The plaintiffs also alleged neglige

The plaintiffs also alleged negligence because they relied upon the State to give notice to evacuate. This case failed as they could not point to any ‘undertaking’ by the state to deliver an evacuation warning nor could they point to any law that would impose a legal duty upon the state to do so.
the ‘Plaintiffs urge that they could have taken “special emergency measures” (e.g., trimming vegetation, hosing down buildings and vehicles)’ but they did not. They did not claim that they relied on the state to do those tasks for them, but they relied on the state to effectively fight the fire. His Honour dismissed this claim saying ‘Clearly, remedial fire prevention acts are not alternatives for the act undertaken by the State’.
In essence it was not open, or reasonable, for the plaintiffs to say ‘we didn’t have to do anything to protect ourselves when we could have taken simple measures, because we expected the fire service to stop the fire before it got here’. I suspect that aspect of the ruling would be encouraging for those actively encouraging home owners in Australia to develop their own fire plan and develop their own resilience.
‘Abnormally dangerous doctrine’
The plaintiffs relied on this doctrine. As an Australian lawyer.‘the rule in Rylands v Fletcher’ (referring to Rylands v Fletcher (1868) LR 3 HL 330). That rule imposed strict liability (that is liability without proof of negligence) if a defendant brought something dangerous onto his or her land and it escaped.
Regardless of the doctrine’s application in Australia, Judge Gama ruled it had no application in this case as the defendant was not engaged in an abnormally dangerous activity. The state was engaged in the activity of firefighting and it was the fire that caused the damage to the plaintiffs so even if firefighting is an abnormally dangerous activity, it is not what caused the plaintiffs’ losses and the doctrine could have no application.

Results (Thai) 1:

โจทก์ถูกกล่าวหายังละเลยเนื่องจากพวกเขาอาศัยเมื่อรัฐให้สังเกตต้องอพยพ กรณีนี้ไม่สามารถเป็นพวกเขาสามารถชี้การใด ๆ 'กิจการ' โดยรัฐส่งการเตือนอพยพ หรือพวกเขาสามารถชี้กฎหมายใด ๆ ที่จะกำหนดหน้าที่ตามสถานะการทำงาน' กระตุ้นให้ฟ้องว่า พวกเขาสามารถได้นำ "มาตรการฉุกเฉินพิเศษ" (เช่น ตัดแต่งพืช hosing อาคารและยานพาหนะ)' แต่พวกเขาไม่ พวกเขาไม่ได้อ้างว่า พวกเขาอาศัยในสถานะการทำงานเหล่านั้น แต่พวกเขาอาศัยในสถานะต่อสู้ไฟได้อย่างมีประสิทธิภาพ เกียรติของเขายกเลิกข้อเรียกร้องนี้ว่า 'ชัดเจน ไฟช่วยป้องกันการกระทำไม่มีทางเลือกอื่นสำหรับการกระทำที่ดำเนินการ โดยรัฐ' สิ่งสำคัญคือไม่เปิด หรือที่เหมาะ สม สำหรับโจทก์ว่า 'เราไม่ต้องทำอะไรเพื่อปกป้องตนเองเมื่อเราสามารถดำเนินมาตรการของง่าย เนื่องจากเราคาดว่าบริการไฟหยุดไฟก่อนก็ได้นี่' สงสัยว่า ด้านการปกครองจะให้กำลังใจสำหรับผู้ที่กำลังส่งเสริมเจ้าของบ้านในออสเตรเลียเพื่อพัฒนาแผนไฟไหม้ตนเอง และพัฒนาความยืดหยุ่นของตัวเอง'หลักคำสอนอย่างผิดปกติอันตราย'โจทก์อาศัยหลักคำสอนนี้ เป็นทนายความเป็นออสเตรเลีย ' กฎใน Rylands v เฟล็ทเชอร์ ' พวก Rylands v HL LR 3 เฟล็ทเชอร์ (1868) 330) กฎที่กำหนดความผิด (ที่รับผิดชอบ โดยไม่มีหลักฐานละเลย) หากจำเลยที่นำสิ่งที่เป็นอันตรายลงในที่ดินของ ตน และจะหนี โดยโปรแกรมประยุกต์ของหลักคำสอนในออสเตรเลีย กามาผู้พิพากษาปกครองมันมีไม่มีโปรแกรมประยุกต์ในกรณีนี้เป็นจำเลยไม่เกี่ยวข้องในกิจกรรมอันตรายอย่างผิดปกติ รัฐเกี่ยวข้องในการดับเพลิง และก็ไฟที่เกิดความเสียหายโจทก์ดังนั้นแม้หากดับเพลิงเป็นกิจกรรมอันตรายอย่างผิดปกติ จะไม่อะไรทำให้เกิดการขาดทุนของโจทก์ และลัทธิอาจมีแอพลิเคชันไม่

