Chapter10 Our first morning I w

Chapter10 Our first morning



I woke up at six o'clock the next morning，and I found that George was awake，too．We both tried to go to sleep again，but we could not．This was because we did not need to get up early．We could sleep for another two or three hours．But we both felt we would die if we tried to sleep for another five minutes．

George said that the same thing had happened to him a few months before．He told me a story about it…

At that time George had rooms in the house of a lady called Mrs Gippings．One evening his watch stopped at a quarter past eight．He did not realize this then．When he went to bed，he took off his watch，and he did not look at it．

This happened in the winter，so it was dark in the mornings，anyway．When George woke up，he looked at his watch．It was a quarter past eight．

'Good heavens！'George cried．'I have to be at the bank by nine o'clock！'And he threw down the watch and jumped out of bed．He had a cold bath and he dressed．Then he ran and looked at his watch．It had started to go again，and it was twenty to nine．

George took his watch and ran downstairs．The dining-room was dark and silent．There was no fire，no breakfast．George was very angry with Mrs G．He decided to tell her this later，in the evening．Then he caught hold of his coat，his hat and his umbrella，and ran to the front door．lt'was locked！George said that Mrs G．was a lazy old woman．Then he unlocked the door and ran out into the street．

For a few hundred metres he ran as fast as he could．But，suddenly，he noticed that there were not many people about．He also noticed that the shops were not open．It was a very dark and foggy morning．However，it seemed very strange that they had closed the shops because of the fog．He had to go to work，so why should other people stay in bed？

George could see only three people．One of them was a policeman，one was a man who was taking vegetables to the market，and one was a taxi-driver．

George looked at his watch．It was five to nine．For a moment，he stood there without moving．He wondered if he was dreaming．He felt his wrist，and bent down and felt his legs．Then，with his watch in his hand，he went up to the policeman．

'What time is it，please？'he asked the policeman．

'What's the time？'the policeman repeated．'Well，listen．'

Just then George heard a clock…one…two…three．'But that's only three times！'George said，when it had finished．

'Well，how many times do you want？'the policeman replied．

'Why，nine，of course，'George said，and he held out his watch to the policeman．

'Do you know where you live？'the policeman asked．

George thought for a minute，and then he told the policeman the address．

'Well，I think you should go back there quietly，'the policeman continued．'And take your watch with you！'

So George went back．

At first，he thought he would go to bed again．However，he did not like the idea of having to get up again later．So he decided to go to sleep in the armchair．

But he could not get to sleep．He tried to read，but that was no good either．Finally，he put on his coat again，and he went out for a walk．

He felt very lonely and miserable．He met policemen who looked at him strangely．They followed him about．He began to feel that he really had done something wrong．He started to hide in dark corners whenever he saw a policeman．

Of course，then the policemen wanted to know what he was doing．George said，'Nothing．I'm just going for a walk．'But they did not believe him．In the end，two policemen went back to the house with him．They wanted to know if he really did live there．They watched him go in with his key．Then they stood on the opposite side of the road，and they watched the house．

When he got in，he thought，'I'll light the fire，and then I'll make some breakfast．'But he made a lot of noise，and he was afraid that Mrs Gippings would wake up．She would hear the noise and think that he was a burglar．Then she would open the window and shout，'Help！Police！'the two policemen would come and arrest George，and take him away．So he stopped trying to prepare breakfast，and he put on his coat．Then he sat in the armchair and he waited for Mrs Gippings．She came down at half past seven．

George said that，since then，he had never got up too early again…

When George had finished his story，we decided to wake up Harris．It was hard work．In the end we had to use quite a sharp piece of metal．Harris sat up suddenly then．Montmoren-cy had been asleep on Harris's chest，and he went flying across the boat．

After that，we pulled up the cover and we put our heads over the side of the boat．We looked down at the water．The night before，we had decided to get up early．We would throw off the cover and we would jump into the water，with shouts of happi-ness．Then we would enjoy a long swim．

But now that morning had come， it did not seem to be a very good idea．The water looked wet and cold．The wind felt cold，too．

'Well，who's going to go in for a swim first？'Harris said fi-nally．

Nobody hurried to be the first one．George put his head back inside the boat．Montmorency barked with horror at the idea．Harris said it would he difficult to climb back into the boat a-gain from the water．Then he went back into the boat to look for his trousers．

I did not want to give up the idea absolutely．I decided to go down to the edge of the river，and then splash some water over myself．So I went out on to the river bank，and I began to move carefully along the branch of a tree which was over the water．

It was very cold，and I thought I would not splash water over myself，after all．I would go back into the boat and dress．I turned- and just then the stupid branch broke．The next minute，I was in the middle of the river，with half a litre of the Thames inside me．

'Good heavens！Old J．'s gone in！'Harris said．

'Is it all right？'George called out．

'Lovely，'I replied．'Why don't you come in？'

But they did not want to．

When I got back to the boat，I was very cold．I wanted to put on my shirt as quickly as possible．By accident，I dropped it into the water．This made me very angry，but George started to laugh．'I can't see anything to laugh at，'I told George．He just went on laughing！In fact，I never saw a man laugh so much．In the end，I became really angry with him．I told him what I thought about him．He laughed more loudly．And then，just as I was getting the shirt back out of the water，I noticed that it was not my shirt．So I began to laugh，too．I looked at George，who was laughing so much．Then I looked at the wet shirt- and I laughed more and more．Because I was laughing so much，I dropped the shirt in the water again．

'Aren't you going to get it out？'George cried，between his shouts of laughter．

At first I could not answer him，because I was laughing so much．In the end，I managed to say，'It isn't my shirt．It's yours！'

I have never seen a man's face change so quickly．I tried to make him see that it was very funny，but he did not agree with me．

