In the 1930s, the production of nat

In the 1930s, the production of national symbolism implied by 19th century monuments starts being regulated by long-term national programs with propaganda goals (Federal Art Project, United States; Cultural Office, Soviet Union). Programs like President Roosevelt's New Deal facilitated the development of public art during the Great Depression but was wrought with propaganda goals. New Deal art support programs intended to develop national pride in American culture while avoiding addressing the faltering economy that said culture was build upon.[1]



Although problematic, New Deal programs such as FAP altered the relationship between the artist and society by making art accessible to all people.[1]

The New Deal program Art-in-Architecture (A-i-A) developed percent for art programs, a structure for funding public art still utilized today. This program gave one half of one percent of total construction costs of all government buildings to purchase contemporary American art for that structure.[1]

A-i-A helped solidify the principle that public art in the US should be truly owned by the public. They also established the legitimacy of the desire for site-specific public art.[1]

While problematic at times, early public art programs set the foundation for current public art development.
This notion of public art radically changes during the 1970s, following up to the civil rights movement’ claims on the public space, the alliance between urban regeneration programs and artistic interventions at the end of the 1960s and the revision of the notion of sculpture.[4]

In this context, public art acquires a status which goes beyond mere decoration and visualization of official national histories in public space, therefore gaining autonomy as a form of site construction and intervention in the realm of public interests. Public art became much more about the public.[1]

Results (Thai) 1:

ในช่วงทศวรรษ 1930 ผลิตของสัญลักษณ์แห่งชาตินัย โดยศตวรรษอนุสาวรีย์เริ่มถูกควบคุม โดยโปรแกรมระยะยาวแห่งชาติที่มีเป้าหมายโฆษณาชวนเชื่อ (โครงการศิลปะกลาง สหรัฐอเมริกา วัฒนธรรมสำนักงาน สหภาพโซเวียต) โปรแกรมเช่นประธานาธิบดีรูสเวลต์ใหม่จัดการอำนวยความสะดวกการพัฒนาศิลปะสาธารณะระหว่างภาวะซึมเศร้าดี แต่ถูก wrought กับเป้าหมายโฆษณาชวนเชื่อ โปรแกรมสนับสนุนศิลปะใหม่จัดการวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาชาติความภาคภูมิใจในวัฒนธรรมอเมริกันขณะที่หลีกเลี่ยงการแก้ปัญหาเศรษฐกิจ faltering ที่กล่าวว่า วัฒนธรรมคือ สร้างตาม[1]แม้มีปัญหา โปรแกรมจัดการใหม่เช่น FAP เปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ระหว่างศิลปินและสังคม โดยการทำให้ทุกคนสามารถเข้าถึงศิลปะ[1]โปรแกรมจัดการใหม่ศิลป์ในสถาปัตยกรรม (A-i-A) พัฒนาเปอร์เซ็นต์สำหรับโปรแกรมศิลปะ โครงสร้างสำหรับทุนศิลปะสาธารณะยังคง ใช้วันนี้ โปรแกรมนี้ให้หนึ่งครึ่งของหนึ่งเปอร์เซ็นต์ของต้นทุนการก่อสร้างรวมทั้งหมดอาคารรัฐบาลซื้อศิลปะอเมริกันสำหรับโครงสร้างที่[1]A-i-A ช่วยเข้าหลักที่ว่า ศิลปะสาธารณะในสหรัฐอเมริกาจะเป็นอย่างแท้จริงของประชาชน พวกเขายังก่อตั้งชอบธรรมความปรารถนาในศิลปะเฉพาะที่สาธารณะ[1]ในขณะที่มีปัญหาเวลา โปรแกรมศิลปะสาธารณะก่อนตั้งมูลนิธิเพื่อการพัฒนาศิลปะสาธารณะปัจจุบันก็เปลี่ยนความคิดนี้ศิลปะสาธารณะระหว่างทศวรรษ 1970 การติดตามการเคลื่อนไหวพลเรือน rights' ในพื้นที่สาธารณะ พันธมิตรระหว่างโปรแกรมฟื้นฟูเมืองและงานศิลปะที่สิ้นสุดของช่วงปี 1960 และปรับปรุงแนวคิดของประติมากรรมที่เรียกร้อง[4]ในบริบทนี้ ศิลปะสาธารณะได้ฝึกฝนสถานะซึ่งเกินกว่าเพียงการตกแต่งและแสดงภาพประกอบเพลงของทางชาติประวัติในพื้นที่สาธารณะ จึง ได้รับอิสระเป็นแบบก่อสร้างไซต์และแทรกแซงในขอบเขตของประโยชน์สาธารณะ ศิลปะสาธารณะกลายเป็นมากเกี่ยวกับประชาชน[1]

