SPRING (May 2006) "What the hell ar

SPRING (May 2006)

"What the hell are YOU looking at?"

My eyebrows furrowed and I felt a massive headache coming on. I took a deep breath and then exhaled slowly, the seconds ticking by as the air whistled out between my lips. Sensing that her joking greeting had not gone over as planned, Amber fidgeted and bit her lower lip.

But even when I was done exhaling, I didn't answer. I didn't know what to say. I WAS, however, looking the hell at her. Three years had been very kind to Amber. She'd grown in maturity and poise without losing any of her youthful beauty. Her blue eyes were bright and sharp with intelligence. Her fine blonde hair was perfectly coiffed. She stood before me wearing a long-sleeved, ribbed V-neck sweater and tight designer jeans over black heels. The sleeves highlighted her long, slender arms. The V-neck showed off her wonderfully enticing cleavage. And then hem of the sweater was short enough to reveal a wide expanse of creamy skin, with a toned belly that would be the envy of any teenager. I saw the hint of a thong peeking above the waist of her jeans, stirring up old memories. I let my eyes drop down and truly take her in, and for a moment, she posed prettily for my viewing pleasure.

Amber was gorgeous. Three years without seeing her had altered my memories until I'd transformed her physical appearance into that of an angel descended from the heavens. The reality of her actual beauty was no disappointment. I wanted to reach out, press my lips to hers, and never let go until we had ravished each other into exhaustion.

And yet, I wasn't her boyfriend anymore. We'd broken up, and we'd moved on. And I was so shocked at seeing her again that I couldn't move.

We kind of looked at each in the awkward silence, and when Amber realized I wasn't going to say anything she cleared her throat and looked at me nervously. "Uh, how are you?"

I shrugged silently.

She seemed pained to know that I wasn't talking to her just yet, but at least I wasn't completely ignoring her. With her eyebrows canted to the sides in a pleading expression, she asked, "Can I come in?"

I glanced back inside the house to the bedroom where Cherys and Danielle were undoubtedly in the middle of a very intense conversation. Looking back at Amber I slowly shook my head in the negative.

Her face fell and she half-turned away in rejection. But I interrupted her by saying, "Let's go for a walk."

Stunned, Amber simply waited in silence as I retrieved my keys and shoes to go out. A minute later, I locked up and then started walking down the sidewalk, not even waiting for her.

At the curb was a big black Mercedes S-class, not Amber's style. She'd probably borrowed the car from her parents. It was a subtle reminder that she didn't live here anymore. She'd left me to pursue her dream.

I walked forward at a slow enough pace that Amber quickly caught up to me. It was all I could do to not turn and embrace her in the strongest, tightest hug I could possibly manage. Three years ago she'd gone off to Stanford and medical school. Three years she'd made love to me in OUR home, then immediately flown away and never looked back.

For three years, I never got a single phone call, email, text message, or even a personal message passed along from a friend. Nothing. Zero. Zilch. I should have hated her for it.

Instead, all I wanted to do was throw her onto the grass and kiss her like we'd been separated for only two days and I'd been missing my girlfriend. But I was still angry with her. Amber had abandoned me. Who was she to think that she could leave me when convenient and then just show up on my doorstep as if nothing had ever happened between us? Did she really think she could ignore my phone calls and emails and letters for three years, and then just return and have me back?

I think I actually felt my brain *pinch*.

She could. She could have me back. I loved her. I still loved her. Amber could have shown up at my wedding to Cherys and I would have left it all behind for her.

For Amber...

I missed her so much...

If I just looked at her, saw her beautiful face again, I would forgive her everything and fall into her arms if SHE would only take ME back.

So I couldn't look at her.

It would be too easy. I would be giving up too much of myself. My brain tried to tell me that I deserved better than that. And besides, I was still too fractured emotionally after being put through the ringer by Danielle and Cherys. I was vulnerable and irrational. If I was still in a relationship with Cherys and Danielle right now, how would I have reacted at seeing Amber again?

I guess now I would never know. All I had was how I felt in this moment, which was a painful mix of two urges: one, to madly embrace her in a rush of passion; and two, to shut her away and never speak with her again. I couldn't decide which I wanted more.

Amber made my decision for me by slipping her hand into mine. Her touch was warm, reassuring. And when her fingers squeezed down, I turned and looked into her sky blue eyes, so luminous and liquid. I could see her own longing in her eyes, and before I could even blink I'd brought my face to hers and pressed our lips together, holding her head in my hands and kissing her like the world was about to end.

