The objective of this study was to

The objective of this study was to evaluate th×e relationship between the magnitude of an earthquake, the fear experienced, the self-efficacy beliefs, and post-traumatic stress symptoms in adolescents. We expected self-efficacy beliefs to predict post-traumatic stress symptoms, and this relation to be mediated by fear. We used data from a longitudinal project on adolescent normative development that was under way at the time of the 2010 earthquake in Chile. Six months before the earthquake, 218 adolescents responded to a self-efficacy beliefs scale; three months after the earthquake they reported the perceived magnitude of the event, the fear they experienced, and their post-traumatic stress symptoms. Results showed that perceived magnitude was not associated with fear or post-traumatic stress symptoms, but self-efficacy beliefs and fear were associated with post-traumatic stress symptoms. The hypothesized role of fear as a mediator in the relation between self-efficacy beliefs and post-traumatic stress symptoms was supported by the data. The results of the study, suggest that preventive interventions aimed to increase awareness of how to face a disaster may not only contribute to save lives but may also increase adolescentś sense of personal efficacy, reducing subsequent emotional reactivity associated with the event.

Results (Thai) 1:

วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ ประเมิน th ซื้ออีความสัมพันธ์ระหว่างขนาดของแผ่นดินไหว ความกลัวที่มีประสบการณ์ ความเชื่อในตนเองประสิทธิภาพ และอาการเจ็บปวดหลังมีความเครียดในวัยรุ่น เราคาดว่าความเชื่อในตนเองประสิทธิภาพการทำนายอาการความเครียดเจ็บปวดหลัง และความสัมพันธ์นี้จะเป็น mediated โดยกลัว เราใช้ข้อมูลจากโครงการระยะยาวพัฒนา normative วัยรุ่นที่อยู่ใน 2010 เกิดแผ่นดินไหวในประเทศชิลี หกเดือนก่อนแผ่นดินไหว วัยรุ่น 218 ตอบมาตราส่วนความเชื่อในตนเองประสิทธิภาพ สามเดือนหลังจากแผ่นดินไหวจะรายงานขนาดรับรู้เหตุการณ์ ความกลัวที่พวกเขามีประสบการณ์ และอาการความเครียดเจ็บปวดหลัง ผลพบว่า ขนาดรับรู้ไม่เกี่ยวข้องกับความกลัวหรืออาการความเครียดเจ็บปวดหลัง แต่ความเชื่อตนเองประสิทธิภาพและกลัวถูกเชื่อมโยงกับอาการความเครียดเจ็บปวดหลัง บทบาทค่ากลัวเป็นผู้ไกล่เกลี่ยในความสัมพันธ์ระหว่างความเชื่อในตนเองประสิทธิภาพและอาการความเครียดเจ็บปวดภายหลังได้รับการสนับสนุน โดยข้อมูล ผลการศึกษา แนะนำว่า มาตรการป้องกันที่มีวัตถุประสงค์เพื่อเพิ่มการรับรู้วิธีการเผชิญกับภัยพิบัติอาจไม่เท่านำไปบันทึกชีวิต แต่อาจเพิ่มความ adolescentś ประสิทธิภาพส่วนบุคคล ลดการเกิดปฏิกิริยาทางอารมณ์ต่อมาที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์

Results (Thai) 2:

วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมิน th ×จความสัมพันธ์ระหว่างขนาดของแผ่นดินไหวกลัวประสบการณ์ความเชื่อของตนเองประสิทธิภาพและอาการของบาดแผลความเครียดในวัยรุ่น เราคาดว่าความเชื่อของตัวเองที่มีประสิทธิภาพในการทำนายอาการของบาดแผลความเครียดและความสัมพันธ์นี้จะเป็นสื่อกลางด้วยความกลัว เราใช้ข้อมูลจากโครงการระยะยาวในการพัฒนากฎเกณฑ์วัยรุ่นที่อยู่ภายใต้วิธีการที่เวลาของปี 2010 เกิดแผ่นดินไหวในชิลี หกเดือนก่อนที่จะเกิดแผ่นดินไหว 218 วัยรุ่นตอบสนองต่อระดับความเชื่อตนเองประสิทธิภาพ; สามเดือนหลังจากเกิดแผ่นดินไหวที่พวกเขารายงานการรับรู้ขนาดของเหตุการณ์ความกลัวพวกเขามีประสบการณ์และอาการความเครียดบาดแผลของพวกเขา ผลการศึกษาพบว่าการรับรู้ขนาดที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับความหวาดกลัวหรืออาการความเครียดบาดแผล แต่ความเชื่อของตัวเองที่มีประสิทธิภาพและความกลัวที่เกี่ยวข้องกับอาการความเครียดบาดแผล บทบาทการตั้งสมมติฐานของความกลัวเป็นสื่อกลางในความสัมพันธ์ระหว่างความเชื่อของตนเองประสิทธิภาพและอาการความเครียดโพสต์บาดแผลได้รับการสนับสนุนโดยข้อมูล ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการแทรกแซงการป้องกันมีวัตถุประสงค์เพื่อเพิ่มความตระหนักถึงวิธีการที่จะเผชิญกับภัยพิบัติที่อาจไม่เพียงนำไปสู่​​การช่วยชีวิต แต่ยังอาจเพิ่มความรู้สึกของการรับรู้ความสามารถส่วนบุคคลของวัยรุ่นลดการเกิดปฏิกิริยาทางอารมณ์มาเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

Results (Thai) 3:

วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อประเมิน th × e ความสัมพันธ์ระหว่างขนาดของแผ่นดินไหว ความกลัวที่มีประสบการณ์ การรับรู้ความสามารถของตนเอง ความเชื่อ และอาการบาดแผลความเครียดในวัยรุ่น เราคาดว่าตนเองความเชื่อทำนายอาการความเครียดบาดแผล และความสัมพันธ์นี้จะผ่านความกลัวเราใช้ข้อมูลจากร่องโครงการพัฒนามาตรฐานวัยรุ่นนั้นอยู่ภายใต้วิธีการที่เวลาของปี 2010 แผ่นดินไหวในประเทศชิลี หกเดือน ก่อนเกิดแผ่นดินไหว แต่วัยรุ่นตอบสนองต่อระดับการรับรู้ความสามารถของตนเอง ความเชื่อ สามเดือนหลังจากแผ่นดินไหวพวกเขารายงานการรับรู้ความสำคัญของเหตุการณ์ ความกลัวที่พวกเขามีประสบการณ์ และอาการความเครียดบาดแผล .ผลการศึกษาพบว่า การรับรู้ขนาดไม่ได้เกี่ยวข้องกับความกลัวหรืออาการความเครียดบาดแผล แต่ความเชื่อของตนและกลัวที่เกี่ยวข้องกับอาการของความเครียดบาดแผล . โดยศึกษาบทบาทของความกลัวเป็นคนกลางในความสัมพันธ์ระหว่างความเชื่อของตนเอง และอาการของความเครียดบาดแผลได้รับการสนับสนุนโดยข้อมูล ผลของการศึกษาแนะนำว่า การป้องกันการแทรกแซงครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อเพิ่มความตระหนักของวิธีการที่จะเผชิญกับภัยพิบัติที่ไม่อาจมีส่วนร่วมเพื่อช่วยชีวิต แต่อาจเพิ่มความรู้สึกวัยรุ่นย้ายสมรรถนะส่วนบุคคล ภายหลังการลดอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์