Eady J said that none of the previo

Eady J said that none of the previous decisions on ISP liability had definitively established when an ISP would be a “common law publisher”. In Godfrey v Demon[4], the defendant ISP was held to be a publisher as it knew about the defamatory content for some time (approximately a fortnight) and failed to take action to remove it. Whereas in Bunt v Tilley,[5] the defendant ISPs were not common law publishers because they had not been informed of the defamatory content and played no more than a merely passive role in its publication.

Results (Thai) 1:

Eady J กล่าวว่า ไม่มีการตัดสินใจก่อนหน้านี้เบี้ย ISP ได้แน่นอนก่อตั้งขึ้นเมื่อ ISP จะเป็นผู้ "เผยแพร่กฎหมายทั่วไป" ใน v Godfrey ปีศาจ [4], จำเลย ISP ได้จัดขึ้นเพื่อเป็นผู้เผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับเนื้อหารังเกียจบางครั้ง (ประมาณสั้น ๆ) และล้มเหลวในการดำเนินการเอา ขณะใน Bunt v Tilley, [5] จำเลย Isp ไม่คอมมอนลอว์ผู้เผยแพร่เนื่องจาก พวกเขาไม่ ได้ทราบเนื้อหารังเกียจ และเล่นไม่เกินบทบาทเพียงแฝงในประกาศ

Results (Thai) 2:

อีเดะ J กล่าวว่าไม่มีการตัดสินใจก่อนหน้านี้เกี่ยวกับความรับผิด ISP ได้จัดตั้งแตกหักเมื่อ ISP จะเป็น "เผยแพร่กฎหมายทั่วไป" ในก็อดฟรีย์วีปีศาจ [4] ISP จำเลยถูกจัดขึ้นเพื่อเป็นผู้จัดพิมพ์เป็นมันรู้เกี่ยวกับเนื้อหาที่ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงบางครั้ง (ประมาณสองสัปดาห์) และล้มเหลวในการดำเนินการที่จะลบออก ในขณะที่แรงโวทิลลีย์ [5] ผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตจำเลยไม่ได้เผยแพร่ที่กฎหมายเพราะพวกเขาไม่เคยได้รับทราบเกี่ยวกับเนื้อหาหมิ่นประมาทและเล่นไม่เกินบทบาทเพียงในราชกิจจานุเบกษา

Results (Thai) 3:

อีดี้ เจ บอกว่า ไม่มีการตัดสินใจก่อนหน้านี้ในความรับผิดชอบได้ก่อตั้งอย่างเป็นทางการ เมื่อ ISP ISP จะเป็น " กฎหมายสำนักพิมพ์ " ในก็อดฟรีย์วีปีศาจ [ 4 ] จำเลย ISP ถูกยกให้เป็นผู้เผยแพร่มันรู้เรื่องเนื้อหาหมิ่นประมาทสักพัก ( ประมาณสองสัปดาห์ ) และล้มเหลวที่จะดำเนินการเพื่อกำจัดมัน ในขณะที่ตีวี ทิลลี่ย์ ,[ 5 ] จำเลยผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตที่ไม่ได้เผยแพร่กฎหมายเพราะพวกเขาไม่ได้รับแจ้งเนื้อหาหมิ่นประมาท และเล่นไม่เกินบทบาทเพียงเรื่อยๆในสิ่งพิมพ์ .