An ecstatic cry of happiness welled up in Amber's throat as our lips lashed one another and our tongues intertwined. But a moment later, I tore myself away and turned around, sagging to the ground on one knee and pressing my palms to my own temples in an attempt to crush my own head and end my misery.

I couldn't take it. My mind was scrambling in a dozen different directions at once. Yes-Amber, No-Amber, Cherys, Danielle, pregnancy, single-life, and on and on and on. I'd pushed myself to the brink of insanity too many times in the past hour and finally I was about to crack. My eyes were wide in terror and I screamed, unable to make sense of it anymore.

And then Amber's arms were around me as she urgently exclaimed, "David? David?" in a frightened tone.

All I could do was scream again as loud as I possibly could, the sound tearing out of my throat like a banshee out of hell. I couldn't take it anymore.

Amber didn't know what was going on, and yet she held me tightly and rocked me like a baby, her lips to the back of my head and her hands stroking everywhere.

The next thing I knew, I was standing before my front door, my arm draped around Amber's shoulders while she alternately rang the doorbell and dug through my pockets to try and fish out my keys.

After three attempts on the doorbell and two attempts with the wrong key, the door swung open. Both Cherys and Danielle were standing there, Cherys with one hand over her mouth in surprise and Danielle glancing back and forth between me and Amber.

"Amber?" Danielle said in surprise. "David?"

My world was a grey haze. I couldn't focus and I really didn't care. At this moment, all I really wanted was to be asleep and make the rest of the world go away.

Cherys was asking, "David? Are you okay?"

Amber by now had shifted her balance to better support me. "He's in shock. Can we get him inside?"

A minute later I was laying flat on the couch and a blanket was thrown over me. Someone slid a pillow beneath my legs. This was better. Much more comfortable and I was feeling warmer.

"He's catatonic," Cherys asked in grave concern, passing her hand over my eyes slowly. My gaze was straight up and I didn't really look around. "Do you think he can hear us?"

Amber sighed. "I'm pretty sure he can hear and see us. He's just not responding."

I felt a warmth near my face and then Cherys was kissing my cheek. "I love you, David."

Danielle's hands were on my arm. "His skin is clammy. And his pulse is weak."

Amber replied, "Normal signs of shock. Just give it time, he'll come around as long as we keep him warm." Amber's voice quivered at the end of that, and then I heard her quietly begin to cry as the immediate medical emergency faded and her emotions settled in.

"Amber? Are you okay?" Danielle asked.

Amber let out a shivering sigh and then said, "Yeah, I'll be fine. I knew he'd be surprised to see me, just not THIS surprised."

Danielle said quietly, "It's been kind of an intense morning. Your arrival was probably just the final blow." She exhaled loudly and then looked up. "What ARE you doing here?"

There was a quiet pause as Amber gathered herself. "I had to come home. I had to see him. I never planned for THIS to happen to him."

"What happened out there?" Danielle asked, accusing anger creeping into her voice.

"We went for a walk. One minute we were trying to figure out what to say to each other and the next he was kissing me." Amber paused to take a breath. "The next moment he was holding his head and screaming without restraint. Then he went into shock."

Everyone went quiet for a few seconds, and then Cherys piped up, "Remind me never to kiss you."

Danielle snorted, and the mood in the room lightened up considerably.

I felt a hand settle onto my forehead and another go to my throat. Amber sounded relieved as she said, "His pulse is slowing down and he's breathing easier."

Danielle commented, "His color is coming back."

Cherys sighed happily. "He's going to be alright." I felt a new hand on my arm, stroking me lovingly. When it was gone, I heard Cherys ask, "So when did you get back in town?"

"Late last night," Amber replied. "I could barely wait until a decent hour to come here this morning."

Danielle's voice came softly and yet had a strong undercurrent of protectiveness in it. "And what are your intentions towards my little brother?"

I heard Cherys inhale sharply and Amber hesitated before answering. But after a while, she said simply, "I want him back. I know it's terribly selfish of me, but I want him back. I transferred to the University here. I want to be with him."

