The Tamarind cooking school and res

The Tamarind cooking school and restaurant, are dedicated to ‘authentic’ Lao food and cooking techniques, intent on teaching visitors what constitutes the food of the region as well as providing a sophisticated Lao food experience. Western tourists overwhelmingly (although not exclusively so with the increasing interest of Thai diners) patronize both the cooking school and the immensely popular restaurant run by a husband and wife team, she Australian and he Laotian. From the notes provided by the Tamarind at the cooking school several things become apparent. The food of the Mekong valley around Luang Prabang has, like all food traditions, elements of continuity and invention. The well-known dish laab (mentioned above) is a case in point. Originally, eaten raw (and still eaten raw in some places) for very obvious reasons: in a tropical climate, with no refrigeration, food could not be kept and the poverty was so deep that the provision of fuel for cooking was a struggle. With greater prosperity in some of the larger towns and the relatively recent arrival of electricity has meant that laab is now, more often than not, encountered as a cooked dish. The cooking, however, is not just to do with taste or a more healthy option. It signifies social status; one has the means to cook it. So there is a degree of continuity, but like all cultural entities, there is also inevitable and ongoing adaptation.

While Tamarind prides itself on its dedication to local produce and local foods, within the setting of its restaurant the Western pre-occupation with modernist cuisine (originality and so called signature dishes) is not resisted. The degree of re-invention is exemplified by lemon grass flowers stuffed with pork and herbs. Everything about this dish could be said to be local – the ingredients, the taste, the preparation – but, by any measure, this dish is an exotic creation that appeals to sophisticated Asian and Western palettes and in its restaurant form is remote from similar concoctions eaten by the local Lao-speaking population. This example merely points to the obvious. All cooking is improvized, all ‘traditions’ are fabricated in the sense that decisions are made about what is and what is not marked out as warranting representation/preservation (in either oral or written form); all cooking is dynamic not just because of the creativity of individual cooks but because of changes in technology (food storage, handling and preparation) and changing social and economic circumstances.

Results (Thai) 1:

ทุ่มเทเพื่ออาหารลาว 'อาหาร' มะขามทำอาหารโรงเรียนและร้านอาหาร และประสบการณ์เทคนิคการทำอาหาร นึกสอนนักท่องเที่ยวถึงองค์ประกอบของอาหารของภูมิภาค ตลอดจนการให้อาหารลาวทันสมัย นักท่องเที่ยวตะวันตก overwhelmingly (แต่ไม่ขอนำเสนอดังนั้นดอกเบี้ยเพิ่มขึ้นของไดเนอร์สคลับไทย) พร้อมทั้งทำอาหารในโรงเรียนและร้านอาหารยอดนิยมอย่างกว้างขวางเรียกสามี และภรรยาทีม ออสเตรเลียของเธอ และเขาลาว จากบันทึกย่อโดยมะขามทำอาหารในโรงเรียนหลายสิ่งที่กลายเป็นชัดเจน มีอาหารของหุบเขาแม่น้ำโขงใกล้หลวงพระบาง ประเพณีอาหาร องค์ประกอบของความต่อเนื่องและสิ่งประดิษฐ์ทั้งหมด ลาบจานรู้จัก (ดังกล่าวข้างต้น) เป็นกรณีในจุด เดิม กินดิบ (และยังคง กินดิบในบางสถาน) สำหรับเหตุผลที่ชัดเจนมาก: ในสภาพภูมิอากาศเขตร้อน กับไม่แช่แข็ง อาหารอาจไม่ถูกเก็บไว้ และความยากจนถูกให้ลึกว่า สำรองน้ำมันสำหรับทำอาหารคือ การดิ้นรนต่อสู้ มีความเจริญรุ่งเรืองมากขึ้นในบางเมืองใหญ่และมาถึงล่าสุดค่อนข้างไฟฟ้ามีหมายถึง ลาบที่ตอนนี้ เพิ่มเติมมักจะไม่เป็น พบเป็นอาหารสุก ทำอาหาร อย่างไรก็ตาม ไม่ได้เพียงจะ ทำรสชาติหรือตัวเลือกเพิ่มเติมสุขภาพ มันบ่งบอกถึงสถานะทางสังคม หนึ่งมีวิธีการปรุงอาหารนั้น เพื่อให้ มีองศา ของความต่อเนื่อง แต่ เช่น องค์กรทางวัฒนธรรมทั้งหมด หลีกเลี่ยงไม่ได้ และอย่างต่อเนื่องปรับได้

