2.3. Oxidation of lipids and protei

2.3. Oxidation of lipids and protein
The final temperature to which meat is frozen and stored determines
the amount of unfrozen water that remains available for chemical
reactions to proceed. Petrović (1982) showed that biochemical
reactions could still take place in meat frozen and stored at temperatures
higher than −20 °C, since sufficient unfrozen water remained
available at these temperatures for such reactions to occur. The optimum
temperature for the frozen storage of meat has been reported
to be −40 °C, as only a very small percentage of water is unfrozen
at this point (Estévez, 2011). This fraction of water is believed to be
bound to other food constituents and thus is chemically inactive
(Nesvadba, 2008; Singh & Heldman, 2001). The freezing of the
water fraction also causes an increase in the solute concentration
both intracellularly and extracellularly, which is thought to be the
reason for the increased chemical reactivity during frozen storage
(Fennema, 1975). The ice crystals, depending on their size and location,
will disrupt the muscle cells, resulting in the release of mitochondrial
and lysosomal enzymes into the sarcoplasm (Hamm, 1979).
The fraction of unfrozen water is also important in terms of oxidation,
since chemical reactions can occur during frozen storage that
initiate primary lipid oxidation (peroxidation) in the meat. This can
lead to radical secondary lipid oxidation upon thawing (Owen &
Lawrie, 1975) leading to adverse changes in colour, odour, flavour
and healthfulness. This phenomenon has been demonstrated by
Akamittath, Brekke, and Schanus (1990) and Hansen et al. (2004),
who reported accelerated lipid oxidation in frozen–thawed meat
that was subjected to a refrigerated shelf-life study.
The quality of the secondary products of lipid oxidation is generally
measured using the thiobarbituric acid reactive substances
(TBARS) method. These secondary products cause rancid, fatty, pungent
and other off-flavours. The development of these flavours was
noted by Vieira et al. (2009), who stated that TBARS of fresh meat
were significantly lower than meat stored for 90 days at −20 °C.
Such observations indicate that frozen storage is not necessarily sufficient
to prevent oxidation from occurring. Although peroxidation
was not measured in the aforementioned study, it would be expected
that primary lipid oxidation would cease at such low temperatures
by 90 days and secondary lipid oxidation would commence, which
should be detected by the TBARS method. Benjakul and Bauer
(2001) also found that freezing and thawing of muscle tissue resulted
in accelerated TBARS accumulation and attributed this finding to the
damage of cell membranes by ice crystals and the subsequent release
of pro-oxidants, especially the haem iron. There is also increasing
evidence to indicate that lipid oxidation takes place primarily at the
cellular membrane level and not in the triglyceride fraction. Therefore,
lipid oxidation has been reported in both lean and fatty meats
(Thanonkaew, Benjakul, Visessanguan, & Decker, 2006).
Protein oxidation can be linked to any of the pro-oxidative factors,
such as oxidised lipids, free radicals, haem pigments and oxidative
enzymes. Malonaldehyde is one of the substrates that react with protein
derivatives to form carbonyls (ketones and aldehydes) (Xiong,
2000). Protein and lipid oxidation are, therefore, undoubtedly interlinked.
Protein oxidation in meat may lead to decreased eating quality
due to reduced tenderness and juiciness, flavour deterioration and
discolouration (Rowe, Maddock, O'Lonergan, & Huff-Lonergan, 2004).
These changes are partially due to the formation of protein aggregates
through both non-covalent and covalent intermolecular bonds as reactive
oxygen species (ROS) attack the proteins. Other common changes
in oxidised proteins include amino acid destruction; protein unfolding;
increased surface hydrophobicity; fragmentation and protein crosslinking.
These all lead to the formation of protein carbonyls (Benjakul
et al., 2003; Liu, Xiong, & Butterfield, 2000; Xia, Kong, Liu, & Liu, 2009).