Danielle's voice came back confused. "But you onl

Results (Thai) 1:

ฤดูใบไม้ผลิ (2549 พฤษภาคม) "นรกมีคุณสิ่งที่" Furrowed คิ้วของฉัน และฉันรู้สึกปวดหัวใหญ่เข้ามา ฉันใช้เวลาหายใจลึก และ exhaled ช้า whistled วินาที ticking โดยเป็นอากาศระหว่างริมฝีปากของฉัน การตรวจว่า เธอทักทายหยอกล้อเดินทางไม่ผ่านตามแผน แอมเบอร์ fidgeted และบิตลิล่างของเธอ แม้แต่เมื่อฉันเสร็จ exhaling ฉันไม่ได้ตอบ ฉันไม่รู้จะพูดอะไร ฉัน WAS ไร ดู นรกที่เธอ สามปีได้ดีสีเหลืองอำพัน เธอได้เติบโตขึ้นในวันครบกำหนดและความเที่ยงโดยไม่สูญเสียใด ๆ ของความงามอ่อนเยาว์ ตาของเธอสีฟ้าสดใส และคมชัด ด้วยปัญญา ผมสีบลอนด์ของเธอดีขึ้นสมบูรณ์ coiffed เธอยืนฉันสวมเสื้อคอวี แขนยาว ยางและกางเกงยีนส์ออกแน่นเหนือส้นเท้าสีดำ แขนที่เน้นแขนยาว สเลนเดอร์ คอวีที่พบ off ปริเธอเยี่ยมยอดน่าหลงไหล แล้ว เฮ็มที่เสื้อก็สั้นพอเฉลยหลากครีมผิว ท้องกระชับที่จะเป็นอิจฉาของวัยรุ่นมีมากมาย ผมเห็นคำใบ้ของทอง peeking เหนือเอวของกางเกงยีนส์ของเธอ กวนค่าความทรงจำ ผมปล่อยให้ตาหล่นลง และนำเธอในอย่างแท้จริง และครู่ เธออึ้ง prettily เพื่อความสุขของฉันดู เหลืองสวยงามได้ สามปีโดยไม่ต้องเห็นเธอได้เปลี่ยนความทรงจำของฉันจนฉันได้เปลี่ยนรูปลักษณ์ของเธอเป็นของแองเจิลสืบเชื้อสายจากฟากฟ้า ความงามจริงจริงไม่ผิดหวังไม่ ฉันต้อง การเข้าถึง กดริมฝีปากของฉันกับเธอ ไม่ปล่อยจนกว่าเราได้ ravished กันเข้ามา และยังได้ ฉันไม่ได้แฟนของเธออีกต่อไป เราก็เสียค่า และเราได้ย้ายใน และฉันตกใจมากที่เห็นเธออีกครั้งที่ฉันไม่สามารถย้าย เรามองในความเงียบตกใจแต่ละชนิด และเมื่อรู้เหลือง ผมไม่ได้ไปพูดอะไรเธอล้างคอของเธอ และมองที่ฉันคน "Uh ซำบายดีบ๊อ" ผมยักไหล่อยู่เบื้องหลัง เธอดูเหมือน pained รู้ว่า ฉันไม่ได้พูดกับเธอเพียงแต่ แต่น้อย ผมไม่สมบูรณ์ละเว้นเธอ มีคิ้วเธอ canted ไปด้านในนิพจน์ร้อง เธอถาม "สามารถฉันมา" ผม glanced อยู่ภายในห้องนอนที่ Cherys และแดเนียลล์ได้อย่างไม่ต้องสงสัยระหว่างการสนทนารุนแรงมาก กลับมองที่แอมเบอร์ผมช้าจับหัวของฉันในการลบ ตกใบหน้าของเธอ และเธอครึ่งหันในการปฏิเสธ แต่ผมขัดจังหวะเธอ โดยพูดว่า "ลองไปเดินเล่น" ตกตะลึงไป แอมเบอร์ก็รอในความเงียบ ตามดึงคีย์ของฉันและรองเท้าออกไป นาทีต่อมา ฉันล็อคขึ้นแล้ว เริ่มเดินลงสารพัด ไม่ได้กำลังรอสำหรับเธอ ที่นุ่งจะได้เป็นใหญ่ดำรถเบนซ์เอส-คลาส ลักษณะของแอมเบอร์ไม่ นอกจากนี้เธอคงได้ยืมรถจากพ่อแม่ มันเป็นจดหมายรายละเอียดว่า เธอไม่ได้อยู่ที่นี่อีกต่อไป เธอได้ทิ้งฉันไปไล่ตามความฝันของเธอ ฉันเดินไปที่ช้าก้าวพอเหลืองอย่างรวดเร็วจับขึ้นกับฉัน มันคือทั้งหมดที่ฉันอาจไม่เปิด และโอบกอดเธอในฮักแข็งแกร่ง พันธุ์ที่ฉันไม่อาจจะจัดการ สามปีที่ผ่านมาเธอก็หายไปจากสแตนฟอร์ดและโรงเรียนแพทย์ สามปีเธอทำรักให้ฉันในบ้านของเรา แล้ว ทันทีบินออกไป และไม่เคยมองกลับกัน สามปี ฉันไม่เคยมีโทรศัพท์เดียว อีเมล์ ข้อความ หรือแม้แต่ข้อความส่วนตัวผ่านไปจากเพื่อน ไม่มีอะไร ศูนย์ Zilch ผมควรมีขี้เกียจเธอก็ แทน ทั้งหมดที่ฉันอยากทำคือโยนเธอลงบนหญ้า