Exposure of the artificially contami

Exposure of the artificially contaminated slides at a distance of
8 cm from the UV source led to a reduction of the contamination
by 83.4% (DNA) and 56.2% (saliva), with no relation to exposure
time. A distance of 48 cm reduced the contamination by 70.7%
(DNA) and 53.5% (saliva) on average, showing that the distance
between the samples and the light source has an effect on the
reduction of the amount of contamination. Furthermore, our
findings indicate that isolated DNA is more susceptible to UV
irradiation than saliva. Using a wavelength of 254 nm the
reduction of unwanted DNA was higher than by using 312 nm
(data not shown). These results show that the shorter wavelength
eliminates the contamination more efficiently than the longer
one. However DNA contamination could not be eliminated
completely. The experiments with different chemicals indicate
that in most cases isolated pure DNA is more susceptible to the
tested chemicals than saliva (Fig. 1). Even though the results are
ambivalent, our study demonstrates that the procedures of DNA
decontamination with UV irradiation are rather inefficient. UV
irradiation can only reduce the contamination but does not
eliminate it completely, demonstrating the importance of
contamination avoidance prior to genetic analysis.

Results (Thai) 1:

สัมผัสของภาพนิ่งที่ปนเปื้อนเทียมในระยะทาง
8 ซม. จากแหล่งยูวีนำไปสู่​​การลดลงของการปนเปื้อน
โดย 83.4% (dna) และ 56.2% (น้ำลาย) กับความสัมพันธ์ที่ไม่มีการสัมผัส
เวลา ระยะทาง 48 ซม. ลดการปนเปื้อนโดย 70.7%
(dna) และ 53.5% (น้ำลาย) เฉลี่ยแสดงให้เห็นว่าระยะทางระหว่าง
ตัวอย่างและแหล่งกำเนิดแสงมีผลต่อ
การลดลงของปริมาณการปนเปื้อน นอกจากนี้ผลการวิจัยของเรา
ระบุว่า dna แยกเป็นอ่อนแอมากขึ้นเพื่อการฉายรังสียูวี
กว่าน้ำลาย โดยใช้คลื่น 254 นาโนเมตร
การลดลงของ dna ที่ไม่พึงประสงค์สูงกว่าโดยใช้ 312 นาโนเมตร
(ไม่ได้แสดงข้อมูล) ผลลัพธ์เหล่านี้แสดงให้เห็นว่าความยาวคลื่นสั้นจะช่วยลดการปนเปื้อน
ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าอีกต่อไป
หนึ่งแต่การปนเปื้อนดีเอ็นเอไม่สามารถกำจัด
สมบูรณ์ การทดลองกับสารเคมีที่แตกต่างกันแสดงให้เห็นว่า
ในกรณีส่วนใหญ่ dna บริสุทธิ์แยกเป็นอ่อนแอมากขึ้นเพื่อทดสอบสารเคมี
กว่าน้ำลาย (รูปที่ 1) แม้ว่าผลลัพธ์ที่
เด็ดขาด, การศึกษาของเราแสดงให้เห็นว่าขั้นตอนของการปนเปื้อนดีเอ็นเอ
ด้วยการฉายรังสียูวีจะค่อนข้างไม่มีประสิทธิภาพ ยูวี
การฉายรังสีสามารถลดการปนเปื้อน แต่ไม่ได้
กำจัดมันสมบูรณ์แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการหลีกเลี่ยงการปนเปื้อน
ก่อนที่จะมีการวิเคราะห์ทางพันธุกรรม

Results (Thai) 2:

แสงของ artificially ปนเปื้อนสารภาพนิ่งใน
8 ซ.ม.จากแหล่ง UV led เพื่อลดการปนเปื้อนที่
83.4% (ดีเอ็นเอ) และ 56.2% (น้ำลาย), กับไม่สัมพันธ์กับแสง
ครั้ง ระยะทาง 48 ซม.ลดการปนเปื้อน โดย 70.7%
(DNA) และ 53.5% (น้ำลาย) เฉลี่ย แสดงระยะห่างที่
ระหว่างแหล่งกำเนิดแสงและตัวอย่างมีผลการ
ลดจำนวนการปนเปื้อน นอกจากนี้ เรา
findings บ่งชี้ว่า ดีเอ็นเอแยกจึงยิ่งไวต่อ UV
วิธีการฉายรังสีกว่าน้ำลาย ใช้ความยาวคลื่นของ 254 nm
ลดของดีเอ็นเอได้สูงกว่าโดย 312 nm
(data not shown) ผลเหล่านี้แสดงว่าความยาวคลื่นสั้น
กำจัดการปนเปื้อน efficiently เพิ่มเติมกว่านาน
หนึ่ง อย่างไรก็ตาม ดีเอ็นเอปนเปื้อนอาจไม่มีตัด
อย่างสมบูรณ์ได้ บ่งชี้ว่า การทดลองกับสารเคมีอื่น
ว่า ใหญ่แยกต่างหากที่ดีเอ็นเอบริสุทธิ์จะอ่อนแอมากขึ้นไป
ทดสอบสารเคมีกว่าน้ำลาย (Fig. 1) แม้ว่าผลลัพธ์จะ
ไม่แน่ใจ เราสำแดงที่ตอนเอ็น
decontamination ด้วยวิธีการฉายรังสี UV จะเป็น inefficient UV
วิธีการฉายรังสีสามารถเท่าลดการปนเปื้อนแต่ไม่ไม่
กำจัดมันอย่างสมบูรณ์ เห็นความสำคัญของ
หลีกเลี่ยงการปนเปื้อนก่อนการวิเคราะห์ทางพันธุกรรมได้

Results (Thai) 3:

การรับแสงของกระดานลื่น artificially การปนเปื้อนที่ระยะห่างของ
ซึ่งจะช่วย 8 ซม.จากแหล่งที่มา UV ที่นำไปสู่การลดของการปนเปื้อน
โดย 83.4% (ดีเอ็นเอ)และ 56.2% (น้ำลาย)พร้อมด้วยไม่มีความสัมพันธ์กับความเสี่ยง
เวลา ระยะห่างของ 48 ซม.ลดลงการปนเปื้อนโดย 70.7%
(ดีเอ็นเอ)และ 53.5% (น้ำลาย)โดยเฉลี่ยแล้วแสดงให้เห็นว่าระยะทางที่
ระหว่างตัวอย่างและแหล่งกำเนิดแสงที่มีผลต่อที่
การลดลงของจำนวนเงินที่มีการปนเปื้อน ยิ่งไปกว่านั้นยัง
findings ของเราแสดงว่าดีเอ็นเอถูกแยกออกจากกันได้ง่ายมากขึ้นมีการฉายรังสี UV
กว่าน้ำลาย การใช้ความยาวคลื่น 254 นาโนเมตร
ซึ่งจะช่วยการลดลงของดีเอ็นเอไม่พึงประสงค์ก็สูงกว่าโดยการใช้ 312 nm
(ข้อมูลไม่มีใน ภาพ ประกอบ) ผลการทดสอบนี้แสดงให้เห็นว่าความยาวคลื่นสั้นลง
ซึ่งจะช่วยขจัดปัญหาการปนเปื้อนที่มากขึ้น
efficiently กว่าอีกต่อไปที่แต่ถึงอย่างไรก็ตามการปนเปื้อนดีเอ็นเอไม่สามารถกำจัด
อย่างสมบรูณ์แบบ การทดลองที่มีสารเคมีที่แตกต่างแสดง
ว่าในกรณีที่ดีเอ็นเอบริสุทธิ์แยกเป็นหลุมพราง
ซึ่งจะช่วยให้ได้รับการทดสอบแล้วสารเคมีมากกว่าน้ำลาย(รูปที่ 1 ) แม้จะให้ผลที่ได้รับมีแก่นสาร
ซึ่งจะช่วยการศึกษาของเราแสดงให้เห็นว่าตามขั้นตอนที่ระบุในการขจัดการปนเปื้อนด้วยดีเอ็นเอ
ฉายรังสี UV inefficient มาก UV
ตามมาตรฐานฉายแสงสามารถลดการปนเปื้อนเท่านั้นแต่ไม่ได้
ซึ่งจะช่วยขจัดปัญหาที่แสดงให้เห็นถึงความสำคัญอย่างสมบรูณ์แบบของการหลีกเลี่ยงการ
ซึ่งจะช่วยทำให้การปนเปื้อนก่อนการวิเคราะห์ทางพันธุกรรม