Results (Thai) 2:

ในช่วงทศวรรษที่ 1930 การผลิตของสัญลักษณ์ของชาติโดยนัยอนุสาวรีย์ศตวรรษที่ 19 เริ่มถูกควบคุมโดยในระยะยาวโครงการระดับชาติที่มีเป้าหมายการโฆษณาชวนเชื่อ (กลางโครงการศิลปะ, สหรัฐอเมริกา; สำนักงานวัฒนธรรมสหภาพโซเวียต) โปรแกรมเช่นประธานาธิบดีโรสเวลต์ใหม่อำนวยความสะดวกในการพัฒนาศิลปะของประชาชนในช่วงเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ แต่ถูกหล่อขึ้นกับเป้าหมายของการโฆษณาชวนเชื่อ โปรแกรมการสนับสนุนงานศิลปะใหม่ตั้งใจที่จะพัฒนาภาคภูมิใจของชาติในวัฒนธรรมของชาวอเมริกันขณะที่หลีกเลี่ยงที่อยู่เศรษฐกิจเที่ยงที่กล่าวว่าวัฒนธรรมคือสร้างเมื่อ. [1] ถึงแม้ว่าปัญหาใหม่โปรแกรมเช่นสภาวิชาชีพบัญชีการเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ระหว่างศิลปินและสังคมโดยการทำให้งานศิลปะที่สามารถเข้าถึงได้ กับทุกคน. [1] โปรแกรมใหม่ศิลปะในสถาปัตยกรรม (เอไอเอ) การพัฒนาร้อยละสำหรับโปรแกรมศิลปะโครงสร้างสำหรับการระดมทุนศิลปะสาธารณะใช้วันนี้ยังคง โปรแกรมนี้ให้ครึ่งหนึ่งของหนึ่งเปอร์เซ็นต์ของต้นทุนการก่อสร้างทั้งหมดของทุกอาคารรัฐบาลจะซื้องานศิลปะร่วมสมัยอเมริกันสำหรับโครงสร้างที่. [1] เอไอเอช่วยเสริมสร้างหลักการที่ว่าศิลปะสาธารณะในสหรัฐอเมริกาควรจะเป็นเจ้าของที่แท้จริงของประชาชน พวกเขายังเป็นที่ยอมรับความชอบธรรมของความปรารถนาสำหรับเว็บไซต์ที่เฉพาะเจาะจงศิลปะสาธารณะ. [1] ในขณะที่มีปัญหาในบางครั้งโปรแกรมศิลปะสาธารณะต้นตั้งมูลนิธิเพื่อการพัฒนาศิลปะสาธารณะในปัจจุบัน. ความคิดของศิลปะสาธารณะนี้เปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงในช่วงปี 1970 ที่ต่อไปถึง เคลื่อนไหวสิทธิมนุษยชน 'อ้างในพื้นที่สาธารณะ, พันธมิตรระหว่างโปรแกรมการฟื้นฟูเมืองและการแทรกแซงทางศิลปะในตอนท้ายของทศวรรษที่ 1960 และการแก้ไขของความคิดของประติมากรรม. [4] ในบริบทนี้ศิลปะสาธารณะได้รับสถานะที่นอกเหนือไปจาก ตกแต่งเพียงและแสดงภาพของประวัติศาสตร์ชาติอย่างเป็นทางการในพื้นที่สาธารณะจึงได้รับความเป็นอิสระเป็นรูปแบบของการสร้างเว็บไซต์และการแทรกแซงในขอบเขตของประโยชน์สาธารณะ ศิลปะสาธารณะกลายเป็นมากขึ้นเกี่ยวกับประชาชน. [1]

