Two needs often confront the enviro

Two needs often confront the environmental management: the first is a search for
ways of integrating environmental and socio-economic planning, and the second is to
define and bound areas (e.g. ecosystems) of interest and value to managers and planners.
Sometimes ecosystem boundaries coincide with clear physical features (e.g. an
island or a forest), but often they are less well delineated. Gonzalez (1996) noted the
need to define an ecosystem in 3-D, not just mapping area, but also establishing its ‘top’
and ‘bottom’. The quest is for an eco-socio-economic planning unit, which is stable,
clearly defined and likely to support sustainable development. Some comprehensive or
integrated regional approaches evolved as early as the 1930s and 1940s and used units such as river basins. Interest was renewed in the 1970s with attempts to marry ecological
concern with regional planning and policy making (McHarg, 1969; Isard, 1972;
Nijkamp, 1980). Slocombe (1993) was optimistic that the ecosystem concept might offer
a route to integrating environmental management and development planning that would
lead to sustainable development; Mitchell (1997: 51) was less enthusiastic, and felt that
basic concepts of ecosystem diversity and stability did not adequately describe complex
reality: ecosystems were inherently complex, there were unlikely to be simple answers,
and environmental managers must accept that they could not just manage ecosystems,
but that they were managing human interactions with them.

Results (Thai) 1:

สองมักจะต้องเผชิญหน้ากับการจัดการสิ่งแวดล้อม: ครั้งแรกเป็นการค้นหาวิธีการวางแผน เศรษฐกิจ-สังคม และสิ่งแวดล้อม และที่สองคือการกำหนด และขอบเขตพื้นที่ (เช่นระบบนิเวศ) ดอกเบี้ยและค่าการจัดการและการวางแผนบางครั้งขอบเขตระบบนิเวศตรงกับคุณสมบัติทางกายภาพที่ชัดเจน (เช่นการเกาะหรือป่า), แต่มักจะมีน้อยดี delineated Gonzalez (1996) ระบุไว้ในต้องกำหนดระบบนิเวศใน 3-D ไม่ใช่แค่การแมปพื้นที่ แต่ยัง สร้าง 'ส่วนบน'และ 'ล่าง' เป็นเควสท์สำหรับ eco-เศรษฐกิจ-สังคมการวางแผนหน่วย ซึ่งมีความเสถียรกำหนดอย่างชัดเจน และมีแนวโน้มการพัฒนาอย่างยั่งยืน ครอบคลุมบาง หรือวิธีภูมิภาคแบบบูรณาการพัฒนาเป็นช่วงต้นปี 1930 และปี 1940 และใช้หน่วยเช่นอ่างน้ำ ดอกเบี้ยถูกต่ออายุในปี 1970 มีความพยายามที่จะแต่งงานกับระบบนิเวศกังวลกับการวางแผนภาคและทำนโยบาย (McHarg, 1969 Isard, 1972Nijkamp, 1980) Slocombe (1993) ได้ในเชิงบวกว่า อาจเสนอแนวคิดระบบนิเวศกระบวนการจัดการสิ่งแวดล้อมและการวางแผนพัฒนาที่จะนำไปสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน Mitchell (1997:51) กระตือรือร้นน้อย และรู้สึกที่แนวคิดพื้นฐานของความหลากหลายของระบบนิเวศและความเสถียรไม่พออธิบายซับซ้อนความจริง: ระบบนิเวศที่มีความซับซ้อน มีน่าเป็นคำตอบอย่างง่ายและผู้จัดการสิ่งแวดล้อมต้องยอมรับว่า พวกเขาสามารถเพียงจัดการระบบนิเวศแต่ที่พวกเขาได้จัดการมนุษย์โต้ตอบกับพวกเขา

Results (Thai) 2:

สองความต้องการมักจะเผชิญหน้ากับการจัดการสิ่งแวดล้อม: ครั้งแรกคือการค้นหาสำหรับ
วิธีของการบูรณาการการวางแผนด้านสิ่งแวดล้อมและทางเศรษฐกิจและสังคมและที่สองคือการ
กำหนดและพื้นที่ที่ถูกผูกไว้ (เช่นระบบนิเวศ) ที่น่าสนใจและคุ้มค่าให้กับผู้บริหารและวางแผน.
บางครั้งระบบนิเวศเขตแดนตรง ที่มีคุณสมบัติทางกายภาพที่ชัดเจน (เช่น
เกาะหรือป่า) แต่พวกเขามักจะเบี่ยงน้อยดี อนซาเลซ (1996) ตั้งข้อสังเกต
ถึงความจำเป็นในการกำหนดระบบนิเวศใน 3-D, ไม่ได้เป็นเพียงการทำแผนที่พื้นที่ แต่ยังสร้างของ 'บน'
และ 'ด้านล่าง' เควสสำหรับหน่วยการวางแผนเชิงนิเวศทางเศรษฐกิจและสังคมที่มีเสถียรภาพ
กำหนดไว้อย่างชัดเจนและมีแนวโน้มที่จะสนับสนุนการพัฒนาอย่างยั่งยืน บางที่ครอบคลุมหรือ
บูรณาการแนวทางการพัฒนาในระดับภูมิภาคเป็นช่วงต้น 1930s และ 1940s และหน่วยงานที่ใช้เช่นลุ่มน้ำ ดอกเบี้ยต่ออายุในปี 1970 ด้วยความพยายามที่จะแต่งงานกับระบบนิเวศ
กังวลกับการวางแผนในระดับภูมิภาคและการกำหนดนโยบาย (McHarg 1969; Isard 1972;
Nijkamp, ​​1980) Slocombe (1993) เป็นในแง่ดีว่าแนวคิดระบบนิเวศอาจมี
เส้นทางที่จะไปบูรณาการการจัดการสิ่งแวดล้อมและการวางแผนการพัฒนาที่จะ
นำไปสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน มิทเชลล์ (1997: 51) เป็นความกระตือรือร้นน้อยลงและรู้สึกว่า
แนวคิดพื้นฐานของความหลากหลายของระบบนิเวศและความมั่นคงไม่เพียงพออธิบายที่ซับซ้อน
เป็นจริง: ระบบนิเวศเป็นอย่างโดยเนื้อแท้ซับซ้อนมีไม่น่าจะเป็นคำตอบที่ง่าย
และผู้จัดการด้านสิ่งแวดล้อมต้องยอมรับว่าพวกเขาจะไม่ได้เป็นเพียง การจัดการระบบนิเวศ
แต่ที่พวกเขาได้รับการจัดการปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์กับพวกเขา

Results (Thai) 3:

สองความต้องการมักจะเผชิญหน้ากับการจัดการสิ่งแวดล้อม : แรกคือค้นหาวิธีการของการรวมการวางแผนสิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจและสังคม และสองคือการกำหนดและจำกัดพื้นที่ ( เช่นระบบนิเวศ ) ของดอกเบี้ยและค่าบริหารและนักวางแผน .บางครั้งขอบเขตระบบนิเวศตรงกับคุณสมบัติทางกายภาพที่ชัดเจน ( ตัวอย่างเช่นเกาะ หรือป่า ) , แต่พวกเขามักจะเป็นน้อยดีอธิบาย . กอนซาเลซ ( 2539 ) ได้กล่าวถึงต้องนิยามระบบนิเวศในสามมิติ ไม่ใช่แค่แผนที่ พื้นที่ แต่ยังสร้างด้านบนของมัน ' 'และ ' ก้น ' เควสสำหรับโคและการวางแผนเศรษฐกิจหน่วย ซึ่งมั่นคงชัดเจนและมีแนวโน้มที่จะสนับสนุนการพัฒนาอย่างยั่งยืน บางครอบคลุม หรือแนวทางการพัฒนาแบบบูรณาการระดับภูมิภาคเร็วช่วงทศวรรษที่ 1930 และ 1940 และใช้หน่วย เช่น ลุ่มน้ำ . ดอกเบี้ยถูกต่ออายุในทศวรรษกับความพยายามที่จะแต่งงานกับระบบนิเวศเกี่ยวข้องกับการวางแผนภูมิภาคและนโยบาย ( mcharg 1969 ; isard , 1972 ;nijkamp , 1980 ) slocombe ( 1993 ) คือในแง่ดีว่าแนวคิดระบบนิเวศอาจเสนอเส้นทางสู่การบูรณาการการจัดการสิ่งแวดล้อมและการพัฒนาวางแผนที่จะอันจะนำไปสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน มิทเชลล์ ( 2540 : 51 ) คือความกระตือรือร้นน้อยลง และรู้สึกว่าแนวคิดพื้นฐานของความหลากหลายของระบบนิเวศและมีเสถียรภาพไม่เพียงพออธิบายที่ซับซ้อนความเป็นจริง : ระบบนิเวศที่ซับซ้อนเป็นอย่างโดยเนื้อแท้มีไม่น่าจะตอบง่ายและจัดการสิ่งแวดล้อม ต้องยอมรับว่า พวกเขาไม่เพียงจัดการระบบนิเวศแต่ที่พวกเขามีการจัดการมนุษย์ปฏิสัมพันธ์กับพวกเขา