On the basis of X-ray diffraction s

On the basis of X-ray diffraction spectrum, three crystallinity
types of starch are distinguished: A, B, and C.
Starch polymorphism results from a different length of lateral
amylopectin chains and from the degree of order of
double helices. In A-type starch, double helices of chains,
usually 10–12 glucose residues in length, crystallizing in a
hexagonal system, are densely packed, with a small share of
crystallisation water (4 water particles per 12 glucose
residues). The B-type crystals with a pseudo-hexagonal system
are formed by rather loosely arranged double helices of
chains, 13–18 glucose residues in length, with the share of
a considerable number of water particles (36 per 12 glucose
residues), grouped mainly in the centre of the crystal “cell”.
The C form is considered a mixture of A and B forms
[Gernat et al., 1990]. Type A crystallinity appears in starch
of multiple cereals (wheat, maize, oat, rice) and of some
root plants (tapioca, sweet potato, taro). Type B is typical of
root and tuber-bearing plants (potato, jam) and some cereals
(high-amylose: barley, maize, rice). Type C crystallinity
has been observed, among other, in a number of leguminous
plants. In starch of different maize species, containing
from 0% to 84% of amylose, an inverse correlation has been
observed between amylose content and a degree of crystallinity.
Low-amylose starches form crystalline structures
of chains with an average polymerization degree of 20 glucose
residues, with short chains (10–13) predominating, and
are characterised by a high degree of type A crystallinity.
On the contrary, high-amylose starches with a low degree of
crystallinity form type B crystals made of long chains with
35 glucose residues on average. Along with increasing
starch hydratation (10–30%), its crystallinity is also observed
to increase [Cheetham & Tao, 1998].
In plant tissues starch occurs in the form of structures
composed of a high number of particles. Those structures,
called granules, demonstrate a less or more regular, plain or
complex, variety-specific shape. Their size (average) fluctuates,
depending i.a. on the botanical origin, from 0.5 µm for
amaranth to over 100 µm for canna. The regularity of starch
chain ordering in a granule is reflected by its properties,
namely the above-mentioned X-ray spectrum and the phenomenon
of anisotrophy. The latter consists in the appearance
of luminous granule sections in the polarised light in
the microscopic image, taking the shape of the Maltese
Cross.
In the light passing under the microscope, spherical lamination
– the so-called “growth layer” – can be observed on
starch granules. It results from different refraction of light
in alternating crystalline and amorphous layers. The granule
surface is characterised by the occurrence of numerous
irregularities and pores of a different diameter and inside-
-granule depth [Juszczak et al., 2003a, 2003 b]. The granule
surface features are determined by the botanical origin of
starch and, along with an increasing size of granules, they
affect the specific surface area of starch. The specific surface
area is diversified depending on the type of starch and
ranges from e.g. 0.243 m2
/g in the case of potato starch granules
with type B crystallinity to 0.687 m2
/g in the case of type
A maize starch granules [Fortuna et al., 2000]. The specific
surface area of starch granules and pore volume are correlated
with gelatinisation temperature and the viscosity of
pastes obtained [Fortuna et al., 2000]. The specific surface
area of starch granules, as well as the number and size of
pores, are also linked with the ability of starch to adsorb different
substances, including protein compounds and
enzymes, and with its susceptibility to the effects of multiple
external factors

Results (Thai) 1:

