารย์ " ผมแน่ใจว่าผู้หญิงเหล่านี้สามารถยืนไม่กี่นาที คุณสุภาพบุรุษอื่น ๆเหล่านี้มักจะสวมหมวกของคุณในบ้าน " ผมรู้สึกว่าล้างเลื้อยช้าขึ้นคอของฉันและเป็นฉันถอดหมวกของฉันออกจากหัวของฉันผมเห็นการเคลื่อนไหวลักลอบเป็นคนอื่นออกอย่างรวดเร็วเช่นกัน ในช่วงที่เหลือของชั้น ชั้นซ่อนความอับอายของฉันโดยการแกล้งทำเป็นอ่านหลักสูตรและจดบันทึก

พอถึงเวลาเลิกเรียน ฉันได้ตัดสินใจแล้วว่าอาจารย์คนเก่าดื้อไม่ให้ฉันจากการ เรียน ที่ ๆ ผมสนใจ ฉันมุ่งหน้าไปยังร้านหนังสือ แต่ดาราศาสตร์หนังสือขายหมดแล้วนั่นคือเมื่อผมมีความคิดว่า ผมจะแวะไปสำนักของอาจารย์ เพื่อให้เขารู้ว่า ร้านหนังสือ เป็นหนังสือ มารยาทเล็ก ๆที่ผมคิดอาจจะช่วยให้ผมที่จะได้รับกลับในการติดตามที่เหมาะสมกับเขา

เมื่อฉันได้รับไปยังสำนักงานของอาจารย์ ประตูเปิดอยู่ และเขาก็นั่งอ่านที่โต๊ะของเขา ผมเคาะเบา ๆบนขอบประตูและกล่าวว่า " ศาสตราจารย์เลสเตอร์ ?ฉันมาเพื่อจะบอกคุณว่าร้านหนังสือออกจากตำราดาราศาสตร์ " แทนที่จะเป็น ยินดีที่ ได้ มา เขาดูหงุดหงิด " นั่นไม่ใช่ปัญหาของผม " เขากล่าว " มันเป็นปัญหาของร้านหนังสือ และมันเป็นปัญหาของคุณ และมันไม่ได้ช่วยอ่านบท หรือเปิดในงาน . . . " ผมพูดไม่ออก " แค่นั้น ? " กล่าวว่าศาสตราจารย์เลสเตอร์ .ฉันต้องการที่จะให้คำอธิบาย หรือ ยืนเองได้บ้าง แต่ผมก็ทึ่งในความเป็นปรปักษ์ของเขาว่า ผมจะไม่คิดตอบ " ครับ " ในที่สุดผมแค่พูดตะกุกตะกัก แล้วหันกลับไป

ผมลงเรียนช่วงบ่าย ฉันไม่เคยรู้ว่าทำไม ดร. เลสเตอร์ยังเป็นเขา ฉันรู้ว่าเขาแคบพฤติกรรมอวดดีโกงฉันออกมาจากห้อง ฉันต้องการที่จะใช้และโกงเขาไปเรียนดี ที่อยากเรียน ทั้งหมดที่ ดร. เลสเตอร์สอนฉันเป็นบิตน่าเชื่อถือน้อยกว่าเล็กน้อยเหยียดหยามและคราวหน้าเต็มใจที่จะยืนขึ้นสำหรับตัวเอง .