Freezing and thawing cause damage to the ultrastructure of the
muscle cells with the ensuing release of mitochondrial and lysosomal
enzymes, haem iron and other pro-oxidants. These increase the
degree and rate of protein oxidation (Xiong, 2000). The amino acid
residues that are mainly involved in these reactions are lysine, threonine
and arginine, the oxidation of which leads to the polymerisation
of proteins as well as peptide scission (Liu et al., 2000; Xia et al., 2009;
Xiong, 2000). These amino acids are mainly found in the myofibrillar
proteins, which account for 55–65% of total muscle protein and are
responsible for the majority of the physicochemical properties of
muscle foods (Xia et al., 2009). Protein oxidation destabilises the protein
matrix leading to increased toughness, loss of water-binding
capacity and loss in protein solubility. The water-holding capacity
of meat that has undergone protein oxidation decreases due to the
shrinkage of the inter-filamental spaces, as the oxidation of the myofibrillar
proteins leads to the aggregation and coagulation of myosin
and actin. The shrinkage of the inter-filamental space results in an
increase in the extracellular space, thus decreasing the capillary
force that holds the water in the inter-filamental space. The other
oxidative changes to the proteins also decrease their ability to hold
water and hence the water leaches out of the meat as exudate (Lui,
Xiong, & Chen, 2010).

Results (Thai) 1:

2.3 การเกิดออกซิเดชันของโครงการและโปรตีนกำหนดอุณหภูมิสุดท้ายซึ่งเป็นการแช่แข็ง และเก็บเนื้อจำนวนน้ำตรึงที่ยังคงใช้สารเคมีปฏิกิริยาการ Petrović (1982) พบว่าชีวเคมีปฏิกิริยาสามารถยังคงเกิดขึ้นในเนื้อสัตว์แช่แข็ง และเก็บที่อุณหภูมิยังคงสูงกว่า −20 ° C ตั้งแต่ตรึงน้ำเพียงพอมีอุณหภูมิเหล่านี้สำหรับปฏิกิริยาดังกล่าวเกิดขึ้น มีประสิทธิภาพสูงสุดรายงานอุณหภูมิสำหรับจัดเก็บแช่แข็งของเนื้อแล้วจะ −40 ° C เป็นเพียงเปอร์เซ็นต์ขนาดเล็กมากของน้ำถูกตรึงที่จุด (Estévez, 2011) ส่วนนี้ของน้ำถือเป็นกับ constituents อาหารอื่น ๆ และดังนั้นจึง ไม่สารเคมี(Nesvadba, 2008 สิงห์ & Heldman, 2001) จุดเยือกแข็งของการเศษน้ำยังทำให้การเพิ่มในความเข้มข้นของตัวถูกละลายทั้ง intracellularly และ extracellularly ซึ่งเป็นความคิดที่ต้องการเหตุผลในการเกิดปฏิกิริยาเคมีเพิ่มขึ้นระหว่างการเก็บรักษาแช่แข็ง(Fennema, 1975) ผลึกน้ำแข็ง ขึ้นอยู่กับขนาดและที่ตั้ง การจะรบกวนเซลล์กล้ามเนื้อ เกิดของ mitochondrialและเอนไซม์ lysosomal