Multivariable adjusted odds ratio (

Multivariable adjusted odds ratio (95% CI) associating partially remitted insomnia and persistent insomnia with sociodemographic, medical, and behavioral factors as compared to fully remitted insomnia
Interestingly, behavioral factors (i.e., caffeine, cigarettes, and alcohol consumption) were not significantly associated with the remission or persistence of insomnia. Furthermore, SDB did not predict the persistence of insomnia. These results remained unchanged even if we used a more severe threshold (AHI ≥ 15) to define SDB.

Because of the observed effects of mental health problems on the persistence of insomnia, we further examined in a subsample of subjects that completed the MMPI-2 at baseline whether differences existed in terms of the personality profile of the 4 study groups while controlling for potential confounders. The groups of persistent insomnia and/or partially remitted insomnia showed significantly higher elevations in all MMPI-2 scales when compared to normal sleepers. In contrast, in the group with fully remitted insomnia, only hypochondriasis and depression were significantly higher than the group with normal sleep. Furthermore, the group of persistent insomnia and/or partially remitted insomnia had significantly higher elevations in 2 scales (i.e., 6-Paranoia and 9-Hypomania) compared to the group of fully remitted insomnia.

Results (Thai) 1:

อัตราส่วนราคา multivariable ปรับปรุง (95% CI) ประกอบบางส่วนชำระผ่านธนาคารนอนไม่หลับและนอนไม่หลับแบบ sociodemographic แพทย์ และพฤติกรรมปัจจัยเมื่อเทียบกับการชำระเงินผ่านธนาคารทั้งหมดนอนไม่หลับเป็นเรื่องน่าสนใจ พฤติกรรมปัจจัย (เช่น คาเฟอีน บุหรี่ แอลกอฮอล์ปริมาณการใช้ และ) ไม่เกี่ยวข้องอย่างมากกับปลดหรือติดตาของนอนไม่หลับ นอกจากนี้ SDB ได้ไม่ทำนายการมีอยู่ของนอนไม่หลับ ผลลัพธ์เหล่านี้ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงแม้ว่าเราใช้ขีดจำกัดที่รุนแรงมากขึ้น (AHI ≥ 15) เพื่อกำหนด SDBเนื่องจากพบผลกระทบของปัญหาสุขภาพจิตในการคงอยู่ของนอนไม่หลับ เราเพิ่มเติมตรวจสอบใน subsample เรื่องที่สมบูรณ์ 2 MMPI ที่พื้นฐานว่าความแตกต่างอยู่ในโพรไฟล์บุคลิกภาพของกลุ่มศึกษา 4 ในขณะที่การควบคุมสำหรับ confounders เป็นไป กลุ่มแบบนอนไม่หลับหรือนอนไม่หลับที่ชำระผ่านธนาคารบางส่วนพบ elevations อย่างมีนัยสำคัญในระดับ MMPI-2 ทั้งหมดเมื่อเทียบกับผู้นอนปกติ ในทางตรงกันข้าม ในกลุ่มที่มีการชำระเงินผ่านธนาคารทั้งหมดนอนไม่หลับ เฉพาะ hypochondriasis และภาวะซึมเศร้าได้อย่างมีนัยสำคัญสูงกว่ากลุ่มที่มีการนอนหลับปกติ นอกจากนี้ กลุ่มแบบนอนไม่หลับหรือนอนไม่หลับที่ชำระผ่านธนาคารบางส่วนมี elevations อย่างมีนัยสำคัญใน 2 ระดับ (เช่น ทโป 6 และ 9 Hypomania) เปรียบเทียบกับกลุ่มการชำระเงินผ่านธนาคารทั้งหมดนอนไม่หลับ

Results (Thai) 2:

อัตราต่อรองปรับหลายตัวแปรอัตราส่วน (95% CI) เชื่อมโยงส่งบางส่วนนอนไม่หลับและนอนไม่หลับถาวรกับที่ยาวนาน, การแพทย์,
และปัจจัยพฤติกรรมเมื่อเทียบกับการส่งอย่างเต็มที่นอนไม่หลับที่น่าสนใจปัจจัยพฤติกรรม(เช่นคาเฟอีนบุหรี่และการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์) ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอย่างมีนัยสำคัญ ให้อภัยหรือคงอยู่ของการนอนไม่หลับ นอกจากนี้ SDB ไม่ได้คาดการณ์ความคงทนของการนอนไม่หลับ ผลลัพธ์เหล่านี้ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงแม้ว่าเราจะใช้เกณฑ์ที่รุนแรงมากขึ้น (AHI ≥ 15) เพื่อกำหนด SDB. เพราะผลกระทบที่สังเกตของปัญหาสุขภาพจิตในการคงอยู่ของการนอนไม่หลับที่เราต่อการตรวจสอบใน subsample ของอาสาสมัครที่เสร็จ MMPI-2 ที่ baseline ไม่ว่าจะเป็นความแตกต่างที่มีอยู่ในแง่ของรายละเอียดบุคลิกภาพของกลุ่มศึกษา 4 ขณะที่การควบคุมเกี่ยวกับตัวแปรที่อาจเกิดขึ้น กลุ่มโรคนอนไม่หลับถาวรและ / หรือนำส่งนอนไม่หลับบางส่วนที่แสดงให้เห็นระดับที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในทุก MMPI-2 เครื่องชั่งน้ำหนักเมื่อเทียบกับการนอนหลับปกติ ในทางตรงกันข้ามในกลุ่มที่มีอาการนอนไม่หลับอย่างเต็มที่ส่งเพียง Hypochondriasis และภาวะซึมเศร้าสูงกว่ากลุ่มที่มีการนอนหลับปกติ นอกจากนี้กลุ่มของการนอนไม่หลับถาวรและ / หรือนำส่งนอนไม่หลับบางส่วนมีระดับที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญใน 2 เครื่องชั่งน้ำหนัก (เช่น 6 หวาดระแวงและ 9 Hypomania) เมื่อเทียบกับกลุ่มของการนอนไม่หลับส่งอย่างเต็มที่

Results (Thai) 3:

multivariable Adjusted Odds Ratio ( 95% CI ) มีบางส่วนถูกนอนไม่หลับและนอนไม่หลับด้วยถาวรอุตสาหกรรมทางการแพทย์และพฤติกรรมเมื่อเทียบกับพร้อมส่งนอนไม่หลับ
น่าสนใจ ปัจจัยด้านพฤติกรรม ( เช่น กาแฟ บุหรี่ และแอลกอฮอล์ ) ไม่มีความสัมพันธ์กับการปลดหรือการคงอยู่ของการนอนไม่หลับ นอกจากนี้เอสดีบีไม่ได้ทำนายการคงอยู่ของการนอนไม่หลับ ผลลัพธ์เหล่านี้ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงแม้ว่าเราจะใช้เกณฑ์รุนแรงมากขึ้น ( Ahi ≥ 15 ) เพื่อกำหนดเอสดีบี

เพราะสังเกตผลกระทบของปัญหาสุขภาพจิตในการคงอยู่ของการนอนไม่หลับเรายังตรวจใน subsample วิชาที่จบ mmpi-2 ที่ 0 ว่ามีความแตกต่างในแง่ของบุคลิกภาพโปรไฟล์ของ 4 กลุ่มการศึกษาในขณะที่การควบคุมสำหรับการทำผิดกฎหมายที่อาจเกิดขึ้น กลุ่มของการนอนไม่หลับแบบถาวร และ / หรือ บางส่วนถูกนอนไม่หลับลดลงกว่าในระดับ mmpi-2 ทั้งหมดเมื่อเทียบกับคนปกติ ในทางตรงกันข้ามในกลุ่มด้วยพร้อมส่งเท่านั้น และซึมเศร้า นอนไม่หลับ โรคไฮโปคอนเดรีย สูงกว่ากลุ่มปกตินอน . นอกจากนี้ กลุ่มของการนอนไม่หลับแบบถาวร และ / หรือ บางส่วนถูกนอนไม่หลับได้สูงกว่าระดับใน 2 ระดับ ได้แก่ 6-paranoia และ 9-hypomania ) เมื่อเทียบกับกลุ่มของพร้อมส่ง โรคนอนไม่หลับ