และจูบเธอเหมือนเราได้แบ่งเพียงสองวัน และฉันมีขาดแฟน แต่ผมยังคงโกรธกับเธอ แอมเบอร์ได้ถูกทอดทิ้งฉัน เธอคิดว่า เธอจะทิ้งฉันเมื่อสะดวกแล้ว เพียงแสดงในบันไดหน้าประตูของฉันเหมือนกับว่าไม่เคยมีเกิดขึ้นระหว่างเราได้ที่ ไม่ได้เธอคิดว่า เธอสามารถละเว้นฉันโทรศัพท์ และอีเมล์ และจดหมายสามปี และเพียงกลับ แล้วมีฉันกลับ ผมคิดว่า จริง ๆ แล้วรู้สึกสมองของฉัน * หยิก * เธอไม่ เธอไม่มีฉันกลับ ฉันรักเธอ ฉันยังรักเธอ อำพันไม่ได้แสดงขึ้นในงานแต่งงานของฉันเพื่อ Cherys และผมจะได้ทิ้งมันทั้งหลังสำหรับเธอ สำหรับเหลือง... ฉันพลาดเธอมาก... ถ้าฉันเพียงมองเธอ เห็นใบหน้าสวยของเธออีกครั้ง ฉันจะยกโทษให้เธอทุกอย่าง และตกอยู่ในอ้อมแขนของเธอถ้าเธอจะนำฉันกลับไป ดังนั้น ฉันไม่สามารถมองที่เธอ มันจะง่ายเกินไป ฉันจะให้ค่ามากเกินไปของตัวเอง สมองของฉันพยายามจะบอกว่า ฉันดีกว่าที่สำคัญ และนอกจาก ฉันถูกยังคงเกิน fractured อารมณ์หลังจากการย้ายผ่าน ringer ที่แดเนียลล์และ Cherys ผมอ่อนแอ และไม่มีเหตุผล ถ้าผมยังอยู่ในความสัมพันธ์กับ Cherys และแดเนียลล์ขณะนี้ ว่าจะฉันได้ปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นที่เห็นเหลืองอีก ผมคิดว่า ตอนนี้ไม่รู้ ทั้งหมดที่ผมมีไรผมรู้สึกในช่วงเวลานี้ ซึ่งเจ็บปวดผสมขอก่อนส่งกลับสอง: หนึ่ง นักสวมกอดเธอในการวิ่งของความรัก และ 2 ปิดเธอไป และไม่เคยพูดกับเธออีกครั้ง ฉันไม่สามารถตัดสินใจที่อยากเพิ่มเติม เหลืองทำการตัดสินใจของฉันให้ฉัน ด้วยมือของเธอลื่นไถลเข้าไปในเหมือง สัมผัสเธออบอุ่น reassuring ได้ และเมื่อเธอนิ้วคั้นลง ฉันเปิด และมองเข้าไปในตาของเธอสีฟ้า ลูมินัส และของเหลวดังนั้น ฉันสามารถดูตนเองปรารถนาในสายตาของเธอ และก่อนฉันสามารถกะพริบแม้ฉันได้นำใบหน้าของฉันให้เธอกดริมฝีปากของเราเข้าด้วยกัน จับหัวของเธอในมือของฉัน และจูบเธอเช่นโลกที่จะ สิ้นสุด ร้องสุขสันต์มีความสุข welled ขึ้นในคอของแอมเบอร์ริมฝีปากของเรา lashed กัน และลิ้นของเราเจอ แต่ครู่ต่อมา ฉันฉีกตัวเองออกไป และหันไปรอบ ๆ หย่อนคล้อยไปพื้นดินบนเข่า และกดฉันปาล์มการวัดของตัวเองในความพยายามที่จะสนใจหัวของฉันเอง และสิ้นสุดความทุกข์ยากของฉัน ผมไม่คิดว่า ใจของฉันถูกแปลงในโหลทิศครั้ง ใช่เหลือง ไม่เหลือง Cherys แดเนียลล์ ตั้งครรภ์ ชีวิตเดียว และใน และใน และในการ ผมก็ผลักตัวเองต้องบ้าหลายครั้งในชั่วโมงผ่านมา และในที่สุด ผมจะแตก ตาได้กว้างในความหวาดกลัว และฉันกรีด ร้อง ไม่เหมาะสมของมันอีกต่อไป แล้ว ของแอมเบอร์อาวุธรอบตัวเป็นเธออย่างเร่งด่วนทางหลุดรอด "David David "ในเสียงกลัว ทั้งหมดที่ฉันไม่ได้ร้องอีกเข้าใจว่าเป็นฉัน อาจสามารถ ฉีกขาดที่เสียงออกจากคอชอบ banshee ออกจากนรก ผมไม่ใช้มันอีกต่อไป แอมเบอร์ไม่ทราบสิ่งเกิดขึ้น และยังเธอจัดผมแน่น และ rocked ฉันเหมือนทารก ริมฝีปากของเธอไปด้านหลังของศีรษะและมือของเธอตบทุก สิ่งถัดไปที่ฉันรู้ ฉันยืนก่อนฉันหน้าประตู แขนมากรอบไหล่ของแอมเบอร์เธอสลับรางกริ่งบ้าน และขุดผ่านกระเป๋าของฉันปลาออกคีย์ของฉัน และพยายาม หลังจากความพยายามสามบนกริ่งบ้านและพยายามสองคีย์ไม่ถูกต้อง ประตู swung เปิด Cherys