After that，it was time for breakfast，and we decided to have eggs．Harris said he would cook them．He said he was very good at doing eggs．People who had eaten his eggs never want-ed any other food afterwards．'If they can't get my eggs， they won't eat，'he said，'and they die．'

So we gave him the pan，and all the eggs which had not bro-ken．'Go on，then，'we said．'Begin！'

Harris had some trouble when he tried to break the eggs．He had trouble stopping them from getting onto his trousers．And he had more trouble trying to stop them from going up his arms．Finally，he managed to get about six of the eggs into the pan．Then he sat down and started to cook them．

It seemed to be very difficult work．Whenever he went near the pan，he burnt himself．Then he dropped everything， and danced about，and waved his hands，and shouted．In fact， every time George and I looked at him，he was doing this．At first we thought it was necessary to do this to cook the eggs．

Once Montmorency went and looked into the pan，but he burnt himself．Then he started dancing and shouting，too．It was all very exciting，and George and I were quite sorry when it finished.

Results (Thai) 1:

Chapter10 เช้าแรกของเรา



ฉันตื่นนอนเวลา 6 นาฬิกา morning，and ถัดไปพบว่า จอร์จคือ awake，too．We ทั้งสองพยายามไปนอน again，but เราสามารถ not．This ได้เนื่องจากเราไม่ต้องลุกขึ้น early．We สามารถนอนหลับในอีกสอง หรือสาม hours．But เรารู้สึกว่า เราจะตายถ้าเราพยายามนอนห้า minutes． อีก

จอร์จกล่าวว่า เหมือนได้เกิดขึ้นกับเขา before．He เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับมัน... กี่เดือน

เวลานั้นจอร์จมีห้องในบ้านของผู้หญิงเรียกว่านาง Gippings．One เย็นนาฬิกาของเขาหยุดที่ไตรมาสผ่านมา eight．He ไม่ได้คิด then．When นี้เขาไป bed，he เอาออก watch，and ของเขาเขาไม่ได้มองที่ it．

นี้เกิดขึ้นในการ winter，ดังนั้นมันเป็นสีเข้มใน mornings，anyway．When ตื่นจอร์จ up，he มอง watch．It ของเขาคือ ไตรมาสผ่านมา eight．

' ดี heavens！ 'จอร์จ cried．' ฉันต้องได้ที่ธนาคารโดยเก้า o 'clock！' และเขาโยนลงนาฬิกา และเพิ่มขึ้นจาก bed．He มีน้ำเย็น และเขา dressed．Then เขาวิ่ง และมอง watch．It ของเขาได้เริ่มต้นไป again，and ก็ยี่สิบไป nine．

จอร์จใช้เวลานาฬิกาของเขา และวิ่ง downstairs．The ห้องครัวเป็นสีเข้ม และมี silent．There breakfast．George fire，no ไม่ถูกโกรธมาก ด้วยว่าสมควรที่จะบอกเธอ later，in นี้ evening．Then เขาติดค้างของหมวกของเขา coat，his และ umbrella，and ของเขาวิ่งไป door．lt หน้านาง G．He' ถูก locked！จอร์จกล่าวว่า นาง G．was เป็นซี่เก่า woman．Then เขาปลดล็อคประตู และวิ่งออกมา street．

สำหรับไม่กี่ร้อยเมตรเขาวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่ could．But，suddenly，he เขาสังเกตเห็นว่า มีไม่มากคน about．He ยังสังเกตเห็นว่า ร้านค้าไม่ open．It ได้ morning．However， มืด และหมอกเหมือนแปลก ๆ ที่พวกเขาได้ปิดร้านค้าเนื่องจาก fog．He จะมีไปทำไมควรคนอื่น ๆ อยู่ใน bed？ work，so

จอร์จได้เห็นเพียงสาม people．One ของพวกเขาเป็น policeman，one ถูกคนถูกนำผักไป market，and คนแท็กซี่-driver．

จอร์จมอง watch．It ของเขามีห้าจะ nine．For moment， เป็นเขายืนมีไม่ moving．He สงสัยว่า ถ้า เขาแก้ไขสักหลาด dreaming．He wrist，and เขางอลง และความรู้สึกของเขา legs．Then，with ของเขาดูใน hand，he ของเขาขึ้นไป policeman．

'เวลา it，please？' เขาถาม policeman．

'สิ่ง time？' repeated． ตำรวจ 'Well，listen．'

เพียง แล้วจอร์จได้ยินนาฬิกา...หนึ่ง...สอง... three． 'แต่ที่ times！ เพียงสาม' จอร์จ said，เมื่อมันมี finished．

'Well，how หลายครั้งคุณ want？' replied． ตำรวจ

'Why，nine，of course，' said，and จอร์จเขาจัดหานาฬิกาของเขาไป policeman．

' คุณทราบว่าคุณ live？' asked． ตำรวจ

จอร์จคิดสำหรับ minute，and นั้นเขาบอกว่า ตำรวจ address．

' Well，I คิดว่า คุณควรไป quietly， กลับมี' continued． ตำรวจ 'และคุม ด้วย you！'

ดังนั้นจอร์จไป back．

ที่ first，he คิดว่าเขาจะไปนอน again．However，he ไม่ได้ไม่ชอบความคิดต้องขึ้นอีก later．So ที่เขาตัดสินใจไปนอนใน armchair．

แต่เขาไม่สามารถเข้าไปยัง sleep．He ที่พยายาม read，but ที่ either．Finally，he ไม่ดีใส่ again，and เสื้อของเขาออกไปสำหรับ walk． การ

เขารู้สึกเหงามาก และ miserable．He พบทนายสมชายที่มองเขา strangely．They ตามเขา about．He เริ่มรู้สึกว่า จริง ๆ แล้วดีบาง wrong．He เริ่มซ่อนตัวในมุมมืดเมื่อเห็น policeman． เป็น