Results (Thai) 3:

ในช่วงทศวรรษที่ 1930 , การผลิตแห่งชาติสัญลักษณ์นัยโดยศตวรรษที่ 19 อนุสาวรีย์ เริ่มถูกควบคุมโดยโปรแกรม กับโฆษณาชวนเชื่อเป้าหมายระยะยาวแห่งชาติ ( โครงการศิลปะแห่งชาติสหรัฐอเมริกา ; วัฒนธรรมสหภาพโซเวียต office ) โปรแกรมใหม่ของประธานาธิบดี รูสเวลท์ จัดการให้เกิดการพัฒนาของศิลปะสาธารณะในช่วง Great อาการซึมเศร้า แต่หงุดหงิดกับโฆษณาเป้าหมายโปรแกรมสนับสนุนศิลปะใหม่จัดการ วัตถุประสงค์ เพื่อพัฒนาชาติ ภูมิใจในวัฒนธรรมอเมริกันในขณะที่หลีกเลี่ยงการเศรษฐกิจพลาดว่าวัฒนธรรมถูกสร้างขึ้น [ 1 ]



ถึงแม้ปัญหา โปรแกรมใหม่ เช่น สภาวิชาชีพบัญชีการเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ระหว่างศิลปินและสังคมโดยให้ศิลปะสามารถเข้าได้กับทุกคน [ 1 ]

โปรแกรมจัดการศิลปะใหม่ในสถาปัตยกรรม ( a-i-a ) พัฒนาและโปรแกรมศิลปะ โครงสร้างเงินทุนสาธารณะศิลปะยังคงใช้วันนี้ โปรแกรมนี้ให้ครึ่งหนึ่งของร้อยละหนึ่งของค่าใช้จ่ายในการก่อสร้างทั้งหมดงานราชการทั้งหมดซื้อศิลปะอเมริกันร่วมสมัยสำหรับโครงสร้างที่ [ 1 ]

a-i-a ช่วยบอกหลักการศิลปะสาธารณะในสหรัฐฯควรอย่างแท้จริงเป็นของสาธารณะ พวกเขายังสร้างความชอบธรรมของความปรารถนาเฉพาะศิลปะสาธารณะ [ 1 ]

ตอนที่มีปัญหาในบางครั้ง โปรแกรมศิลปะสาธารณะก่อนตั้งมูลนิธิเพื่อการพัฒนาศิลปะสาธารณะปัจจุบัน
แนวคิดในศิลปะสาธารณะการเปลี่ยนแปลงในช่วงทศวรรษต่อไปนี้ถึงการเคลื่อนไหวเพื่อเรียกร้องสิทธิของพลเมือง ' เรียกร้องบนพื้นที่สาธารณะเป็นพันธมิตรระหว่างโปรแกรมฟื้นฟูเมืองและการแทรกแซงทางศิลปะที่ส่วนท้ายของทศวรรษที่ 1960 และแก้ไขความคิดของประติมากรรม . [ 4 ]

ในบริบทศิลปะสาธารณะมีสถานะที่นอกเหนือไปจากการตกแต่งเพียงและการแสดงของประวัติศาสตร์แห่งชาติอย่างเป็นทางการใน พื้นที่สาธารณะจึงได้รับเอกราชเป็นรูปแบบของการก่อสร้างและการแทรกแซงในแง่ของประโยชน์สาธารณะ ศิลปะสาธารณะเป็นมากขึ้นเกี่ยวกับสาธารณะ [ 1 ]