We conclude that while the courts (

We conclude that while the courts (and legislative bodies) have generally recognised in developing the law that short verbal texts might have a single meaning that other traders may wish to use, it is less clear that *I.P.Q. 368 they have been sufficiently sensitive to how the law might be used to monopolise a number of meanings or potential meanings in a short verbal text, not all of which will be either a product of the claimant's creativity, in the case of copyright, or his financial investment, in the case of trade marks.

Results (Thai) 1:

เราสรุปว่า ในขณะที่ศาล (และสภาองค์กร) โดยทั่วไปมีได้ยังงานในการพัฒนากฎหมายที่ข้อความด้วยวาจาโดยย่ออาจมีความหมายเดียวที่ผู้ค้าอื่น ๆ อาจต้องการใช้ เป็นน้อยชัดว่า * 368 I.P.Q. ไว้พอสำคัญที่ว่ากฎหมายอาจจะใช้ monopolise หลายความหมายหรือความหมายที่อาจเกิดขึ้นในข้อความด้วยวาจาโดยย่อที่จะผลิตภัณฑ์ความคิดสร้างสรรค์ของผู้อ้าง ในกรณีของลิขสิทธิ์ หรือของเขาลงทุนทางการเงิน ในกรณีของเครื่องหมายการค้าอย่างใดอย่างหนึ่งไม่

Results (Thai) 2:

เราสรุปได้ว่าในขณะที่ศาล (และร่างกฎหมาย) ได้รับการยอมรับโดยทั่วไปในการพัฒนากฎหมายที่ตำราวาจาสั้นอาจมีความหมายเดียวที่ผู้ค้าอื่น ๆ อาจจะใช้ก็เป็นที่ชัดเจนน้อยกว่าที่ * 368 Ipq พวกเขาได้รับอย่างพอเพียงที่มีความสำคัญกับวิธีการ กฎหมายอาจจะมีการใช้ในการผูกขาดจำนวนของความหมายหรือความหมายที่มีศักยภาพในข้อความคำพูดสั้น ๆ ไม่ได้ทั้งหมดซึ่งจะเป็นได้ทั้งผลิตภัณฑ์จากความคิดสร้างสรรค์ของผู้ร้องในกรณีของลิขสิทธิ์หรือการลงทุนทางการเงินของเขาในกรณีของการค้า เครื่องหมาย

Results (Thai) 3:

เราสรุปได้ว่า ในขณะที่ศาลและองค์กรนิติบัญญัติ ) โดยทั่วไปมีการยอมรับในการพัฒนากฎหมายที่ใช้ข้อความสั้นอาจจะมีความหมายเดียวที่ผู้ค้าอื่น ๆอาจต้องการที่จะใช้เป็นที่ชัดเจนน้อย * i.p.q. พวกเขามีเพียงพอ ความว่า กฎหมายอาจจะถูกใช้เพื่อทำให้มีสิทธิ์เพียงผู้เดียวจำนวนของความหมายหรือความหมายของศักยภาพ ในสั้น ๆวาจาข้อความไม่ใช่ทั้งหมดซึ่งจะให้ผลิตภัณฑ์ของความคิดสร้างสรรค์ของโจทก์ในคดีลิขสิทธิ์ หรือ การเงิน การลงทุน ในเรื่องของการค้า เครื่องหมาย