ของ course，then ตำรวจในพื้นที่ต้องการทราบสิ่งที่เขาเป็น doing．George said， 'Nothing．I เพียงไปสำหรับการ walk．' แต่พวกเขาไม่เชื่อ him．In end，สองทนายสมชายไปกลับบ้านกับ him．They อยากทราบว่าจริง ๆ ไม่ได้อยู่ there．They เห็นเขาไปกับ key．Then เขาจะยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของ road，and พวกเขาดู house．

เมื่อเขามี in，he thought， 'ฉันจะแสง fire，and แล้วผมจะทำให้ breakfast． บาง' แต่เขาทำมากของ noise，และเขากลัวว่า นาง Gippings จะปลุก up．She จะได้ยินเสียงความคิดที่เขา burglar．Then เธอจะเปิดหน้าต่างและ shout， 'Help！Police！' ทนายสมชายสองจะมา และจับกุม George，and นำเขา away．So เขาหยุดพยายามเตรียม breakfast，and ที่เขาใส่ใน coat．Then ของเขาที่เขานั่งเก้าอี้นวม และเขารอสำหรับนาง Gippings．She มาลงที่ครึ่งเลย seven．

จอร์จกล่าวว่า that，since then，he มีไม่ได้ขึ้นเร็วเกินไปอีก...

เมื่อจอร์จได้ story，we ของเขาตัดสินใจที่จะปลุก Harris．It ถูกสิ้นสุดที่มีการใช้ชิ้นส่วนค่อนข้างคมของ metal．Harris เสาร์ค่า cy then．Montmoren ก็เคยหลับในห้องของ chest，and เขาไปบินข้าม boat． work．In ยาก

หลังจาก that，เราดึงค่าครอบคลุมที่เราใส่หัวเรามากกว่าด้านของ boat．We ที่มองลงไปที่ before，we คืน water．The ได้ตัดสินใจลุกขึ้น early．We จะโยนปิดฝา และเราจะกระโดดเป็นการตะโกน water，with ของเราจะเพลิดเพลินกับ ness．Then happi swim． ยาว

แต่ ที่เช้ามา come， ไม่ได้ดูเหมือนจะ ดูเปียกน้ำ idea．The ดี และลม cold．The รู้สึกว่า cold，too．

'Well，who ของไปหาใน first？ ว่ายน้ำ' แฮริสกล่าวว่า สาย nally．

ใครรีบจะ one．George แรกใส่ศีรษะกลับมาภายใน boat．Montmorency เห่ากับสยองขวัญที่ idea．Harris กล่าวว่า มันจะเขายากที่จะปีนจาก water．Then เขาก็กลับลงเรือหา trousers． ของเขากลับเข้าไปในเรือได้กำไร

ไม่ได้ไม่อยากให้ absolutely．I คิดตัดสินใจที่จะลงไปที่ขอบของ river，แล้ว สาดน้ำผ่านฉันไปบน bank，and ริเริ่มย้ายอย่างระมัดระวังตามสาขาของต้นไม้ซึ่งได้ water． myself．So

มันถูกมาก cold，and ฉันคิดว่า ฉันจะไม่สาดน้ำผ่าน myself，after all．I จะกลับไปเรือและ dress．I เกลียด - แล้วเพียง minute，I ถัดไปของ broke．The สาขาโง่ถูกกลาง river，มีครึ่งลิตรของเทมส์ภายใน me．

'heavens！Old ดี J． ของไป in！' แฮ said．

'มีทั้งหมด right？' out． เรียกว่าจอร์จ

'Lovely，' ฉัน replied． 'ทำไมไม่มา in？'

แต่พวกเขาไม่ต้อง to．

เมื่อผมกลับไป boat，I ถูกมาก cold．I อยากใส่เสื้อของฉันเป็นอย่างที่ possible．By accident，I หลุดเข้าไปใน water．This ที่ทำให้ฉัน angry， มากแต่จอร์จเริ่ม laugh． 'ไม่สามารถเห็นอะไรหัวเราะ at，' ฉันบอกเพียงไป George．He บน laughing！In fact，I ไม่เคยเห็นคนหัวเราะเพื่อ much．In end，I จะกลายเป็นโกรธจริง ๆ ด้วย him．I บอกสิ่งที่ฉันคิดว่า เกี่ยวกับ him．He หัวเราะ then，just loudly．And เพิ่มเติม ตามที่ผมได้รับเสื้อกลับจาก water，I ที่พบว่า ไม่ใช่ shirt．So ของฉันเริ่ม laugh，too．I มอง George，who ถูกหัวเราะดัง much．Then ผมมองที่ที่เปียกเสื้อฉันหัวเราะมากขึ้น และ more．Because ฉันถูกหัวเราะเพื่อ much，I หลุดเสื้อเชิ้ต again． น้ำ

'ไม่ได้คุณจะได้รับ out？' cried，between จอร์จเขาการตะโกน laughter．

ตอนแรก ฉันอาจไม่ตอบฉันถูกหัวเราะเพื่อ much．In ได้ end，I say， him，because'มันไม่ใช่ของฉัน shirt．It yours！'

ผมไม่เคยเห็นหน้าของคนที่เปลี่ยน quickly．I พยายามให้เขาเห็นว่า มันเป็น funny，but มากที่เขาไม่ได้เห็นด้วยกับ me．

หลังจาก that，it ได้เวลา breakfast，และเรามี eggs．Harris กล่าวว่า เขาจะทำอาหาร them．He กล่าวว่า เขามีดีที่ทำ eggs．People ที่มีกินเขาไข่ไม่ต้องเอ็ด afterwards． อาหารอื่น ๆ 'ถ้าพวกเขาไม่สามารถได้รับ eggs， ของฉัน พวกเขาจะไม่ eat， 'เขา said，' และพวกเขา die．'

