Thai has undergone various historic

Thai has undergone various historical sound changes. Some of the most significant changes, at least in terms of consonants and tones, occurred between Old Thai spoken when the language was first written and Thai of present, reflected in the orthography.
Old Thai

Old Thai had a three-way tone distinction on live syllables (those not ending in a stop), with no possible distinction on dead syllables (those ending in a stop, i.e. either /p/, /t/, /k/ or the glottal stop which automatically closes syllables otherwise ending in a short vowel).

There was a two-way voiced vs. voiceless distinction among all fricative and sonorant consonants, and up to a four-way distinction among stops and affricates. The maximal four-way occurred in labials (/p pʰ b ʔb/) and dentals (/t tʰ d ʔd/); the three-way distinction among velars (/k kʰ ɡ/) and palatals (/tɕ tɕʰ dʐ/), with the glottalized member of each set apparently missing.

The major change between old and modern Thai was due to voicing distinction losses and the concomitant tone split. This may have happened between about 1300 and 1600 AD, possibly occurring at different times in different parts of the Thai-speaking area. All voiced–voiceless pairs of consonants lost the voicing distinction:

Plain voiced stops (/b d ɡ dʐ/) became voiceless aspirated stops (/pʰ tʰ kʰ tɕʰ/).[17]
Voiced fricatives became voiceless.
Voiceless sonorants became voiced.

Results (Thai) 1:

ไทยมีเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ เสียงต้นของประวัติศาสตร์ บางส่วนของการเปลี่ยนแปลงสำคัญที่สุด น้อยในแง่ของพยัญชนะและเสียง เกิดขึ้นระหว่างอายุไทยพูดเมื่อแรกถูกเขียนเป็นภาษาไทยปัจจุบัน ประจำ orthographyไทยเก่าไทยเก่ามีความแตกต่างสามเสียงในพยางค์สด (ที่ไม่สิ้นสุดในการหยุด), กับไม่มีความแตกต่างได้ในพยางค์ตาย (ที่สิ้นสุดในการหยุด เช่น p / t / /k/ หรือกักซึ่งโดยอัตโนมัติปิดพยางค์หรือ สิ้นสุดในสระเสียงสั้น)มีเป็นสองเสียงเทียบกับความแตกต่างเสียงพยัญชนะเสียดแทรกและ sonorant ทั้งหมด และ ถึงความแตกต่างทางสี่หยุดและ affricates Labials เกิดขึ้นในสี่สูงสุด (/p pʰ b ʔb /) และ dentals (/t tʰ d ʔd /); สามแยกความแตกต่างระหว่าง velars (/k kʰ ɡ /) และ palatals (/ tɕ tɕʰ dʐ /), กับสมาชิก glottalized ของแต่ละที่ตั้งเห็นได้ชัดว่าหายไปการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญระหว่างไทยเก่า และสมัยใหม่ได้เนื่องจากเสียงเสียงมั่นใจและขาดความแตกต่างแบ่ง นี้อาจเกิดขึ้นระหว่างประมาณ 1300 และ 1600 AD อาจจะเกิดขึ้นในเวลาที่แตกต่างกันในส่วนต่าง ๆ ของพื้นที่พูดไทย คู่เสียง – เสียงของพยัญชนะแพ้แตก voicing: หยุดเสียงล้วน (/b dʐ d ɡ /) กลายเป็นหยุดเสียง aspirated (/ pʰ tʰ kʰ tɕʰ /) [17] Fricatives เสียงเป็นเสียง Sonorants เสียงเป็นเสียง

Results (Thai) 2:

ไทยมีการเปลี่ยนแปลงเสียงต่าง ๆ ในประวัติศาสตร์ บางส่วนของการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญที่สุดอย่างน้อยในแง่ของพยัญชนะและเสียงที่เกิดขึ้นระหว่างไทยเก่าพูดเมื่อภาษาที่เขียนขึ้นเป็นครั้งแรกและไทยในปัจจุบันสะท้อนให้เห็นในการสะกดการันต์.
เก่าไทยเก่าไทยมีความแตกต่างเสียงสามทางในการถ่ายทอดสด พยางค์ (ผู้ที่ไม่สิ้นสุดในหยุด) โดยไม่มีความแตกต่างที่เป็นไปได้ในพยางค์ตาย (ที่สิ้นสุดในการหยุดคือทั้ง / p / / ตัน / / k / หรือสายเสียงหยุดซึ่งจะปิดพยางค์อื่นสิ้นสุดในระยะสั้น สระ). มีสองทางเปล่งออกมาเทียบกับความแตกต่างในหมู่เสียงเสียดแทรกและพยัญชนะ sonorant ได้และขึ้นอยู่กับความแตกต่างที่สี่ทางหมู่หยุด affricates สูงสุดสี่ทางที่เกิดขึ้นใน labials (/ p pʰขʔb /) และ Dentals (T / T d ʔd /); ความแตกต่างที่สามทางในหมู่ velars (k / kʰɡ /) และ palatals (/ tɕtɕʰdʐ /) กับสมาชิก glottalized ของแต่ละชุดที่เห็นได้ชัดที่ขาดหายไป. การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญระหว่างเก่าแบบไทยร่วมสมัยและมีกำหนดจะประกาศการสูญเสียและความแตกต่าง โทนสีด้วยกันแยก เรื่องนี้อาจจะเกิดขึ้นระหว่างประมาณ 1300 และ 1600 AD อาจจะเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่แตกต่างกันในส่วนต่าง ๆ ของพื้นที่ที่พูดภาษาไทย ทุกคู่ที่เปล่งออกมา-พยัญชนะอโฆษะหายไปความแตกต่าง voicing: ธรรมดาเปล่งออกมาหยุด (/ BD ɡdʐ /) กลายเป็นหยุดสำลักใบ้ (P / T kʰtɕʰ /) [17]. เปล่งออกมากลายเป็นเสียงฟึดฟัด. เสียงที่เปล่งออกมากลายเป็น sonorants

Results (Thai) 3:

ไทยมีระดับต่างๆ ประวัติศาสตร์การเปลี่ยนแปลงเสียง บางส่วนของการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญที่สุด อย่างน้อยก็ในแง่ของพยัญชนะและเสียงที่เกิดขึ้นระหว่างคนไทยที่พูดภาษาเป็นครั้งแรกเมื่อเขียนภาษาไทยในปัจจุบันปรากฏในอักขรวิธีไทย

.
เก่าเก่าไทยมีความแตกต่างในพยางค์เสียงแบบสด ( ที่ไม่ได้จบในหยุด )ไม่มีที่สุด ความแตกต่างในคำตาย ( ที่ลงท้าย ด้วยการหยุด เช่นใด / p / , / t / , / k / หรือเรียลกัมพูชาซึ่งโดยอัตโนมัติปิดพยางค์หรือสิ้นสุดในสระเสียงสั้น )

มีสองทางเสียงไม่ก้องของพยัญชนะเสียงเสียดแทรกและความแตกต่าง และเสียงสั่น และ ขึ้นไป ความแตกต่างระหว่างทางจะ affricates .ทางสี่สูงสุดที่เกิดขึ้นใน labials ( / p p ʰʔ B / B ) และ dentals ( T / T ʰʔ D / D ) ; สามความแตกต่างระหว่าง velars ( / k K ʰɡ / ) และเพดานปาก ( T / T ɕɕʰ D ʐ / ) โดยสมาชิกของแต่ละชุด glottalized apparently หาย

เปลี่ยนที่สำคัญระหว่างเก่าและใหม่ ไทย เนื่องจากมีความแตกต่างจากเสียงและเสียงเกิดแยกนี้อาจเกิดขึ้นระหว่าง 1300 และ 1600 โฆษณา อาจจะเกิดขึ้นในเวลาที่แตกต่างกันในส่วนต่างๆของคนไทยในพื้นที่ ออกเสียงทั้งหมด–เสียงคู่พยัญชนะหายไปเสียงความแตกต่าง :

ธรรมดาเสียงก้อง ( / B D ɡ D ʐ / ) เป็นเสียงลมหยุด ( / p ʰ T T ʰ K ʰɕʰ / ) [ 17 ]

เสียงไม่ก้องออกเสียงไม่ว่าของตนเองหรือของผู้อื่นได้ . sonorants
กลายเป็นมี