Phi Ta Khon Phi Ta Khon is a type o

Phi Ta Khon


Phi Ta Khon is a type of masked procession celebrated on the first day of a three-day Buddhist merit-making holiday known in Thai as “Boon Pra Wate”. The annual festival takes place in *May, June or July at a small town of Dan Sai in the northeastern province of Loei.

Participants of the festival dress up like ghosts and monsters wearing huge masks made from carved coconut-tree trunks, topped with a wicker-work sticky-rice steamer. The procession is marked by a lot of music and dancing.

The precise origin of the Phi Ta khon is unclear. However, it can be traced back to a traditional Buddhist folklore. In the Buddha’s next to last life, he was the beloved Prince Vessandorn. The prince was said to go on a long trip for such a long time that his subjects forgot him and even thought that he was already dead. When he suddenly returned, his people were over-joyed. They welcomed him back with a celebration so loud that it even awoke the dead who then joined in all the fun.
From that time onward the faithful came to commemorate the event with ceremonies, celebrations and the donning of ghostly spirit masks. The reasons behind all the events is probably due to the fact that it was held to evoke the annual rains from the heavens by farmers and to bless crops.

On the second day, the villagers dance their way to the temple and fire off the usual bamboo rockets to signal the end of the procession. The festival organisers also hold contests for the best masks, costumes and dancers, and brass plaques are awarded to the winners in each age group. The most popular is the dancing contest.

Then comes the last day of the event, the villagers then gather at the local temple, Wat Ponchai, to listen to the message of the thirteen sermons of the Lord Buddha recited by the local monks.
Then it is time for the revellers to put away their ghostly masks and costumes for another year. From now on, they must again return to the paddy fields to eke out their living through rice farming as their forefathers did.

Results (Thai) 1:

พีพี Ta คอน พีพี Ta คอนเป็นชนิดของการเฉลิมฉลองในวันแรกของสามวันพุทธทำบุญวันหยุดที่รู้จักกันในนาม "บุญพระ Wate" ขบวนหลอกลวง เทศกาลประจำปีเกิดขึ้นใน * พฤษภาคม มิถุนายน หรือกรกฎาคมที่มีขนาดเล็กเมืองของด่านในจังหวัดอีสานเลย ผู้เข้าร่วมในเทศกาลแต่งเหมือนผีและมอนสเตอร์ที่สวมใส่หน้ากากขนาดใหญ่ทำจากมะพร้าวแกะสลักกางเกง รสนึ่งข้าวเหนียวเป็นงานหวาย ขบวนไว้มากของเพลงและการเต้นรำ ต้นกำเนิดที่ชัดเจนของ Ta พีพีคอนไม่ชัดเจน อย่างไรก็ตาม มันสามารถติดตามกลับไปกับวัฒนธรรมพื้นบ้านชาวพุทธแบบดั้งเดิม ในของพระพุทธเจ้าถัดจากสุดท้ายชีวิต กำลัง Vessandorn เจ้าชายรัก เจ้าชายก็บอกไปเที่ยวยาวดังกล่าวเป็นเวลานานว่า เรื่องของเขาลืมเขา และใครคิดว่า เขาตายแล้ว เมื่อเขาก็กลับ คนของเขาได้เกิน joyed พวกเขายินดีเขากลับมาพร้อมกับการเฉลิมฉลองเพื่อให้เสียงที่มันได้ปลุกคนตายที่แล้ว เข้าร่วมสนุกทั้งหมดใน ต่อจากนั้น ซื่อสัตย์มาเพื่อระลึกถึงเหตุการณ์พิธี ฉลอง และสวมใส่ชุดของรูปแบบวิญญาณที่น่ากลัว เหตุผลอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมดอาจเป็นเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่ามันถูกจัด ให้เราฝนประจำปีมอบให้จากสวรรค์โดยเกษตรกรอวยพรพืชผล ในวันที่สอง ชาวบ้านเต้นรำทางของพวกเขาวัด และไฟปิดจรวดไม้ไผ่ปกติให้สัญญาณสิ้นสุดขบวน ผู้จัดงานเทศกาลยังแข่งขันในรูปแบบดีที่สุด เครื่องแต่งกาย และนักเต้น ค้างไว้ plaques ทองเหลืองเป็นรางวัลสำหรับผู้ชนะในแต่ละกลุ่มอายุ การประกวดเต้นรำเป็นนิยมมากที่สุด แล้ว มาวันสุดท้ายของเหตุการณ์ ชาวบ้านรวบรวมที่วัด วัด Ponchai แล้วฟังข้อความของธรรมสิบสามลักษณะของพระอัลพระท้องถิ่นแล้ว มันเป็นเวลาสำหรับ revellers การมาสก์น่ากลัวของพวกเขาและเครื่องแต่งกายในปีอื่น จากนี้ พวกเขาอีกครั้งต้องกลับไปทุ่งนาเพื่อผดุงไว้ชีวิตของพวกเขาผ่านนา ตามบรรพบุรุษของพวกเขาไม่

