Fifty years ago, Boardman (1962) de

Fifty years ago, Boardman (1962) described an alternative to the standard psychotherapeutic approach with children: “A ‘short cut’ involving the application of simple learning principles…” (p. 293) where the parents of 5-year old “Rusty” were taught procedures to change his rebellious behavior. Subsequently, in the mid to late 1960s, a group of clinical psychologists began programs of clinicalresearch utilizing parents as the focus of intervention for the disruptive behaviors of their young children (Bernal, Duryee, Pruett, & Burns, 1968; Hanf, 1969; Patterson & Brodsky, 1966; Wahler, Winkel, Peterson, & Morrison, 1965). Although the exact interventions utilized across these programs of research varied to some extent, the common factor was a focus on behavior, specifically changing parent behavior in order to change child behavior. This approach stood in contrast to the prevailing approach at the time: play therapy and psychodrama with the child to resolve underlying anxiety that was causing the child's disruptive behavior (Patterson, 1982).

Results (Thai) 2:

ห้าสิบปีที่ผ่านมาบอร์ดแมน (1962) อธิบายทางเลือกที่จะวิธีการบำบัดทางจิตมาตรฐานกับเด็ก: "'ตัดสั้น' ที่เกี่ยวข้องกับการประยุกต์ใช้หลักการเรียนรู้ง่าย ... " (หน้า 293.) โดยที่พ่อแม่ของ 5 ปีเก่า "สนิม" ได้รับการสอนวิธีการในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมดื้อรั้นของเขา ต่อมาในช่วงกลางถึงปลายทศวรรษที่ 1960, กลุ่มของนักจิตวิทยาคลินิกเริ่มโปรแกรมของ clinicalresearch ใช้พ่อแม่ให้ความสำคัญของการแทรกแซงสำหรับพฤติกรรมก่อกวนของเด็กเล็กของพวกเขา (Bernal, Duryee, Pruett และเบิร์นส์, 1968; Hanf, 1969; แพตเตอร์สัน และ Brodsky 1966; Wahler, Winkel ปีเตอร์สันและมอร์ริสัน, 1965) แม้ว่าการแทรกแซงที่แน่นอนที่ใช้ข้ามโปรแกรมเหล่านี้ของการวิจัยที่แตกต่างกันไปบ้างปัจจัยร่วมกันคือมุ่งเน้นไปที่พฤติกรรมที่ระบุไว้เองโดยการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของผู้ปกครองเพื่อที่จะเปลี่ยนพฤติกรรมของเด็ก วิธีการนี​​้จะยืนอยู่ในทางตรงกันข้ามกับวิธีการที่เกิดขึ้นในขณะนี้เล่นบำบัดและ psychodrama กับเด็กที่จะแก้ปัญหาความวิตกกังวลพื้นฐานที่ก่อให้เกิดพฤติกรรมก่อกวนของเด็ก (แพตเตอร์สัน, 1982)

Results (Thai) 3:

ห้าสิบปีก่อน บอร์ดแมน ( 1962 ) อธิบายทางเลือกเพื่อมาตรฐานจิตบำบัดเข้าใกล้กับเด็ก : " ' ทางลัด ' ที่เกี่ยวข้องกับการประยุกต์หลักการเรียนรู้ง่าย . . . . . . . " ( หน้า 293 ) ที่พ่อแม่ของอายุ 5 ขวบ " สนิม " สอนขั้นตอนการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมที่ดื้อรั้นของเขา ต่อมาในช่วงกลางถึงปลายทศวรรษ 1960 ,กลุ่มของนักจิตวิทยาคลินิกเริ่มโปรแกรม clinicalresearch ใช้พ่อแม่เป็นโฟกัสของการแทรกแซงสำหรับพฤติกรรมก่อกวนในเด็กของพวกเขา ( นาล duryee &พรูต , , , เบิร์น , 1968 ; hanf 1969 ; แพตเตอร์สัน&บรัดสกี้ , 1966 ; wahler Winkel , ก็&มอร์ริสัน , 1965 ) แม้ว่า แน่นอน สามารถใช้ข้ามโปรแกรมเหล่านี้ของการวิจัยที่แตกต่างกันบ้างปัจจัยร่วมกันคือเน้นพฤติกรรมกาจึงเปลี่ยนพฤติกรรม CALLY ผู้ปกครองเพื่อเปลี่ยนพฤติกรรมเด็ก วิธีการนี้ยืนอยู่ในทางตรงกันข้ามกับวิธีการออกแบบในเวลา : เล่นบำบัด และ psychodrama กับเด็กเพื่อแก้ปัญหาความกังวลพื้นฐานที่ก่อให้เกิดพฤติกรรมก้าวร้าวของเด็ก ( Patterson , 1982 ) .