Xing Ao’s words gave me a burst of

Xing Ao’s words gave me a burst of warmth. Smiling, I said, “Be at ease. We’re all part of the same battle squad, so I’ll never forget any of you. Dong Ri and Xiu Si, what’s the situation?”

“Although the injuries were very severe, they weren’t life threatening. So we’ll be fine after some rest. Enough talk. You should go rest now and I’ll call you once it’s time to eat.”

“Alright, I’m really struggling to keep my eyes open, so I’ll sleep first.” All of the problems have been resolved. While not perfect, it was still satisfactory. Feeling relaxed and at ease, I quickly entered the land of dreams.

After an unknown amount of time passed, I smelled a fragrant scent. The alluring scent which woke me from my dreams. I opened my eyes in a dazed manner. Wa! Everyone is already eating right now. I feebly asked, “Ah, is there any for me? I’m so hungry.”

Teacher Wen was also present in the room. After seeing that I had awoken, he smiled and said, “You awoke just as I was about to call you. You truly are too gluttonous. Get up and eat then.” A maid helped me into a half sitting, half lying position before putting a small table over the bed. She brought over a bowl of thick soup and a few pastries.

I shamefully said, “I’m sorry Teacher Wen, I didn’t accomplish the mission.”

Teacher Wen lightly shook his head saying, “Child, you have already done extraordinarily well. However, in the future you can’t rashly use your Life Magic, otherwise I wouldn’t be able to face Lao Yun. Bi Qi isn’t that unreasonable either. If it had been a fair match, we definitely would have won. In fact, losing might not necessarily be a bad thing for you. Your defeat has let you all learn where you are lacking. So in the future you must diligently practice. Let’s eat now.” His last few words were directed at everyone.

I was already unable to speak anymore due to the excessive amount of drool in my mouth. The pale yellow soup’s aroma assaulted my nostrils as I drank. Wa! So tasty! I couldn’t help but ask, “What soup is this? It’s so delicious!”

Xiu Si answered, “This a secret recipe of the Royal Court called the Immortal Soup. It was made using numerous kinds of wild animals, mushrooms, ancient mountain ginseng, reishi mushrooms, young deer antlers, fleece-flower root and many other precious high-grade medicinal ingredients and stewed for a long time. It’s extremely expensive! But this time it’s for you. Haha.”

My face blushed red as I mumbled to myself, “How can you say it’s only for me? Aren’t you all drinking it too?” Everyone burst into laughter from amusement. I couldn’t help but laugh as well, and only stopped after it began hurting. Like this thick soup, our companionship was covering the room. After going through a trial of life and death together, our relationship has grown much closer.

Like a tornado, I quickly finished my food while everyone else was still eating. I looked around and saw that Dong Ri was the slowest eater of them all. I asked him, “Are your pastries tasty?”

Results (Thai) 1:

Xing อ่าวคำให้ฉันถ่ายต่อเนื่องความอบอุ่น รอยยิ้ม กล่าว "ได้อย่างง่ายดาย เรากำลังส่วนหนึ่งของทีมการรบเดียวกัน ดังนั้นฉันจะไม่ลืมของคุณ ดง Ri และศรี Xiu สถานการณ์คืออะไร""แม้ว่าจะบาดเจ็บที่รุนแรงมาก พวกเขาไม่ชีวิตคุกคาม ดังนั้น เราจะปรับบางส่วนที่เหลือหลังจากนี้ พอพูดคุย คุณควรไปที่เหลือตอนนี้ และจะโทรคุณเมื่อถึงเวลาต้องกิน""ไม่เป็นไร ผมจริง ๆ ดิ้นรนเพื่อให้ดวงตาของฉันเปิด ดังนั้นฉันจะนอนก่อน" ปัญหาทั้งหมดได้รับการแก้ไข ในขณะที่ไม่สมบูรณ์แบบ มันก็ยังคงพอใจ รู้สึกผ่อนคลาย และสะดวก รวดเร็วป้อนดินแดนแห่งความฝันหลังจากจำนวนเวลาที่ไม่รู้จักผ่านไป ผมกลิ่นหอมกรุ่นกลิ่น กลิ่นเสน่ห์ที่ตื่นจากความฝันของฉัน เปิดตาของฉันอย่างงุนงง หว้า ทุกคนอยู่แล้วกินอยู่ ผมเดินย่องถาม, " Ah มีใด ๆ สำหรับฉัน "ผมหิวกระหาย"ครูวินก็ยังอยู่ในห้อง หลังจากได้เห็นว่า ฉันมี awoken เขายิ้ม และกล่าว ว่า "คุณตื่นขึ้นมาเหมือนว่าผมจะโทรหาคุณ คุณอย่างแท้จริงจะกินมากเกินไป ขึ้น และกินแล้ว" แม่บ้านช่วยให้ผมเป็นครึ่งครึ่งนอนท่าก่อนที่จะวางโต๊ะขนาดเล็กกว่าเตียง นั่ง เธอนำมาหนาซุปและขนมกี่ชามผม shamefully กล่าวว่า "ฉันขออภัยครู Wen ฉันไม่ได้ทำภารกิจ"ครูวินเบา ๆ ส่ายหัวบอกว่า "เด็ก คุณยังได้ทำกันเป็นพิเศษ อย่างไรก็ตาม ในอนาคตคุณไม่สามารถใช้มายากลของคุณชีวิต rashly มิฉะนั้น จะไม่ได้หน้าลาว Yun Bi ฉีไม่ว่าไม่มีเหตุผลอย่างใดอย่างหนึ่ง ถ้ามันเป็นการแข่งขันที่เป็นธรรม เราแน่นอนจะได้รับ ในความเป็นจริง สูญเสียอาจไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งดีสำหรับคุณ ความพ่ายแพ้ของคุณมีให้คุณทั้งหมดที่คุณจะขาดเรียน ดังนั้นในอนาคตคุณต้องเพียรฝึกฝน ลองกินตอนนี้" สองสามคำสุดท้ายของเขาได้โดยตรงที่ทุกคนแล้วผมก็ไม่ได้พูดอีกต่อไปเนื่องจากจำนวน drool ฟันมากเกินไป กลิ่นหอมของซุปสีเหลืองซีดทำร้ายจมูกของฉันเป็นฉัน หว้า อร่อยมาก ฉันไม่สามารถช่วย แต่ ขอ ซุปอะไรนี่ ก็อร่อยมาก"ตอบ Xiu ศรี "ซึ่งเป็นสูตรลับที่หลวงเรียกซุปอมตะ มันถูกสร้างขึ้นโดยใช้สัตว์ป่า เห็ด ภูเขาโบราณโสม เห็ดหลินจือ กวางกวางหนุ่ม ขนแกะดอกราก และหลายอื่น ๆ มีค่าคุณภาพสูงส่วนผสมสมุนไพรหลายชนิด และตุ๋นเป็นเวลานาน ก็ราคาแพงมาก แต่เวลานี้สำหรับคุณ ฮาฮา"หน้าขวยเขินแดงกับผม mumbled กับตัวเอง "วิธีสามารถคุณพูดมันเป็นเพียงสำหรับฉัน ไม่ได้คุณทั้งหมดดื่มมันเกินไป" ทุกคนออกมาเป็นเสียงหัวเราะจากสนุก ฉันไม่สามารถช่วย แต่หัวเราะเป็นอย่างดี และเพียงหยุดหลังจากเริ่มทำร้าย เช่นซุปนี้หนา มิตรภาพของเราถูกครอบคลุมห้อง หลังจากผ่านการทดลองของชีวิตและความตายร่วมกัน ความสัมพันธ์ของเรามีการเติบโตใกล้ชิดมากขึ้นเช่นพายุทอร์นาโด รวดเร็วเสร็จแล้วอาหารในขณะที่คนอื่น ๆ ยังรับประทาน ผมมองไปรอบ ๆ และเห็นว่า Ri ดง กินช้าที่สุดของพวกเขาทั้งหมด ฉันถามเขา "เป็นขนมของคุณอร่อย"

