Post-World War II Police harassment

Post-World War II
Police harassment of the kind that precipitated the riot of 1900 persisted through the 1950s, and city landlords continued to discriminate by color. Although a moderate mayor, deLesseps "Chep" Morrison, helped to curtail police racism, he opposed the desegregation of schools, transportation, and lunch counters. The NAACP, however, won these gains in the late 1950s and early 1960s. After the passage of the federal Voting Rights Act of 1965, political victories for African Americans became far more common, and New Orleans elected its first black mayor, Ernest "Dutch" Morial, in 1978.

These changes in the political sphere reflected the major demographic shift that came with the advent of the suburbs. New Orleans's location on the Mississippi River delta had restricted the city's growth for 200 years, because most of the surrounding land was useless swamp. Using modern technology, developers drained marshlands and built new neighborhoods, and white residents moved in as soon as they could. Between 1950 and 1975, the greater metropolitan area doubled in geographic size, and the white population within the city itself declined drastically.

New Orleans lost a good deal of its tax base as whites fled to the suburbs, yet the city did not die the death of many Northern industrial cities. Through the end of the 20th century, the distinctive food, music, and annual Mardi Gras celebration attracted thousands of tourists. The historians Arnold R. Hirsh and Joseph Logsdon contend, "the delicate cultural amalgam that gave us jazz, a unique cuisine, and a love for public festivals is beleaguered but not yet obliterated."

Results (Thai) 1:

โลกหลังสงครามครั้งที่สอง ขู่ตำรวจชนิดที่ตกตะกอนจลาจลของ 1900 ยังคงผ่านมินิ และเมืองมัดต่อการ discriminate ตามสี แม้ว่าเทศมนตรีปานกลาง deLesseps "Chep" มอร์ริสัน ช่วยตำรวจเหยียดรวบรัด เขาข้าม desegregation โรงเรียน ขนส่ง และเคาน์เตอร์อาหารกลางวัน NAACP ไร ชนะกำไรเหล่านี้ในช่วงปลายทศวรรษ 1950 และช่วงต้นปี 1960s หลังจากเส้นทางของรัฐบาลกลางลงคะแนนเสียงสิทธิบัญญัติของ 1965 ชัยชนะทางการเมืองสำหรับชาวอเมริกันแอฟริกันเป็นมากทั่วไป และนิวออร์ลีนส์เลือกนายกดำตัวแรก เออร์เนสต์ "ดัตช์" Morial, 1978การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ในเรื่องการเมืองสะท้อนกะประชากรสำคัญที่มาพร้อมกับการมาถึงของชานเมือง นิวออร์ลีนส์ตั้งอยู่บนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำมิสซิสซิปปีมีจำกัดการเจริญเติบโตของเมือง 200 ปี เนื่องจากส่วนใหญ่ของแผ่นดินโดยรอบ พรุที่ไร้ประโยชน์ ใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัย นักพัฒนาระบายออกพระยานคร และสร้างละแวกใกล้เคียงใหม่ และคนขาวที่ย้ายในทันทีที่พวกเขาได้ ระหว่าง 1950 และ 1975 ปริมณฑลมากกว่าสองเท่าในขนาดทางภูมิศาสตร์ และประชากรขาวภายในเมืองเองปฏิเสธอย่างรวดเร็วนิวออร์ลีนส์หายข้อเสนอดีของฐานภาษี ตามขาวหนีไปชานเมือง ยังเมืองไม่ตาย ตายเมืองอุตสาหกรรมในภาคเหนือ จนถึงสิ้นศตวรรษ 20 อาหารโดดเด่น เพลง และมาร์ดิกราส์ฉลองประจำปีดึงดูดนักท่องเที่ยวนับพัน นักประวัติศาสตร์ Hirsh R. อาร์โนลด์และโจเซฟ Logsdon แข่ง "amalgam วัฒนธรรมอ่อนที่ให้เราแจ๊ส อาหารไม่ซ้ำกัน และความรักสำหรับเทศกาลสาธารณะ คือ beleaguered แต่ยัง obliterated"

Results (Thai) 2:

หลังสงครามโลกครั้งที่สอง
การล่วงละเมิดทางตำรวจชนิดที่ตกตะกอนจลาจล 1900 ยืนยันผ่านปี 1950 และเจ้าของบ้านเมืองยังคงเห็นความแตกต่างด้วยสี แม้ว่านายกเทศมนตรีปานกลาง deLesseps "Chep" มอร์ริสัน, ช่วยในการกำจัดชนชาติตำรวจเขาไม่เห็นด้วย desegregation โรงเรียน, การขนส่ง, และอาหารกลางวันเคาน์เตอร์ NAACP แต่ได้รับรางวัลกำไรเหล่านี้ในปลายปี 1950 และต้นปี 1960 หลังจากที่ทางเดินของรัฐบาลกลางสิทธิออกเสียงเลือกตั้ง 1965 ชัยชนะทางการเมืองสำหรับชาวอเมริกันแอฟริกันกลายเป็นห่างไกลกันมากขึ้นและนิวออร์รับเลือกตั้งเป็นนายกเทศมนตรีผิวดำคนแรกของเออร์เนส "ดัตช์" Morial ในปี 1978. การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ในแวดวงการเมืองสะท้อนให้เห็นถึงหลักประชากรศาสตร์ การเปลี่ยนแปลงที่มาพร้อมกับการถือกำเนิดของชานเมือง สถานที่ตั้งของนิวออร์ในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำมิสซิสซิปปีได้ จำกัด การเจริญเติบโตของเมือง 200 ปีเพราะส่วนใหญ่ของที่ดินโดยรอบเป็นป่าพรุที่ไร้ประโยชน์ การใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัย, นักพัฒนาระบายที่ราบลุ่มและสร้างที่อยู่อาศัยใหม่และชาวผิวขาวย้ายเข้ามาอยู่โดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ระหว่างปี 1950 และปี 1975 พื้นที่นครบาลมากขึ้นเป็นสองเท่าในขนาดทางภูมิศาสตร์และประชากรสีขาวในเมืองของตัวเองลดลงอย่างเห็นได้ชัด. นิวออร์หายไปจัดการที่ดีของฐานภาษีในฐานะที่เป็นคนผิวขาวหนีไปชานเมืองยังเมืองที่ไม่ตาย ของเมืองหลายอุตสาหกรรมภาคเหนือ ผ่านปลายของศตวรรษที่ 20, อาหารที่โดดเด่นเพลงและการเฉลิมฉลองประจำปีมาร์ดิกราส์ดึงดูดนักท่องเที่ยวนับพัน ประวัติศาสตร์อาร์โนลอาร์ Hirsh และโจเซฟ Logsdon ยืนยัน "การรวมกันทางวัฒนธรรมที่ละเอียดอ่อนที่ทำให้เรามีดนตรีแจ๊ส, อาหารไม่ซ้ำกันและความรักสำหรับเทศกาลของประชาชนเป็นชั่วโมงที่ผ่านมา แต่ยังไม่ได้หายไป."

Results (Thai) 3:

หลังสงครามโลกครั้งที่สอง
ตำรวจการล่วงละเมิดของชนิดที่ทำให้เกิดจลาจล 1900 ยืนกรานในยุค 50 และเมืองเจ้าของบ้านยังคงแบ่งแยกโดยสี แม้ว่านายกเทศมนตรีปานกลาง delesseps " เจี๊ยบ " มอร์ริสัน , ช่วยตัดทอนตำรวจเหยียดสีผิว เขาต่อต้าน desegregation โรงเรียนการขนส่ง และเคาน์เตอร์อาหารกลางวัน NAACP , อย่างไรก็ตามจะได้รับเหล่านี้ในปลายปี 1950 และต้นปี 1960 . หลังจากที่ผ่านการออกเสียงของรัฐบาลกลางพระราชบัญญัติ 1965 ชัยชนะทางการเมืองสำหรับแอฟริกาอเมริกันกลายเป็นห่างไกลมากขึ้นทั่วไป และ นิว ออร์ลีนส์ การเลือกตั้งนายกเทศมนตรีสีดำครั้งแรกของเออร์เนส " ดัตช์ " morial ใน 1978 .

การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ในทรงกลมทางการเมืองสะท้อนหลักประชากรเปลี่ยน ที่มาพร้อมกับการมาถึงของชานเมืองที่ตั้งของ นิว ออร์ลีนส์ บนแม่น้ำมิสซิสซิปปีเดลต้ามีการเจริญเติบโตของเมือง จำกัด เป็นเวลา 200 ปี เพราะพื้นที่ส่วนใหญ่รอบๆไม่มีประโยชน์ หนอง การใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัย พัฒนา และสร้างเนื้อมาร์แลนด์ย่านใหม่และผู้อยู่อาศัยขาวย้ายเร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาสามารถ ระหว่าง 1950 และปี 1975 , เขตที่สูงเป็นสองเท่าในขนาดทางภูมิศาสตร์และสีขาวของประชากรภายในเมืองตัวเองลดลงอย่างมาก

New Orleans สูญเสียการจัดการที่ดีของฐานภาษีของไข่ขาวออกมาชานเมือง แต่เมืองไม่ได้ตายในเมืองหลายอุตสาหกรรมภาคเหนือ ผ่านปลายของศตวรรษที่ 20 , โดดเด่น อาหาร ดนตรี และฉลอง Mardi Gras ประจำปีดึงดูดนักท่องเที่ยวนับพันได้ นักประวัติศาสตร์ Arnold Rเฮิร์ชและโจเซฟล็อกสเดิ้นขับเคี่ยว " ละเอียดอ่อนทางวัฒนธรรม วิชาที่ให้เราแจ๊ส อาหารที่เป็นเอกลักษณ์ และความรักสำหรับเทศกาลประชาชน beleaguered แต่ยังทำลาย "