และแดเนียลล์ถูกตั้ง Cherys ด้วยมือเดียวผ่านปากของเธอในความประหลาดใจและแดเนียลล์ทิวทัศน์ระหว่างฉันและแอมเบอร์กลับมา "เหลือง" แดเนียลล์กล่าวว่า ในความประหลาดใจ "David" โลกของฉันคือ เมฆหมอกสีเทา ฉันไม่สามารถโฟกัส และฉันจริง ๆ ไม่ได้ดูแล ตอนนี้ ทั้งหมดที่ผมอยากได้หลับ และทำให้ส่วนเหลือของโลกไป Cherys ถูกถาม "David รึเปล่าล่ะ" เหลือง โดยขณะนี้ได้เปลี่ยนสมดุลของเธอเพื่อให้สนับสนุนฉัน "เขาได้ไล่ เราได้เขาภายใน" นาทีต่อมาผมถูกวางแบนบนโซฟา และผ้าห่มถูกโยนข้า คนฝ่อหมอนใต้ขาของฉัน นี้ดีกว่า สะดวกสบายมากขึ้น และฉันรู้สึกอุ่นขึ้น "เขา catatonic, " Cherys ถามในความกังวล ผ่านมือของเธอตาช้า สายตาของฉันได้ตรงขึ้น และฉันไม่ได้จริง ๆ ดู "คุณคิดว่า เขาสามารถได้ยินเสียงเรา" แอมเบอร์ถอนหายใจ "ฉันลำยองแน่ใจว่า เขาสามารถได้ยิน และเห็นเรา เขาจะไม่ตอบสนอง" ผมรู้สึกความอบอุ่นใกล้หน้าของฉันแล้ว Cherys ถูกจูบแก้มของฉัน "ผมรักคุณ David" มือของแดเนียลล์ถูกแขนของฉัน "ผิวของเขานั้นเปียกชื้น และชีพจรของเขาจะอ่อนแอ" แอมเบอร์ตอบ "สัญญาณปกติของช็อค เพียงกำหนดเวลา เขาจะมารอบตราบใดที่เราให้เขาอบอุ่น" เสียงของแอมเบอร์ quivered ท้ายที่ และจากนั้น ฉันได้ยินเธอเงียบ ๆ เริ่มร้องไห้เป็นกรณีฉุกเฉินทางการแพทย์ทันทีสีจางลงและอารมณ์ของเธอใน "เหลือง รึเปล่าล่ะ" แดเนียลล์ถาม เหลืองให้ออกแยกกัน shivering แล้ว กล่าว ว่า "ใช่ ฉันจะได้ดี ผมรู้ว่า เขาจะแปลกใจที่เห็นฉัน เพียงไม่ใช่ประหลาดใจ" แดเนียลล์กล่าวอย่างเงียบ ๆ "จะได้รับของเช้ารุนแรง มาถึงคุณได้อาจเพียงระเบิดสุดท้าย" เธอ exhaled ดัง และมองดูแล้ว ค่า "จะทำอะไรที่นี่" มีหยุดเงียบเป็นเหลืองรวบรวมตัวเอง "ผมมาบ้าน ผมเห็นเขา ฉันไม่เคยวางแผนนี้เกิดขึ้นกับเขา" "เกิดอะไรขึ้นค่ะ" แดเนียลล์ขอ กล่าวหาความโกรธที่เลื้อยเป็นเสียงของเธอ "เราไปเดินเล่น เราพยายามเข้าใจพูดกันและถัดไปหนึ่งนาทีเขาได้จูบฉัน" แอมเบอร์หยุดชั่วคราวเพื่อใช้ลม "ช่วงเวลาถัดไปเขากดศีรษะของเขา และกรีดร้อง โดยไม่มีความยับยั้งชั่งใจ จากนั้น เขาเดินเข้าไปในช็อต" ทุกคนก็เงียบกี่วินาที แล้ว Cherys ส่งผ่านค่า "เตือนฉันจะจูบคุณ" แดเนียลล์ snorted และอารมณ์ในห้อง lightened ค่ามาก ผมรู้สึกว่า มือจับคู่บนหน้าผากของฉัน และอีกไปที่คอ เหลืองแต่เพียงแห่งปลดปล่อยกับเธอกล่าวว่า "ชีพจรของเขาจะชะลอตัวลง และเขาจะหายใจได้ง่ายขึ้น" ความเห็นแดเนียลล์ "สีของเขาจะกลับมา" Cherys ถอนหายใจอย่างมีความสุข "เขาเป็นไปได้ครับ" ผมรู้สึกมือใหม่บนแขน ตบฉันรัก เมื่อหายไป ฉันได้ยิน Cherys ถาม "ดังนั้นเมื่อคุณได้รับกลับมาในเมือง" "ดึกคืนสุดท้าย แอมเบอร์ตอบกลับ "ฉันอาจแทบไม่รอจนถึงชั่วโมงดีมาที่นี่เช้านี้" เสียงของแดเนียลล์มาเบา ๆ และยัง มีคลื่นใต้น้ำแข็งของ protectiveness ใน "และความตั้งใจต่อพี่น้อยคืออะไร" ผมได้ยิน Cherys สูดดมอย่างรวดเร็ว และแอมเบอร์ hesitated ก่อนตอบ แต่หลัง เธอบอกว่า แค่ "ฉันต้องการเขากลับ ฉันรู้ว่า มันแย่มากเห็นแก่ตัวของฉัน แต่ฉันต้องการให้เขากลับ ผมโอนไปมหาวิทยาลัยที่นี่ อยากอยู่กับเขา" เสียงของแดเนียลล์มากลับงง "แต่คุณยว

