The masculine—feminine dichotomy (g

The masculine—feminine dichotomy (grounded in the male—female divide) is a potent
metaphorical source for the creation of difference in a context like the village I have
studied. It is not, in and of itself, neither more nor less essencialistic than any other
principle of distinction if one accepts that both the sexed body and the gendered
individual are the result of processes of historical and cultural construction. That is why
I do not use notions such as (sexual or gender) ‘role’: these do not seem to have
explanatory value since they imply a false dichotomy between body and individual, sex
and gender. The conflation between ‘male’, ‘men’ and ‘masculinity’ — which is one of
the premises for the use of those notions — should not be taken for granted but
analysed.
Masculinity and femininity are not juxtaposable to men and women respectively:
they are metaphors of power and capacity for action and agency, therefore accessible to
both men and women. If it were not so, one could not possibly talk about several
masculinities or transformations in gender relations. The moving and contingent
character of the relation between masculinity, men and power becomes clear when one
analyses ethnographies that pay particular attention to dialogue and conflict between
hegemonic masculinities and subordinate ones; to individual variability in masculine
identity; or to changes that take place in a single individual’s masculine identity along
the life cycle or according to situations of interaction.
Cornwall and Lindisfarne (1994) say that anthropology has ignored the contexts
and criteria according to which men are differentiated among them. I have tried to do
the contrary in my research, through analysis of the hierarchy at work, social inequality,
strategies of interaction in sociability, and the dilemmas of emotions and their
enunciation. Originally I wanted to understand how the central model of masculinity —
hegemonic masculinity — was reproduced, considering that the experiences and
identities of specific men seemed to point toward the existence of several masculinities.
Hegemonic masculinity is rather like a lived consensus. Subordinate masculinities are
not excluded versions. They exist because they are contained in hegemony itself; they
are like perverse after-effects of it. A good example of this would be the homosexual
‘threat’ implied in homosociability, or the ‘absent presence’ of femininity in all-male
environments.
One point needs to be clarified from the onset. It is one thing to talk about
masculinity in the above mentioned sense (independently of men and women) and quite
another to talk about the ‘masculinity of men’. When I use the latter term, I do it
precisely in order to analyse the complex relation between specific men and
masculinity. My starting point is not far from Foucault’s notion that masculinity is a
discursive phenomenon — of discourse as practice (Foucault 1972). It constitutes a field
of dispute for moral values in which the distance between what is said and what is done
is great. That is why in the field I have opted for a strategy of inclusion in a group of
men in situations of sociability — a strategy that clearly privileged aspects of
homosociability in detriment of relations between the sexes.

Results (Thai) 1:

ชาย — dichotomy ผู้หญิง (สูตรในชาย – หญิงแบ่ง) คือการมีศักยภาพแหล่งสร้างความแตกต่างในบริบทเชิงเปรียบเทียบเช่นหมู่บ้านที่มีศึกษา ไม่ ในและ ของตัว เอง essencialistic ไม่มาก หรือน้อยกว่ากันหลักความแตกต่างถ้าหนึ่งยอมรับที่ตัว sexed และที่ genderedมีแต่ละผลลัพธ์ของกระบวนการก่อสร้างทางประวัติศาสตร์ และวัฒนธรรม จึงฉันไม่ใช้ความเข้าใจเช่น (ทางเพศ หรือเพศ) 'บทบาท': เหล่านี้ดูเหมือนไม่มีอธิบายค่าเนื่องจากพวกเขาเป็นสิทธิ์แบบ dichotomy เท็จระหว่างร่างกายและบุคคล เพศและเพศ Conflation ระหว่าง 'ชาย' 'คน' และ 'เป็น' — ซึ่งเป็นหนึ่งสถานที่สำหรับการใช้ความเข้าใจเหล่านั้นซึ่งไม่ควรดำเนินสิทธิ์สำหรับ แต่analysed เป็นผู้หญิงและไม่ juxtaposable ให้ผู้ชายและผู้หญิงตามลำดับ:พวกเขาเป็นคำอุปมาอุปมัยและกำลังการผลิตสำหรับการดำเนินการและหน่วยงาน ดังนั้นจึงสามารถเข้าถึงทั้งชายและหญิง ถ้ามันไม่ดัง หนึ่งอาจไม่อาจจะพูดคุยเกี่ยวกับหลาย ๆmasculinities หรือแปลงในความสัมพันธ์ทางเพศ ย้ายและกองทัพลักษณะของความสัมพันธ์ระหว่างความเป็นชาย ชาย และกำลังกลายเป็นชัดเจนเมื่อethnographies การวิเคราะห์ที่สนใจเฉพาะการโต้แย้งเจ้า masculinities และคนรอง เพื่อละความแปรผันในชายตัวตน หรือการเปลี่ยนแปลง ที่เกิดขึ้นในตัวผู้ชายของแต่ละคนเดียวตามวงจรชีวิตหรือ ตามสถานการณ์ของการโต้ตอบคอร์นวอลและลินดิสฟาร์ (1994) กล่าวว่า มานุษยวิทยาถูกละเลยบริบทการและเงื่อนไขตามที่มนุษย์จะแตกต่างกันในหมู่พวกเขา ฉันได้พยายามทำตรงกันข้ามในการวิจัยของฉัน ผ่านการวิเคราะห์ของลำดับชั้นในการทำงาน ความไม่เท่าเทียมกันทางสังคมกลยุทธ์ของการโต้ตอบใน sociability และ dilemmas ของอารมณ์ และความประกาศ ตอนแรก อยากจะเข้าใจวิธีรุ่นกลางของเป็น –เป็นเจ้าตัวที่ทำซ้ำ พิจารณาที่ประสบการณ์ และรหัสประจำตัวเฉพาะคนที่ดูเหมือนจะ ชี้ไปยังการดำรงอยู่ของหลาย masculinitiesเป็นเจ้าจะเป็นเหมือนมติ lived มี masculinities รองไม่แยกรุ่น พวกเขาอยู่ เพราะพวกเขามีอยู่ในเจ้าตัวเอง พวกเขาได้เช่นผล perverse หลังของมัน ตัวอย่างที่ดีนี้จะเป็นคนรักร่วมเพศ'ความเสี่ยง' นัย homosociability หรือ 'ขาดอยู่' ของผู้หญิงในเพศชายทั้งหมดสภาพแวดล้อม จุดหนึ่งต้องมีขึ้จากเริ่ม เป็นสิ่งหนึ่งที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเป็น ในแง่ดังกล่าวข้างต้น (เป็นอิสระจากชายและหญิง) และค่อนข้างอื่นเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับ 'เป็นคน' เมื่อใช้ในระยะหลัง ฉันแม่นยำเพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างเฉพาะผู้ชาย และความเป็นชาย จุดเริ่มต้นของฉันอยู่ไม่ไกลจากแนวคิดของ Foucault ที่เป็นการปรากฏการณ์ discursive — ของวาทกรรมเป็นปฏิบัติ (Foucault 1972) มันถือเขตของข้อโต้แย้งในค่านิยมทางศีลธรรมที่ว่า ระยะห่างระหว่างสิ่งและสิ่งที่จะทำเยี่ยมมาก ที่ว่าทำไมในฟิลด์ที่ฉันได้เลือกสำหรับการรวมในกลุ่มของกลยุทธ์การคนในสถานการณ์ของ sociability — กลยุทธ์ที่ชัดเจนได้รับสิทธิพิเศษด้านhomosociability ในร้ายความสัมพันธ์ระหว่างเพศ

Results (Thai) 2:

ขั้วของผู้หญิงผู้ชาย (เหตุผลในการแบ่งชายหญิง)
ที่มีศักยภาพเป็นแหล่งเชิงเปรียบเทียบในการสร้างความแตกต่างในบริบทเช่นที่หมู่บ้านผมได้ศึกษา
มันไม่ได้อยู่ในตัวของมันเองไม่มากหรือน้อย essencialistic กว่าที่อื่น ๆ
หลักการของความแตกต่างถ้าใครยอมรับว่าทั้งร่างกายเพศและเพศของแต่ละบุคคลเป็นผลมาจากกระบวนการของการก่อสร้างทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม
นั่นคือเหตุผลที่ฉันไม่ได้ใช้ความคิดเช่น (ทางเพศหรือเพศ) บทบาท: เหล่านี้ไม่ได้ดูเหมือนจะมีมูลค่าอธิบายตั้งแต่พวกเขาหมายความถึงความผิดพลาดขั้วระหว่างร่างกายและบุคคลเพศและเพศ conflation ระหว่าง 'ชาย' 'ชาย' และ 'ชาย' - ซึ่งเป็นหนึ่งในสถานที่สำหรับการใช้ความคิดเหล่านั้น- ไม่ควรนำมาให้ได้รับ แต่การวิเคราะห์. ชายและผู้หญิงไม่ได้ juxtaposable ทั้งชายและหญิงตามลำดับ: พวกเขา เป็นคำเปรียบเปรยของอำนาจและความสามารถในการดำเนินการและหน่วยงานจึงสามารถเข้าถึงได้ทั้งชายและหญิง ถ้ามันไม่ได้เป็นเช่นนั้นอย่างใดอย่างหนึ่งไม่อาจพูดคุยเกี่ยวกับหลายmasculinities หรือการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ทางเพศ ย้ายและผูกพันลักษณะของความสัมพันธ์ระหว่างชายชายและพลังงานกลายเป็นที่ชัดเจนเมื่อวิเคราะห์ethnographies ที่ให้ความสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเจรจาและความขัดแย้งระหว่างmasculinities hegemonic และคนที่อยู่ใต้บังคับบัญชา; ความแปรปรวนของแต่ละบุคคลในผู้ชายตัวตน; หรือการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในตัวตนของผู้ชายคนเดียวพร้อมวงจรชีวิตหรือตามสถานการณ์ของการปฏิสัมพันธ์. คอร์นวอลล์และฟาร์น (1994) บอกว่ามานุษยวิทยาได้ละเลยบริบทและเกณฑ์ตามที่คนมีความแตกต่างในหมู่พวกเขา ฉันได้พยายามที่จะทำในทางตรงกันข้ามในการวิจัยของฉันผ่านการวิเคราะห์ของลำดับชั้นในที่ทำงาน, ความไม่เท่าเทียมกันทางสังคมกลยุทธ์ของการปฏิสัมพันธ์ในการเข้าสังคมและวิกฤติของอารมณ์และพวกเขาแถลง เดิมผมต้องการที่จะเข้าใจวิธีการรูปแบบกลางของความเป็นชาย - ชาย hegemonic - ถูกทำซ้ำพิจารณาว่าประสบการณ์และตัวตนของคนที่เฉพาะเจาะจงดูเหมือนจะชี้ไปยังการดำรงอยู่ของหลายmasculinities ได้. ชาย Hegemonic ค่อนข้างเหมือนฉันทามติอาศัยอยู่ masculinities ผู้ใต้บังคับบัญชาจะไม่รวมรุ่น พวกเขามีอยู่เพราะพวกเขามีอยู่ในตัวเองเป็นเจ้าโลก; พวกเขาเป็นเหมือนผลกระทบหลังการผิดปกติของมัน ตัวอย่างที่ดีของนี้จะเป็นรักร่วมเพศ'ภัยคุกคาม' โดยนัยใน homosociability หรือ 'การแสดงตนขาด' ของความเป็นผู้หญิงในทุกเพศชายสภาพแวดล้อม. จุดหนึ่งที่จะต้องมีการชี้แจงจากการโจมตี มันเป็นสิ่งหนึ่งที่จะพูดคุยเกี่ยวกับความเป็นชายในความหมายดังกล่าวข้างต้น (อิสระของชายและหญิง) และค่อนข้างอื่นที่จะพูดคุยเกี่ยวกับ'ความเป็นชายของคน' เมื่อฉันใช้ระยะหลังผมทำมันได้อย่างแม่นยำเพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างชายที่เฉพาะเจาะจงและความเป็นชาย จุดเริ่มต้นของฉันอยู่ไม่ไกลจากความคิดของ Foucault ว่าชายเป็นปรากฏการณ์ประเด็น- วาทกรรมของการปฏิบัติ (Foucault 1972) มันถือว่าเป็นสนามที่มีข้อพิพาทสำหรับค่านิยมทางศีลธรรมที่ระยะห่างระหว่างสิ่งที่ถูกกล่าวและสิ่งที่จะทำดีมาก นั่นคือเหตุผลที่ในเขตที่ผมได้เลือกใช้สำหรับกลยุทธ์ในการรวมอยู่ในกลุ่มของคนที่อยู่ในสถานการณ์ของความเป็นกันเอง - กลยุทธ์ที่ได้รับสิทธิพิเศษด้านอย่างชัดเจนของ homosociability ในความเสียหายของความสัมพันธ์ระหว่างเพศ

Results (Thai) 3:

ขั้วผู้หญิงผู้ชาย ( ออกแยกชาย หญิง ) เป็นแหล่งที่มาเชิงเปรียบเทียบศักยภาพ
สำหรับสร้างความแตกต่างในบริบท เช่น หมู่บ้านผมมี
) มันไม่ได้เป็น ใน และ ของตัวเอง หรือมากกว่าหรือน้อยกว่าหลักการใด ๆอื่น ๆ essencialistic
ความแตกต่างของถ้ายอมรับว่า ทั้งสองเพศ ร่างกาย และเพศ
แต่ละคนเป็นผลของกระบวนการของการสร้างประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม นั่นคือเหตุผลที่ผมไม่ใช้ความคิด
เช่น ( ทางเพศหรือเพศ ) ' บทบาท ' : เหล่านี้ไม่ได้ดูเหมือนจะมีค่าตั้งแต่พวกเขาบ่งบอกถึงการ
dichotomy เท็จระหว่างร่างกายและบุคคลเพศ
และเพศ การ conflation ระหว่าง ' ชาย ' ' ชาย ' และ ' ชาย ' -
ซึ่งเป็นหนึ่งในสถานที่สำหรับการใช้ความคิดที่ไม่ควรมองข้ามแต่