Results (Thai) 2:

โจทก์ยังถูกกล่าวหาประมาทเพราะพวกเขาพึ่งพารัฐที่จะให้มีการแจ้งให้อพยพ กรณีนี้ล้มเหลวในขณะที่พวกเขาไม่สามารถชี้ไปที่ใด 'กิจการโดยรัฐที่จะส่งคำเตือนการอพยพพวกเขาไม่สามารถชี้ไปที่กฎหมายที่จะกำหนดหน้าที่ตามกฎหมายใด ๆ
เมื่อรัฐที่จะทำเช่นนั้น.' ที่โจทก์ขอให้ว่าพวกเขาจะมีการดำเนินการ "มาตรการฉุกเฉินพิเศษ" (เช่นการตัดแต่งพืช hosing ลงอาคารและยานพาหนะ) แต่พวกเขาไม่ได้ พวกเขาไม่ได้อ้างว่าพวกเขาอาศัยในรัฐที่จะทำงานเหล่านั้นสำหรับพวกเขา แต่พวกเขาอาศัยในรัฐที่จะต่อสู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพเกิดไฟไหม้ เกียรติของเขาออกเรียกร้องนี้ว่า 'เห็นได้ชัดว่าการกระทำการป้องกันไฟแก้ไขไม่ได้ทางเลือกสำหรับการกระทำที่ดำเนินการโดยรัฐ'.
ในสาระสำคัญมันไม่ได้เปิดหรือเหมาะสมสำหรับโจทก์ที่จะบอกว่าเราไม่ได้มีการทำอะไรที่จะ ป้องกันตัวเองเมื่อเราจะได้มีมาตรการง่ายเพราะเราคาดหวังไฟบริการที่จะหยุดการเกิดไฟไหม้ก่อนที่จะมาถึงที่นี่ ' ฉันสงสัยว่าทุกแง่มุมของการพิจารณาคดีที่จะให้กำลังใจสำหรับผู้ที่สนับสนุนอย่างแข็งขันเจ้าของบ้านในประเทศออสเตรเลียในการพัฒนาแผนไฟของตัวเองและความยืดหยุ่นในการพัฒนาของตัวเอง.
'ความเชื่อที่อันตรายผิดปกติ'
โจทก์อาศัยในหลักคำสอนนี้ ในฐานะที่เป็นกฎ lawyer.'the ออสเตรเลีย Rylands วีเฟลตเชอร์ '(หมายถึง Rylands วีเฟลทเชอร์ (1868) LR 3 HL 330) กฎที่กำหนดความรับผิดเคร่งครัด (นั่นคือความรับผิดโดยไม่ต้องพิสูจน์ความประมาท) ถ้าจำเลยนำบางสิ่งบางอย่างที่เป็นอันตรายบนที่ดินของเขาหรือเธอและมันหนี.
โดยไม่คำนึงถึงการประยุกต์ใช้หลักคำสอนในประเทศออสเตรเลียพิพากษากามาปกครองมีการประยุกต์ใช้ในกรณีนี้เป็นจำเลย ไม่ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมที่เป็นอันตรายอย่างผิดปกติ รัฐเป็นธุระในการทำงานของการดับเพลิงและมันเป็นไฟที่ทำให้เกิดความเสียหายแก่โจทก์ดังนั้นแม้ว่าการดับเพลิงเป็นกิจกรรมที่อันตรายอย่างผิดปกติก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่เกิดจากการสูญเสียที่โจทก์และหลักคำสอนอาจมีโปรแกรมไม่มี

