The interrupter bell evolved from v

The interrupter bell evolved from various oscillating electromechanical mechanisms which were devised following the invention of the electromagnet by William Sturgeon in 1823.[5] One of the first was the oscillating electric wire invented by James Marsh in 1824.[6][5] This consisted of a wire pendulum dipping into a mercury trough, suspended between the poles of an electromagnet. When current was passed through the wire, the force of the magnet made the wire swing sideways, out of the mercury, which broke the current to the magnet, so the wire fell back. The modern electric bell mechanism had its origin in vibrating "contact breaker" or interrupter mechanisms devised to break the primary current in induction coils.[5] Vibrating "hammer" interrupters were invented by Johann Philipp Wagner (1839) and Christian Ernst Neeff (1847), and was developed into a buzzer by Froment (1847).[5][6] John Mirand around 1850 added a clapper and gong to make the standard electric bell[5][6] for use as a telegraph sounder. Other types were invented around that time by Siemens and Halske and by Lippens.[5] The polarized (permanent magnet) bell used in telephones, which appeared about 1860,[6] had its beginning in the polarized relay and telegraph developed by Werner Siemens around 1850.[6]

Results (Thai) 1:

ระฆังคว่ำที่พัฒนามาจากกลไกไฟฟ้าสั่นต่าง ๆ ซึ่งถูกคิดค้นประดิษฐ์แม่เหล็กไฟฟ้าต่อ โดยวิลเลียมปลาสเตอร์เจียนใน 1823 [5] หนึ่งถูกลวดไฟฟ้าสั่นคิดค้น โดยเจมส์มาร์ชในปี 1824 [6] [5]ประกอบด้วยลูกตุ้มลวดจุ่มลงในปรอทราง อยู่ระหว่างขั้วของแม่เหล็กไฟฟ้า เมื่อปัจจุบันถูกส่งผ่านสาย แรงแม่เหล็กทำลวดสวิงด้านข้าง ปรอท ที่ยากจนในปัจจุบันกับแม่เหล็ก เพื่อให้สายตกกลับ จาก กลไกระฆังไฟฟ้าที่ทันสมัยมีทางสั่น "ติดต่อเกอร์" หรือกลไกคว่ำจะแบ่งหลักกระแสในขดลวดเหนี่ยวนำ Interrupters ระบบสั่น "ค้อน" [5] ได้ถูกคิดค้น โดย Johann ฟิลลิปวากเนอร์ (1839) และคริสเตียน Ernst Neeff (1847), และถูกพัฒนาเป็นเสียง โดย Froment (1847) [5] [6] Mirand จอห์นรอบ 1850 เพิ่มตบและฆ้องให้ระฆังไฟฟ้ามาตรฐาน [5] [6] สำหรับการใช้โทรเลขในอุปกรณ ชนิดอื่น ๆ ถูกคิดค้นรอบเวลาที่ซีเมนส์และ Halske และ Lippens [5 เบลล์]โพลาไรซ์ (แม่เหล็กถาวร) ที่ใช้ในโทรศัพท์ ที่ปรากฏประมาณ 1860, [6] มีจุดเริ่มต้นในขั้ว relay และโทรเลขพัฒนา โดย Werner เมนส์ประมาณ 1850 [6]

Results (Thai) 2:

