In the latter half of the 20th cent

In the latter half of the 20th century, research in the fi eld of linguistics
began to reveal that English orthography (the spelling patterns) represented
logical and predictable relationships rooted in semantics (word meaning) as
well as phonology (speech sounds). Extensive research conducted within
this linguistic framework supported the conclusion that English spelling
represented a morphophonological system, wherein the letter symbols
relate to the speech units of the language but the structural or meaning
units (e.g., roots and affi xes) determine spelling and pronunciation—the
words look similar even if they are pronounced differently (Crowder &
Wagner, 1992). Subsequently, as an outgrowth of extensive research conducted
in the McGuffey Reading Clinic at the University of Virginia, an
approach to spelling instruction was developed that elucidated three layers
of information in the spelling system: the alphabetic or letter–sound layer;
the pattern layer (which links variant spellings of a sound to its position
74 SAWYER AND JOYCE
in a syllable); and the meaning layer (which links the spelling of different
words that are related in meaning, such as human and humane; Henderson
& Templeton, 1989 as cited in Templeton & Morris, 2000). Teachers
using this approach initiate instruction with letter–sound associations, use
word sorting to help students recognize different ways (patterns) to spell
some sounds (i.e., different spellings of the long sound of “e” as in beet,
meat, key, believe), and teach how spelling patterns are used to inform pronunciation
(e.g., stop, stopping where doubling the consonant preserves
the short sound of the vowel; mine, mining where dropping the e and adding
ing maintains the long vowel sound, as well as meaning).

Results (Thai) 1:

ในครึ่งหลังของศตวรรษ 20 วิจัยใน eld fi ของภาษาศาสตร์เริ่มเปิดเผยว่า อังกฤษ orthography (รูปแบบการสะกด) แทนความสัมพันธ์ทางตรรกะ และได้ใช้ในความหมาย (ความหมายคำ) เป็นรวมทั้งวารสารมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร (พูดเสียง) ดำเนินการวิจัยภายในกรอบภาษาศาสตร์นี้สนับสนุนข้อสรุปที่สะกดภาษาอังกฤษแสดงระบบ morphophonological สัญลักษณ์ตัวอักษรนั้นเกี่ยวข้องกับหน่วยเสียงของภาษา แต่โครงสร้าง หรือความหมายหน่วย (เช่น รากและ affi xes) ตรวจสอบการสะกดและออกเสียงตัวนี้คำมีลักษณะคล้ายกันแม้ว่าพวกเขาจะออกเสียงแตกต่างกัน (คราวเดอร์และวากเนอร์ 1992) เป็นการไปดำเนินการวิจัยในเวลาต่อมาในคลินิกอ่าน McGuffey ที่มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย การวิธีการสอนการสะกดคำได้รับการพัฒนาที่ elucidated ชั้น 3ข้อมูลในระบบการสะกด: เลเยอร์ตัวอักษร หรือตัวอักษร – เสียงชั้นรูปแบบ (การสะกดคำตัวแปรของเสียงการเชื่อมโยงไปยังตำแหน่ง74 SAWYER และจอยซ์ตัวสะกด), และชั้นความหมาย (ซึ่งเชื่อมโยงการสะกดแตกต่างกันคำที่เกี่ยวข้องในความหมาย เช่นมนุษย์ และ มนุษยธรรม Hendersonและเทมเปิลตัน 1989 อ้างในริคคาร์ตันและมอร์ริส 2000 เป็น) ครูใช้คำสั่งนี้ initiate วิธีเชื่อมโยงตัวอักษร – เสียง ใช้การเรียงลำดับจะช่วยให้นักเรียนรู้จักวิธี (รูปแบบ) การสะกดคำเสียงบางอย่าง (เช่น อื่นเลือกเสียงยาวของ "e" ในผักชนิดหนึ่งเนื้อ คีย์ เชื่อ), และสอนวิธีใช้รูปแบบการสะกดเพื่อให้ออกเสียง(เช่น หยุด หยุดที่พยัญชนะจะรักษาเสียงสั้นสระ เหมืองแร่ การทำเหมืองแร่ปล่อยอี และเพิ่มกำลังรักษาเสียงสระเสียงยาว รวมทั้งความหมาย)

Results (Thai) 2:

ในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ In the latter half of the 20th century, research in the fi eld of linguistics
สายของภาษาศาสตร์เริ่มที่จะเผยให้เห็นว่าภาษาอังกฤษสะกดการันต์(began to reveal that English orthography (the spelling patterns) represented
เป็นตัวแทนของความสัมพันธ์เชิงตรรกะและคาดเดาได้หยั่งรากลึกในความหมาย(logical and predictable relationships rooted in semantics (word meaning) as
เช่นเดียวกับระบบเสียง( well as phonology (speech sounds). Extensive research conducted within
this linguistic framework supported the conclusion that English spelling
represented a morphophonological system, wherein the letter symbols
relate to the speech units of the language but the structural or meaning
units (e.g., roots and affi xes) determine spelling and pronunciation—the
words look similar even if they are pronounced differently (Crowder &
Wagner, 1992). Subsequently, as an outgrowth of extensive research conducted
in the McGuffey Reading Clinic at the University of Virginia, an
approach to spelling instruction was developed that elucidated three layers
of information in the spelling system: the alphabetic or letter–sound layer;
the pattern layer (which links variant spellings of a sound to its position
74 SAWYER AND JOYCE
in a syllable); and the meaning layer (which links the spelling of different
words that are related in meaning, such as human and humane; Henderson
& Templeton, 1989 as cited in Templeton & Morris, 2000). Teachers
using this approach initiate instruction with letter–sound associations, use
word sorting to help students recognize different ways (patterns) to spell
some sounds (i.e., different spellings of the long sound of “e” as in beet,
meat, key, believe), and teach how spelling patterns are used to inform pronunciation
(e.g., stop, stopping where doubling the consonant preserves
the short sound of the vowel; mine, mining where dropping the e and adding
ing maintains the long vowel sound, as well as meaning).

Results (Thai) 3:

ในครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 , การวิจัยในวิทยาศาสตร์สาขาภาษาศาสตร์
เริ่มที่จะเปิดเผยว่า อักขรวิธีภาษา ( การสะกดแบบแทน
ตรรกะและทายความสัมพันธ์ rooted ในความหมาย ( ความหมายของคำ ) เป็นภาษา ( การพูดเสียง
เช่นกัน ) การวิจัยดำเนินการภายในกรอบนี้สนับสนุนภาษา
u
การสะกดคำภาษาอังกฤษแสดงระบบ morphophonological ซึ่งตัวอักษรสัญลักษณ์
เกี่ยวข้องกับการพูดหน่วยภาษา แต่โครงสร้างหรือความหมาย
หน่วย ( เช่นรากและอัฟไดร ) ตรวจสอบการสะกดคำและการออกเสียง
คำคล้ายกันแม้ว่าพวกเขาจะออกเสียงต่างกัน ( ความสุข&
Wagner , 1992 ) ต่อมาเป็นผลพลอยได้ของกว้างขวางวิจัย
ใน mcguffey อ่านคลินิกที่มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย เป็นวิธีการสอนการสะกดคำ
พัฒนาที่พยนต์สามชั้น
ของข้อมูลในระบบสะกดคำหรือตัวอักษร : ตัวอักษรและเสียงชั้น ;
รูปแบบชั้น ( ซึ่งเชื่อมโยงตัวแปรการสะกดเสียงตําแหน่ง
74 ซอว์เยอร์และจอยซ์
ในพยางค์ ) และความหมายชั้น ซึ่งการเชื่อมโยงการสะกดแตกต่าง
คำที่เกี่ยวข้องในความหมาย เช่น มนุษย์ และมนุษย์ ; เฮนเดอร์สัน
& Templeton , 1989 ตามที่อ้างใน Templeton &มอร์ริส , 2000 ) ครูใช้วิธีการนี้เริ่มต้นการสอนด้วย

จดหมาย–สมาคมเสียง ใช้คำ การเรียงลำดับเพื่อช่วยให้นักเรียนรู้จักวิธีการ ( รูปแบบ ) สะกด
เสียงบางอย่าง ( เช่นการสะกดแตกต่างจากเสียงยาวของ " E " ในบีท ,
เนื้อ , คีย์ , เชื่อ )และสอนวิธีการสะกดคำรูปแบบใช้แจ้งการออกเสียง
( เช่น หยุด หยุดที่เป็นพยัญชนะรักษา
เสียงสั้นของเสียงสระ ; เหมือง , เหมืองที่ปล่อย E และเพิ่ม
ไอเอ็นจีรักษาเสียงสระเสียงยาว ตลอดจนความหมาย )