เพื่อเราให้เขา pan，and ไข่ทั้งหมดที่มี ken． bro ไม่ 'ไป on，then，' เรา said． 'Begin！'

ห้องมีปัญหาบางอย่างเมื่อเขาพยายามที่จะทำลาย eggs．He มีปัญหาหยุดพวกเขาจากการลง trousers．And ของเขาที่เขามีปัญหามากกว่าพยายามที่จะหยุดพวกเขาจากไปค่า arms．Finally，he ของเขาจัดการจะได้รับเกี่ยวกับหกไข่ใน pan．Then เขานั่งลง และเริ่มต้นการปรุงอาหาร them．

เหมือนจะ เขาใกล้ pan， ใน work．Whenever ยากมากเขาเผา himself．Then เขาหลุด everything， และเต้น about，and waved fact， shouted．In hands，and ของเขาทุกครั้งที่จอร์จและมอง him，he ทำ this．At ก่อน เราคิดว่า มันจำเป็นต้องทำการปรุงอาหาร eggs．

ไป Montmorency เมื่อเขามองไป pan，but เผา himself．Then เขาเริ่มเต้นรำ และ shouting，too．It ถูกมาก exciting， ทั้งหมดและจอร์จและมีมากเมื่อมันเสร็จแล้ว

Results (Thai) 2:

Chapter10 เช้าวันแรกของเราฉันตื่นขึ้นมาที่ 6:00 เช้าวันถัดไปและผมก็พบว่าจอร์จเป็นตื่น too.We ทั้งสองพยายามที่จะไปนอนอีกครั้ง แต่เรา not.This อาจเป็นเพราะเราไม่ได้ต้องการที่จะลุกขึ้น early.We สามารถนอนหลับได้อีกสองหรือสาม hours.But เราทั้งสองรู้สึกว่าเราจะตายถ้าเราพยายามที่จะนอนหลับไปอีกห้านาทีจอร์จกล่าวว่าสิ่งเดียวกันที่เกิดขึ้นกับเขาไม่กี่เดือน before.He บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับ มัน ... ในขณะที่จอร์จมีห้องพักในบ้านของผู้หญิงคนหนึ่งที่เรียกว่าเย็นนาง Gippings.One นาฬิกาของเขาหยุดที่ผ่านมาไตรมาส eight.He ไม่ได้ตระหนักถึง then.When เขาเดินไปที่เตียงนี้เขาถอดนาฬิกาข้อมือของเขาและเขา ไม่ได้ดูที่มันเรื่องนี้เกิดขึ้นในช่วงฤดูหนาวจึงเป็นที่มืดในตอนเช้า anyway.When จอร์จตื่นขึ้นมาเขามองไปที่เขา watch.It 08:15 'สวรรค์ดี!' จอร์จร้องไห้. ฉัน ต้องได้รับการที่ธนาคารโดย 9:00! และเขาโยนลงนาฬิกาและกระโดดออกมาจาก bed.He มีการอาบน้ำเย็นและเขา dressed.Then เขาวิ่งไปและมองไปที่ watch.It ของเขาได้เริ่มต้นที่จะไปอีกครั้ง และมันก็เป็น 08:40 จอร์จเข้ามาดูของเขาและวิ่ง downstairs.The ห้องรับประทานอาหารเป็นที่มืดและ silent.There ก็ไม่มีไฟไม่มี breakfast.George มากโกรธกับนาง G.He ตัดสินใจที่จะบอกเธอนี้ในภายหลังใน evening.Then เขาจับถือของเสื้อคลุมของเขา, หมวกและร่มของเขาและวิ่งไปที่ด้านหน้า door.lt 'ถูกขัง! จอร์จกล่าวว่านาง G.was ขี้เกียจเก่า woman.Then เขาปลดล็อคประตูและวิ่งออกไป ถนนสำหรับไม่กี่ร้อยเมตรเขาวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่เขา could.But ทันใดนั้นเขาสังเกตเห็นว่ามีคนจำนวนมากไม่ about.He ยังพบว่าร้านค้าที่ไม่เป็น open.It morning.However มืดมากและหมอก ดูเหมือนว่ามันจะแปลกมากที่พวกเขาได้ปิดร้านค้าเนื่องจาก fog.He ต้องไปทำงานดังนั้นทำไมคนอื่น ๆ ควรอยู่ในเตียง? จอร์จจะได้เห็นเพียงสาม people.One ของพวกเขาเป็นตำรวจคนหนึ่งเป็นคนที่ คือการผักออกสู่ตลาดและเป็นหนึ่งเป็นคนขับรถแท็กซี่จอร์จมองที่ watch.It ของเขาคือห้าถึง nine.For ขณะที่เขายืนอยู่ที่นั่นโดยไม่ต้อง moving.He สงสัยว่าเขาเป็น dreaming.He รู้สึกว่าข้อมือของเขาและ ก้มลงและรู้สึก legs.Then ของเขาด้วยนาฬิกาข้อมือของเขาอยู่ในมือของเขาเขาก็ขึ้นไปยังตำรวจ'สิ่งที่เวลามันคือกรุณา? เขาถามตำรวจ'มีอะไรเวลาหรือไม่' ตำรวจซ้ำ. ดี ฟัง. แล้วก็จอร์จได้ยินนาฬิกา ... หนึ่ง ... สอง ... สาม. 'แต่นั่นเป็นเพียงสามครั้ง! จอร์จกล่าวว่าเมื่อมันได้เสร็จสิ้น 'ด้วยวิธีการหลายครั้งที่คุณต้องการได้หรือไม่' ตำรวจตอบว่า 'ทำไมเก้าแน่นอน 'จอร์จกล่าวว่าและเขาจัดออกนาฬิกาของเขาไปยังตำรวจ'คุณรู้หรือไม่ที่คุณอยู่? ตำรวจถามจอร์จคิดว่าสำหรับนาทีและจากนั้นเขาบอกว่าตำรวจที่อยู่ของดี ฉันคิดว่าคุณควรจะกลับไปที่นั่นอย่างเงียบ ๆ 'ตำรวจยังคง. และใช้นาฬิกาของคุณกับคุณ! จอร์จจึงเดินกลับไปในตอนแรกเขาคิดว่าเขาจะไป again.However เตียงเขาไม่ชอบความคิดของการมี ที่จะลุกขึ้นอีกครั้ง later.So เขาตัดสินใจที่จะไปนอนในเก้าอี้แต่เขาไม่สามารถที่จะได้รับ sleep.He พยายามที่จะอ่าน แต่ที่ไม่ดี either.Finally เขาวางอยู่บนเสื้อของเขาอีกครั้งและเขาก็เดินออกไป เดินเขารู้สึกเหงามากและ miserable.He พบตำรวจที่มองไปที่เขา strangely.They ตามเขา about.He เริ่มรู้สึกว่าเขาจริงๆได้ทำสิ่งที่ wrong.He เริ่มที่จะซ่อนตัวอยู่ในมุมมืดเมื่อใดก็ตามที่เขาเห็นตำรวจแน่นอนจากนั้นตำรวจอยากจะรู้ว่าสิ่งที่เขาเป็น doing.George กล่าวว่า 'Nothing.I แค่ไปเดิน. แต่พวกเขาไม่เชื่อว่า him.In ท้ายที่สุดตำรวจสองนายเดินกลับไปที่บ้านกับเขา . พวกเขาอยากจะรู้ว่าเขาจริงๆไม่สด there.They ดูเขาไปด้วย key.Then ของเขาที่พวกเขายืนอยู่บนฝั่งตรงข้ามของถนนและพวกเขาดูบ้านเมื่อเขาได้ในเขาคิดว่า 'ฉันจะ แสงไฟและแล้วฉันจะทำอาหารเช้าบาง. แต่เขาทำเสียงดังมากและเขาก็กลัวว่านางจะตื่น Gippings up.She จะได้ยินเสียงและคิดว่าเขาเป็น burglar.Then เธอจะเปิด หน้าต่างและตะโกน 'Help! ตำรวจ! ตำรวจสองนายจะมาและจับกุมจอร์จ, และพาเขา away.So เขาหยุดการพยายามที่จะเตรียมอาหารเช้าและเขาก็วางอยู่บน coat.Then ของเขาที่เขานั่งอยู่ในเก้าอี้และเขารอ นาง Gippings.She ลงมาที่ 7:30 จอร์จกล่าวว่าตั้งแต่นั้นมาเขาไม่เคยลุกขึ้นเร็วเกินไปอีกครั้ง ... เมื่อจอร์จได้เสร็จสิ้นเรื่องราวของเขาเราตัดสินใจที่จะตื่นขึ้นมาก็ยากที่ Harris.It work.In ที่สุดเรา มีการใช้ชิ้นส่วนที่ค่อนข้างคมชัดของ metal.Harris ลุกขึ้นนั่งก็ then.Montmoren-cy ได้รับการนอนหลับบนหน้าอกของแฮร์ริสและเขาก็บินข้ามเรือหลังจากที่เราดึงขึ้นปกและเราใส่หัวของเราไปด้านข้าง ของ boat.We มองลงไปในเวลากลางคืน water.The ก่อนที่เราได้ตัดสินใจที่จะได้รับการขึ้น early.We จะโยนออกปกและเราจะกระโดดลงไปในน้ำด้วยเสียงตะโกนของ Happi-ness.Then เราจะเพลิดเพลินไปกับความยาว ว่ายน้ำแต่ตอนนี้ในเช้าวันนั้นได้มามันไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นน้ำ idea.The ดีมากมองเปียกและลม cold.The รู้สึกเย็นเกินไป'ดีที่จะเป็นไปได้สำหรับการว่ายน้ำเป็นครั้งแรก? แฮร์ริสกล่าวว่า FI-Nally ไม่มีใครรีบไปเป็นคนแรก one.George ใส่หัวของเขากลับเข้าไปข้างใน boat.Montmorency เห่าด้วยความกลัวที่ idea.Harris บอกว่ามันจะเป็นเรื่องยากที่เขาจะปีนกลับเข้าไปในเรือที่มีกำไรจากการ water.Then เขา เดินกลับเข้าไปในเรือที่จะมองหากางเกงของเขาฉันไม่ต้องการที่จะให้ขึ้นความคิด absolutely.I ตัดสินใจที่จะไปลงไปที่ขอบของแม่น้ำแล้วสาดน้ำบางกว่า myself.So ฉันเดินออกไปที่แม่น้ำ ธนาคารและฉันเริ่มที่จะย้ายอย่างระมัดระวังตามสาขาของต้นไม้ที่ถูกกว่าน้ำมันหนาวมากและฉันคิดว่าฉันจะไม่ได้สาดน้ำตัวเองหลังจาก all.I จะกลับเข้ามาในเรือไปและ dress.I เปิดและเพียงแค่นั้น broke.The สาขานาทีถัดไปโง่ผมอยู่ในช่วงกลางของแม่น้ำที่มีครึ่งลิตรของแม่น้ำเทมส์ในตัวฉัน'สวรรค์ดี! เก่าเจ' s หายไปใน! แฮร์ริสกล่าวว่า' มันทั้งหมดใช่ไหม 'จอร์จที่เรียกว่าออก'น่ารัก' ฉันตอบ. ทำไมคุณไม่มาใน? แต่พวกเขาไม่ต้องการที่จะเมื่อฉันได้กลับไปที่เรือผมมาก cold.I ต้องการ วางอยู่บนเสื้อของฉันเป็นอย่างที่ possible.By อุบัติเหตุผมทิ้งมันลงไปใน water.This ทำให้ฉันโกรธมาก แต่จอร์จเริ่มต้นที่จะหัวเราะ. ฉันไม่สามารถมองเห็นอะไรที่จะหัวเราะเยาะ, 'ฉันบอก George.He เพิ่งไป เกี่ยวกับการหัวเราะในความเป็นจริงผมไม่เคยเห็นชายคนหนึ่งหัวเราะเพื่อ much.In ที่สุดผมกลายเป็นจริงด้วยความโกรธ him.I บอกเขาว่าสิ่งที่ฉันคิดเกี่ยวกับ him.He หัวเราะมากขึ้น loudly.And แล้วเช่นเดียวกับผมได้รับเสื้อ กลับออกมาจากน้ำที่ผมสังเกตเห็นว่ามันไม่ได้ shirt.So ของฉันฉันเริ่มที่จะหัวเราะ too.I มองที่จอร์จที่ถูกหัวเราะดังนั้น much.Then ผมมองไปที่เสื้อเปียกและฉันหัวเราะมากขึ้นและ more.Because ผมหัวเราะมากฉันลดลงเสื้อในน้ำอีกครั้ง'เป็นไม่ได้ที่คุณจะได้รับมันออก' จอร์จร้องตะโกนระหว่างเสียงหัวเราะของเขาตอนแรกผมไม่สามารถตอบเขาเพราะผมหัวเราะมาก . ในที่สุดฉันจัดการที่จะบอกว่ามันไม่ได้เป็นของฉัน shirt.It 'คุณ s! ผมไม่เคยเห็นการเปลี่ยนแปลงใบหน้าของมนุษย์เพื่อ quickly.I พยายามที่จะทำให้เขาเห็นว่ามันเป็นเรื่องตลกมาก แต่เขาไม่เห็นด้วย กับฉันหลังจากนั้นก็เป็นช่วงเวลาสำหรับอาหารเช้าและเราตัดสินใจที่จะมี eggs.Harris บอกว่าเขาจะปรุงอาหาร them.He กล่าวว่าเขาเป็นคนดีมากที่ทำ eggs.People ที่ได้กินไข่ของเขาไม่เคยต้องการเอ็ดอาหารอื่น ๆ หลังจากนั้น . หากพวกเขาไม่สามารถได้รับไข่ของพวกเขาจะไม่กิน "เขาพูด" และพวกเขาตาย. ดังนั้นเราจึงให้เขากระทะและไข่ทั้งหมดที่ไม่ได้ครับ-ken. ไปบนแล้ว 'เรากล่าวว่า.' เริ่มต้น ' แฮร์ริสมีปัญหาบางอย่างเมื่อเขาพยายามที่จะทำลาย eggs.He มีปัญหาในการหยุดพวกเขาจากการเข้าสู่ trousers.And ของเขาที่เขามีปัญหาในการพยายามที่จะหยุดพวกเขาจากไปขึ้น arms.Finally เขา การบริหารจัดการที่จะได้รับประมาณหกของไข่เป็น pan.Then เขานั่งลงและเริ่มที่จะปรุงอาหารพวกเขาก็ดูเหมือนจะเป็นเรื่องยากมากที่ work.Whenever เขาไปใกล้กระทะที่เขาเผา himself.Then เขาทิ้งทุกอย่างและเต้นเกี่ยวกับ และโบกมือมือของเขาและ shouted.In ความเป็นจริงเวลาจอร์จและผมมองที่เขาทุกเขาได้รับการทำ this.At แรกที่เราคิดว่ามันเป็นความจำเป็นที่จะทำเช่นนี้การปรุงอาหารไข่เมื่อ Montmorency ไปและมองลงไปในกระทะ แต่ เขาเผา himself.Then เขาเริ่มเต้นและตะโกน too.It เป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นมากและจอร์จและผมเสียใจมากเมื่อมันเสร็จแล้ว