Results (Thai) 2:

คำ Xing อ่าวของให้ผมออกมาของความอบอุ่น ยิ้มผมพูดว่า "จะสบายใจ เราเป็นส่วนหนึ่งของทีมต่อสู้เดียวกันดังนั้นฉันจะไม่ลืมคุณ ดง Ri และซิ่วศรีสิ่งที่สถานการณ์ได้หรือไม่ "

" แม้ว่าการบาดเจ็บรุนแรงมากพวกเขาไม่ได้เป็นอันตรายถึงชีวิต ดังนั้นเราจะปรับหลังจากที่บางส่วนที่เหลือ พอพูด คุณควรไปส่วนที่เหลือและตอนนี้ฉันจะโทรหาคุณเมื่อมันถึงเวลาที่จะกิน. "

" เอาล่ะฉันจริงๆดิ้นรนเพื่อให้ตาของฉันเปิดดังนั้นฉันจะนอนหลับครั้งแรก. "ทั้งหมดของปัญหาที่ได้รับการแก้ไข ในขณะที่ไม่สมบูรณ์ก็ยังคงเป็นที่น่าพอใจ รู้สึกผ่อนคลายและสบายใจผมรีบเดินเข้าไปในดินแดนแห่งความฝัน.

หลังจากที่ไม่ทราบจำนวนของเวลาที่ผ่านมาผมได้กลิ่นกลิ่นหอม กลิ่นหอมที่มีเสน่ห์ที่ฉันตื่นจากความฝันของฉัน ผมลืมตาขึ้นในลักษณะมึนงง ว้า! ทุกคนมีอยู่แล้วรับประทานอาหารที่เหมาะสมในขณะนี้ ฉันปะหงับๆถามว่า "อามีผู้ใดสำหรับฉันหรือไม่ ฉันหิวมาก. "

ครูเหวินยังคงอยู่ในห้องพัก หลังจากที่ได้เห็นว่าผมได้ถูกปลุกให้ตื่นเขายิ้มและกล่าวว่า "คุณตื่นขึ้นมาเช่นเดียวกับที่ผมกำลังจะโทรหาคุณ คุณอย่างแท้จริงโลภเกินไป ได้รับการขึ้นและกินแล้ว. "แม่บ้านช่วยให้ฉันเป็นครึ่งนั่งครึ่งนอนก่อนที่จะวางตำแหน่งโต๊ะเล็ก ๆ เหนือเตียง เธอนำมาชามซุปหนาและไม่กี่ขนมอบที่.

ฉันประเจิดประเจ้อกล่าวว่า "ฉันขอโทษครูเหวินผมไม่ได้บรรลุภารกิจ."

ครูเหวินเบา ๆ ส่ายหัวว่า "เด็กคุณได้ทำมาแล้วเป็นพิเศษ ดี. อย่างไรก็ตามในอนาคตคุณไม่สามารถผลีผลามใช้เวทมนตร์ชีวิตของคุณมิฉะนั้นผมจะไม่สามารถที่จะเผชิญกับลาวหยุน Bi ฉีไม่ใช่ว่าไม่มีเหตุผลอย่างใดอย่างหนึ่ง หากได้รับการแข่งขันที่เป็นธรรมแน่นอนเราจะได้รับรางวัล ในความเป็นจริงการสูญเสียอาจไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งที่ดีสำหรับคุณ ความพ่ายแพ้ของคุณได้ให้ทุกท่านได้เรียนรู้ที่คุณจะขาด ดังนั้นในอนาคตคุณจะต้องปฏิบัติอย่างขยันขันแข็ง ลองกินขณะนี้. "คำไม่กี่คำสุดท้ายของเขาคือผู้กำกับที่ทุกคน.