On the basis of X-ray diffraction spectrum, three crystallinitytypes of starch are distinguished: A, B, and C.Starch polymorphism results from a different length of lateralamylopectin chains and from the degree of order ofdouble helices. In A-type starch, double helices of chains,usually 10–12 glucose residues in length, crystallizing in ahexagonal system, are densely packed, with a small share ofcrystallisation water (4 water particles per 12 glucoseresidues). The B-type crystals with a pseudo-hexagonal systemare formed by rather loosely arranged double helices ofchains, 13–18 glucose residues in length, with the share ofa considerable number of water particles (36 per 12 glucoseresidues), grouped mainly in the centre of the crystal “cell”.The C form is considered a mixture of A and B forms[Gernat et al., 1990]. Type A crystallinity appears in starchof multiple cereals (wheat, maize, oat, rice) and of someroot plants (tapioca, sweet potato, taro). Type B is typical ofroot and tuber-bearing plants (potato, jam) and some cereals(high-amylose: barley, maize, rice). Type C crystallinityhas been observed, among other, in a number of leguminousplants. In starch of different maize species, containingfrom 0% to 84% of amylose, an inverse correlation has beenobserved between amylose content and a degree of crystallinity.Low-amylose starches form crystalline structuresof chains with an average polymerization degree of 20 glucoseตกค้าง กับสั้นโซ่ (10-13) predominating และมีประสบการ์ โดยระดับสูงของ crystallinity ชนิด Aดอก สมบัติและสูงกับระดับต่ำcrystallinity ฟอร์มผลึกชนิด B ทำจากโซ่ยาวด้วยตกค้างกลูโคส 35 โดยเฉลี่ย พร้อมกับการเพิ่มแป้ง hydratation (10-30%), นอกจากนี้ยังมีสังเกต crystallinity ของการเพิ่ม [Cheetham และเต่า 1998]โรงงาน แป้งเนื้อเยื่อที่เกิดขึ้นในรูปแบบของโครงสร้างประกอบด้วยจำนวนของอนุภาคสูง โครงสร้างเหล่านั้นเรียกว่าเม็ด แสดงให้เห็นถึงพื้นที่ราบปกติ น้อยกว่า หรือมากกว่า หรือรูปร่างซับซ้อน เฉพาะต่าง ๆ ขนาด (ค่าเฉลี่ย) แกว่งไปมาขึ้นอยู่บนต้นกำเนิดพฤกษศาสตร์ จาก 0.5 µm สำหรับ i.a.ทองทารีสอร์ทถึง 100 µm ในคันนา ความของแป้งสะท้อนออกมา โดยคุณสมบัติ สั่งซื้อในเม็ดเป็นลูกโซ่ได้แก่คลื่นเอกซเรย์ดังกล่าวและปรากฏการณ์ของ anisotrophy หลังประกอบด้วยในลักษณะที่ปรากฏส่วนเม็ดลูมินัสแสง polarised ในภาพด้วยกล้องจุลทรรศน์ ถ่ายรูปในมอลตาข้ามแสงที่ผ่านภายใต้กล้องจุลทรรศน์ เคลือบทรงกลม– เรียกว่า "ชั้นเติบโต" – จะสังเกตได้จากบนแป้งเม็ด มันเกิดจากการหักเหของแสงแตกต่างกันในการสลับชั้นของผลึก และไป เม็ดผิวมีประสบการ์การเกิดขึ้นของจำนวนมากความผิดปกติและรูขุมขนของเส้นผ่าศูนย์กลางแตกต่างกันและภายใน--ความลึกเม็ด [Juszczak et al., 2003a บี 2003] เม็ดลักษณะพื้นผิวตามกำเนิดของพฤกษศาสตร์แป้งและ พร้อม กับขนาดเพิ่มขึ้นของเม็ด พวกเขาส่งผลกระทบต่อพื้นที่เฉพาะของแป้ง ผิวบางพื้นที่มีมากมายตามชนิดของแป้ง และช่วงจากเช่น 0.243 m2/g ในกรณีของเม็ดแป้งมันฝรั่งมี crystallinity ชนิด B กับ 0.687 m2/g ในกรณีของชนิดเม็ดเป็นแป้งข้าวโพด [ฟอร์จูน่าและ al., 2000] เฉพาะพื้นที่ผิวของเม็ดแป้งและปริมาณรูพรุนมี correlatedgelatinisation อุณหภูมิและความหนืดของวางรับ [ฟอร์จูน่าและ al., 2000] ผิวบางพื้นที่ของ เม็ดแป้ง ตลอดจนจำนวน และขนาดของรูขุมขน นอกจากนี้ยังเชื่อมโยงกับความสามารถของแป้งชื้นแตกต่างกันสาร รวมทั้งสารประกอบโปรตีน และเอนไซม์ และความง่ายผลของหลายปัจจัยภายนอก

Results (Thai) 2:

บนพื้นฐานของคลื่นความถี่ X-ray diffraction
สามผลึกประเภทแป้งมีความโดดเด่น: A, B และ C
แป้งผลแตกต่างจากความยาวแตกต่างกันของด้านข้างโซ่ amylopectin และจากระดับของคำสั่งของเอนริเก้คู่ ในแป้งชนิดเอนริเก้สองโซ่มัก 10-12 ตกค้างกลูโคสในความยาวตกผลึกในระบบหกเหลี่ยมจะแน่นขนัดโดยมีส่วนแบ่งเล็กๆ ของน้ำตกผลึก(4 อนุภาคน้ำละ 12 กลูโคสตกค้าง) ผลึก B ชนิดที่มีระบบการหลอกหกเหลี่ยมที่เกิดขึ้นโดยการจัดค่อนข้างหลวมเอนริเก้สองโซ่ 13-18 ตกค้างน้ำตาลกลูโคสในระยะเวลาที่มีส่วนแบ่งของเป็นจำนวนมากของอนุภาคน้ำ(36 ต่อ 12 กลูโคสตกค้าง) กลุ่มส่วนใหญ่ ในใจกลางของคริสตัล "เซลล์" ได้. รูปแบบ C ถือเป็นส่วนผสมของ A และ B รูปแบบ[Gernat et al., 1990] พิมพ์ผลึกจะปรากฏขึ้นในแป้งธัญพืชหลาย ๆ (ข้าวสาลีข้าวโพดข้าวโอ๊ตข้าว) และบางส่วนของพืชราก(มันสำปะหลังมันเทศเผือก) ประเภท B เป็นเรื่องปกติของรากและพืชหัวแบริ่ง(มันฝรั่ง, แยม) และธัญพืชบางสูง(มีอะไมโลส: ข้าวบาร์เลย์ข้าวโพดข้าว) ประเภทผลึก C ได้รับการปฏิบัติในหมู่อื่น ๆ ในจำนวนของตระกูลพืช แป้งในสายพันธุ์ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ที่แตกต่างกันที่มีจาก 0% ถึง 84% ของอะไมโลสมีความสัมพันธ์ผกผันได้รับการตั้งข้อสังเกตระหว่างปริมาณอะไมโลและระดับของผลึก. แป้งต่ำอะไมโลสในรูปแบบโครงสร้างผลึกของเครือข่ายที่มีการศึกษาระดับปริญญาพอลิเมอเฉลี่ย 20 กลูโคสตกค้างมีโซ่สั้น (10-13) ประกอบกันและมีลักษณะโดยระดับสูงของชนิดผลึก. ในทางตรงกันข้ามแป้งสูงอะไมโลสที่มีระดับต่ำของประเภทรูปแบบผลึกคริสตัล B ทำจากโซ่ยาว 35 ตกค้างกลูโคส เฉลี่ย พร้อมกับการเพิ่มไฮเดรตแป้ง ​​(10-30%) เป็นผลึกของมันยังเป็นที่สังเกตว่าจะเพิ่มขึ้น[Cheetham และเต่า 1998]. แป้งในเนื้อเยื่อพืชที่เกิดขึ้นในรูปแบบของโครงสร้างประกอบด้วยจำนวนสูงของอนุภาค โครงสร้างเหล่านั้นเม็ดเรียกว่าแสดงให้เห็นถึงน้อยกว่าหรือมากกว่าปกติธรรมดาหรือซับซ้อนหลากหลายรูปร่างเฉพาะ ขนาดของพวกเขา (โดยเฉลี่ย) ผันผวนขึ้นอยู่ไอโอวาในแหล่งกำเนิดพฤกษศาสตร์จาก0.5 ไมโครเมตรสำหรับผักโขมไปกว่า100 ไมโครเมตรสำหรับพุทธรักษา ความสม่ำเสมอของแป้งห่วงโซ่การสั่งซื้อในเม็ดจะเห็นได้จากคุณสมบัติของมันคือการดังกล่าวข้างต้นคลื่นความถี่X-ray และปรากฏการณ์ของanisotrophy หลังประกอบด้วยในลักษณะส่วนเม็ดส่องสว่างในที่มีแสงโพลาไรซ์ในภาพกล้องจุลทรรศน์สละรูปร่างของมอลตารอ. ในการส่งผ่านแสงภายใต้กล้องจุลทรรศน์เคลือบทรงกลม- สิ่งที่เรียกว่า "ชั้นการเจริญเติบโต" - สามารถสังเกตได้ ในเม็ดแป้ง มันเป็นผลมาจากการหักเหของแสงที่แตกต่างกันในการสลับผลึกและชั้นอสัณฐาน เม็ดพื้นผิวที่โดดเด่นด้วยการเกิดขึ้นของจำนวนมากผิดปกติและรูขุมขนของเส้นผ่าศูนย์กลางที่แตกต่างกันและinside- ลึก -granule [Juszczak et al., 2003a, 2003 b] เม็ดลักษณะพื้นผิวจะถูกกำหนดโดยกำเนิดพฤกษศาสตร์ของแป้งและพร้อมกับขนาดที่เพิ่มขึ้นของเม็ดที่พวกเขาส่งผลกระทบต่อพื้นที่ผิวจำเพาะของแป้ง พื้นผิวเฉพาะพื้นที่มีความหลากหลายขึ้นอยู่กับชนิดของแป้งและช่วงจากเช่น0.243 m2 / g ในกรณีของเม็ดแป้งมันฝรั่งกับผลึกB ชนิด 0.687 m2 / g ในกรณีของชนิดเม็ดแป้งข้าวโพด[Fortuna et al, 2000] เฉพาะพื้นที่ผิวของเม็ดแป้งและปริมาณรูพรุนมีความสัมพันธ์กับอุณหภูมิgelatinisation และความหนืดของน้ำพริกที่ได้รับ[Fortuna et al., 2000] พื้นผิวเฉพาะพื้นที่ของเม็ดแป้งเช่นเดียวกับจำนวนและขนาดของรูขุมขนมีความเชื่อมโยงกับความสามารถในการดูดซับแป้งที่แตกต่างกันสารรวมทั้งสารประกอบโปรตีนและเอนไซม์และมีความไวในการผลกระทบจากหลายปัจจัยภายนอก