ใน sarcoplasm (Hamm, 1979)เศษส่วนตรึงน้ำเป็นสิ่งสำคัญในการออกซิเดชันเนื่องจากปฏิกิริยาเคมีสามารถเกิดขึ้นได้ระหว่างการเก็บรักษาแช่แข็งที่เริ่มต้นการเกิดออกซิเดชันของไขมันหลัก (peroxidation) ในเนื้อ นี้สามารถนำไปสู่การเกิดออกซิเดชันของไขมันรองรุนแรงเมื่อ thawing (โอเวนและLawrie, 1975) นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงสี กลิ่น กลิ่นร้ายและ healthfulness ปรากฏการณ์นี้ได้ถูกสาธิตโดยAkamittath, Brekke และ Schanus (1990) และ al. et แฮนเซ่น (2004),เร่งการเกิดออกซิเดชันของไขมันในเนื้อสัตว์แช่แข็ง – thawed รายงานที่ที่ถูกยัดเยียดให้พร้อมตู้เย็นอายุการศึกษาคุณภาพของผลิตภัณฑ์รองของการเกิดออกซิเดชันของไขมันโดยทั่วไปจะวัดโดยใช้สารปฏิกิริยากรด thiobarbituric(TBARS) วิธีการ ทำให้ผลิตภัณฑ์เหล่านี้รอง rancid ไขมัน หอมฉุนและอื่น ๆ ปิดรสชาติ มีการพัฒนารสชาติเหล่านี้กล่าวโดย Vieira et al. (2009), ที่ระบุ TBARS ที่เนื้อสดได้ต่ำกว่าเนื้อเก็บไว้ 90 วันที่ −20 องศาเซลเซียสข้อสังเกตุดังกล่าวระบุว่า ไม่เพียงพอจำเป็นต้องเก็บแช่แข็งเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดออกซิเดชันเกิดขึ้น แม้ว่า peroxidationไม่มีวัดในการศึกษาดังกล่าว ก็จะคาดหวังออกซิเดชันของไขมันหลักที่จะหยุดที่อุณหภูมิต่ำเช่น90 วันและไขมันรอง ออกซิเดชันจะเริ่ม ซึ่งควรจะตรวจพบ โดยวิธี TBARS Benjakul และ Bauer(2001) พบว่า แข็ง และ thawing ของกล้ามเนื้อเป็นผลมาในเร่ง TBARS สะสม และค้นหานี้จะเกิดจากการความเสียหายของเยื่อหุ้มเซลล์โดยผลึกน้ำแข็งและนำออกใช้ภายหลังของโปรอนุมูลอิสระ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล็ก haem มียังเพิ่มหลักฐานบ่งชี้การเกิดออกซิเดชันของไขมันที่ใช้เป็นหลักในการเซลเมมเบรนระดับ และ ในเศษส่วนไตรกลีเซอไรด์ไม่ ดังนั้นมีการรายงานการเกิดออกซิเดชันของไขมันในเนื้อสัตว์ไขมัน และแบบ lean(Thanonkaew, Benjakul, Visessanguan และเหล็กสอง ชั้น 2006)โปรตีนเกิดออกซิเดชันสามารถเชื่อมโยงถึงปัจจัย pro oxidativeโครงการ oxidised อนุมูลอิสระ haem สี และ oxidativeเอนไซม์ Malonaldehyde เป็นหนึ่งของพื้นผิวที่ทำปฏิกิริยากับโปรตีนอนุพันธ์การฟอร์ม carbonyls (คีโตนและ aldehydes) (หยง2000) การเกิดออกซิเดชันของไขมันและโปรตีน ดังนั้น ไม่ต้องสงสัย interlinkedออกซิเดชันของโปรตีนในเนื้อสัตว์อาจทำให้ลดการรับประทานอาหารที่มีคุณภาพเจ็บน้อยลงและ juiciness รสเสื่อมสภาพ และdiscolouration (Rowe, Maddock, O'Lonergan และ Huff- โล 2004)เปลี่ยนแปลงเหล่านี้เป็นบางส่วนเนื่องจากการก่อตัวของโปรตีนเพิ่มถึงไม่ใช่ covalent และ covalent intermolecular ขายหุ้นกู้เป็นปฏิกิริยาชนิดออกซิเจน (ROS) โจมตีโปรตีน เปลี่ยนแปลงอื่น ๆ ทั่วไปใน oxidised โปรตีนประกอบด้วยกรดอะมิโนทำลาย