While the Supreme Court’s own view

While the Supreme Court’s own view was that the acts of creating on-screen and internet caching as part of the internet browsing process would fall within the exemption and would not constitute copyright infringement, it felt that given the importance of its implications for internet users across the EU, the matter should be referred to the CJEU. The Supreme Court therefore asked the CJEU to rule on a number of questions on arts 2, 5(1) and 5(5) of the Directive, namely, (as the CJEU put it):

Results (Thai) 1:

ขณะดูฎีกาของศาลเอง ว่า กระทำสร้างบนหน้าจอและอินเทอร์เน็ตแคชเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการเรียกดูอินเทอร์เน็ตจะอยู่ภายในการยกเว้น และจะเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ มันรู้สึกที่ให้ความสำคัญของผลกระทบของอินเตอร์เนตใน EU เรื่องควรอ้างอิงไป CJEU ศาลฎีกาจึงถาม CJEU กฎจำนวนคำถามในศิลปะ 2, 5(1) และ 5(5) คำสั่ง ได้แก่, (เป็น CJEU ที่ใส่):

Results (Thai) 2:

ในขณะที่มุมมองของตัวเองศาลฎีกาก็คือว่าการกระทำของการสร้างบนหน้าจอและแคชอินเทอร์เน็ตเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการท่องอินเทอร์เน็ตจะตกอยู่ภายในได้รับการยกเว้นและจะไม่ก่อให้เกิดการละเมิดลิขสิทธิ์ก็รู้สึกว่าได้รับความสำคัญของผลกระทบของมันสำหรับผู้ใช้อินเทอร์เน็ตทั่ว สหภาพยุโรปไม่ควรจะเรียก CJEU ศาลฎีกาจึงถาม CJEU การปกครองอยู่กับจำนวนของคำถามที่เกี่ยวกับศิลปะ 2, 5 (1) และ 5 (5) ของ Directive คือ (ตาม CJEU วางไว้):

Results (Thai) 3:

ในขณะที่มุมมองของตัวเองของศาลฎีกา ว่า การกระทำของการสร้างหน้าจอและอินเทอร์เน็ตแคชเป็นส่วนหนึ่งของการเรียกดูอินเทอร์เน็ต กระบวนการจะตกอยู่ในการยกเว้นและไม่ถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ มันรู้สึกว่า ให้ความสำคัญของผลกระทบต่อผู้ใช้อินเทอร์เน็ตทั่วสหภาพยุโรป เรื่องควรจะหมายถึงการ cjeu .ศาลฎีกาจึงขอร้องให้ cjeu กฎเกี่ยวกับจำนวนของคำถามที่เกี่ยวกับศิลปะ 2 5 ( 1 ) และ ( 5 ) ของคำสั่ง คือ ( เป็น cjeu ใส่ )