Results (Thai) 3:

ฤดูใบไม้ผลิ ( พฤษภาคม 2549 )

" แล้วพวกนายมองอะไร ?

คิ้วร่อง ผมรู้สึกปวดหัวครั้งใหญ่กำลังจะมา ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วหายใจออกช้าๆ วินาทีผ่านไปขณะที่ลมเป่าปากออกมาระหว่างที่ริมฝีปากของฉัน รู้สึกว่าเธอล้อเล่นทักทายไม่ได้ไปตามที่วางแผนไว้ แอมเบอร์กระสับกระส่ายและกัดริมฝีปากล่างของเธอ . . . . .

แต่ถ้าฉันทำถอนหายใจ ผมไม่ตอบข้าไม่รู้จะพูดยังไงดี ฉันได้ แต่ มอง อะไรที่เธอ สามปีได้ประเภทมากกับแอมเบอร์ เธอโตในวุฒิภาวะและท่วงทีโดยไม่สูญเสียใด ๆของความงามอ่อนเยาว์ของเธอ ดวงตาสีฟ้าสดใสและคมชัดด้วยปัญญา ผมสีบลอนด์ของเธอได้เป็นอย่างดี coiffed . เธอยืนอยู่หน้าผม ใส่แขนยาว ผ้าแบบเสื้อและกางเกงยีนส์ดีไซเนอร์แน่นกว่าส้นสีดำแขนยาวของเธอเน้น แขนเรียว v-neck แสดงปิดเธอเยี่ยมยอดล่อลวง ความแตกแยก แล้วชายเสื้อสั้นพอที่จะเปิดเผยขยายกว้างของผิวครีมกระชับหน้าท้องด้วยที่จะอิจฉาของวัยรุ่น ผมเห็นแววของทองแอบดูข้างเอวของกางเกงยีนส์ของเธอ ทำให้ความทรงจำเก่าๆ ฉันปล่อยสายตาลงอย่างแท้จริงและพาเธอเข้ามาและสำหรับช่วงเวลาที่เธอถูกวางอย่างสวยงามสำหรับการดูความสุข