แฉ โปรตีนเพิ่มพื้นผิว hydrophobicity crosslinking กระจายตัวและโปรตีนเหล่านี้ทั้งหมดนำไปสู่การก่อตัวของโปรตีน carbonyls (Benjakulและ al., 2003 หลิว หยง & Butterfield, 2000 เซี่ย อินเตอร์เนชั่นแนล หลิว และ หลิว 2009)แช่แข็ง และ thawing ทำให้เกิดความเสียหาย ultrastructure ของการเซลล์กล้ามเนื้อ ด้วยเพราะ mitochondrial และ lysosomalเอนไซม์ haem เหล็ก และอื่น ๆ โปรอนุมูลอิสระ เพิ่มขึ้นเหล่านี้ระดับและอัตราการเกิดออกซิเดชันของโปรตีน (หยง 2000) กรดอะมิโนตกที่ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องในปฏิกิริยานี้มีไลซีน ทรีโอนีนและอาร์จินีน ออกซิเดชันซึ่งนำไปสู่การ polymerisationโปรตีนเป็นเพปไทด์ scission (หลิวและ al., 2000 เซียะ al. et, 2009หยง 2000) กรดอะมิโนเหล่านี้ส่วนใหญ่พบในที่ myofibrillarโปรตีน บัญชี 55 – 65% ของโปรตีนกล้ามเนื้อทั้งหมด และมีส่วนใหญ่ของคุณสมบัติ physicochemical ของชอบกล้ามเนื้ออาหาร (เซี่ย et al., 2009) ออกซิเดชันของโปรตีน destabilises โปรตีนนำไปนึ่งเพิ่มขึ้น สูญเสียน้ำรวมเมตริกซ์กำลังการผลิตและสูญเสียในการละลายของโปรตีน กำลังถือน้ำของเนื้อสัตว์ที่มีเปลี่ยนโปรตีน เกิดออกซิเดชันที่ลดลงเนื่องการการหดตัวของช่องว่างระหว่าง filamental เป็นออกซิเดชันของที่ myofibrillarโปรตีนที่นำไปสู่การรวมและการแข็งตัวของไมโอซินและแอกติน เกิดการหดตัวของช่องว่างระหว่าง filamental การเพิ่มในพื้นที่ extracellular ดังนั้น การลดแรงการกองทัพที่มีน้ำในช่องว่างระหว่าง filamental อื่น ๆการเปลี่ยนแปลงโปรตีน oxidative ยังลดความสามารถในการเก็บน้ำ และดังนั้น leaches น้ำออกจากเนื้อเป็น exudate (Luiหยง และเฉิน 2010)

Results (Thai) 2:

2.3 ออกซิเดชันของไขมันและโปรตีนอุณหภูมิสุดท้ายที่ถูกแช่แข็งเนื้อสัตว์และเก็บไว้เป็นตัวกำหนดปริมาณน้ำunfrozen ที่ยังคงมีอยู่สำหรับสารเคมีเกิดปฏิกิริยาที่จะดำเนินการ Petrović (1982) แสดงให้เห็นว่าทางชีวเคมีปฏิกิริยายังคงสามารถใช้สถานที่ในเนื้อสัตว์แช่แข็งและเก็บไว้ที่อุณหภูมิสูงกว่า-20 ° C เนื่องจากน้ำ unfrozen เพียงพอยังคงมีอยู่ในอุณหภูมิเหล่านี้สำหรับการเกิดปฏิกิริยาดังกล่าวจะเกิดขึ้น เหมาะสมอุณหภูมิสำหรับการจัดเก็บแช่แข็งของเนื้อสัตว์ที่ได้รับรายงานว่าเป็นที่-40 ° C ในขณะที่เพียงร้อยละขนาดเล็กมากของน้ำ unfrozen ที่จุดนี้ (Estévez 2011) ส่วนของน้ำนี้เชื่อว่าจะถูกผูกไว้กับประชาชนในเขตเลือกตั้งอาหารอื่น ๆ ดังนั้นจึงเป็นสารที่ไม่ใช้งาน (Nesvadba 2008; ซิงห์และ Heldman, 2001) การแช่แข็งของส่วนน้ำยังทำให้เกิดการเพิ่มขึ้นของความเข้มข้นของตัวถูกละลายทั้งภายในเซลล์และextracellularly ซึ่งเป็นความคิดที่จะเป็นสาเหตุของการเกิดปฏิกิริยาทางเคมีที่เพิ่มขึ้นในช่วงการจัดเก็บแช่แข็ง(Fennema, 