Even in Watson’s time, his was not

Even in Watson’s time, his was not the only type of behaviorism. One of Watson’s most formidable adversaries was McDougall, who agreed with Watson that psychology should be the science of behavior but thought that purposive behavior should be emphasized. Because of its emphasis on goal-directed behavior, McDougall’s position was referred to as hormic psychology. Although McDougall defined psychology as the science of behavior, he did not deny the importance of mental events, and he believed they could be studied through their influence on behavior. In other words, McDougall was a methodological behaviorist. Whereas Watson had concluded that instincts played no role in human behavior, McDougall made instincts the cornerstone of his theory. For McDougall an instinct is an innate disposition that, when active, causes a person to attend to a certain class of events, to feel emotional excitement when perceiving those events, and to act relative to those events in such a way as to satisfy the instinctual need. When the instinctual need is satisfied, the whole chain of events terminates. Thus, for McDougall, instincts and purposive behavior go hand in hand. McDougall believed that the reason humans learn habits is that they satisfy instinctual needs. Also, McDougall believed that instincts seldom, if ever, motivate behavior in isolation. Rather objects, events, and ideas tend to elicit two or more instincts simultaneously, in which case a sentiment is experienced. In the famous debate between Watson and McDougall, McDougall was narrowly declared the winner.

Results (Thai) 1:

แม้ในเวลาของ Watson เขาไม่ behaviorism ชนิดเดียวเท่านั้น ศัตรูที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดของวัตสันอย่างใดอย่างหนึ่งคือ McDougall ที่ตกลงกับ Watson ว่า จิตวิทยาควรเป็นวิทยาศาสตร์ของการทำงาน แต่คิดว่า ควรเน้นพฤติกรรม purposive เนื่องจากเน้นพฤติกรรมกำกับเป้าหมาย ตำแหน่งของ McDougall ถูกเรียกว่า hormic จิตวิทยา แม้ว่า McDougall กำหนดจิตวิทยาเป็นวิทยาศาสตร์ของการทำงาน เขาไม่ได้ปฏิเสธความสำคัญของกิจกรรมทางจิต และเขาเชื่อว่า พวกเขาสามารถศึกษาผ่านอิทธิพลที่ลักษณะการทำงาน ในคำอื่น ๆ McDougall เป็น behaviorist เป็นวิธี ในขณะที่วัตสันได้สรุปว่า สัญชาตญาณเล่นไม่มีบทบาทในพฤติกรรมของมนุษย์ McDougall ทำสัญชาตญาณพื้นฐานของทฤษฎีของเขา สำหรับ McDougall สัญชาตญาณเป็นการโอนการครอบครองโดยธรรมชาตินั้น เมื่อใช้งาน ทำให้คนเชื่อฟังชั้นกิจกรรม รู้สึกอารมณ์ตื่นเต้นเมื่อรับรู้เหตุการณ์เหล่านั้น และทำหน้าที่สัมพันธ์กับเหตุการณ์เหล่านั้นในลักษณะที่จะตอบสนองความต้องที่สัญชาตญาน เมื่อจำเป็นสัญชาตญานพอใจ ห่วงโซ่ทั้งหมดของเหตุการณ์สิ้นสุดลง ดังนั้น สำหรับ McDougall สัญชาตญาณ และพฤติกรรม purposive ไปจับมือ McDougall เชื่อว่า เหตุผลที่มนุษย์เรียนรู้นิสัย ว่า พวกเขาตอบสนองสัญชาตญาณความต้องการ ยัง McDougall เชื่อว่าสัญชาตญาณ seldom ถ้าเคย กระตุ้นการทำงานในการแยก ค่อนข้าง วัตถุ กิจกรรม และความคิดมักจะ ล้วงเอาสัญชาตญาณสอง หรือมากกว่าพร้อมกัน ซึ่งในกรณี ที่มีประสบการณ์มีความเชื่อมั่น ในการอภิปรายที่มีชื่อเสียงระหว่างวัตสันและ McDougall, McDougall หวุดหวิดถูกประกาศเป็นผู้ชนะ

Results (Thai) 2:

แม้จะอยู่ในช่วงเวลาของวัตสันของเขาไม่ได้ชนิดเดียวของพฤติกรรม หนึ่งในศัตรูที่น่ากลัวที่สุดของวัตสันเป็น McDougall, ที่เห็นด้วยกับ Watson ที่ควรจะเป็นจิตวิทยาวิทยาศาสตร์ของพฤติกรรม แต่คิดว่าพฤติกรรมเจาะจงควรจะเน้น เนื่องจากการเน้นพฤติกรรมเป้าหมายที่กำกับตำแหน่ง McDougall ถูกเรียกว่าจิตวิทยาเป็น hormic แม้ว่า McDougall กำหนดจิตวิทยาเป็นวิทยาศาสตร์ของพฤติกรรมเขาไม่ได้ปฏิเสธความสำคัญของเหตุการณ์ทางจิตและเขาเชื่อว่าพวกเขาจะได้รับการศึกษาอิทธิพลของพวกเขาที่มีต่อพฤติกรรม ในคำอื่น ๆ McDougall เป็น behaviorist ระเบียบวิธีการ ในขณะที่วัตสันได้ข้อสรุปว่าสัญชาตญาณบทบาทในพฤติกรรมของมนุษย์ไม่มีสัญชาตญาณ McDougall ทำรากฐานที่สำคัญของทฤษฎีของเขา สำหรับ McDougall สัญชาตญาณเป็นนิสัยโดยธรรมชาติที่เมื่อใช้งานทำให้คนที่จะเข้าร่วมกับชั้นหนึ่งของเหตุการณ์ที่จะรู้สึกตื่นเต้นอารมณ์เมื่อรับรู้เหตุการณ์เหล่านั้นและจะทำหน้าที่เทียบกับเหตุการณ์เหล่านั้นในลักษณะเช่นเพื่อตอบสนองสัญชาตญาณ จำเป็นต้อง เมื่อจำเป็นต้องสัญชาตญานมีความพึงพอใจในห่วงโซ่ทั้งหมดของเหตุการณ์ยุติ ดังนั้นสำหรับ McDougall สัญชาตญาณและพฤติกรรมเจาะจงไปจับมือ McDougall เชื่อว่าเหตุผลที่มนุษย์เรียนรู้นิสัยที่พวกเขาตอบสนองความต้องการสัญชาตญาน นอกจากนี้ McDougall เชื่อว่าสัญชาตญาณไม่ค่อยหากเคยมีพฤติกรรมในการแยกกระตุ้น วัตถุ แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและความคิดมีแนวโน้มที่จะล้วงเอาสองคนหรือมากกว่าสัญชาตญาณไปพร้อม ๆ กันซึ่งในกรณีนี้ความเชื่อมั่นที่มีประสบการณ์ ในการอภิปรายที่มีชื่อเสียงระหว่างวัตสันและ McDougall, McDougall ถูกหวุดหวิดประกาศผู้ชนะ

Results (Thai) 3:

แม้ในวัตสันเวลาของเขาไม่ได้เป็นเพียงชนิดของทฤษฎีพฤติกรรมนิยม . หนึ่งของวัตสันอยู่ที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดคู่แข่งคือ แม็คดูกัล ที่เห็นด้วยกับวัตสันที่จิตวิทยาควรจะวิทยาศาสตร์พฤติกรรม แต่คิดว่าพฤติกรรมและควรเน้น เพราะเน้นการทำจุดตัด ตำแหน่ง แม็คดูกัลมันถูกเรียกว่าจิตวิทยา hormic . แม้ว่า แม็คดูกัลกำหนดจิตวิทยาเป็นศาสตร์แห่งพฤติกรรมเขาไม่ได้ปฏิเสธความสำคัญของกิจกรรมทางจิต และเขาเชื่อว่าพวกเขาอาจจะศึกษาถึงอิทธิพลของพฤติกรรม ในคำอื่น ๆที่ แม็คดูกัลเป็น behaviorist วิธีการ . ขณะที่ วัตสัน ได้สรุปว่า สัญชาตญาณเล่นไม่มีบทบาทในพฤติกรรมมนุษย์ แม็คดูกัลทำให้สัญชาตญาณรากฐานของทฤษฎีของเขา สำหรับ แม็คดูกัลสัญชาตญาณเป็นนิสัยที่ติดตัวนั้น เมื่อใช้งานทำให้เขาเข้าร่วมกับชั้นบางของเหตุการณ์ รู้สึกตื่นเต้นทางอารมณ์เมื่อรับรู้เหตุการณ์เหล่านั้น และเป็นญาติกับเหตุการณ์ในลักษณะเช่นการตอบสนองความต้องการ instinctual . เมื่อต้องการ instinctual พอใจ ห่วงโซ่ทั้งหมดของเหตุการณ์สิ้นสุดลง ดังนั้น สำหรับ แม็คดูกัล , สัญชาตญาณและพฤติกรรมเฉพาะเจาะจงไปมือในมือ แม็คดูกัลเชื่อว่าเหตุผลที่คนเราเรียนรู้นิสัยที่พวกเขาตอบสนองความต้องการ instinctual . นอกจากนี้ แม็คดูกัลเชื่อว่าสัญชาตญาณไม่ค่อยหากเคย กระตุ้นพฤติกรรมในการแยก . มากกว่าวัตถุ เหตุการณ์ และความคิดที่มักจะกระตุ้นสัญชาตญาณพร้อมกันสองคนหรือมากกว่า ซึ่งในกรณีนี้ เป็นอารมณ์ที่เป็นประสบการณ์ ในการอภิปรายที่มีชื่อเสียงระหว่าง Watson และ แม็คดูกัล แม็คดูกัล , คือ จวน ประกาศผู้ชนะ