แอมเบอร์ที่งดงาม สามปีที่ไม่ได้เจอเธอมีการเปลี่ยนแปลงความทรงจำของฉันจนกว่าฉันจะเปลี่ยนลักษณะทางกายภาพของเธอไปที่เทวดาลงมาจากสวรรค์ ความเป็นจริงของความงามที่แท้จริงของนางก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ฉันอยากจะเอื้อมมือกดริมฝีปากของผมกับเธอและไม่ปล่อยให้ไปจนกว่าเราจะมีปล้นกันในความเหนื่อย

แต่ผมไม่ได้เป็นแฟนของเธออีกต่อไป เราก็เลิกกัน เราต้องก้าวต่อไป ฉันตกใจมากที่เห็นเธออีกครั้ง ฉันขยับไม่ได้

เราก็มองกันในความเงียบที่น่าอึดอัด เมื่อแอมเบอร์ก็ยังไม่พูดอะไร เธอล้างคอของเธอ และมองฉันอย่างหงุดหงิด " เอ่อ . . . คุณเป็นยังไงบ้าง ? "

ฉันยักไหล่อย่างเงียบ ๆ .

ดูเธอเจ็บใจที่รู้ว่าฉันไม่ได้พูดกับเธอไม่ได้ แต่อย่างน้อยผมก็ไม่ได้เมินเฉยต่อเธอ คิ้วของเธอ canted ด้านในสีหน้าอ้อนวอน เธอถามว่า " ผมเข้าไปได้มั้ย ? "

ผมมองกลับเข้าไปในบ้านกับห้องนอนที่ cherys กับแดเนียลคือไม่ต้องสงสัยในกลางของการสนทนาที่รุนแรงมากมองกลับมาที่ แอมเบอร์ ฉันค่อยๆส่ายหัวลบ

หน้าของเธอลดลงและเธอครึ่งหนึ่งหันไปในการปฏิเสธ แต่ ฉันรบกวนเธอด้วยการบอกว่า ไปเดินเล่นกันเถอะ "

ตะลึง แอมเบอร์เพียงแค่รอคอยในความเงียบขณะที่ผมดึงคีย์และรองเท้าของฉันออกไป นาทีต่อมา ผมถูกขัง แล้วก็เริ่มเดินไปตามทางเท้า ไม่รอให้เธอ

ที่ขอบเป็น เอส - คลาสเมอร์เซเดสสีดำขนาดใหญ่ ลักษณะของผลึก เธอจะยืมรถจากพ่อแม่ของเธอ มันเป็นสีสัน เตือนว่า เธอไม่ได้อยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว เธอจะทิ้งฉันไปเพื่อตามหาความฝันของเธอ . . . . .

ฉันเดินไปที่ช้า พอจังหวะที่ แอมเบอร์ รีบจับขึ้นมา มันคือทั้งหมดที่ฉันสามารถทำได้เพื่อไม่เปิดและโอบกอดเธอในที่แคบ , กอดฉันอาจจะจัดการเมื่อ 3 ปีก่อนที่เธอจะจากไป ที่สแตนฟอร์ด และโรงเรียนแพทย์ สามปีเธอเคยให้ความรักกับผมในบ้านเรา แล้วบินจากไปทันที และไม่เคยมองกลับ

สำหรับสามปี ผมไม่เคยได้รับโทรศัพท์ โทรศัพท์เดียวอีเมล ข้อความ หรือแม้แต่ข้อความส่วนตัวที่ส่งต่อจากเพื่อน ไม่มีอะไร ศูนย์ ไม่มีเลย ฉันน่าจะเกลียดเธอนะ

แทนทั้งหมดที่ฉันต้องการทำคือโยนเธอลงบนพื้นหญ้า และจูบเธอ เราก็อยู่ห่างกันเพียงสองวันและผมก็หายไป แฟนของฉัน แต่ฉันก็ยังโกรธของเธอ แอมเบอร์ได้ทิ้งฉันไป ใครกันที่เธอจะคิดว่าเธอจะทิ้งฉันไปเมื่อสะดวกแล้วโผล่ขึ้นในบันไดหน้าประตูของฉันเป็นถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเราเธอคิดว่าเธอจะไม่สนใจโทรศัพท์และอีเมลของฉันและตัวอักษรสามปี แล้วเพิ่งกลับมา และฉันกลับมา ?