1975) ผลึกน้ำแข็งขึ้นอยู่กับขนาดและตำแหน่งของพวกเขาจะทำลายเซลล์กล้ามเนื้อส่งผลให้การเปิดตัวของยลและเอนไซม์lysosomal เข้า sarcoplasm นี้ (Hamm, 1979). ส่วนของน้ำ unfrozen ก็มีความสำคัญในแง่ของการเกิดออกซิเดชันตั้งแต่เคมีปฏิกิริยาที่สามารถเกิดขึ้นได้ในระหว่างการเก็บแช่แข็งที่เริ่มต้นการเกิดออกซิเดชันของไขมันหลัก (peroxidation) ในเนื้อ นี้สามารถนำไปสู่การเกิดออกซิเดชันของไขมันรองรุนแรงเมื่อละลาย(โอเว่นและลอว์, 1975) ที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่ไม่พึงประสงค์ในสีกลิ่นรสชาติและhealthfulness ปรากฏการณ์นี้ได้รับการพิสูจน์โดยAkamittath, Brekke และ SCHANUS (1990) และแฮนเซน, et al (2004) ที่รายงานเร่งออกซิเดชันของไขมันในเนื้อสัตว์แช่แข็งละลายที่อยู่ภายใต้การศึกษาในตู้เย็นอายุการเก็บรักษา. คุณภาพของผลิตภัณฑ์ที่สองของการเกิดออกซิเดชันของไขมันโดยทั่วไปวัดโดยใช้สารปฏิกิริยากรด thiobarbituric (TBARS) วิธีการ ผลิตภัณฑ์เหล่านี้รองทำให้เกิดการหืนไขมันฉุนและอื่น ๆ ที่ออกรสชาติ การพัฒนาของรสชาติเหล่านี้ได้รับการตั้งข้อสังเกตโดยวิเอร่า, et al (2009) ที่ระบุว่า TBARS ของเนื้อสดอย่างมีนัยสำคัญต่ำกว่าเนื้อสัตว์ที่เก็บไว้เป็นเวลา90 วันที่อุณหภูมิ -20 องศาเซลเซียส. ข้อสังเกตดังกล่าวแสดงให้เห็นว่าการจัดเก็บแช่แข็งไม่จำเป็นต้องเพียงพอที่จะป้องกันการเกิดออกซิเดชันเกิดขึ้น แม้ว่า peroxidation ไม่ได้วัดในการศึกษาดังกล่าวก็จะถูกคาดหวังว่าออกซิเดชันของไขมันหลักจะหยุดที่อุณหภูมิต่ำเช่น90 วันออกซิเดชันของไขมันที่สองจะเริ่มซึ่งควรได้รับการตรวจพบโดยวิธีTBARS เบญจกุลและบาวเออร์(2001) นอกจากนี้ยังพบว่าการแช่แข็งและละลายเนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อส่งผลให้เกิดการสะสมTBARS เร่งและการค้นพบนี้มาประกอบกับความเสียหายของเยื่อหุ้มเซลล์โดยผลึกน้ำแข็งและรุ่นต่อมาของโปรอนุมูลอิสระโดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล็กฮีม นอกจากนี้ยังมีการเพิ่มเป็นหลักฐานเพื่อแสดงให้เห็นออกซิเดชันของไขมันที่จะเกิดขึ้นในขั้นต้นที่ระดับเยื่อหุ้มเซลล์และไม่ได้อยู่ในส่วนไตรกลีเซอไรด์ ดังนั้นการเกิดออกซิเดชันของไขมันได้รับรายงานทั้งในลีนและเนื้อสัตว์ไขมัน(Thanonkaew, เบญจกุล, Visessanguan, & Decker, 2006). การเกิดออกซิเดชันโปรตีนสามารถเชื่อมโยงใด ๆ ของปัจจัยโปรออกซิเดชันเช่นไขมันเหลี่ยมอนุมูลอิสระสีฮีมและ oxidative เอนไซม์ Malonaldehyde เป็นหนึ่งในพื้นผิวที่ทำปฏิกิริยากับโปรตีนสัญญาซื้อขายล่วงหน้าในรูปแบบสำเนา(คีโตนและ aldehydes) (Xiong, 2000) โปรตีนและไขมันจะออกซิเดชั่จึงเชื่อมโยงกันอย่างไม่ต้องสงสัย. ออกซิเดชั่โปรตีนในเนื้อสัตว์อาจนำไปสู่การลดลงการรับประทานอาหารที่มีคุณภาพเนื่องจากการลดลงและนุ่มชุ่มฉ่ำเสื่อมสภาพรสชาติและเปลี่ยนสี(Rowe, Maddock, O'Lonergan