The royal family escaped unharmed f

The royal family escaped unharmed from the catastrophe: King Joseph I of Portugal and the court had left the city, after attending mass at sunrise, fulfilling the wish of one of the king's daughters to spend the holiday away from Lisbon. After the catastrophe, Joseph I developed a fear of living within walls, and the court was accommodated in a huge complex of tents and pavilions in the hills of Ajuda, then on the outskirts of Lisbon. The king's claustrophobia never waned, and it was only after Joseph's death that his daughter Maria I of Portugal began building the royal Ajuda Palace, which still stands on the site of the old tented camp. Like the king, the prime minister Sebastião de Melo (the Marquis of Pombal) survived the earthquake. When asked what was to be done, Pombal reportedly replied "Bury the dead and heal the living,"[15] and set about organizing relief and rehabilitation efforts. Firefighters were sent to extinguish the raging flames, and teams of workers and ordinary citizens were ordered to remove the thousands of corpses before disease could spread. Contrary to custom and against the wishes of the Church, many corpses were loaded onto barges and buried at sea beyond the mouth of the Tagus. To prevent disorder in the ruined city, the Portuguese Army was deployed and gallows were constructed at high points around the city to deter looters; more than thirty people were publicly executed.[16] The Army prevented many able-bodied citizens from fleeing, pressing them into relief and reconstruction work.
The king and the prime minister immediately launched efforts to rebuild the city. On 4 December 1755, little more than a month after the earthquake, Manuel da Maia, chief engineer to the realm, presented his plans for the re-building of Lisbon. Maia presented five options from abandoning Lisbon to building a completely new city. The first plan was to rebuild the old city using re-cycled materials; this was the cheapest option. The second and third plans proposed widening certain streets. The fourth option boldly proposed razing the entire Baixa quarter and "laying out new streets without restraint". This last option was chosen by the king and his minister.[17]
The Pombaline buildings are among the earliest seismically protected constructions in Europe. Small wooden models were built for testing, and earthquakes were simulated by marching troops around them. Lisbon's "new" Lower Town, known today as the Pombaline Lower Town (Baixa Pombalina), is one of the city's famed attractions. Sections of other Portuguese cities, like the Vila Real de Santo António in Algarve, were also rebuilt along Pombaline principles.
The Casa Pia, a Portuguese institution founded by Maria I (known as A Pia, "Maria the Pious"), and organized by Police Intendant Pina Manique in 1780, was founded following the social disarray of the 1755 Lisbon earthquake

Results (Thai) 1:

