3.5.4. Biodegradation of substrates

3.5.4. Biodegradation of substrates during cultivation process
The analysis of biodegradation of substrates was done when
cropping period was finished showing that G. pampeanus had a
strong capacity to degrade sawdust and decrease the percentage
of organic matter. When ashes content was compared between
treated and untreated sawdust, a strong increse in ashes content
of treated substrate was observed reaching 1278% for ES and 666%
for PS. The increase of ashes, considered as mineral residue of
incinerated organic matter, could be explained by two factors: (i)
exogenous supply of minerals through watering since blocks were
exposed to tap water which is rich in minerals and salts; (ii) fictitious
relative increase of minerals. The latter due to the increase of
minerals that fungal biomass contains and concentrates as part of
its metabolism. After 4.5 months of growing, mushroom degraded
an important amount of organic matter. From the total amount of
energy obtained from the substrate, one part is used to produce
mycelia and the rest is lost as CO2 and H2O during cellular respiration
process. As a consequence, when a mass of treated substrate
is weighted for the ashes analysis, it contains part of the degraded
sawdust and part of fungal biomass. The latter accumulate minerals
which are originally in sawdust but which are finally obtained during
fermentation process by fungal metabolism. The same results
are found in many other studies. Rajarathnam et al. (1997) has
mentioned that a relative increase in the ash content was observed
in the course of degradation of the substrate and utilization of its
components in shiitake strains. Chantaraj (2000) and Sánchez et al.
(2002) proposed that an increase in mineral content is one of the
changes that substrates undergo during enzymatic breakdown and
the resulting organic matter is utilized while the fungi are in the
vegetative development stage.

Results (Thai) 1:

3.5.4 การย่อยสลายทางชีวภาพของพื้นผิวระหว่างการเพาะปลูกทำการวิเคราะห์ของการย่อยสลายทางชีวภาพของพื้นผิวเมื่อรอบระยะเวลาการครอบตัดเสร็จเรียบร้อยแล้วแสดงว่า G. pampeanus ได้จะลดลงขี้เลื่อย และลดเปอร์เซ็นต์สารอินทรีย์ เมื่อขี้เถ้าเนื้อหาถูกเปรียบเทียบระหว่างรักษา และบำบัดขี้เลื่อย increse แรงในเนื้อหาขี้เถ้าของพื้นผิวบำบัดถูกตรวจสอบถึง 1278% สำหรับ ES และ 666%สำหรับชุบ การเพิ่มขึ้นของขี้เถ้า ถือว่าเป็นกากแร่ของเผาอินทรีย์ สามารถอธิบายได้ ด้วยปัจจัย 2 ประการ: (i)อุปทานภายนอกของแร่ธาตุผ่านการรดน้ำตั้งแต่บล็อกได้การประปาซึ่งอุดมไปด้วยแร่ธาตุและเกลือ (ii) สมมติเพิ่มญาติของแร่ธาตุ หลังจากการเพิ่มขึ้นของชีวมวลที่เชื้อราประกอบด้วย และเน้นไปเป็นส่วนหนึ่งของการเผาผลาญอาหาร ลดลงหลังจากเดือน 4.5 เติบโต เห็ดจำนวนเงินที่สำคัญของอินทรีย์ จากจำนวนทั้งหมดพลังงานที่ได้จากพื้นผิว ส่วนหนึ่งใช้ในการผลิตmycelia และส่วนเหลือหายไปเป็น CO2 และ H2O ในระหว่างหายใจมือถือกระบวนการ เป็นผล เมื่อมวลของพื้นผิวรักษาถ่วงน้ำหนักสำหรับวิเคราะห์ขี้เถ้า มันประกอบด้วยส่วนของการลดขี้เลื่อยและส่วนของชีวมวลเชื้อรา หลังสะสมแร่ธาตุซึ่งเป็นครั้งแรกในขี้เลื่อยแต่สุดท้ายที่ได้รับในระหว่างกระบวนการหมัก โดยการเผาผลาญเชื้อรา ผลเดียวกันที่พบในหลายการศึกษาอื่น ๆ Rajarathnam et al. (1997) ได้กล่าวถึงว่า เป็นการเพิ่มปริมาณเถ้าญาติถูกตรวจสอบในการย่อยสลายของพื้นผิวและการใช้ประโยชน์ของมันส่วนประกอบในสายพันธุ์ของเห็ดหอม Chantaraj (2000) และ Sánchez et al(2002) เสนอว่า การเพิ่มขึ้นของแร่อย่างหนึ่งการเปลี่ยนแปลงที่ผ่านพื้นผิวระหว่างแบ่งเอนไซม์ และอินทรีย์ได้ถูกนำมาใช้ในขณะเชื้ออยู่ในตัวขั้นตอนการพัฒนาของพืช