Results (Thai) 3:

ผีตาโขน


ผีตาโขนคือหน้ากากขบวนแห่เฉลิมฉลองในวันแรกของวันหยุดสามวันชาวพุทธทำบุญหรือที่รู้จักกันในไทยเป็น " บุญพระ เวท " เทศกาลประจำปีจะเกิดขึ้นใน * เดือนพฤษภาคม มิถุนายน หรือ กรกฎาคม ที่เมืองเล็กๆ ด่านซ้าย จังหวัดเลย .

ผู้เข้าร่วมงานแต่งกายคล้ายผีและปีศาจใส่หน้ากากขนาดใหญ่ ทำจากต้นมะพร้าวแกะกางเกง , ราดด้วยหวาย งานข้าวเหนียวนึ่ง . ขบวนมีการทำเครื่องหมายโดยมากของเพลงและการเต้นรำ .

ที่มาที่แน่ชัดของผีตาโขน ไม่ชัดเจน อย่างไรก็ตาม มันสามารถสืบย้อนกลับไปถึงพระพุทธศาสนาแบบดั้งเดิม ในสมัยพุทธกาลชีวิตถัดไปสุดท้ายเขาเป็น vessandorn เจ้าชายที่รัก เจ้าชายก็กล่าวไปในการเดินทางนานนานที่คนของเขาลืมเขา และยังคิดว่าเขาตายแล้ว เมื่อจู่ๆ เขาก็กลับมา คนของเขาอยู่พอใจเลย พวกเขาต้อนรับเขากลับมาพร้อมกับฉลองเสียงดังจนปลุกผู้ที่ตายไปแล้วให้มาเข้าร่วมสนุกสนาน
.จากเวลานั้นเป็นต้นไปซื่อมาเพื่อระลึกถึงเหตุการณ์ที่มีพิธีเฉลิมฉลองและการสวมหน้ากากผีเหมือนผี เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังของเหตุการณ์ทั้งหมด อาจจะเนื่องจากความจริงที่ว่ามันถูกจัดขึ้นเพื่อระลึกถึงฝนรายปีจากสวรรค์ โดยเกษตรกรและอวยพระพรพืช

ในวันที่สองชาวบ้านเต้นรำทางของพวกเขาเพื่อวัดและยิงออกไป จรวดไม้ไผ่ปกติสัญญาณของการสิ้นสุดขบวนที่ เทศกาลจัดงานยังถือการแข่งขันเพื่อที่ดีที่สุดเครื่องแต่งกายและหน้ากาก , นักเต้นและโล่ทองเหลืองเป็นรางวัลแก่ผู้ชนะในแต่ละกลุ่มอายุ ที่เป็นที่นิยมมากที่สุดคือ การประกวดเต้น

จากนั้นก็มาถึงวันสุดท้ายของงาน ชาวบ้านก็มารวมตัวกันที่วัดท้องถิ่นวัดพรชัย เพื่อฟังข้อความของสิบสาม คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า โดยพระภิกษุวัดนั้น .
แล้วมันเป็นเวลาสำหรับ revelers ใส่ถอดหน้ากากปีศาจและเครื่องแต่งกายสำหรับปีอื่น จากนี้ไปพวกเขาต้องกลับไปอีกครั้งนาข้าวเพื่อชดเชยให้ชีวิตของพวกเขาผ่านการทำนาข้าวเป็นบรรพบุรุษของพวกเขา