ขณะที่มะขามภูมิใจการทุ่มเทเพื่อผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นและอาหาร ในการตั้งค่าของอาหารตะวันตก อาชีพก่อน ด้วยวิธีอาหาร (ความคิดริเริ่มและสิ่งที่เรียกว่าอาหาร) คือไม่ resisted ระดับของการประดิษฐ์ใหม่เป็น exemplified โดยดอกไม้ตะไคร้ยัดไส้หมูและสมุนไพร ทุกอย่างเกี่ยวกับการอาหารจานนี้อาจจะกล่าวว่า ท้องถิ่น – วัตถุดิบ รสชาติ การเตรียมความพร้อม โดยการวัด จานนี้จะสร้างความแปลกใหม่ที่ดึงดูดให้จานเอเชียและตะวันตกที่มีความซับซ้อนแต่ และในร้านอาหารของ ฟอร์มเป็นผสมคล้ายกินพูดลาวประชากรในท้องถิ่นได้ ตัวอย่างนี้เพียงชี้ไปชัดเจน ทำอาหารทั้งหมดเป็น improvized fabricated 'ประเพณี' ในแง่ที่จะตัดสินใจเกี่ยวกับสิ่งที่ไม่ได้กำหนดออกเป็น warranting แทน/อนุรักษ์ (ในช่องปาก หรือเขียนแบบฟอร์ม); ทำอาหารทั้งหมดแบบไดนามิกไม่ได้เพียง เพราะความคิดสร้างสรรค์ของพ่อครัวแต่ละ แต่เนื่อง จากการเปลี่ยนแปลงในสถานการณ์ทางสังคม และเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลงและเทคโนโลยี (จัดเก็บอาหาร การจัดการ และเตรียมการ)

Results (Thai) 2:

โรงเรียนสอนทำอาหารมะขามและร้านอาหารจะอุทิศตนเพื่อ 'ของแท้' ลาวเทคนิคการอาหารและการปรุงอาหาร, ความตั้งใจในการเรียนการสอนผู้เข้าชมสิ่งที่ถือว่าเป็นอาหารของภูมิภาคเช่นเดียวกับการให้ประสบการณ์ที่มีความซับซ้อนอาหารลาว นักท่องเที่ยวชาวตะวันตกนำโด่ง (แม้ว่าจะไม่เฉพาะเพื่อให้มีความสนใจที่เพิ่มขึ้นของไดเนอร์สไทย) สนับสนุนทั้งในโรงเรียนสอนทำอาหารและร้านอาหารที่เป็นที่นิยมอย่างกว้างขวางที่ดำเนินการโดยสามีและภรรยาทีมออสเตรเลียที่เธอและเขาลาว จากบันทึกที่ได้รับจากมะขามที่โรงเรียนสอนทำอาหารหลายสิ่งที่กลายเป็นชัดเจน อาหารของหุบเขารอบหลวงพระบางโขงมีเหมือนประเพณีอาหารองค์ประกอบของความต่อเนื่องและการประดิษฐ์ ลาบจานที่รู้จักกันดี (ที่กล่าวข้างต้น) เป็นกรณีในจุด แต่เดิมกินอาหารดิบ (และยังคงกินอาหารดิบในบางสถานที่) สำหรับเหตุผลที่ชัดเจนมากในสภาพภูมิอากาศเขตร้อนที่ไม่มีเครื่องทำความเย็นอาหารไม่สามารถเก็บไว้และความยากจนจึงลึกที่การจัดหาน้ำมันเชื้อเพลิงสำหรับการปรุงอาหารคือการต่อสู้ ที่มีความเจริญรุ่งเรืองมากขึ้นในบางส่วนของเมืองใหญ่และมาถึงล่าสุดค่อนข้างของกระแสไฟฟ้าที่มีความหมายว่าลาบเป็นอยู่ในปัจจุบันมากขึ้นบ่อยกว่าไม่พบเป็นจานที่ปรุงสุก การปรุงอาหาร แต่ไม่ได้เป็นเพียงที่จะทำอย่างไรกับรสชาติหรือเป็นตัวเลือกที่ดีต่อสุขภาพมากขึ้น มันหมายถึงสถานภาพทางสังคม คนมีวิธีการที่จะทำมัน จึงมีระดับของความต่อเนื่อง แต่เช่นเดียวกับหน่วยงานทางวัฒนธรรมทั้งหมดนอกจากนี้ยังหลีกเลี่ยงไม่ได้และการปรับตัวต่อเนื่องในขณะที่แทมมารีภูมิใจในการอุทิศตนเพื่อการผลิตในประเทศและอาหารท้องถิ่นที่อยู่ในการตั้งค่าของร้านอาหารของตะวันตกก่อนอาชีพกับอาหารสมัยใหม่ (ความคิดริเริ่มและที่เรียกว่าอาหารจานเด่น) ไม่ได้ต่อต้าน ระดับของสิ่งประดิษฐ์ใหม่เป็นแบบสุดขั้วด้วยดอกไม้ตะไคร้ยัดไส้ด้วยเนื้อหมูและสมุนไพร ทุกอย่างเกี่ยวกับอาหารจานนี้อาจกล่าวได้ว่าเป็นท้องถิ่น - ส่วนผสมรสชาติเตรียม - แต่โดยมาตรการใด ๆ จานนี้เป็นการสร้างที่แปลกใหม่ที่ดึงดูดความสนใจของจานเอเชียและตะวันตกที่มีความซับซ้อนและในรูปแบบร้านอาหารของมันจะห่างไกลจากเครื่องดื่มที่คล้ายกัน กินโดยประชากรลาวพูดภาษาท้องถิ่น ตัวอย่างนี้เป็นเพียงการชี้ไปที่เห็นได้ชัด การปรุงอาหารทั้งหมดจะถูก improvized ทั้งหมด 'ประเพณี' ประดิษฐ์ในความรู้สึกที่ตัดสินใจจะทำเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นและสิ่งที่ไม่ได้ทำเครื่องหมายออกเป็นประกันการเป็นตัวแทน / รักษา (ทั้งในรูปแบบวาจาหรือลายลักษณ์อักษร); การปรุงอาหารทั้งหมดเป็นแบบไดนามิกไม่เพียงเพราะความคิดสร้างสรรค์ของพ่อครัวแต่ละคน แต่เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงในด้านเทคโนโลยี (การเก็บรักษาอาหาร, การจัดการและการเตรียมการ) และสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคม

Results (Thai) 3:

มะขาม โรงเรียนสอนทำอาหารและร้านอาหาร , ทุ่มเทเพื่อ ' เทคนิคอาหารลาวแท้ๆ " เจตนาในการสอนผู้เข้าชมสิ่งที่ถือว่าเป็นอาหารของภูมิภาครวมทั้งการให้อาหารซับซ้อน เล่าประสบการณ์นักท่องเที่ยวตะวันตก ขาดลอย ( แม้ว่าจะไม่ได้โดยเฉพาะกับดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นกับไทย ) สนับสนุนทั้งโรงเรียนสอนทำอาหารและร้านอาหารที่เป็นที่นิยมอย่างมาก โดยทีมสามีกับภรรยา นางออสเตรเลียและเขาลาว จากบันทึกโดยมะขามที่โรงเรียนสอนทำอาหารหลายๆ อย่างแจ่มแจ้ง อาหารของแม่น้ําโขงไปหลวงพระบางได้ชอบประเพณีอาหารทุกองค์ประกอบของความต่อเนื่องและการประดิษฐ์ ส่วนลาบจานที่รู้จักกันดี ( ดังกล่าวข้างต้น ) เป็นกรณีในจุด เดิมที รับประทานดิบ ( และยังกินอาหารดิบในบางสถานที่ ) สำหรับเหตุผลที่ชัดเจนมากในอากาศร้อนชื้น ไม่มีแช่แข็ง อาหารจะถูกเก็บไว้ และความยากจนที่ลึกมากว่า การจัดหาเชื้อเพลิงสำหรับการทำอาหารคือการต่อสู้กับความเจริญรุ่งเรืองมากขึ้นในบางส่วนของเมืองใหญ่และมาถึงค่อนข้างล่าสุดของการไฟฟ้าได้ตั้งใจ ว่า ลาบี้ บ่อยกว่าไม่ พบเป็นข้าวสวยในจาน การทำอาหาร , อย่างไรก็ตาม , ไม่ได้เป็นเพียง เกี่ยวข้องกับ รสชาติ หรือ เลือกที่มีสุขภาพดีมากขึ้น มันบ่งบอกสถานะทางสังคม มีวิธีการที่จะทำมัน ดังนั้นมีปริญญาต่อเนื่อง แต่หน่วยงานทางวัฒนธรรมทั้งหมดนอกจากนี้ยังมีอย่างต่อเนื่อง และการปรับตัวแน่นอน

ส่วนมะขาม prides ตัวเองในการอุทิศตนเพื่อผลิตในท้องถิ่น และอาหารพื้นบ้าน ภายในบรรยากาศของร้านอาหารตะวันตกก่อนอาชีพกับสมัยใหม่อาหารของมัน ( ความคิดริเริ่มและเรียกว่า จานลายเซ็น ) จะไม่ต่อต้าน ระดับของเรื่องการประดิษฐ์ดอกไม้ exemplified โดยตะไคร้ยัดด้วยเนื้อหมูและสมุนไพรทุกอย่างเกี่ยวกับอาหารจานนี้อาจจะกล่าวว่าเป็น–ท้องถิ่นส่วนผสม รสชาติ การเตรียมการสำหรับ แต่ โดยมาตรการใด ๆ อาหารจานนี้ คือ การสร้างความแปลกใหม่ที่ดึงดูดให้ชาวเอเชียและแถบตะวันตกและในรูปแบบของร้านอาหารคือห่างไกลจากที่คล้ายกัน concoctions กินโดยลาวพูดประชากร ตัวอย่างนี้เป็นเพียงจุดชัดเจน ทั้งหมด improvized ทำอาหาร ,ทั้งหมด ' ' เป็นประเพณีประดิษฐ์ในความรู้สึกว่า การตัดสินใจเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นและสิ่งที่ไม่ได้เป็นเครื่องหมายออกเป็น warranting แทน / รักษา ( ทั้งในรูปแบบปากเปล่าหรือเขียน ) ; ทั้งหมดอาหารเป็นแบบไดนามิกไม่เพียงเพราะความคิดสร้างสรรค์ของพ่อครัวและแม่ครัวแต่ละคน แต่เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงในเทคโนโลยี ( ที่เก็บอาหาร การจัดการและการเตรียม ) และ การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคม สถานการณ์