และหอบ-เนอร์เกน, 2004). เหล่านี้ มีการเปลี่ยนแปลงบางส่วนเนื่องจากการสะสมของมวลรวมโปรตีนทั้งพันธบัตรระหว่างโมเลกุลที่ไม่ใช่โควาเลนต์และโควาเลนต์เป็นปฏิกิริยาชนิดออกซิเจน(ROS) โจมตีโปรตีน การเปลี่ยนแปลงอื่น ๆ ที่พบบ่อยในโปรตีนเหลี่ยมรวมถึงการทำลายกรดอะมิโน; โปรตีนแฉ; hydrophobicity พื้นผิวเพิ่มขึ้น การกระจายตัวและการเชื่อมขวางโปรตีน. เหล่านี้นำไปสู่การก่อตัวทั้งหมดของสำเนาโปรตีน (เบญจกุลet al, 2003;. หลิวหยงและฟีลด์ 2000; เซี่ย, ฮ่องกง, หลิวและหลิว 2009). การแช่แข็งและละลายทำให้เกิดความเสียหายให้กับ ultrastructure ของเซลล์กล้ามเนื้อกับการเปิดตัวของมายลและlysosomal เอนไซม์เหล็กฮีมและอื่น ๆ ที่โปรอนุมูลอิสระ เหล่านี้เพิ่มองศาและอัตราของการเกิดออกซิเดชันโปรตีน (Xiong, 2000) กรดอะมิโนสารตกค้างที่มีส่วนร่วมเป็นหลักในการเกิดปฏิกิริยาเหล่านี้มีไลซีน, ธ รีโอนีและอาร์จินี, ออกซิเดชันของที่นำไปสู่โพลิเมอร์ที่ของโปรตีนเช่นเดียวกับเปปไทด์เฉียบขาด (Liu et al, 2000;. เซี่ย et al, 2009;. Xiong, 2000) กรดอะมิโนเหล่านี้จะพบว่าส่วนใหญ่อยู่ในกล้ามเนื้อโปรตีนซึ่งมีสัดส่วน 55-65% ของโปรตีนกล้ามเนื้อรวมและมีความรับผิดชอบในการส่วนใหญ่ของคุณสมบัติทางเคมีกายภาพของอาหารของกล้ามเนื้อ(เซี่ย et al., 2009) การเกิดออกซิเดชันโปรตีน destabilises โปรตีนเมทริกซ์ที่นำไปสู่ความเหนียวเพิ่มขึ้นการสูญเสียของน้ำที่มีผลผูกพันความจุและการสูญเสียในการละลายโปรตีน ความจุน้ำที่ถือของเนื้อสัตว์ที่ได้รับการออกซิเดชั่โปรตีนลดลงเนื่องจากการหดตัวของช่องว่างระหว่างfilamental เช่นการเกิดออกซิเดชันของกล้ามเนื้อโปรตีนนำไปสู่การรวมตัวและการแข็งตัวของmyosin และโปรตีน การหดตัวของผลการพื้นที่ระหว่าง filamental ในการเพิ่มขึ้นในพื้นที่นอกจึงลดเส้นเลือดฝอยแรงที่เก็บน้ำในพื้นที่ระหว่างfilamental อื่น ๆการเปลี่ยนแปลงออกซิเดชันกับโปรตีนนอกจากนี้ยังลดความสามารถในการถือน้ำและด้วยเหตุนี้น้ำ leaches จากเนื้อสัตว์เป็นสารหลั่ง (ลุย Xiong และเฉิน 2010)

Results (Thai) 3:

2.3 ออกซิเดชันของไขมันและโปรตีน
อุณหภูมิสุดท้ายซึ่งเป็นเนื้อแช่แข็งและเก็บไว้เป็นตัว
ปริมาณน้ำที่ยังคงสามารถ unfrozen เคมี
ปฏิกิริยาต่อไป petrovi ซาริช ( 1982 ) พบว่าปฏิกิริยาชีวเคมี
ยังสามารถใช้สถานที่ในเนื้อแช่แข็งและเก็บไว้ที่อุณหภูมิ 20 ° C −
สูงกว่า เนื่องจากน้ำยังคง
unfrozen เพียงพอสามารถใช้ได้ที่อุณหภูมิเหล่านี้สำหรับปฏิกิริยาดังกล่าวเกิดขึ้น อุณหภูมิที่เหมาะสมสำหรับการเก็บเนื้อสัตว์แช่แข็ง

ได้รับรายงานเป็น− 40 ° C , เป็นเพียงร้อยละขนาดเล็กมากของน้ำคือ unfrozen
ที่จุดนี้ ( เอสเตเวซ , 2011 ) นี้ส่วนของน้ำถือเป็น
ผูกพันกับองค์ประกอบทางเคมีและอาหารอื่น ๆจึงไม่
( & heldman เนสวาดบา , 2008 ; Singh , 2001 )