คน ความเป็นชายและผู้หญิงจะไม่ juxtaposable ชายและหญิงตามลำดับ :
พวกเขาเป็นอุปมาของพลังงานและความจุสำหรับหน่วยงานการกระทำและสามารถเข้าถึงได้ดังนั้น

ทั้งชายและหญิง ถ้ามันไม่ได้ดังนั้นหนึ่งไม่สามารถพูดคุยเกี่ยวกับภาพหรือการแปลงหลาย
ในความสัมพันธ์เพศและการย้ายตัวละคร
ของความสัมพันธ์ระหว่างชาย ผู้ชาย และพลังจะกลายเป็นชัดเจนเมื่อหนึ่ง
วิเคราะห์ ethnographies ที่ให้ความสนใจโดยเฉพาะบทสนทนาและความขัดแย้งระหว่าง
ภาพเจ้าและผู้ใต้บังคับบัญชาที่ ; ความผันแปรในแต่ละตัวตนผู้ชาย
; หรือการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในบุคคลเดียวของตนตาม
ผู้ชายวงจรชีวิต หรือ ตามสถานการณ์ของการปฏิสัมพันธ์ .
คอร์นวอลล์และลินดิสฟาร์น ( 1994 ) กล่าวว่ามานุษยวิทยาไม่สนใจบริบท
และเกณฑ์ตามที่คนเป็นในหมู่พวกเขา ฉันได้พยายามที่จะทำ
ขัดในงานวิจัยของฉัน ผ่านการวิเคราะห์ลำดับขั้นในการทำงานทางสังคม , ความไม่เท่าเทียมกัน ,
กลวิธีปฏิสัมพันธ์ในการรับรู้ และการขัดแย้งของอารมณ์ของพวกเขา
หดหู่ใจ . ฉันต้องการที่จะเข้าใจวิธีการกลางรูปแบบของความเป็นชาย -
เจ้าชาย - ทำซ้ำ , พิจารณาว่าประสบการณ์และตัวตนของผู้ชายดู
เฉพาะจุดที่มีต่อการดำรงอยู่ของหลายภาพ .
เจ้าชายค่อนข้างเหมือนอาศัยฉันทามติ ภาพเป็นลูกน้อง
ไม่ได้รุ่นพวกเขาอยู่เพราะพวกเขาอยู่ในอำนาจตัวเอง พวกเขา
เหมือนขี้อ้อน หลังจากผลของมัน ตัวอย่างที่ดีของนี้เป็นพวกรักร่วมเพศ
'threat ' เป็นนัยใน homosociability หรือ ' ขาด ' ของพวกเขาในสภาพแวดล้อมที่มีชาย
.
จุดหนึ่งต้องมีการชี้แจงจากการโจมตี มันเป็นสิ่งหนึ่งที่จะพูดคุยเกี่ยวกับ
ความเป็นชายในข้างต้น กล่าวถึงความรู้สึก ( อิสระของผู้ชายและผู้หญิง ) และค่อนข้าง
อื่นพูดคุยเกี่ยวกับความเป็นชายของ ' ผู้ชาย ' เมื่อผมใช้ในระยะหลัง ผมทำ
อย่างแม่นยำ เพื่อที่จะวิเคราะห์ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างผู้ชายที่เฉพาะเจาะจงและ
ความเป็นชาย จุดเริ่มต้นของฉันอยู่ไม่ไกลจากฟูโกต์แนวคิดที่ความเป็นชายเป็น
ปรากฏการณ์ของการเลือกปฏิบัติ ( " / 2515 ) มันถือเป็นสนาม
ข้อพิพาทค่าคุณธรรม ซึ่งระยะห่างระหว่างสิ่งที่พูดและสิ่งที่ทำ
เยี่ยมไปเลย นั่นคือเหตุผลที่ฉันได้เลือกใช้สำหรับในด้านกลยุทธ์ของการรวมในกลุ่ม
ผู้ชายในสถานการณ์ของการรับรู้ -- กลยุทธ์ที่ชัดเจนของ
สิทธิพิเศษด้านhomosociability สร้างความเสียหาย ความสัมพันธ์ระหว่างเพศ