Performance is a genre in which art

Performance is a genre in which art is presented "live," usually by the artist but sometimes with collaborators or performers. It has had a role in avant-garde art throughout the 20th century, playing an important part in anarchic movements such as Futurism and Dada. Indeed, whenever artists have become discontented with conventional forms of art, such as painting and traditional modes of sculpture, they have often turned to performance as a means to rejuvenate their work. The most significant flourishing of performance art took place following the decline of modernism and Abstract Expressionism in the 1960s, and it found exponents across the world. Performance art of this period was particularly focused on the body, and is often referred to as Body art.

Results (Thai) 1:

ประสิทธิภาพเป็นประเภทซึ่งศิลปะแสดง "live มักจะ โดยศิลปิน แต่บางครั้งผู้ร่วมงานหรือนักแสดง มันได้มีบทบาทในห้องตลอดศตวรรษที่ผ่านมา การเล่นเป็นส่วนสำคัญในความเคลื่อนไหวเกี่ยวกับอนาธิปไตย Futurism และ Dada แน่นอน เมื่อใดก็ ตามที่ศิลปินได้กลายเป็นไม่พอใจกับรูปแบบทั่วไปของศิลปะ เช่นวิธีแกะสลัก ภาพวาด และโบราณจะได้มักจะเปิดเพื่อประสิทธิภาพเพื่อฟื้นฟูการทำงาน ไหนสำคัญที่สุดของศิลปะการแสดงเอาสถานที่ดังต่อไปนี้ปฏิเสธนี่และนามธรรม Expressionism ในปี 1960 และก็พบเลขชี้กำลังทั่วโลก ศิลปะการแสดงรอบระยะเวลานี้ถูกเน้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในร่างกาย และมักจะเรียกว่าศิลปะร่างกาย

Results (Thai) 2:

ผลการดำเนินงานเป็นประเภทศิลปะที่จะนำเสนอ "ชีวิต" โดยปกติศิลปิน แต่บางครั้งก็มีการทำงานร่วมกันหรือนักแสดง มันได้มีบทบาทในศิลปะเปรี้ยวจี๊ดตลอดศตวรรษที่ 20 การเล่นเป็นส่วนสำคัญในการเคลื่อนไหวของอนาธิปไตยเช่นยิ่งและดาด้า อันที่จริงเมื่อใดก็ตามที่ศิลปินได้กลายเป็นที่ไม่พอใจกับรูปแบบเดิมของศิลปะเช่นภาพวาดและรูปแบบของประติมากรรมแบบดั้งเดิมที่พวกเขามักจะมีการเปิดผลการดำเนินงานเป็นวิธีการทำงานของพวกเขาชุบตัว เฟื่องฟูที่สำคัญที่สุดของงานศิลปะที่เกิดขึ้นต่อไปนี้การลดลงของความทันสมัย​​และสรุป Expressionism ในปี 1960 และจะพบ exponents ทั่วโลก ผลงานศิลปะของช่วงเวลานี้ได้เน้นเฉพาะอย่างยิ่งในร่างกายและมักจะถูกเรียกว่าเป็นศิลปะบนเรือนร่าง

Results (Thai) 3:

แสดงประเภทที่ศิลปะจะเสนอ " สด " มักจะโดยศิลปินแต่บางครั้งกับผู้ร่วมงาน หรือนักแสดง มันมีบทบาทในเปรี้ยวจี๊ดศิลปะตลอดศตวรรษที่ 20 , การเล่นเป็นส่วนสำคัญในขบวนการอนาธิปไตยเช่นดา และ ดาด้า แน่นอนเมื่อใดก็ตามที่ศิลปินได้กลายเป็นที่ไม่พอใจกับรูปแบบปกติของศิลปะเช่นจิตรกรรมประติมากรรมและโหมดแบบดั้งเดิมของพวกเขามักจะกลายเป็นการปฏิบัติเป็นวิธีการฟื้นฟูการทำงานของพวกเขา ที่สำคัญที่สุดเฟื่องฟูของศิลปะการแสดงเกิดขึ้นตามการลดลงของสมัยใหม่ และลัทธิการแสดงออกทางนามธรรมใน 1960 และพบผู้สนับสนุนทั่วโลก ผลงานศิลปะของช่วงเวลานี้คือโดยเฉพาะอย่างยิ่งมุ่งเน้นไปที่ร่างกายและมักถูกเรียกว่า
ศิลปะร่างกาย