Results (Thai) 2:

3.5.4 สลายตัวทางชีวภาพของพื้นผิวในระหว่างขั้นตอนการเพาะปลูกการวิเคราะห์การย่อยสลายของพื้นผิวที่ได้กระทำเมื่อระยะเวลาการปลูกพืชเสร็จแสดงให้เห็นว่าจีpampeanus มีความสามารถในการย่อยสลายขี้เลื่อยและลดเปอร์เซ็นต์ของสารอินทรีย์ เมื่อเนื้อหาขี้เถ้าเปรียบเทียบระหว่างขี้เลื่อยได้รับการรักษาและได้รับการรักษาเป็น increse ที่แข็งแกร่งในเนื้อหาขี้เถ้าของพื้นผิวได้รับการรักษาที่ถูกตั้งข้อสังเกตถึง1278% สำหรับ ES และ 666% สำหรับ PS การเพิ่มขึ้นของขี้เถ้าที่เหลือถือว่าเป็นแร่ของสารอินทรีย์เผาอาจจะอธิบายได้ด้วยสองปัจจัย (i) การจัดหาจากภายนอกของแร่ธาตุที่ผ่านการรดน้ำตั้งแต่บล็อกได้รับการสัมผัสกับน้ำประปาซึ่งอุดมไปด้วยแร่ธาตุและเกลือ; (ii) ตำนานการเพิ่มขึ้นของความสัมพันธ์ของแร่ธาตุ หลังเนื่องจากการเพิ่มขึ้นของแร่ธาตุที่มีมวลชีวภาพของเชื้อราและมุ่งเป็นส่วนหนึ่งของการเผาผลาญอาหารของมัน หลังจาก 4.5 เดือนของการเจริญเติบโตเห็ดเสื่อมโทรมจำนวนเงินที่สำคัญของสารอินทรีย์ จากจำนวนของพลังงานที่ได้รับจากสารตั้งต้นส่วนหนึ่งถูกนำมาใช้ในการผลิตเส้นใยและส่วนที่เหลือจะหายไปเป็นCO2 และ H2O ในระหว่างการหายใจของเซลล์กระบวนการ เป็นผลให้เมื่อมวลของพื้นผิวได้รับการรักษาจะมีน้ำหนักสำหรับการวิเคราะห์ขี้เถ้าก็มีส่วนหนึ่งของการเสื่อมโทรมขี้เลื่อยและเป็นส่วนหนึ่งของชีวมวลเชื้อรา แร่ธาตุที่สะสมหลังซึ่งเป็นครั้งแรกในขี้เลื่อยแต่ที่จะได้รับในที่สุดในระหว่างกระบวนการหมักโดยการเผาผลาญอาหารของเชื้อรา ผลลัพธ์เดียวกันที่พบในการศึกษาอื่น ๆ อีกมากมาย Rajarathnam et al, (1997) ได้กล่าวถึงการเพิ่มขึ้นของญาติในปริมาณเถ้าที่ถูกตั้งข้อสังเกตในหลักสูตรของการเสื่อมสภาพของพื้นผิวและการใช้ประโยชน์ขององค์ประกอบในสายพันธุ์เห็ดหอม Chantaraj (2000). และSánchez, et al (2002) เสนอว่าการเพิ่มขึ้นของแร่ธาตุเป็นหนึ่งในการเปลี่ยนแปลงที่พื้นผิวที่ได้รับในช่วงการสลายเอนไซม์และสารอินทรีย์ที่เกิดถูกนำมาใช้ในขณะที่เชื้อราอยู่ในขั้นตอนการพัฒนาพืช