Results (Thai) 3:

บนพื้นฐานของสเปกตรัมโดยการเลี้ยวเบนรังสีเอกซ์ของผลึก
3 ชนิดของแป้งมีความโดดเด่น : A , B และ C .
แป้งไม่มีผลจากความยาวแตกต่างกันของโซ่มหาภัยด้านข้าง
และจากระดับของลำดับ
คู่ helices . ในประเภทแป้ง คู่ helices โซ่
โดยปกติ 10 – 12 ตกค้างกลูโคสในความยาว , ตกผลึกใน
ระบบหกเหลี่ยม , หนาแน่นกับหุ้นขนาดเล็ก
ชอกีน้ำ ( น้ำ 4 อนุภาคต่อ 12 และกลูโคส
) ส่วนประเภทผลึกด้วย
ระบบหกเหลี่ยมเทียมรูปแบบโดยค่อนข้างหลวมจัดคู่ helices ของ
โซ่ , 13 – 18 กลูโคสต่อความยาวกับส่วนแบ่งของ
จํานวนมากของอนุภาคน้ำ ( 36 / 12 ตกค้างกลูโคส
) จัดกลุ่มส่วนใหญ่ในศูนย์ของคริสตัล
" เซลล์ "C รูปแบบถือเป็นส่วนผสมของ A และ B รูปแบบ
[ gernat et al . , 1990 ) ชนิดของผลึกจะปรากฏในแป้ง
หลายธัญพืช ( ข้าวสาลี ข้าวโพด ข้าวโอ๊ต ข้าว ) และบาง
พืชราก ( มันสำปะหลัง มันเทศ เผือก ) กรุ๊ป B เป็นปกติของรากและเหง้าเรืองพืช
( แยมมันฝรั่ง ) และธัญพืชบาง
( อมิโลสสูง ข้าวบาร์เลย์ ข้าวโพด ข้าว ประเภท C ผลึก
ได้รับการตรวจสอบในหมู่อื่น ๆในหมายเลขของพืชทั้ง

ในแป้งข้าวโพดสายพันธุ์ที่แตกต่างกันที่มี
จาก 0% ถึง 84% ของอะไมโลส , แปรผกผันได้
สังเกตระหว่างอมิโลสและระดับความเป็นผลึก ปริมาณแป้งต่ำ .

