A method is always called in the co

A method is always called in the context of some object. That is, it always has access to self which represents that object on which it was called. This is a standard precept of object-oriented (OO) programming.
A function has no implicit self parameter. All of its parameters are explicit.
Beyond this core distinction, there’s a lot of syntactic good that separates methods and functions in Objective-C. However, the core distinction described above is true for pretty much any OO language.

Results (Thai) 1:

มักจะมีเรียกวิธีการในบริบทของวัตถุบางอย่าง นั่นคือ เสมอได้ถึงตนเองซึ่งแทนที่วัตถุในที่ที่มันถูกเรียกว่า นี่คือกฎเกณฑ์ที่เป็นมาตรฐานของเชิงวัตถุการเขียนโปรแกรม (OO)ฟังก์ชันมีไม่มีพารามิเตอร์ตัวเองนัย พารามิเตอร์ทั้งหมดจะชัดเจนนอกเหนือจากความแตกต่างหลัก มีจำนวนมากของดีทางไวยากรณ์ที่แยกวิธีและฟังก์ชั่นวัตถุประสงค์ c อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างหลักที่อธิบายไว้ข้างต้นเป็นจริงสำหรับภาษา OO ใด ๆ สวยมาก

Results (Thai) 2:

วิธีการที่เรียกว่าเสมอในบริบทของวัตถุบางอย่าง นั่นคือมันมักจะมีการเข้าถึงตัวเองซึ่งหมายถึงวัตถุที่มันถูกเรียกว่า นี่คือกฎเกณฑ์มาตรฐานของการเขียนโปรแกรมเชิงวัตถุ (OO).
ฟังก์ชั่นไม่เคยมีใครพารามิเตอร์ตัวเองโดยปริยาย ทั้งหมดของพารามิเตอร์ที่มีความชัดเจน.
นอกเหนือจากความแตกต่างหลักนี้มีจำนวนมากของประโยคที่ดีที่แยกวิธีการและฟังก์ชั่นใน Objective-C อย่างไรก็ตามความแตกต่างหลักที่อธิบายข้างต้นเป็นจริงสำหรับสวยมากภาษา OO ใด ๆ

Results (Thai) 3:

วิธีมักเรียกว่าในบริบทของวัตถุบางอย่าง คือว่า มันมักจะมีการเข้าถึงด้วยตนเองซึ่งหมายถึงวัตถุซึ่งมันถูกเรียกว่า นี้เป็นมาตรฐานหลักการเชิงวัตถุ ( OO ) การเขียนโปรแกรมฟังก์ชันไม่มีนัยด้วยตนเองพารามิเตอร์ ทั้งหมดของตัวแปรที่ชัดเจนนอกเหนือจากความแตกต่างนี้หลัก มีมากทางที่ดีวิธีการแยกและฟังก์ชั่นใน objective-c. อย่างไรก็ตามความแตกต่างหลักที่อธิบายข้างต้นเป็นจริงสำหรับสวยมากภาษา OO ใด ๆ