จากแผ่นดินไหวหนี unharmed วงศ์: โจเซฟกษัตริย์โปรตุเกสและศาลได้ทิ้งเมือง หลังจากเข้าร่วมจำนวนมากที่พระอาทิตย์ขึ้น ตรงตามประสงค์ของพระธิดาจะใช้วันหยุดจากลิสบอน หลังจากแผ่นดินไหว โจเซฟฉันพัฒนากลัวอยู่ภายในผนัง และศาลได้อาศัยในคอมเพล็กซ์ขนาดใหญ่เต็นท์และศาลาในเนินเขา ของ Ajuda แล้วของลิสบอน ไม่ waned claustrophobia กษัตริย์ และก็หลังจากโจเซฟตายว่า ลูกสาวของเขามาเรียแห่งโปรตุเกสเริ่มอาคาร Ajuda พระราชวัง ซึ่งยังคง ยืนอยู่บนเว็บไซต์ของค่ายสวีเก่า เช่นพระมหากษัตริย์ นายกรัฐมนตรี Sebastião de Melo (มาร์ควิสของ Pombal) รอดชีวิตแผ่นดินไหว เมื่อถามสิ่งที่จะทำ Pombal รายงานตอบกลับ "ฝังคนตาย และรักษาชีวิต [15] และตั้งค่าเกี่ยวกับการจัดระเบียบความพยายามบรรเทาและการฟื้นฟูสมรรถภาพ ส่งดับเพลิงดับเปลวไฟโกรธ และทีมงานของคนงานและประชาชนทั่วไปที่สั่งเอาพันศพก่อนสามารถแพร่กระจายโรค ขัด กับประเพณี และความประสงค์ของคริสตจักร ศพจำนวนมากถูกโหลดไว้บนเรือ และฝังอยู่ในทะเลปากแม่น้ำเทกัส เพื่อป้องกันโรคในเมืองเจ๊ง กองทัพโปรตุเกสถูกจัดวาง และแขวนคอนักโทษได้สร้างจุดสูงสะดวกขัดขวาง looters ดำเนินการมากกว่า 30 คนทั่วไป [16] กองทัพป้องกันพลเมืองหลาย able-bodied จากหนี กดพวกเขาในงานบรรเทาทุกข์และฟื้นฟูพระมหากษัตริย์และนายกรัฐมนตรีทันทีเปิดตัวความพยายามที่จะสร้างเมือง ในวันที่ 4 1755 ธันวาคม น้อยกว่าหนึ่งเดือนหลังจากแผ่นดินไหว มานูเอลดาไมอา วิศวกรหัวหน้าแดน การนำเสนอแผนของเขาในการสร้างของลิสบอน ไมอามีการนำเสนอห้าตัวเลือกจากละทิ้งลิสบอนเพื่อสร้างเมืองใหม่อย่างสมบูรณ์ แผนแรกคือการ สร้างเมืองโดยใช้วัสดุใหม่ล้ม นี้เป็นตัวเลือกที่ถูกที่สุด แผนสอง และที่สามเสนอขยับขยายถนนบาง ตัวที่สี่อย่างกล้าหาญเสนอรื้อถอนหมดทั้งไตรมาส และ "เค้าถนนใหม่ไม่อั้น" ตัวเลือกนี้ล่าสุดมีการเลือกกษัตริย์และรัฐมนตรีของเขา [17]อาคาร Pombaline ที่นี่ที่แรกสุด seismically ป้องกันการก่อสร้างในยุโรป ไม้รุ่นขนาดเล็กถูกสร้างขึ้นสำหรับการทดสอบ และแผ่นดินไหวถูกจำลอง โดยทหารเดินรอบ ๆ ของลิสบอน "ใหม่" ล่างเมือง ปัจจุบันเรียกว่าเมืองต่ำกว่า Pombaline (หมด Pombalina), เป็นหนึ่งในแหล่งท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงของเมือง ส่วนเมืองอื่น ๆ โปรตุเกส เช่น António วิจริงเดอซานใน Algarve ก็ยังสร้างตามหลักการ Pombalineคาซา Pia สถาบันโปรตุเกสก่อตั้ง โดยมาเรียฉัน (เรียกว่า A เปียะ "มาเรียผู้ศรัทธา"), และจัด โดยตำรวจ Intendant พีนา Manique ในค.ศ. 1780 ก่อต่อ disarray สังคมของแผ่นดินไหวลิสบอน 1755

Results (Thai) 2:

พระราชวงศ์หนีอันตรายจากภัยพิบัติ: King โจเซฟฉันโปรตุเกสและศาลได้ออกจากเมืองหลังจากที่เข้าร่วมมวลที่พระอาทิตย์ขึ้นตอบสนองความปรารถนาของลูกสาวคนหนึ่งของของกษัตริย์ที่จะใช้จ่ายวันหยุดออกไปจากลิสบอน หลังจากภัยพิบัติโจเซฟผมพัฒนาความกลัวของที่อยู่อาศัยอยู่ภายในกำแพงและศาลได้อาศัยในที่ซับซ้อนขนาดใหญ่ของเต็นท์และศาลาในภูเขาของ Ajuda แล้วในเขตชานเมืองของลิสบอน ทึบกษัตริย์ไม่เคยจางหายไปและมันก็เป็นเพียงหลังจากการตายของโจเซฟว่าลูกสาวของเขามาเรียฉันโปรตุเกสเริ่มสร้างพระราช Ajuda พาเลซซึ่งยังคงยืนอยู่บนเว็บไซต์ของค่ายกระโจมเก่า เช่นเดียวกับกษัตริย์นายกรัฐมนตรีSebastião de Melo (มาร์ควิสแห่งปอม) รอดชีวิตจากแผ่นดินไหว เมื่อถามว่าสิ่งที่จะต้องทำรายงานปอมตอบว่า "เผาคนตายและรักษานั่งเล่น" [15] และการตั้งค่าเกี่ยวกับการจัดระเบียบและความพยายามในการบรรเทาการฟื้นฟูสมรรถภาพ นักดับเพลิงถูกส่งไปยังดับเปลวไฟที่บ้าคลั่งและทีมงานของคนงานและประชาชนทั่วไปได้รับคำสั่งให้เอาศพพันของโรคก่อนที่จะสามารถแพร่กระจาย ตรงกันข้ามกับที่กำหนดเองและขัดกับความปรารถนาของโบสถ์ศพจำนวนมากถูกโหลดลงเรือและฝังไว้ในทะเลเกินกว่าปากแม่น้ำเทกัส เพื่อป้องกันความผิดปกติในเมืองทำลายกองทัพโปรตุเกสถูกนำไปใช้และตะแลงแกงถูกสร้างขึ้นที่จุดสูงรอบเมืองเพื่อป้องกัน looters; กว่าสามสิบคนถูกประหารชีวิตสาธารณชน. [16] กองทัพป้องกันไม่ให้ประชาชนจำนวนมากฉกรรจ์จากหนีกดพวกเขาในการทำงานการบรรเทาและการฟื้นฟูบูรณะ.
พระมหากษัตริย์และนายกรัฐมนตรีมีความพยายามเปิดตัวทันทีเพื่อสร้างเมือง เมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 1755 น้อยกว่าหนึ่งเดือนหลังจากที่เกิดแผ่นดินไหวมานูเอลดามายาหัวหน้าวิศวกรไปยังดินแดนที่นำเสนอแผนการของเขาอีกอาคารลิสบอน มายาที่นำเสนอตัวเลือกที่ห้าจากลิสบอนละทิ้งที่จะสร้างเมืองใหม่ที่สมบูรณ์ แผนแรกคือการสร้างเมืองเก่าโดยใช้วัสดุใหม่กรณื; นี่คือตัวเลือกที่ถูกที่สุด แผนการที่สองและสามเสนอขยับขยายถนนบางอย่าง ตัวเลือกที่สี่อย่างกล้าหาญเสนอรื้อถอนไตรมาส Baixa ทั้งหมดและ "ออกวางถนนใหม่โดยไม่ต้องยับยั้งชั่งใจ" นี้ตัวเลือกสุดท้ายที่ได้รับการแต่งตั้งโดยพระมหากษัตริย์และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงของเขา. [17]
อาคารลิสบอนเป็นหนึ่งในสิ่งก่อสร้างที่เก่าแก่ที่สุดที่มีการป้องกัน seismically ในยุโรป รุ่นไม้เล็ก ๆ ที่ถูกสร้างขึ้นสำหรับการทดสอบและการเกิดแผ่นดินไหวที่ถูกจำลองโดยกองกำลังเดินรอบตัวพวกเขา ลิสบอน "ใหม่" ทาวน์ล่างหรือที่รู้จักกันในวันนี้เป็นลิสบอนทาวน์ (Baixa Pombalina) เป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวของเมืองที่มีชื่อเสียง ในส่วนของเมืองโปรตุเกสอื่น ๆ เช่น Vila Real de Santo Antonio ในแอลการ์ที่ถูกสร้างขึ้นมาใหม่ยังตามหลักการลิสบอน.
Pia Casa สถาบันโปรตุเกสก่อตั้งโดยมาเรียฉัน (ที่รู้จักกันเป็นเพีย "มาเรียที่เคร่งศาสนา") และจัดขึ้นโดย ตำรวจ Intendant Pina Manique ใน 1780 ก่อตั้งขึ้นดังต่อไปนี้ความระส่ำระสายทางสังคมของแผ่นดินไหวลิสบอน 1755