ฉันคิดว่าที่จริงผมรู้สึกว่าสมองของผมหยิก * *

เธอสามารถ เธอจะกลับมาหาฉัน ฉันรักเธอ ฉันยังคงรักเธอ แอมเบอร์จะแสดงขึ้นที่งานแต่งงานของข้ากับ cherys และฉันก็ทิ้งมันไว้ข้างหลังเธอ

สำหรับแอมเบอร์ . . . . . . .

ผมคิดถึงเธอมาก . . . . . . .

ถ้าฉันเพียงมองเธอ เห็นหน้าสวยๆของเธออีกครั้ง ผมจะให้อภัยทุกอย่าง เธอล้มลงในอ้อมแขนของเธอ ถ้าเธอจะพาฉันกลับ

ดังนั้นฉันไม่สามารถมองเธอ

มันง่ายเกินไป ผมจะให้มากเกินไปเอง สมองของฉันพยายามที่จะบอกฉันว่าฉันสมควรดีกว่า และอีกอย่างฉันยังคงหักอารมณ์หลังจากถูกใส่ผ่านทางโทรศัพท์โดยแดเนียลและ cherys . ฉันยังอ่อนแอและไร้เหตุผล ถ้าผมยังอยู่ในความสัมพันธ์กับ cherys กับแดเนียลตอนนี้ ฉันจะมีปฏิกิริยาที่เห็นอำพันอีกครั้ง

ผมว่าตอนนี้ผมคงไม่มีวันได้รู้ ผมก็ว่าผมรู้สึกยังไงในช่วงเวลานี้ ซึ่งถูกผสมผสานให้เจ็บปวดสอง : หนึ่งจะโอบกอดเธออย่างรีบร้อนของตัณหา และสอง เพื่อปิดปากเธอทันที และไม่พูดกับเธออีกครั้ง ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจ ซึ่งผมต้องการมากกว่า

แอมเบอร์ทำให้การตัดสินใจของผม ผมลื่นมือของเธอเข้าไปในเหมือง สัมผัสของเธออบอุ่น มั่นใจมาก และเมื่อเธอใช้นิ้วบีบลง ผมหันกลับไปมองเข้าไปในดวงตาสีฟ้าของเธอ เพื่อส่องสว่างและของเหลว ฉันสามารถเห็นความปรารถนาของเธอในสายตาของเธอและก่อนที่ผมจะกะพริบตา ผมทำให้หน้าฉันเธอและกดริมฝีปากของเราทั้งคู่ จับหัวของเธอในมือของฉันและจูบเธอเหมือนโลกกำลังจะจบ มีร้องไห้เลย

ความสุขเอ่อขึ้นในคอ แอมเบอร์ ริมฝีปากก็เป็นอีกแบบหนึ่ง และลิ้นของเราพัน . แต่สักครู่ต่อมา ผมฉีกตัวเองออกไปและหันไปรอบๆหย่อนลงกับพื้นข้างนึง และกดฝ่ามือวัดของผมเองในความพยายามที่จะขยี้หัวของตัวเองและสิ้นสุดความทุกข์ของผม

ผมรับไม่ได้ ใจของฉันถูกแปลงในโหลเส้นทางที่แตกต่างกันในครั้งเดียว ใช่ แอมเบอร์ ไม่มีแอมเบอร์ cherys , แดเนียล การตั้งครรภ์ ชีวิตโสด และบนและบนและบนฉันผลักตัวเองให้ปากของวิกลจริตหลายครั้งเกินไปในชั่วโมงที่ผ่านมา และในที่สุดผมก็กำลังจะแตก ตาของฉันได้กว้างในความหวาดกลัวและฉันกรีดร้อง ไม่สามารถเข้าใจมันแล้ว

แล้วแอมเบอร์ก็แขนรอบตัวเธออย่างเร่งด่วนว่า " เดวิด เดวิด ? ด้วยน้ำเสียงตกใจ

ผมทำได้แค่กรีดร้องอีกครั้งดังเท่าที่ฉันอาจจะ