ฉันถูกแล้วไม่สามารถที่จะพูดอีกต่อไปเนื่องจากปริมาณที่มากเกินไปของ drool ในปากของฉัน กลิ่นหอมอ่อนซุปสีเหลืองทำร้ายจมูกของฉันเป็นฉันดื่ม ว้า! ดังนั้นอร่อย! ฉันไม่สามารถช่วย แต่ถามว่า "อะไรซุปนี้คืออะไร? มันอร่อยมาก! "

ซิ่วศรีตอบว่า" นี่เป็นสูตรลับของราชสำนักที่เรียกว่าอมตะซุป มันถูกสร้างขึ้นโดยใช้หลายชนิดของสัตว์ป่า, เห็ด, โสมภูเขาโบราณ, เห็ดหลินจือ, กวางกวางหนุ่มรากขนแกะดอกไม้และส่วนผสมอื่น ๆ อีกมากมายที่มีค่าระดับสูงและยาตุ๋นเป็นเวลานาน มันแพงมาก! แต่คราวนี้มันสำหรับคุณ ฮ่า ๆ . "

ใบหน้าของฉันเขินสีแดงเป็นฉันพึมพำกับตัวเอง" วิธีที่คุณสามารถพูดได้ว่ามันเป็นเพียงสำหรับฉันหรือไม่ ไม่ได้ทุกท่านดื่มมันเกินไป? "ทุกคนระเบิดเสียงหัวเราะออกมาจากสวนสนุก ฉันไม่สามารถช่วย แต่หัวเราะได้เป็นอย่างดีและมีเพียงหยุดหลังจากที่มันเริ่มทำร้าย เช่นเดียวกับน้ำซุปหนานี้มิตรภาพของเราครอบคลุมห้องพัก หลังจากผ่านการพิจารณาคดีของชีวิตและความตายด้วยกันความสัมพันธ์ของเราได้เติบโตขึ้นมากใกล้.

เช่นเดียวกับพายุทอร์นาโดฉันได้อย่างรวดเร็วเสร็จอาหารของฉันในขณะที่คนอื่น ๆ ก็ยังคงรับประทานอาหาร ผมมองไปรอบ ๆ และเห็นว่าดง Ri เป็นกินช้าที่สุดของพวกเขาทั้งหมด ฉันถามเขาว่า "ขนมอบแสนอร่อยของคุณ?"

Results (Thai) 3:

ของซิ่งอ่าวคำให้ระเบิดของความอบอุ่น ยิ้ม ฉันบอกว่า " สบายใจได้ เราต่างก็เป็นส่วนหนึ่งของทีมการต่อสู้เหมือนกัน ดังนั้น ผมจะไม่ลืมพวกเธอเลย ริ ดอง กับ ซู ซิ เกิดอะไรขึ้น ? "" แม้ว่าจะได้รับการบาดเจ็บที่รุนแรงมาก พวกเขาไม่ได้คุกคามชีวิต ดังนั้นพวกเราจะดีขึ้นหลังจากได้พักบ้าง พอคุยกัน คุณควรไปพักผ่อน แล้วผมจะโทรหาคุณเมื่อถึงเวลาที่จะกิน . "" เอาล่ะ ฉันพยายามลืมตา แล้วฉันจะนอนก่อน " ปัญหาทั้งหมดได้รับการแก้ไข ในขณะที่ไม่สมบูรณ์ มันก็ยังพอใจ รู้สึกผ่อนคลาย และสบายใจ ผมรีบเข้าไปในดินแดนแห่งความฝันหลังจากเวลาที่ผ่านไป ฉันได้กลิ่นกลิ่นหอม นาฬิกากลิ่นที่ปลุกฉันจากความฝันของฉัน ฉันลืมตาขึ้นมาในงุนงงกัน ว้า ! ทุกคนจะได้กินแล้ว ตอนนี้ ผมอย่างง่ายๆว่า " อ่า มีอะไรเหรอ ? ฉันหิวแล้ว "ครูเหวินยังอยู่ในห้อง หลังจากที่เห็นฉันตื่น เขายิ้มและกล่าวว่า " คุณตื่นขึ้น ฉันกำลังจะโทรหาคุณ คุณอย่างแท้จริงด้วยจอมตะกละ ลุกขึ้นและกินแล้ว " แม่บ้านช่วยฉันเป็นครึ่งนั่งครึ่งนอนตำแหน่งก่อนที่จะวางโต๊ะเหนือเตียง เธอเอาซุปข้นและไม่กี่ ขนมอบฉันทั้พูดว่า " ขอโทษครับครูเหวิน ผมไม่ได้บรรลุภารกิจ”อาจารย์เวนเบาๆส่ายหัวแล้วพูดว่า " ลูกคุณได้โคตรดี อย่างไรก็ตาม ในอนาคตคุณไม่สามารถบุ่มบ่ามใช้คาถาชีวิต ไม่งั้นผมคงไม่สามารถหน้าลาว ยุน บิชิไม่ใช่ไม่มีเหตุผลเหมือนกัน ถ้ามันมีการแข่งขันที่ยุติธรรม เราก็จะชนะ ในความเป็นจริงการสูญเสียไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งที่ไม่ดีสำหรับคุณ ความพ่ายแพ้ของคุณมีให้คุณเรียนรู้ที่คุณกำลังขาด ดังนั้นในอนาคตคุณต้องขยันซ้อม ตอนนี้ไปกินข้าวกันเถอะ " คำพูดของเขาไม่กี่ครั้งก็สั่งทุกคนฉันก็ไม่สามารถพูดได้อีกต่อไป เนื่องจากการปริมาณของน้ำลายในปากของฉัน สีเหลืองอ่อน ซุปหอมทำร้ายจมูกของฉัน ฉันดื่ม ว้า ! อร่อยจังเลย ! ! ผมไม่สามารถช่วย แต่ถามว่า " ซุปอะไร ? มันอร่อยจริงๆ ! "ซูซื่อตอบ " นี่เป็นสูตรลับในราชสำนักเรียกว่าซุปอมตะ มันทำให้การใช้หลายประเภทของสัตว์ป่า เห็ดเห็ด reishi ภูเขาโบราณโสม เขากวาง กวางหนุ่ม ขนแกะดอกไม้รากและหลายอื่น ๆ ค่าวัสดุ และคุณภาพสูง ยาตุ๋นเป็นเวลานาน มันแพงมาก แต่เวลานี้มันสำหรับคุณ " ฮ่าๆๆหน้าผมหน้าแดงสีแดงที่ผมพึมพำกับตัวเอง " คุณพูดได้ไงว่ามันสำหรับฉันเท่านั้น พวกเธอดื่มมันด้วยเหรอ ? " ทุกคนระเบิดเสียงหัวเราะออกมาจากสวนสนุก ฉันไม่สามารถช่วย แต่หัวเราะเช่นกัน และเพิ่งจะหยุดหลังจากที่มันเริ่มเจ็บ ชอบซุปนี้หนา ความเป็นเพื่อนของเราที่ครอบคลุมห้อง หลังจากผ่านการทดลองของชีวิตและความตายด้วยกัน ความสัมพันธ์ของเราก็ใกล้ชิดกันมากขึ้นมากเหมือนพายุทอร์นาโดที่ฉันได้อย่างรวดเร็วเสร็จอาหารของฉันในขณะที่คนอื่นยังกิน ผมมองไปรอบ ๆและเห็นดงริเป็นนักกินที่ช้าที่สุดของพวกเขาทั้งหมด ฉันถามเขา " เป็นขนมอบของอร่อย ? "