Results (Thai) 3:

chapter10 ของเราก่อนครับ



ฉันตื่นตั้งแต่หกโมงเช้าวันถัดไปและฉันพบว่าจอร์จ ก็ตื่น too.we ทั้งคู่พยายามจะหลับอีกครั้ง แต่เราไม่ได้ เพราะเราไม่ต้องตื่นแต่เช้า เราไม่สามารถนอนต่อได้อีก สอง หรือ สามชั่วโมง แต่เรา ทั้งสองรู้สึกว่า เราจะตาย ถ้าเราพยายามนอนต่ออีก 5 นาที

จอร์จกล่าวว่าสิ่งเดียวกันเกิดขึ้นกับเขาไม่กี่เดือน เขาเล่าให้ฉันฟังเรื่องเกี่ยวกับมัน . . . . . . .

ตอนนั้นจอร์จ มีห้องพักอยู่ในบ้าน ผู้หญิงที่ชื่อ นาง gippings หนึ่งเย็นนาฬิกาหยุดในไตรมาสที่ผ่านมาแปด เขาไม่ได้ตระหนักถึงนี้แล้ว เมื่อเขาไปที่เตียง เขาไปดูของเขา และเขาไม่ได้มอง

นี้เกิดขึ้นในฤดูหนาวแล้วมันมืดในตอนเช้า anyway.when จอร์จ ตื่นขึ้นมา เขาดูนาฬิกา มันเป็นไตรมาสที่ 8

' โอ๊ย ! 'george ร้องไห้ ฉันต้องไปที่ธนาคารโดยเก้าโมงแล้ว และเขาโยนลงนาฬิกาและกระโดดออกจากเตียง เขาอาบน้ำเย็น เขาแต่งตัว แล้วเขาก็วิ่งดูนาฬิกา มันก็เริ่มไปอีกแล้ว และมันเป็นยี่สิบกับเก้า

