a satire derived from Hugh Antoine

a satire derived from Hugh Antoine D'Arcy's poem of the same title. The painter courts Madeleine but loses to the wealthy client who sits for his portrait. The despairing artist draws the girl's portrait on the barroom floor and gets tossed out. Years later he sees her, her husband and their horde of children. Unrecognized by her, Charlie shakes off his troubles and walks off into the future.

Results (Thai) 2:

ถ้อยคำที่ได้มาจากบทกวีฮิวจ์แอนทอน D'Arcy ของชื่อเดียวกัน ศาลจิตรกรแมเดลีน แต่แพ้ลูกค้าที่ร่ำรวยที่ตั้งอยู่สำหรับภาพของเขา ศิลปินหวังดึงภาพของหญิงสาวอยู่บนพื้นห้องบาร์และได้รับการโยนออก ปีต่อมาเขาเห็นเธอสามีและฝูงชนของพวกเขาจากลูก ๆ ของเธอ ไม่รู้จักเธอ, ชาร์ลีสั่นออกปัญหาของเขาและเดินออกไปในอนาคต

Results (Thai) 3:

เสียดสีได้จากศูนย์กลาง ฮิวจ์ แต่บทกวีของชื่อเดียวกัน จิตรกรศาลเมเดลีน แต่แพ้ร่ำรวยลูกค้าที่นั่งสำหรับภาพวาดของเขา ศิลปินสิ้นคิดวาดสาวภาพบนพื้นบาร์รูมและถูกโยนออกมา ปีต่อมา เขาเห็นเธอ สามีของเธอและฝูงชนของตนเองของเด็ก ที่ไม่รู้จักโดยเธอ ชาร์ลี กระเด็นออกจากปัญหาของเขาและเดินออกไปในอนาคต