Results (Thai) 3:

โจทก์ยังถูกกล่าวหาละเลย เพราะเขาพึ่งรัฐ เพื่อให้แจ้งให้อพยพ กรณีนี้ล้มเหลวเช่นที่พวกเขาอาจไม่จุดใด ๆ ' ' กิจการโดยรัฐ เพื่อให้มีการอพยพเตือนหรือพวกเขาสามารถชี้กฎหมายใดที่กำหนดหน้าที่ทางกฎหมาย ในสถานะที่จะทำเช่นนั้น .
' โจทก์เรียกร้องว่าพวกเขาจะยึด " มาตรการฉุกเฉินพิเศษ " ( เช่นการตัดแต่งต้นไม้ เอาลงอาคารและยานพาหนะ ) แต่พวกเขาไม่ทำ พวกเขาไม่ได้เรียกร้องที่พวกเขาพึ่งพารัฐทำงานเหล่านั้นสำหรับพวกเขา แต่พวกเขาอาศัยในรัฐมีประสิทธิภาพสู้ไฟ เกียรติยศของเขาออกเรียกร้องนี้ว่า ' อย่างชัดเจน เสริมการป้องกันไฟการกระทำไม่ได้เป็นทางเลือก สำหรับการกระทำที่ดำเนินการโดยรัฐ "
ในสาระสำคัญมันไม่ได้เปิด หรือที่เหมาะสมโจทก์จะพูดว่า ' เราไม่ได้ทำอะไรเพื่อปกป้องตัวเราเอง เมื่อเรามีมาตรการง่าย เนื่องจากเราคาดว่าบริการไฟหยุดไฟก่อนมาที่นี่ ' ผมสงสัยว่า ลักษณะการปกครองจะได้รับการสนับสนุนสำหรับการสนับสนุนอย่างเจ้าของบ้านในออสเตรเลียเพื่อพัฒนาแผนการยิงของตัวเองและพัฒนาความยืดหยุ่นของพวกเขาเอง .
' ผิดปกติ ' อันตรายลัทธิ
โจทก์อาศัยลัทธินี้ เป็นทนายความที่ออสเตรเลีย เดอะ กฎในรีแลนด์ส V เฟลทเชอร์ ' ( หมายถึงรีแลนด์ส วี เฟลทเชอร์ ( 1868 ) LR 3 , 330 ) กฎที่กำหนดความรับผิดเคร่งครัด ( คือความรับผิดโดยไม่มีหลักฐานของการละเลย ) ถ้าจำเลยนำอันตรายบางอย่างลงบนที่ดินของเขาหรือเธอและมันหนีไปแล้ว
ไม่ว่าโปรแกรมของลัทธิในออสเตรเลีย ตัดสิน กามาปกครองมันไม่มีโปรแกรมในคดีนี้เป็นจำเลยก็ไม่ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมที่เป็นอันตรายอย่างผิดปกติ รัฐได้ร่วมในกิจกรรมขององค์กรและมันคือไฟที่เกิดจากความเสียหายให้กับโจทก์ดังนั้นแม้ว่าดับเพลิงเป็นกิจกรรมอันตรายย่างผิดปกติมันไม่ได้เป็นสิ่งที่ทำให้โจทก์เสียหายและลัทธิอาจไม่มีโปรแกรม .