จอร์จเอานาฬิกาของเขาและวิ่งลงไปข้างล่าง ที่ห้องอาหาร มืดและเงียบ ไม่มีไฟ ไม่มีอาหารเช้า จอร์จโกรธมากกับคุณ จี เขาตัดสินใจที่จะบอกเธอทีหลัง ในตอนเย็น เขาก็จับเสื้อของเขา , หมวก และร่มของเขา และวิ่งไปที่หน้าประตู lt'was ล็อคจอร์จกล่าวว่า นาง g.was ผู้หญิงเก่าขี้เกียจ แล้วเขาก็ปลดล็อคประตูและวิ่งออกไปบนถนน

สำหรับไม่กี่ร้อยเมตร วิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาสามารถ แต่ ทันใดนั้น เขาสังเกตเห็นว่ามีไม่กี่คนประมาณนั้น เขายังสังเกตเห็นว่าร้านค้ายังไม่เปิด มันเป็น มืดมากและมีหมอกตอนเช้า อย่างไรก็ตามมันดูแปลกๆ ว่าพวกเขาได้ปิดร้านเพราะหมอก เขาต้องไปทำงาน แล้วจะให้คนอื่นอยู่ในเตียง ?

จอร์จได้เห็นเพียงสามคน คนหนึ่งเป็นตำรวจ คนหนึ่งเป็นคนที่ทานผักที่ตลาด และหนึ่งถูกแท็กซี่ คนขับ

จอร์จ ดูนาฬิกา มันห้าถึงเก้า สักครู่เขายืนนิ่งไม่ขยับ เขาสงสัยว่า เขากำลังฝัน เขารู้สึกว่าข้อมือของเขา และงอลง และรู้สึกว่าขาของเขา แล้ว กับนาฬิกาของเขาในมือของเขา เขาไปถึงตำรวจ

' มันคือสิ่งที่เวลาครับ เขาถามตำรวจ

' อะไรเวลา ? " ตำรวจซ้ำ 'well ฟัง '

งั้นจอร์จได้ยินนาฬิกา . . . . . . . . . หนึ่ง . . สอง . . . สาม . . . แต่นั่นเป็นเพียงสามครั้ง 'george กล่าวเมื่อจบ

' ดี กี่ครั้งแล้วที่คุณต้องการ ? " ตำรวจตอบ

' ทำไม เก้า แน่นอน 'george กล่าว และเขาถือนาฬิกาของเขากับตำรวจ

' คุณรู้ไหมว่าคุณอาศัยอยู่ที่ไหน ? " ตำรวจถาม

จอร์จคิดว่าสำหรับ นาที แล้วเค้าบอกตำรวจที่อยู่

' ฉันคิดว่า คุณควรกลับไปที่นั่นอย่างเงียบๆ' ตำรวจอย่างต่อเนื่อง และดูของคุณกับคุณ ! '

จอร์จก็กลับมา

ตอนแรก เขาคิดว่า เขาจะกลับไปนอนอีกครั้ง แต่เขาไม่ชอบความคิดของการมีขึ้นอีกครั้ง เขาจึงตัดสินใจที่จะนอนในเก้าอี้

แต่ เขาอาจจะไม่ได้นอน เขาพยายามจะอ่าน แต่มันก็ไม่ดีเหมือนกัน สุดท้าย เขาใส่เสื้อของเขาอีก และเขาก็ออกไปเดินเล่น

เขารู้สึกเหงาและไม่มีความสุข เขาได้พบกับตำรวจที่มองเขาแปลกๆ พวกนั้นตามเขา เขาเริ่มรู้สึกว่าเขาทำอะไรผิด เขาเริ่มที่จะซ่อนตัวอยู่ในมุมมืด ทุกครั้งที่เขาเห็นตำรวจ

แน่นอน จากนั้นตำรวจต้องการที่จะรู้ว่าสิ่งที่เขาทำ จอร์จกล่าวว่า 'nothing , ฉันแค่ไปเดินเล่น แต่พวกเขาไม่ได้เชื่อเขา ในที่สุดตำรวจสองคนก็กลับไปบ้านกับเขา พวกเขาต้องการที่จะรู้ว่าถ้าเขาไม่ได้อยู่ที่นั่น พวกเขาดูเขาไปกับกุญแจ แล้วพวกเขาก็ยืนอยู่บนด้านตรงข้ามของถนนและพวกเขาดูบ้าน

เมื่อเขาเข้ามา เขาคิดว่า " ฉันจะจุดไฟ และ แล้วผมจะทำมื้อเช้า แต่เขาทำเสียงรบกวนมากและเขาก็กลัวว่าคุณนาย gippings จะตื่นขึ้นมา เธอจะได้ยินเสียง และคิดว่าเขาเป็นขโมย ก็จะเปิดหน้าต่างแล้วตะโกนว่า 'help ! ตำรวจ ! " ตำรวจสองคนจะมาจับกุม จอร์จ และพาเขาออกไป เขาจึงหยุดพยายามที่จะเตรียมอาหารเช้า และเขาใส่เสื้อของเขา แล้วเขาก็นั่งลงในเก้าอี้และเขารอคุณนาย gippings เธอลงมา

เวลาเจ็ดโมงครึ่งจอร์จบอกว่าเขาไม่เคยตื่นเช้าเกินไปอีก . . . . . . .