Results (Thai) 3:

ราชวงศ์หนีอันตรายจากภัยพิบัติ : กษัตริย์โจเซฟผมของโปรตุเกส และศาลได้ออกจากเมือง หลังจากงานมวลชนที่พระอาทิตย์ขึ้น เติมเต็มความปรารถนาของหนึ่งในลูกสาวของกษัตริย์ที่จะใช้จ่ายวันหยุดห่างจากลิสบอน หลังจากภัยพิบัติ โจเซฟฉันพัฒนาความกลัวที่อยู่ภายในผนังและศาลได้อาศัยในเต้นท์ขนาดใหญ่ที่ซับซ้อนและศาลาในภูเขาของช่วยเหลือแล้วในเขตชานเมืองของลิสบอน ของกษัตริย์โรคกลัวที่แคบไม่ waned และมันเป็นเพียงหลังจากที่ โจเซฟ ความตายที่ลูกสาวของเขาสมเด็จพระราชินีนาถมาเรียที่ 1 แห่งโปรตุเกสเริ่มสร้างพระราชวังช่วยเหลือซึ่งยังคงยืนอยู่บนเว็บไซต์ของค่าย Tented เก่า เหมือนกษัตริย์นายกรัฐมนตรี sebasti ฮัล โอ เดอ เมโล่ ( Marquis ของ Pombal ) รอดจากแผ่นดินไหว เมื่อถามว่ามีอะไรต้องทำ Pombal รายงานตอบว่า " ฝังคนตายและรักษาชีวิต " [ 15 ] และตั้งค่าเกี่ยวกับการสงเคราะห์และการฟื้นฟูความพยายาม นักดับเพลิงที่ถูกส่งไปยังดับพลุ่งพล่าน เปลวไฟและทีมงานของคนงานและประชาชนคนธรรมดาถูกสั่งให้เอาพันศพ ก่อนที่โรคจะแพร่กระจาย ตรงข้ามกับที่กำหนดเองและขัดกับความปรารถนาของคริสตจักร ศพหลายศพถูกโหลดลงบนเรือ และถูกฝังอยู่ในทะเลมากกว่าปากของ Tagus . เพื่อป้องกันโรคในการทำลายเมืองกองทัพโปรตุเกสถูกปรับใช้แขวนคอและถูกสร้างที่จุดสูงรอบเมืองเพื่อยับยั้งพวกฉกฉวย ; กว่า 30 คนถูกประหารต่อหน้าสาธารณะ [ 16 ] กองทัพป้องกันประชาชนฉกรรจ์มากมายจากหนี กดเข้าไปในการบรรเทาและฟื้นฟูงาน .
กษัตริย์และนายกรัฐมนตรีทันทีเปิดตัวความพยายามที่จะสร้างเมือง 1175 วันที่ 4 ธันวาคม ,น้อยกว่าหนึ่งเดือนหลังจากแผ่นดินไหว , มานูเอล ดา แมร์ หัวหน้าวิศวกร เพื่อดินแดน เสนอแผนการของเขาสำหรับ Re อาคารของลิสบอน มายที่นำเสนอตัวเลือกที่ห้าจากการทอดทิ้งลิสบอนที่จะสร้างเมืองใหม่ทั้งหมด แผนแรกคือการสร้างเมืองเก่าใช้เป็นกรณืวัสดุ นี้คือตัวเลือกที่ถูกที่สุด แผนการที่สอง และที่สามเสนอขยายถนนแน่นอน