The film business[edit source | edi

The film business[edit source | editbeta]
In 1907 there were about 4,000 small "nickelodeon" cinemas in the United States. The films were shown with the accompaniment of music provided by a pianist, though there could be more musicians. There were also a very few larger cinemas in some of the biggest cities. Initially, the majority of films in the programmes were Pathé films, but this changed fairly quickly as the American companies cranked up production. The programme was made up of just a few films, and the show lasted around 30 minutes. The reel of film, of maximum length 1,000 feet (300 m), which usually contained one individual film, became the standard unit of film production and exhibition in this period. The programme was changed twice or more a week, but went up to five changes of programme a week after a couple of years. In general, cinemas were set up in the established entertainment districts of the cities. In other countries of the Western world the film exhibition situation was similar. With the change to "nickelodeon" exhibition there was also a change, led by Pathé in 1907, from selling films outright to renting them through film exchanges.

Results (Thai) 1:

ธุรกิจภาพยนตร์ [แหล่งที่มาของข้อความ | editbeta]
ใน 1907 มีประมาณ 4,000 ขนาดเล็ก "ตู้เพลง" โรงภาพยนตร์ในประเทศสหรัฐอเมริกาเป็น ภาพยนตร์ที่แสดงให้เห็นคลอไปด้วยเสียงเพลงโด​​ยนักเปียโนแม้ว่าจะมีอาจจะเป็นนักดนตรีมากขึ้น นอกจากนี้ยังมีน้อยมากที่โรงภาพยนตร์ขนาดใหญ่ในบางส่วนของเมืองที่ใหญ่ที่สุด ในขั้นต้นส่วนใหญ่ของภาพยนตร์ในโปรแกรมเป็นภาพยนตร์Pathé,แต่คราวนี้เปลี่ยนเป็นธรรมอย่างรวดเร็วในขณะที่ บริษัท อเมริกัน cranked การผลิต โปรแกรมที่ถูกสร้างขึ้นเพียงไม่กี่ภาพยนตร์และการแสดงที่กินเวลาประมาณ 30 นาที รีลของภาพยนตร์ที่มีความยาวสูงสุด 1,000 ฟุต (300 เมตร) ซึ่งมักจะมีภาพยนตร์บุคคลหนึ่งกลายเป็นมาตรฐานของหน่วยการผลิตภาพยนตร์และการแสดงนิทรรศการในช่วงนี้ โปรแกรมก็เปลี่ยนสองสัปดาห์หรือมากกว่า,แต่ก็ขึ้นไปยังการเปลี่ยนแปลงที่ห้าของโปรแกรมหนึ่งสัปดาห์หลังจากที่สองสามปี โดยทั่วไปโรงภาพยนตร์ได้รับการจัดตั้งขึ้นในการจัดตั้งย่านบันเทิงของเมือง ในประเทศอื่น ๆ ของโลกตะวันตกสถานการณ์นิทรรศการภาพยนตร์เรื่องนี้มีความคล้ายคลึง กับการเปลี่ยนแปลงในการจัดนิทรรศการ "ตู้เพลง" ก็ยังมีการเปลี่ยนแปลงที่นำโดยPathéในปี 1907จากการขายฟิล์มทันทีเพื่อให้เช่าพวกเขาผ่านการแลกเปลี่ยนภาพยนตร์.

Results (Thai) 2:

ธุรกิจฟิล์ม [แก้ไขแหล่ง | editbeta]
ในเศษๆ มีโรงภาพยนตร์ขนาดเล็ก "ขอให้โชค" 4000 ในสหรัฐอเมริกา ภาพยนตร์ถูกแสดง ด้วยไพเราะของเพลงจากเปียโน แม้ว่าอาจมีนักดนตรีเพิ่มเติม มียังมีโรงภาพยนตร์ขนาดใหญ่น้อยมากในบางเมืองที่ใหญ่ที่สุด ตอนแรก ส่วนใหญ่ของภาพยนตร์ในโปรแกรมมีฟิล์ม Pathé แต่นี้เปลี่ยนแปลงค่อนข้างรวดเร็วเป็นบริษัทอเมริกัน cranked ผลิต โปรแกรมถูกสร้างขึ้นจากภาพยนตร์เพียงไม่กี่ และการแสดงกินเวลาประมาณ 30 นาที ล้อของฟิล์ม ความยาวสูงสุดฟุต 1000 (300 เมตร), ซึ่งมักจะอยู่แต่ละฟิล์มหนึ่ง เป็น หน่วยมาตรฐานของการผลิตฟิล์มและนิทรรศการในรอบระยะเวลานี้ โปรแกรมมีการเปลี่ยนแปลงสอง หรือหลาย สัปดาห์ แต่ไปถึงห้าเปลี่ยนแปลงโปรแกรมได้หลังจากสองสามปี ทั่วไป โรงภาพยนตร์ถูกตั้งค่าในย่านที่ตั้งในเมือง ในประเทศอื่น ๆ ในโลกตะวันตก สถานการณ์นิทรรศการภาพยนตร์คล้ายกัน เปลี่ยนแปลงไป "ขอให้โชค" นิทรรศการมียังเป็นการเปลี่ยนแปลง นำ โดย Pathé ในเศษ ๆ จากการขายทันทีเช่าให้โดยแลกเปลี่ยนฟิล์มภาพยนตร์

Results (Thai) 3:

ภาพยนตร์ ธุรกิจ[แก้ไขแหล่งที่มา| editbeta ]
ใน 1907 มีประมาณ 4 , 000 ขนาดเล็ก" Nickelodeon Universe "โรง ภาพยนตร์ ในประเทศสหรัฐอเมริกา. ภาพยนตร์ ที่ได้แสดงไว้ด้วยการทำงานร่วมกันของดนตรีที่จัดให้บริการโดยนักเปียโนที่แม้จะมีนักดนตรีเพิ่มเติม แล้วยังมีโรง ภาพยนตร์ ขนาดใหญ่เป็นอย่างมากไม่กี่แห่งที่หนึ่งในเมืองที่มีขนาดใหญ่ที่สุดบางส่วน ในครั้งแรกที่ส่วนใหญ่ของ ภาพยนตร์ ในโปรแกรมที่มี ภาพยนตร์ pathéแต่นี้เปลี่ยนค่อนข้างรวดเร็วเป็นบริษัทอเมริกันที่ข้อเหวี่ยงขึ้นการผลิต โปรแกรมที่ถูกสร้างขึ้นในระยะเวลาเพียงไม่กี่ที่ ภาพยนตร์ และการแสดงโชว์ที่ดำเนินไปประมาณ 30 นาที หลอดม้วนสายของ ภาพยนตร์ ของความยาวสูงสุดไม่เกิน 1 , 000 ฟุต( 300 เมตร)ซึ่งโดยปกติจะมีอยู่หนึ่ง ภาพยนตร์ แบบเฉพาะรายกลายเป็นอุปกรณ์มาตรฐานของการผลิต ภาพยนตร์ และการจัดแสดงนิทรรศการในช่วงเวลานี้ โปรแกรมได้รับการเปลี่ยนแปลงสองครั้งหรือมากกว่าหนึ่งสัปดาห์แต่ไปได้มากถึงห้าการเปลี่ยนแปลงของโปรแกรมหนึ่งสัปดาห์หลังจากที่สองของปี โดยทั่วไปในโรง ภาพยนตร์ ได้รับการตั้งค่าได้ในเขตพื้นที่ความบันเทิงที่สร้างขึ้นในเมืองได้ ในประเทศอื่นๆของโลกตะวันตกที่สถานการณ์การจัดแสดงนิทรรศการ ภาพยนตร์ ที่มีความเหมือน ด้วยการเปลี่ยนเป็น" Nickelodeon Universe "จัดแสดงนิทรรศการมีการเปลี่ยนที่นำโดย pathé ใน 1907จากการขายพันธบัตรในการเช่า ภาพยนตร์ ผ่านการแลกเปลี่ยน ภาพยนตร์ .