เมื่อจอร์จได้เสร็จสิ้นเรื่องราวของเขา เราก็เลยตื่น แฮร์ริส มันเป็นงานที่หนักมาก ในที่สุดเราต้องใช้ค่อนข้างคมชัด ชิ้นโลหะ แฮร์ริส ลุกขึ้นนั่งทันที then.montmoren-cy เคยหลับบนอก แฮร์ริส , และเขาก็ไปบินข้ามเรือ

หลังจากนั้นเราดึงขึ้นปกและเราใส่หัวของเรามากกว่าด้านข้างของเรือ เราก็มองลงไปในน้ำ คืนก่อน เราได้ตัดสินใจที่จะตื่นแต่เช้า เราจะโยนปิดและเราจะกระโดดลงไปในน้ำ กับเสียงตะโกนของ happi-ness.then เราจะสนุกกับว่ายน้ำนาน

แต่ ตอนนี้ รุ่งเช้ามันไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นความคิดที่ดีมาก น้ำดูเปียกและหนาว ลมหนาวเหมือนกัน

' แล้วใครจะไปสำหรับว่ายน้ำก่อน 'harris บอกว่าฟีแนลลี่

ไม่มีใครรีบเป็นคนแรก จอร์จ ใส่หัวของเขากลับเข้าไปในเรือ montmorency เห่ากับความน่ากลัวที่ความคิด แฮร์ริสกล่าวว่าเขาจะยากที่จะปีนกลับเข้าไปในเรือ a-gain จากน้ำ แล้วเขาก็กลับเข้าไปในเรือเพื่อมองหากางเกงของเขา . . . . . .

ผมไม่ได้ต้องการที่จะให้ขึ้น คิดแน่นอน ผมจึงตัดสินใจไปที่ขอบของแม่น้ำแล้วเอาน้ำสาดเหนือตัวเอง ก็เลยออกไปในแม่น้ำ และผมก็เริ่มค่อยๆขยับตามสาขาของต้นไม้ซึ่งอยู่เหนือน้ำ

มันก็เย็นมากและฉันคิดว่าฉันจะไม่ได้สาดน้ำไปเอง หลังจากทั้งหมด ผมจะกลับไปที่เรือ และแต่งตัว ฉันหันไปและก็สาขาบ้าบุก นาทีต่อมาผมอยู่ในช่วงกลางของแม่น้ำกับครึ่งลิตรของเทมส์ในตัวผม . . .

' โอ๊ย ! เก่าเจก็หายไปแล้ว ! 'harris บอกว่า

' มันทั้งหมดขวา 'george โทรออก

' น่ารัก ฉันตอบ 'why ไม่เข้ามาล่ะ ? '

แต่พวกเขาไม่ได้ต้องการ

เมื่อฉันกลับไปที่เรือ ผมก็หนาวมาก ผมใส่เสื้อเชิ้ต เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ โดยอุบัติเหตุ , ฉันทำมันหล่นลงไปในน้ำ มันทำให้ผมโกรธมากแต่จอร์จก็เริ่มหัวเราะ ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย หัวเราะที่ฉันบอกจอร์จ เขาก็หัวเราะ ในความเป็นจริงฉันไม่เคยเห็นผู้ชายหัวเราะมาก สุดท้าย ผมโกรธจริงๆ กับเขา ผมบอกเขาว่าสิ่งที่ฉันคิดเกี่ยวกับเขา เขาหัวเราะดังเกินไปแล้ว เช่นเดียวกับที่ผมได้รับเสื้อที่กลับขึ้นมาจากน้ำ ผมสังเกตเห็นว่ามันไม่ได้เสื้อของฉัน ดังนั้น ฉันก็เริ่มหัวเราะเหมือนกัน ผมมองจอร์จ ใครหัวเราะเยอะมาก แล้วผมมองเสื้อที่เปียก - และฉันหัวเราะมากขึ้น เพราะหัวเราะมากไปหน่อย ฉันทำเสื้อในน้ำอีก

' ไม่คุณจะเอามันออกยังไง 'george ร้องไห้ ระหว่างเขา เสียงหัวเราะ

ตอนแรกฉันก็ไม่ตอบเขา เพราะผมหัวเราะมาก ในที่สุด ฉันถึงได้พูด" มันไม่ใช่เสื้อของฉัน มันเป็นของนาย ! "

ผมเคยเห็นผู้ชายหน้าเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ฉันพยายามทำให้เขาเห็นว่า มันตลกมาก แต่เขาไม่เห็นด้วยกับผม

หลังจากนั้น คือ เวลาเช้าและเราตัดสินใจที่จะมีไข่ แฮร์ริสกล่าวว่าเขาจะทำมัน เขาบอกว่าเขาเก่งทำไข่ คนที่กินไข่ของเขาไม่เคยต้องการเอ็ด ๆอาหาร หลังจากนั้น ถ้าพวกเขาไม่สามารถรับไข่ของฉัน พวกเขาจะไม่กิน เขากล่าวว่า และพวกเขาตาย . . . '

งั้นเราให้ เขากะทะ และไข่ ซึ่งไม่มีพี่เคน จง แล้วไง เรากล่าวว่า 'begin '

!แฮร์ริสมีปัญหาบางอย่างเมื่อเขาพยายามที่จะทำลายไข่ เขามีปัญหาในการหยุดพวกเขาจากการลงกางเกงของเขา และเขามีปัญหาในการพยายามที่จะหยุดพวกเขาจากขึ้นแขนของเขา ในที่สุด เขาจัดการที่จะได้รับเกี่ยวกับหกของไข่ลงในกระทะ จากนั้นก็นั่งลง และเริ่มต้นการปรุงอาหารพวกเขา .

มันดูเหมือนจะยากมากนะ ทุกครั้งที่เขาไปใกล้ ๆกระทะเขาเผาเอง จากนั้นเขาก็ทิ้งทุกอย่างและเต้นรำ และโบกมือของเขาและตะโกน ในความเป็นจริงทุกครั้งที่จอร์จ ฉันมองเขา เขาก็ทำแบบนี้ ตอนแรกเราคิดว่ามันเป็น ทำ กับ ทำไข่

เมื่อ montmorency ไปและมองลงไปในกระทะ แต่เขาเผาเอง จากนั้นเขาก็เริ่มเต้น และตะโกน too.it คือทั้งหมดที่น่าตื่นเต้นมากกับจอร์จและผมค่อนข้างเสียใจเมื่อมันเสร็จ