ระฆังขัดขวางวิวัฒนาการมาจากกลไกไฟฟ้าต่างๆสั่นซึ่งได้วางแผนต่อไปนี้การประดิษฐ์ของแม่เหล็กไฟฟ้าโดยวิลเลียมปลาสเตอร์เจียนใน 1823 [5] หนึ่งในครั้งแรกเป็นสายไฟฟ้าสั่นคิดค้นโดยเจมส์มาร์ชในปี 1824 [6] [5] นี้ประกอบไปด้วยลูกตุ้มลวดจุ่มลงรางปรอทระงับระหว่างขั้วของแม่เหล็กไฟฟ้า เมื่อปัจจุบันผ่านลวดแรงของแม่เหล็กที่ทำแกว่งลวดด้านข้างออกจากปรอทซึ่งแตกปัจจุบันแม่เหล็กเพื่อลวดลดลงกลับ กลไกไฟฟ้าระฆังที่ทันสมัยมีต้นกำเนิดในสั่น "Breaker ติดต่อ" หรือกลไกการวางแผนที่จะทำลายปัจจุบันหลักในขดลวดเหนี่ยวนำขัดขวาง. [5] สั่น "ขุนค้อน" Interrupters ถูกคิดค้นโดยโยฮันฟิลิปแว็กเนอร์ (1839) และคริสเตียนเอิร์นส์ Neeff (1847) และได้รับการพัฒนาเป็นออดโดย Froment (1847). [5] [6] จอห์น Mirand รอบ 1850 เพิ่มปรบมือและฆ้องจะทำให้กระดิ่งไฟฟ้ามาตรฐาน [5] [6] เพื่อใช้เป็น SOUNDER โทรเลข ประเภทอื่น ๆ ที่ถูกคิดค้นขึ้นในช่วงเวลานั้นโดยซีเมนส์และ Halske และ Lippens. [5] ขั้ว (แม่เหล็กถาวร) ระฆังที่ใช้ในโทรศัพท์ที่ปรากฏเกี่ยวกับปี 1860 [6] มีจุดเริ่มต้นในการถ่ายทอดขั้วโทรเลขและพัฒนาโดย บริษัท ซีเมนส์แวร์เนอร์รอบ 1850 [6]

Results (Thai) 3:

ที่วิวัฒนาการมาจากต่าง ๆขาดตอนระฆังสั่นไฟฟ้ากลไกที่ถูกสร้างขึ้นตามการประดิษฐ์ของแม่เหล็กไฟฟ้าโดยวิลเลียมปลาสเตอร์เจียนใน 1123 [ 5 ] หนึ่งในแรกถูกคิดค้นโดยเจมส์มาร์ชสั่นไฟฟ้าลวดใน 1824 . [ 6 ] [ 7 ] ซึ่งประกอบด้วยลวดจุ่มลงในรางลูกตุ้มปรอท หยุดชั่วคราวระหว่าง ขั้วของแม่เหล็กไฟฟ้า . เมื่อปัจจุบันได้ผ่านสาย แรงของแม่เหล็ก ทำให้ลวดสวิงด้านข้างของดาวพุธ ซึ่งทำลายกระแสแม่เหล็ก แล้วลวดที่ลดลงกลับ กลไกไฟฟ้าที่ทันสมัยมีระฆังเนิดสั่น " ติดต่อเบรกเกอร์ " หรือกลไกขาดตอนวางแผนแบ่งกระแสปฐมภูมิในขดลวดเหนี่ยวนำ [ 5 ] สั่น " ค้อน " ถูกคิดค้นโดยโยฮันน์ฟิลิปป์ interrupters วากเนอร์ ( 1839 ) และ คริสเตียน เอินส์ท neeff ( 1847 ) , และพัฒนาเป็นเสียง โดย froment ( 1847 ) [ 5 ] [ 6 ] จอห์น มิรันด้าประมาณ 1850 เพิ่มลูกตุ้มระฆังและกองเพื่อให้มาตรฐานไฟฟ้ากระดิ่ง [ 5 ] [ 6 ] เพื่อใช้เป็นโทรเลข sounder . ประเภทอื่น ๆที่คิดค้นขึ้นมาในช่วงเวลานั้น โดยซีเมนส์และ halske และลิปเพน [ 5 ] ขั้ว ( แม่เหล็กถาวร ) เบลล์ที่ใช้ในโทรศัพท์ซึ่งปรากฏประมาณ 1860 [ 6 ] มีจุดเริ่มต้นในขั้วรีเลย์และโทรเลขพัฒนาโดย เวอร์เนอร์ ซีเมนส์ ประมาณ 1850 [ 6 ]