โครงสร้างผลึกแบบโซ่กับระดับ polymerization เฉลี่ย 20 ตกค้างกลูโคส
ด้วยโซ่สั้น ( 10 – 13 ) predominating และ
มีลักษณะสูงชนิดผลึก .
ส่วนแป้งอะไมโลสสูงกับระดับต่ำของ
แบบฟอร์มประเภท B ทำจากผลึกคริสตัล โซ่ยาวด้วย
3 น้ำตาลกลูโคสตกค้างเฉลี่ย พร้อมทั้งเพิ่ม
ไฮเดรเทชั่นแป้ง ( 10 – 30 % ) ของผลึก ยังพบ
เพิ่ม [ Cheetham &เต่า , 1998 ] .
ในเนื้อเยื่อพืชแป้งเกิดขึ้นในรูปแบบของโครงสร้าง
ประกอบด้วยจำนวนของอนุภาค โครงสร้างเหล่านั้น
เรียกว่าเม็ด แสดงเป็น น้อยกว่าหรือมากกว่าปกติ , ธรรมดาหรือ
ซับซ้อนรูปร่างเฉพาะหลากหลาย ขนาดของพวกเขา ( โดยเฉลี่ย ) มีความผันผวนขึ้นอยู่กับองค์กรในกำเนิด
, พฤกษศาสตร์จาก 0.5 µ M สำหรับ
บานไม่รู้โรย กว่า 100 µ M สำหรับพุทธรักษา . มีความสม่ำเสมอของแป้ง
โซ่สั่งซื้อในทรายสะท้อน ด้วยคุณสมบัติ
คือดังกล่าวข้างต้นรังสีเอ็กซ์สเปกตรัมและปรากฏการณ์ของ anisotrophy
. หลังประกอบด้วยในลักษณะ
ส่วนแพรวทรายในขั้วไฟ
ภาพกล้องจุลทรรศน์การรูปร่างของมอลตาข้าม
.
ในแสงที่ผ่านภายใต้กล้องจุลทรรศน์ ,
) " ชั้นเคลือบทรงกลมที่เรียกว่า " การเติบโตและสามารถสังเกตได้ใน
เม็ดแป้งผลจากการหักเหของแสงที่แตกต่างกันของแสงในผลึกและอสัณฐาน
สลับชั้น พื้นผิวทราย
เป็นภาวะการเกิดความผิดปกติมากมาย
และรูขุมขนของเส้นผ่าศูนย์กลางที่แตกต่างกันและภายใน -
- ความลึก [ เม็ด juszczak et al . , 2003a 2003 B ] คุณลักษณะพื้นผิวทราย
ถูกกำหนดโดยประเทศพฤกษศาสตร์ของ
แป้ง และพร้อมกับการเพิ่มขนาดของเม็ด ,พวกเขา
ส่งผลกระทบต่อพื้นที่ผิวจำเพาะของแป้ง พื้นที่ผิวจำเพาะ
มีความหลากหลายขึ้นอยู่กับชนิดของแป้งและ
ช่วงจากเช่น 0.243 m2
/ g ในกรณีของแป้งมันฝรั่งเม็ด
กับ B ประเภทผลึก ให้ข้อมูลข่าวสาร m2
/ g ในคดีประเภท : แป้ง ข้าวโพดเม็ด [ Fortuna et al . , 2000 ) เฉพาะพื้นที่ผิวของเม็ดแป้ง

และปริมาณรูพรุน มีความสัมพันธ์กับอุณหภูมิ gelatinisation และความหนืดของ
น้ำพริกได้ [ Fortuna et al . , 2000 ) โดยเฉพาะผิว
พื้นที่ของเม็ดแป้งมันสำปะหลัง รวมทั้งจำนวนและขนาดของ
รู ยังเชื่อมโยงกับความสามารถของแป้งเพื่อดูดซับสารต่าง ๆ

รวมถึงสารประกอบโปรตีนและเอนไซม์ และด้วยความไวต่อผลกระทบของปัจจัยภายนอกหลาย